,

Reading-Opleiding – Dag 20

De laatste twee lessen in de Reading-Opleiding vond ik heftig, maar verhelderend. De berusting in mijn talenten groeit en ik kijk uit naar de nieuwe les, om te kunnen oefenen.

We krijgen uitgelegd dat we allemaal meerdere heldere gaven hebben. In een reading kunnen we van al die verschillende heldere gaven gebruik maken. Zo kunnen we met onze helderweten direct weten welk chakra ons wat te vertellen heeft en dan met ons heldere voelen, daar gaan voelen wat dat dan precies is. Andersom werkt ook. We kunnen eerst voelen wat opspeelt en daarna met ons heldere weten daar invulling aan geven. Zo kunnen we ook intern informatie op meerdere manieren checken. Wat voelen we? Wat weten we daarover? Krijgen we dat ook helder te zien?

Als we twijfelen, of gaan nadenken hoe de ander de informatie gaat ontvangen, heeft dit meer te maken met het feit dat we zelf een drempel over moeten. Ikzelf vind het heel erg lastig om te praten over overleden dierbaren van mensen, als zij daar zelf niet eerst over begonnen zijn. Het voelt voor mij alsof ik met iets heel breekbaars bezig ben.
De docent geeft aan dat ik gebruik moet maken van mijn heldervoelen, om in te kunnen schatten hoe de andere persoon daarover denkt. Ik kan het ook letterlijk vragen en de docent geeft enkele voorbeelden om een conversatie te openen:

Voel je wel eens dat je overleden moeder bij je is?
Denk je dat je nog wel eens contact hebt met je overleden dierbare?

Soms is het antwoord zo simpel…….

Dan starten we met een oefening om eens te kijken wat er op dit moment schuurt in ons leven. Wat loopt er niet lekker of verandert er? Het is namelijk al iets wat je kan en dat wil terugkomen bij je. De berusting in het feit dat ik zou kunnen communiceren met overleden dierbaren neem ik als uitgangssituatie in de oefening. Mijn rationele en analytische mind hebben echt moeite met deze acceptatie en ik dacht dat het wel eens kon helpen om dit mee te nemen in de oefening. We moeten invoelen welke chakra’s hier mee gemoeid zijn, maar ik kan me niet concentreren.

Mijn gedachten dwalen af.
Er staat iemand links achter me, die leidt me af. Ik doe mijn ogen open, maar iedereen zit op een stoel, inclusief de docenten.
Ik sluit mijn ogen weer.
Ik voel een persoon, maar moet chakra’s voelen.
Ik schuif mijn stoel naar voren en de docent ziet dat. Ik mompel dat er iemand achter me staat. De docent bevestigd dat en vraagt of de docente mij even wil helpen.
Het lukt me niet meer om te luisteren naar de oefening.
Dan komt de docente achter me staan en legt haar handen op mijn schouders om me te helpen met gronden. Ik sluit mijn ogen weer en probeer weer te luisteren naar wat de docent verteld. Ik word iets rustiger, maar voel wel een soort strijd.
Dan fluistert de docente in mijn oor dat ik die energie maar door me heen moet laten gaan.
Ik weet niet goed wat ze bedoeld, maar denkbeeldig laat ik de persoon achter me dichterbij komen. Ik voel in ene verdriet opkomen. Stilletjes lopen er tranen over mijn wangen. Ik voel dat die energie in ene voor me knielt in de vorm van een persoon. Ik voel twee handen op mijn knieën rusten. Het is een enorme heldere energie. Ik voel de voorkant van mijn knieën koud worden. Ik voel echt een koude lucht voor me, maar de ramen en deuren van het lokaal zijn dicht. Er is geen airco. Ik voel kou…… Dan voel ik mijn linkerbovenarm beetgepakt worden. Ik open mijn ogen en zie dat de docente haar handen nog op mijn schouders heeft, en er verder niemand in mijn buurt is. WTF? Uit automatisme beweeg ik mijn arm om los te komen, van iets onzichtbaars…. Ik sluit mijn ogen weer. Dan voel ik het licht. Groot warm licht. Er zit echt iemand voor mij geknield.
Ondertussen neem ik waar dat de oefening voor de rest van de klas is afgelopen, en iedereen loopt stil naar buiten om te lunchen.
Nog steeds met mijn ogen dicht strek ik mijn armen uit naar voren. Ik wil die energie voelen, ik wil dat licht voelen en ik voel het. Ik voel enorm veel verdriet in mij. Ik moet huilen, huilen huilen. Dan neemt mijn hoofd het over. Wie is dit? Is dit mijn vader? Mijn schoonvader? Mijn oma? Mijn gids?
Het verdriet is geen verdriet om mijn overleden dierbare…… Dit is niet mijn vader, niet mijn schoonvader, niet mijn oma……
Dan word ik rustiger. Kalmer.
De docente blijft achter me staan, en mijn schouders vasthouden. Ze wrijft over mijn armen en rug als ik wat rustiger word. Als ik eenmaal rustig ben en mijn ogen open doe, laat ze los.

Ze komt naast me zitten en vraagt wat ik zojuist ervaren heb. Ik vertel haar precies wat ik voelde gebeuren en dat mijn hoofd zich ermee begon te bemoeien om te kijken wie het was. Maar terwijl ik vertel dat het verdriet wat ik voelde geen verdriet was over het verlies van een dierbaar persoon, wordt het vanzelf duidelijk dat het mijn gids was die me wilde helpen.
Ik voelde dat de persoon die in eerste instantie achter me ging staan, wilde helpen. Maar ik vind het zo vreemd om iemand te voelen staan, als ik niets kan zien in deze fysieke wereld.
Hetzelfde als met het beetpakken. Ik voel echt dat iemand me stevig beet pakt. Maar zie vervolgens niemand. Daar zit je dan met je rationele en analytische brein, dat te proberen te begrijpen.
De docente bevestigd dat zij een enorme liefdevolle vrouwelijke gids heeft gevoeld die enorm met mij begaan is. Er is heel veel onvoorwaardelijke liefde en steun voor mij van die gids. Het verdriet dat ik zo intens voelde was het enorme gevoel van heimwee.

Die middag oefenen we weer met het geven van een reading. We moeten proberen om van onze reading een mooi samenhangend verhaal te maken. Ik ben moe, op en voel me dankbaar. Het voelt alsof mijn gids nu dichterbij staat dan anders. Ik kan me niet goed concentreren en ook de reading die ik krijg van de docent blijft niet echt hangen in mijn hoofd. Het belangrijkste wat blijft hangen is dat ik makkelijk contact maak met de kosmische wijsheid, maar daarmee soms het contact hier met mijn medemensen op aarde verlies. Het zou veel beter zijn om in verbinding te blijven als ik wijsheid en informatie vanuit de kosmos ophaal om hier in te kunnen zetten.

Die avond en enkele dagen erna voel ik enorme dankbaarheid voor de aanwezigheid van mijn gids. Ik voel dat ik geholpen word en besluit te proberen om iedere dag te mediteren. Mijn gedachten leegmaken en gewoon even zijn in het moment.

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 19

Na de intense lesdag van gister, ben ik blij dat we vandaag wat rustiger aan doen in de Reading-opleiding. In de ochtend is het alleen de docent aanwezig en we hebben de mogelijkheid om veel vragen te stellen. Het belangrijkste dat we bespreken is het feit dat je je leven VANDAAG kunt veranderen als je een andere realiteit kiest.

Verander het beeld waar je naar kijkt, dan verandert je realiteit.

Dan oefenen we met het lezen van de energie in je huis door een plattegrond te maken van ons huis en gewoon in te voelen. Van mijn eigen huis vind ik het erg makkelijk om te doen, maar we mogen ook oefenen met de plattegrond van een klasgenoot. Ik vind het een leuke oefening want door het lezen van de energie van het huis van je klasgenoot, verteld dat ook iets persoonlijks over mijn klasgenoot.

Dan probeert mijn klasgenoot de plattegrond van mijn woning te lezen. De plekken die voor mij in huis als fijn en rustig aanvoelen, voelen voor haar onrustig en naar. De plekken waar ik niks mee heb, ervaart zij als fijn en sereen. Terwijl zij zich concentreert dwalen mijn gedachten af en kom ik in een staarhouding. Ik staar naar het gezicht van mijn klasgenoot die haar ogen dicht heeft en zich probeert te concentreren. Dan zie ik dat het beeld om haar gezicht vervaagt en vervolgens zie ik haar gezicht veranderen in dat van een oude vrouw. Ik vraag terloops aan mijn klasgenootje of zij lijkt op haar ‘net’ overleden moeder en zij ontkent dat. Ik voel een enorme schrikreactie van het oude gezicht opkomen en spring uit mijn stoel. Ik vertel aan mijn klasgenootje dat ik haar gezicht zag veranderen in die van een oude vrouw. Ik pak wat te drinken en ben echt verbijsterd van de schrik. De docent komt erbij zitten en vraagt wat er zojuist gebeurde. Mijn klasgenootje verteld dat ik haar gezicht zag veranderen en dat ik daar van schrok. Ook zij voelde energetisch wat gebeuren met haar gezicht op dat moment. De docent vraagt aan mij om in gedachten terug te gaan naar het moment dat het gezicht van mijn klasgenootje veranderde en stil te staan, vlak voor het moment dat ik schrik van het gezicht van de oude vrouw die dan verscheen. Ik voel dat ik ineens heel emotioneel wordt. De docent vraagt aan me wat ik voel. Wie is mijn klasgenootje als oude vrouw? Zonder te twijfelen voel ik dat zij mijn moeder is geweest in een vorig leven. Een moeder die onvoorwaardelijk van mij hield ondanks alles. Ik moet huilen van herkenning en gemis.

Tegelijkertijd moest mijn klasgenoot voelen wat zij voelde bij mij, en zij voelde echt onvoorwaardelijke liefde zoals je dat naar een kind hebt. We zijn beiden onder de indruk. Dat mijn klasgenoot onrust ervaarde op de plekken in mijn huis die ik juist fijn vond, had te maken met mijn pubergedrag in het vorige leven waarin zij mijn moeder was. Ik was druk en chaotisch, zij was de stabiele basis. Wat ik fijn vind, ervaart zij als onrust.

Het laten veranderen van gezichten is een ander talent van mij om gemakkelijk vorige levens te kunnen zien. De docent lacht als hij dit aan mij verteld. Volgens hem heb ik in-your-face talenten die nogal heftig kunnen zijn voor mezelf.

Dan gaan we naar huis met deze nieuwe ontdekking op zak. De dagen na deze les, voel ik nog steeds die bijzondere onvoorwaardelijke liefde. Het is iets dat ik gekend heb in een vorig leven, maar gemist heb in dit leven. Ook voel ik berusting. Berusting in het feit dat ik kennelijk echt contact kan maken met overleden spirits. Ik heb het gevoeld, ervaren en doorvoeld in mijn eigen lijf. Als ik in een lager bewustzijn zit en denk dat ik het niet kan, moet ik mijn bewustzijn gewoon verhogen. Dan gaat het als vanzelf. De twee weken die volgen ervaar ik als chaotisch en druk. Afspraken die ik moet plannen, lukken niet om gepland te krijgen, dingen die ik moet doen, krijg ik niet gedaan en ga zo maar door. Dan geef ik me twee dagen over aan de stroom des levens. Ik doe letterlijk even twee dagen lang niks en laat alle nieuwe kennis en ervaring inzinken in mijn lichaam dat vermoeid voelt.

Wat ga ik nu weer meemaken in de nieuwe les?

Myst

/door