,

Healing-opleiding – dag 9

Dit keer besteed ik de avond voorafgaand aan de laatste dag van mijn healing-opleiding wat extra aandacht aan het uitzoeken van mijn kleren voor de volgende dag. Aan het eind van de negende opleidingsdag zouden we ons diploma krijgen en op de één of andere manier vind ik het spannend genoeg om wat meer aandacht te besteden aan mijn uiterlijk. Met een beetje tegenzin ga ik slapen, morgen is de laatste dag dat we officieel voor de opleiding samenkomen. Ik ga mijn klasgenoten missen, weet ik nu al.

In de laatste les beginnen we weer met een uitgebreide grondinsoefening waarbij we ons voorbereiden op de afstandshealing die we gaan doen. We gaan letterlijk iemand een healing geven die niet fysiek bij ons aanwezig is. Tijdens de grondingsoefening brengen we ons proefpersoon alvast in beeld en kijken wat er nodig zal zijn tijdens de healing.
Voorafgaand aan deze opleidingsdag heb ik al met mijn een van mijn beste vriendinnen afgesproken dat ik haar zal healen tijdens de afstandshealing die we in de les gaan doen. De afspraak is dat onze proefpersonen op een bepaalde tijd stil moeten gaan zitten om de healing te kunnen ontvangen. Doordat onze proefpersonen even stilzitten, kunnen ze wat beter met hun aandacht bij hun lichaam blijven. Dan is het mogelijk dat we na de healing met elkaar bellen om ervaringen uit te wisselen. Mijn vriendin Nienke heeft er zin in en zit op het afgesproken tijdstip klaar om mijn afstandhealing te ontvangen. Terwijl wij nog steeds in het leslokaal zitten, beginnen we met het visualiseren van onze proefpersonen voor ons en starten we onze afstandhealing. Nienke heeft erg veel moeite met haar energiehuishouding en mijn healing richt zich met name op het dichtmaken van energielekken in haar systeem en het schoonmaken van haar hoofd. Als ik Nienke haar ruimten (aura’s) schoonmaak valt het me op dat er drie niet-stoffelijke wezens bij haar zijn. Een oudere mevrouw, een jonge man en een kind. Bij het schoonmaken van haar vorige levens aura krijg ik duidelijke beelden van indianen door, en dan met name het landschap krijg ik te zien.

Na afloop van onze healing bespreken we eerst kort onze eigen ervaringen voordat we de tijd krijgen om met onze proefpersonen te bellen of whatsappen om ervaringen uit te wisselen. Ik vertel dat ik steeds meer beelden te zien krijg tijdens mijn healings en dat ik het beeld van Nienke steeds naar achter moest duwen omdat ik het gevoel had dat ze steeds bij mij op schoot kwam zitten. Om onze energie gescheiden te houden, moest ik het visuele beeld van Nienke steeds naar achter duwen. Wat me opviel is dat bij het healen op afstand of een glazen beeld, het voor mij makkelijker te zien is waar energielekken zitten in het energetische lijf, of welke gebieden meer aandacht nodig hebben. De docent geeft aan dat het inderdaad makkelijker en sneller gaat dan een 1 op 1 healing omdat de ruis er niet is van de fysieke aanwezigheid.

Dan bel ik Nienke. Ik vraag wie begint met het vertellen over onze ervaring en het antwoord van Nienke is: “Ik begin wel, want dan wordt mijn verhaal niet beïnvloed door jouw ervaring”. Grappig niet waar, want ook ik voelde steeds dat onze energie wilde vermengen en nu zegt Nienke het tussen de regels door ook.
Dan verteld Nienke dat ze soms tintelingen ervaarde, in haar lichaam, en dat ze kleuren zag die dezelfde waren als waar ik haar mee schoonmaakte tijdens de healing. Ook ervaarde ze dat haar holtes en hoofd gingen tintelen en schoongespoeld werden. Precies zoals ik ook tijdens de healing gedaan had. En ze vertelde dat ze op het einde zilveren naaldjes rond zich heen voelde vallen, zonder dat het pijn deed. Ik vertelde haar dat dat mijn sprinkels van Supreme Being energie was waarmee ik haar ruimtes nog even afspoelde, alleen waren ze bij mij wit licht. Zodra ik dat laatste zei, beaamde Nienke dat dat was wat ze zag, maar dat ze het niet onder woorden kon brengen. Dan vertel ik van het beeld van indianen en bevestigd Nienke dat ze al meerdere keren te horen heeft gekregen dat ze in een vorig leven indiaan geweest is. Pas toen ze dit vertelde herinnerde ik me dat weer. Al met al kwamen onze ervaringen verbazingwekkend overeen en besloten we dit vaker te doen. Ik keerde na het telefoongesprek met een euforisch gevoel terug in de les. Daar bleken meerdere mensen dezelfde ervaringen te hebben. De verhalen van de proefpersonen kwamen overeen met de ervaringen van de healers.

Na de lunch gaan we aan de slag met het hebben van contracten. Onze ziel kan diverse contracten oftewel afspraken gemaakt hebben die mogelijk belemmerend werken in het huidige leven. De docent verteld dat wanneer je vastloopt in een healing bij het opschonen van koorden of hardnekkige overtuigingen dat dit wellicht een contract kan zijn dat vastgelegd ligt in de bibliotheek van Akasha. Als we via een visualisatie oefening een contract van ons ziel oproepen om op te schonen, komt er bij mij een contract naar voren waarin ik heb vast gelegd dat ik een moeilijk leven moet ervaren om terug te komen bij wie ik ben het doel van mijn ziel. Ik besluit dat contract oftewel deze afspraak met mezelf te vernietigen. Daarna wisselen we ook een healing bij een klasgenoot uit waarbij we een contract opschonen of vernietigen.

Tot slot leren we kort iets over healing met behulp van geluid en een klasgenoot en ik vertellen van onze ervaringen over muziek met een bepaalde frequentie die je kunt vinden op youtube. Enkele weken later leer ik dat dat Solfeggio Tonen zijn.
We wisselen kort een healing met geluid uit bij elkaar, maar dit eindigt meer in een slappe lach sessie, want het is de bedoeling om schaamteloos geluiden te produceren om te kijken waar healing en dus welk geluid nodig is. Al gauw gaan we over tot het herzien van een contract met geluid, want de healing op elkaar eindigt alleen maar in hard gelach.

De les sluiten we af met een korte introductie in de readingopleiding. De docent verteld wat we daar van kunnen verwachten en in een korte meditatiesessie, leren we onszelf een korte reading te geven aan de hand van het visualiseren en interpreteren van een bloem die onszelf voorsteld. Precies zoals ik tijdens de reading met Sasha te horen kreeg.
Dit keer kreeg ik zelf wel een beeld van de bloem. Het is een mooie zachtroze pioenroos die net geopend is, maar heel veel lagen bevat. Vanbinnen straalt mooi licht en als de docent vraagt wat mijn doel is als ik naar het beeld van de bloem kijk. Ik antwoord onmiddellijk dat het de bedoeling is om mijn eigen licht te laten schijnen zodat ik een voorbeeld kan zijn voor anderen. Anderen kunnen dan mijn licht zien en ik zie het licht in anderen.

Dan is het zo ver en worden onze diploma’s overhandigd. Met een korte speech van de docent krijgt ieder van ons een ingelijst diploma van onze Healing-opleiding en mogen we onszelf een gediplomeerde aurahealer noemen. We maken de afspraak dat we allemaal de reading opleiding gaan doen, zodat we met dezelfde groep weer samen kunnen komen in september. Ik krijg steeds meer beelden door tijdens mijn healings, Ik wil weten wat ik daar nog meer mee kan en de reading opleiding lonkt. Hoe ik dat ga financieren en regelen met mijn man weet ik nog niet, maar dat ik ook deze opleiding moet gaan doen, is voor mij wel duidelijk.

Myst

/door
, , ,

Verslag van een healing buiten de les

Naast de lesdagen in onze healing-opleiding is het de bedoeling dat we ook enkele healings geven aan vrienden, kennissen of familieleden die daar geïnteresseerd in zijn om zo onze vaardigheden verder te ontwikkelen.

Na de achtste lesdag ervaar ik een bijzondere ontwikkeling in mijn healing-techniek in de healing van mijn klasgenoot Prescilla. Hierbij een kopie van mijn verslag wat ik aan de docenten toestuurde:

Voorbereiding
Dit keer was ik ontspannen voor de healing. Onderweg kreeg ik in ene wel een helder moment dat de liefde die achter Prescilla stond in de voorgaande healing weleens een gids of iets dergelijks kon zijn in plaats van een echte jongen die zich binnenkort aanmeld in haar liefdesleven. Prescilla vroeg in de vorige healing of ik haar kon helpen met haar liefdesleven, en we voelden beiden iemand achter haar destijds.
In de auto op weg naar haar voor deze healing, werd voor mij duidelijk dat de vraag van haar (“Wanneer komt mijn ware liefde?”) te breed gesteld was. De entiteit achter Prescilla is iemand die haar helpt met haar ware liefde voor zichzelf. De rest volgt als ze eerst die vorm van liefde vindt (zelfliefde). Ik besprak dit met haar, omdat ze er weer naar vroeg voorafgaand aan de healing. Prescilla wilde weer met haar liefdesleven aan de slag. Ik ging kijken wat ik ging doen, maar zou starten met een algemene healing en kijken wat ik tegen kwam.

De healing (samenvatting)
Ik begon de healing met een algemene schoonmaak, waarbij ik iemand waarnam achter Prescilla, maar dat was prima en hebben we zo gelaten. Voor de healing heb ik wel even gevraagd mij een beetje ruimte te geven en dat werkte. Na haar algemene ruimten schoongemaakt te hebben, viel het me op dat haar gronding een stuk beter was dan vorige keer. Na de algemene schoonmaak met de kleur groen, ging ik over op een andere schoonmaakkleur (oranje) en Ik bleef hangen bij haar linkerschouder. Ik vroeg wat er met haar schouder was maar Prescilla gaf aan dat ze daar niks mee had. Toch bleef ik er hangen. Ik heb het eerst een tijd geprobeerd schoon te maken met de kleur oranje, maar al snel ging ik over op het element water wat veel beter hielp. Prescilla barstte in huilen uit en ik kreeg een beeld van een vergiftiging door een pijl of buis door. Aan de achterkant stak er iets uit de schouder en wat in de schouder zat, verspreidde een vernietigend gif door haar aderen en hart. Op dit moment begint Prescilla dat ook te voelen. Hier hoorde ook een man bij en voordat ik er erg in had zei Prescilla dat ook. Ik flap eruit “Als ik je niet kan krijgen, dan kan niemand je krijgen!” Die man heeft Prescilla vergiftigd omdat zij niet van hem hield.
Het lukte mij op een gegeven moment om de pijl of buis te verwijderen, maar het gif zat er nog en tastte de aderen en het hart aan. Veel spoelen met water stopte het gif dat ik afvoerde in de vortex. Maar helen lukte niet. Pas toen ik een modderpak op de wond aanbracht en mijn handen voor en achter op de wond had gelegd, ging het langzaam helen. Na enkele minuten (denk wel ruim 10) begon het heel langzaam te werken. Na tien minuten heb ik lucht toegevoegd om te helen en de rest (het modderpak) weer afgevoerd met het gif in de vortex. Toen ik mijn hand op Prescilla had gelegd, voelde ik het gif een beetje in mijn onderarm stromen. Ik probeerde dat goed uit te spoelen in de Vortex (draaikolk naar de aarde), maar het hielp niet helemaal. Pas toen ik buiten een boom aanraakte met die arm, ging het gevoel pas goed weg. Toen Prescilla geheeld was, was het mij en haarzelf nog wel duidelijk dat er veel energie van die man in haar aura’s zat en dat hij nog aan haar vast zat. Ik heb die man buiten haar ruimte geplaatst en gevraagd of Prescilla al zijn energie, verdriet, haat en liefde terugstuurde naar die man. Ik vroeg haar of ze vanaf een afstand kon zien, waarom hij haar vergiftigd had (nadat ik bevestigde dat hij haar niet meer pijn kon doen en ze veilig was omdat ik er tussenin stond). Ze antwoordde dat hij haar haatte. Ik vroeg wat er onder die haat zat, en dat was angst en liefde voor Prescilla. Mij werd duidelijk dat die man haar vermoord had in een vorig leven, nog aan haar vast zat. Ik vertelde de man dat hij over kon gaan naar het licht, want Prescilla is niet meer de vrouw uit het leven van toen. Hij ging niet weg, de band werd wel lichter, Prescilla moest hem vergeven voor zijn daden. Na een dialoog die Prescilla zelf voerde aan de hand van vragen van mij, kon de man eindelijk over gaan. Al die tijd ben ik tussen die man en Prescilla in blijven staan, hen scheidend met mijn handen. Toen de man over was gegaan, kon ik van mijn plek af en Prescilla gronden. Daarna hebben we al haar energie met name uit dat leven terug gehaald en haar schouder (en aura’s) weer opgevuld. Er was nog veel meer te doen, maar dit was een flinke energetische klus waardoor ik ervoor koost om al haar aura’s nog even schoon te spoelen met supreme being energie en netjes te gronden en af te sluiten.
Eenmaal klaar netjes afgestroomd, maar het lome gevoel in mijn linkerarm bleef nog even totdat ik buiten een boom vastpakte.

Waar ben je tevreden en blij over in deze healing, wat is mijn cadeau?
Ik krijg steeds meer beelden door en ik ben erg blij dat ik ben blijven hangen bij de schouder waar mijn handen wilde blijven. Met de uitkomst van deze healing groeit mijn zelfvertrouwen in mijn heldervoelendheid.
Daarnaast had ik de laatste les heel veel angst voor entiteiten/geesten. Nu heb ik zonder angst te voelen met die energie gewerkt bij Prescilla en die man begeleid naar het licht. Kennelijk moest de healing op dit moment plaats vinden en kon dat niet eerder bij de vorige healing…. Ik had nu veel meer tools en kennis in handen om deze healing op deze manier te volbrengen. Heel bijzonder.

Wat heb ik geleerd in deze healing?
Dat ik heel erg in het moment tot de mooiste oplossingen kom. Ik integreer al mijn kennis van de healingsopleiding, verschillende healings, regressie en tekstboeken allemaal tot een passende oplossing voor de healee en dat bevalt me. Het gaat automatisch. Ik merk op dat het strikt willen volgen van een passend script me meer in de weg zit. Bij deze healing is dat heel erg duidelijk geworden en groeit mijn zelfvertrouwen. Dit is kennelijk mijn stijl.

Waardering
Ik vond dit een van mijn beste healings, ondanks dat hij niet standaard was. Ik heb alle kennis die ik in mij had met elkaar geïntegreerd en dat voelde goed. Ik merk dat mijn zelfvertrouwen groeit.

 

 

Commentaar van docent:

Lieve Maaike,

Wat een mooie healing heb je gegeven. Wat mooi dat je zo in vertrouwen aanwezig kunt zijn dat je helderheid en creativiteit en betrokkenheid zelf hun weg vinden om de healing rond te maken.
Mooi ook dat je lichaam weet wat het nodig heeft om af te stromen (de boom aanraken) en dat je daar naar luistert.
Ik heb eigenlijk niets toe te voegen aan je verslag. Ik vind het heel mooi om te lezen. Ik heb bewondering voor je krachtige en warme betrokkenheid in de healing en je helderheid en creativiteit en openheid om je te laten leiden in wat er wil gebeuren!

Liefs en licht,
C.

 

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 8

De achtste lesdag vind ik een spannende dag. We gaan een healing uitwisselen op familieleden, vrienden of kennissen van onze klasgenoten. Het is de bedoeling dat we allemaal iemand meenemen naar de opleiding zodat een klasgenoot een healing kan geven op een voor hem/haar vreemd persoon. Met gezonde spanning start ik de dag.

We beginnen zoals altijd met een grondingsmeditatie, maar dit keer is deze extra uitgebreid. Vervolgens wisselen we een schoudermassage uit bij elkaar. De docent verteld ons dat we in onze healings tot nu toe alleen gewerkt hebben met kleur. Maar soms kan het nodig zijn met de elementen te werken. We bespreken de vier elementen (vuur, water, lucht en aarde) en spelen met de energie daarvan tussen onze handen. De energie van de elementen kan ondersteunend werken aan onze eigen healingsenergie. Deze kennis voelt als het laatste ontbrekende stukje van de puzzel.
We moeten buiten de opleidingsdagen om ook thuis een aantal keer healings geven en daar een verslag van maken om onze vaardigheden te ontwikkelen. Tijdens mijn healings liep ik soms tegen blokkades aan waarbij ik het gevoel had dat mijn healingsenergie niet toereikend genoeg was als ik alleen maar kleur gebruikte. Soms wilde ik al vuur gebruiken maar deed dat niet omdat ik niet wist of dat mocht of kon. Nu verteld de docent in de les, dat dat juist ondersteunend kan werken!

Tijdens de lunchpauze loop ik buiten in het mooie warme weer met een klasgenoot. Ook zij heeft het idee dat nu de ontbrekende informatie tot ons komt en we veel meer kunnen bereiken in onze healings. Het voelt aan alsof onze vermogens completer worden. We moeten lachen om onszelf en beseffen dat wat we bespreken tijdens de opleiding soms heel raar kan klinken in de oren van mensen die hier niet mee bekend zijn. We lachen gezamenlijk hardop als we vertellen hoe onze beider mannen reageren als we wat proberen uit te leggen over wat we meemaken en doen tijdens de opleidingsdagen.

Na de lunch stromen we weer in, in onze healingsenergie, en maken we onze healingsplek energetisch schoon voor onze gasten. Dan komen onze familieleden, vrienden of kennissen binnen. Mijn healee is een jonge vrouw, de zus van een klasgenoot. Zij is niet bekend met healings en vormt dus gelijk een enorme uitdaging voor mij. Ik begin met een algemene schoonmaak en kom al gauw uit op haar rechterschouder. Mijn healee heeft pijn in haar rechterschouder, maar iedere keer als ik de energie daar wat losser maak wordt mijn healee duizelig. Ik word onzeker en twijfel of ik het wel goed doe. Als het gronden en opvullen niet leidt tot een afname in duizeligheid maar juist hoofdpijn, vraag ik de docent om hulp.

Ik krijg te horen dat ik juist een heleboel los maak bij mijn healee. Ik verricht juist enorm veel energetische verschuivingen die zorgen voor het ongemak bij mijn healee. Alsof jarenlang stijfheid uit een spier wordt gehaald. Dan voelt een ontspannen staat in eerste instantie ook heel vervelend en naar, gewoon omdat je dat niet meer gewend bent. Het advies dat ik van de docent krijg is kleinere stukjes opschonen, opvullen en tussendoor meer mijn healee proberen te gronden. Ik hou me aan dat advies en langzaamaan gaat het beter met mijn healee. Als ik aan het einde van de healing vraag hoe zij het ervaren heeft, geeft ze aan dat ze zich veel minder verstrooid voelt en dus rustiger. De pijn in haar schouder is gelukkig weg en we praten nog wat na over hoe een healing werkt en door zal werken de komende drie dagen. We nemen afscheid van onze gasten en bespreken in de klas onze ervaren na. We nemen daar ruim de tijd voor.

Dan wordt het tijd om een groepshealing uit te voeren. We gaan met zijn allen in een kring zitten en sturen helende energie in ons midden. Iedereen mag iemand uit zijn of haar omgeving in gedachten uitnodigen om plaats te nemen in onze pilaar van helende energie in het midden van onze cirkel. Als we zo ver zijn, nodig ik mijn moeder uit in het midden, maar zodra haar wezen in de cirkel komt, verdwijnt ze ook weer. Ze wil het niet. Dan lijkt het bijna alsof ikzelf word meegezogen in de energie. In mijn hoofd blijf ik maar herhalen dat ik moet gronden en mezelf naar beneden moet halen om de duizeligheid die ik krijg te voorkomen. Ik krijg het gevoel mezelf te verliezen. Op dat moment roept een klasgenootje dat het haar te veel wordt en dat ze uit de groepshealing wil stappen. Zodra ze dat zegt, roep ik ook dat ik eruit wil en wij beiden schuiven onze stoel uit de cirkel om vervolgens even bij te komen. De rest gaat verder met de groepshealing. Na afloop blijkt dat mijn klasgenoot en ik de energie van de anderen te sterk vonden om het te kunnen handelen. Pas toen we de cirkel uitwaren ging het beter.

Dan praat de docent over het opruimen van holons,…. Achtergebleven energiestenen van overleden personen. De oplossing hiervoor is het wezen erbij vragen om zijn eigen energie op te ruimen en vervolgens deze te helpen het twee draaikolken in te sturen. Een draaikolk voor aarde elementen naar de aarde en een draaikolk voor de kosmos elementen richting de kosmos. Als de docent dit uitlegt krijg ik het weer benauwd in mijn keel en buik. Als ik mijn gevoel en angst voor het werken met holons aan de docent probeer uit te leggen, barst ik in onbedaarlijk huilen uit. De docent legt uit dat dit de angst is van mijn lichaam. Mijn ziel weet wel dat het onsterfelijk is, maar ik heb waarschijnlijk in één of meerdere levens meegemaakt dat ik zeer plotseling mijn lijf kwijt ben (in explosie bijvoorbeeld). De angst zit het in het niet meer terug kunnen komen in mijn lijf als ik eruit ben. Dat andere entiteiten of energieën mijn lijf over kunnen nemen, maar de docent geeft aan dat dit niet kan. Via het zilveren koord blijft je altijd verbonden met je lijf. Simpelweg door met je eigen wil je ruimte helder te maken, blijft andere energie op afstand of weg bij je lijf. Eigen wil is echt de doorslaggevende factor daarin. De docente komt me helpen gronden en ze geeft aan dat ik goed mijn zilveren koord schoon moet maken om die angst wat kwijt te raken. Via het zilveren koord is ons astrale lichaam (waar we ook mee reizen tijdens onze dromen) verbonden met ons fysieke lichaam.

Als afsluiter van deze dag doen we nog een korte oefening waarbij we met ons astrale lichaam op afstaand naar ons fysieke lichaam kijken om te kijken hoe onze healing-energie stroomt. Moe en voldaan sluit ik de dag af. We hebben nog maar 1 lesdag te gaan. Ik kijk uit naar de laatste dag en diploma-uitreiking!

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 7

Anderhalve week na de specialisatie-dag gaan we weer opnieuw aan de slag voor de Healing-opleiding. Dit keer staat het opruimen van trauma’s uit vorige levens centraal en ik ben benieuwd wat me dit keer te wachten staat.

We beginnen de dag met een uitgebreide gronding. Dit keer is onze grondingsmeditatie echter wat anders van aard. We strekken dit keer ons bewustzijn uit voorbij de grenzen van ons huidige leven. We gaan verder tot in het oneindige. Hoewel dit voor sommige mensen wellicht wat moeilijk voor te stellen is, gaat het bij mij in een oogwenk. Het is alsof mijn bewustzijn zonder enige moeite over de grenzen van tijd en ruimte kan strekken. Dit voelt voor mij als thuiskomen op de een of andere manier. Als we dan ook onze energie van ons wezen terughalen uit het oneindige voel ik me steeds completer worden. We halen energie terug uit vorige en volgende levens. Deze oefening bevalt me enorm en het lijkt alsof ik echt stukken van mezelf weer terug kan vinden. Ik voel me meer compleet dan ooit en als ik deze ervaring deel met een klasgenoot bevestigd zij ook dat zij het gevoel heeft meer compleet te zijn. Wij beiden hebben in tegenstelling tot anderen van onze klas geen moeite met het voorstellen van oneindig bewustzijn. Het is voor ons beiden alsof er eindelijk weer iets zichtbaar is geworden dat tot die tijd onzichtbaar was. Anders dan dat kan ik het nu niet uitleggen.

Vervolgens doen we een korte meditatieoefening waarbij we kijken naar fysieke pijn in ons lichaam die we via ons oneindige bewustzijn kunnen linken naar andere levens. Ik voel me buik opspelen. Hetzelfde gevoel als ik een kerk binnenloop voel ik in de meditatie opkomen. We gaan er volgens mee aan de slag als we bij elkaar een healing op lichamelijke trauma’s gaan uitwisselen.

Wanneer mijn klasgenoot tijdens de healing zich concentreert op mijn buik, krijg ik plotseling een beeld voor ogen. Ik schrik er enorm van want het is behoorlijk gruwelijk en ik raak daar bijna van in paniek. De docent ziet de angst op mijn gezicht en geeft aan dat ik me er aan over moet geven. Ik moet de healing toelaten zodat de angst uit mijn energetisch lijf kan. Mijn klasgenoot gaat verder.

Het beeld wordt nog sterker, ik ben eeuwen terug en mijn handen zijn vastgebonden aan een soort kruis. Ik kijk naar beneden en zie dat daar iemand met een mes van linksonder naar linksboven, rechtsboven en dan naar rechts beneden mijn buik opensnijdt. In eerste instantie zie ik mijn ingewanden op de grond vallen, maar even later zie ik daar ook mijn ongeboren kind bij liggen en dan voel ik dat ik sterf. De zin “Laten we kijken of zij de duivel in zich heeft…” komt steeds in mijn hoofd voorbij net als diepgewortelde angstgevoelens en emoties in mijn buik. De docent komt erbij staan en bevestigd mijn beeld, dit is echt in één van mijn vorige levens gebeurd. Daarnaast geeft de docent aan dat ik veel vorige levens heb gehad en dus nogal wat oude trauma’s op te ruimen heb in mijn energetische lijf. De docent noemt als voorbeeld dat mijn keel ooit heel kort en krachtig is doorgesneden in een vorig leven, puur omdat ik dan niet verder kon praten en dat er nog een hooivork ergens in mijn rug zit. Ik moet al die dingen opruimen voordat ik anderen goed kan helpen.

Vervolgens vertel ik de docent dat ik een paar dagen voor deze les, een kaart had getrokken uit de orakelset De wijsheid van de levensbloem. Het was de kaart U bent een lichtwerker. Ik was nog niet bekend met deze term en ben er veel over gaan lezen.
Lichtwerkers zijn zielen die een sterk verlangen ervaren om licht (liefde, inzicht, vrijheid) te verspreiden op aarde. Zij beschouwen dit als hun roeping. Lichtwerkers voelen zich van nature sterk aangetrokken tot spiritualiteit en tot een vorm van hulpverlening.

Lichtwerkers dragen de potentie in zich van een snellere spirituele ontwikkeling dan de gemiddelde mens op aarde. Er broeden als het ware kiemen in hen, die de belofte in zich hebben van een krachtig en snel ontwaken. Lichtwerkers zijn ouder dan de meeste zielen die momenteel op aarde geïncarneerd zijn. Dit ouder zijn moet je liever niet opvatten in termen van tijd, maar meer in termen van ervaring.

Ik kom hier later in een aparte blog nog op terug, maar ik vertel de docent dat ik me helemaal kan vinden in de term lichtwerker en dat ik een sterke band voel met dit fenomeen. Hij moet lachen en geeft me een knipoog.

Dan wisselen we om en kan ik mijn klasgenoot gaan helpen met trauma’s uit vorige levens. Ik voel twee objecten in zijn energetische lichaam waarbij ik heel duidelijk een soort vleeshaak of pike in zijn schedelrand voel zitten. Die verwijder ik maar dan voel ik ook alsof mijn klasgenoot te veel naar rechts leunt. Er klopt ook iets niet aan zijn linkerbeen waardoor hij op rechts leunt. Dan krijg ik een beeld door van een piraat. Het lijkt erop dat mijn klasgenoot een zeeleven heeft gehad. De docent bevestigd aan het einde van de healing dat mijn klasgenoot een leven heeft gehad waarin zijn linkerbeen is geamputeerd, waarschijnlijk was dit gebeurt in een leven als piraat en daarom leunt hij te veel op rechts. Ik moet glimlachen als ik de docent dit hoor zeggen. Mijn beelden worden steeds helderder en mijn zelfvertrouwen in mijn helderziendheid groeit langzaam!

Aan het einde van de dag houdt de term lichtwerker en de knipoog van de docent me bezig. Ik besluit me nog meer te verdiepen in deze term en stuit op het boek van Rebecca Campbell- Light is the New Black. De positieve reviews op bol.com en amazon.com trekken me over de streep. Ik bestel het boek en begin met lezen,….

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 6

De zesde dag van mijn healing-opleiding was een specialisatie-dag met het thema emoties. In ons leven leren wij emoties te verbergen of maskeren, maar vergeten we dat deze vormen van energie wel opgeslagen worden in ons lichaam. We worden ons hiervan bewust gemaakt door goed te voelen in ons eigen lichaam. Welke emoties zitten vast? Hoe kunnen we die losmaken en opruimen?

Vaak is de ene emotie een dekmantel voor een andere emotie. We kennen allemaal het voorbeeld dat we boos kunnen worden als ons onrecht aangedaan wordt. Maar de emotie die onder deze boosheid verborgen kan zitten is verdriet omdat we ons in ons diepste wezen gekwetst voelen. Dit (vaak intense) verdriet maskeren we door boos te worden zodat we het verdriet maar niet te hoeven tonen. Deze cirkels houden we graag in stand.
Ook reageren we vaak op emoties van anderen, omdat hun emoties naar ons toe gegooid wordt.
“JIJ bent de gene die rotzooi maakt!”.
Vaak wijzen mensen dan ook nog eens letterlijk naar je. We leren emoties gewoon er te laten zijn, zonder ze af te dekken met andere emoties. We leren op een andere manier kijken naar onze eigen boosheid. Waarom wordt je boos als iemand rotzooi maakt? Zeer waarschijnlijk omdat je zelf beter in je vel voelt zitten als het netjes opgeruimd is. Is het dan terecht om boos te worden op de ander die zich (kennelijk) lekker voelt met rotzooi om zich heen?

We krijgen tevens inzicht hoe we emoties kunnen laten bij de personen waar ze horen en dus niet overal op te reageren. We worden ons hiervan bewust gemaakt door goed te voelen in ons eigen lichaam. Welke emoties zitten vast? Hoe kunnen we die losmaken en opruimen? Zijn die emoties van onszelf of anderen?

Dan gaan we aan de slag met het goed schoonmaken van de chakra’s en eigen energieveld. We doen een lange oefening voor het goed laten doorstromen van onze levensenergie en het stromen van de energie van de seizoenen. Daarbij haal je in de lente energie op uit de aarde (lente), vanuit ons hartchakra geven we de energie door aan de wereld (zomer), dan oogsten we wat we gezaaid hebben (herfst) en geven we het vanuit ons hart terug aan de aarde (winter).

Na de lunchpauze gaan we aan de slag met een visualisatie-oefening, maar ik kan me niet goed concentreren. Voor deze specialisatie-dag zijn we bij de docenten thuis en ik hoor de huistelefoon diverse keren overgaan en stoppen, overgaan en stoppen, overgaan en stoppen. Mijn man en ik hebben in de jaren dat wij samen zijn diverse mensen verloren waarbij wij altijd op onze huistelefoon gebeld werden. Als we beiden nu ergens zijn en een huistelefoon doordringend horen afgaan, worden we beiden wat onrustig en controleren we altijd onze eigen mobiel. Dat is bijna een soort tik geworden. Het lukt me niet om me te concentreren in de visualisatie-oefening en op het moment dat ik aan de docenten wil vragen of ze de telefoon willen opnemen, want er verkeerd iemand duidelijk in nood, staat de docent op. Ik besluit mijn mond te houden. Ik ben in een veilige omgeving, niemand weet waar ik ben, en bovendien is het de telefoon van de docenten. Niet mijn eigen huistelefoon. Er kan niemand in nood zitten, dus die telefoon was niet voor mij bestemd bedenk ik me. Dan stopt de telefoon met rinkelen. Ik blijf even in mijn onrust, oftewel angst zitten. Precies wat we leren, niet weglopen maar voelen die angst. Uiteindelijk duik ik de visualisatie-oefening in.

Dan gaan we dansen met verschillende energie (mannelijke energie, vrouwelijke energie) waarbij we overgaan in het voelen in ons hart en dat raakt me. Ik voel me intens verdrietig na deze oefening, en link dat aan de onrust die ik eerder voelde.

Na een ontspanningsoefening wordt de dag afgesloten en gaan we de boel opruimen. Ik pak gauw even mijn mobiele telefoon om te kijken hoe laat het is, en tot mijn grote schrik zie ik dat mijn man mij wel 20 keer gebeld heeft. Via Whatsapp lees ik dat mijn schoonvader die middag een hartinfarct gekregen heeft en nu op de operatietafel ligt. Ik bedenk me geen seconde pak mijn spullen en vlieg op weg naar het ziekenhuis waar mijn schoonvader geholpen wordt.

Nu hoef ik jullie niet te vertellen, dat mijn man degene was die geprobeerd heeft mij te bereiken die dag. Hij wist alleen de naam van mijn mannelijke docent en via een zoektocht op internet is hij achter een telefoonnummer gekomen. Hij heeft dat nummer geprobeerd te bellen in de hoop dat hij mij kon bereiken aangezien mijn eigen mobiel uit stond. De telefoon ging steeds een paar keer over om vervolgens naar de voicemail over te gaan. Mijn man heeft het op een gegeven moment gewoon opgegeven. De docent heeft de telefoon nooit opgepakt, die heeft alleen de deur dicht gedaan naar de ruimte waar deze telefoon stond. De heldere ingeving dat iemand in nood zat en dat ik de drang voelde om die telefoon op te nemen was wel voor mij bestemd. Ik voelde dat zo sterk, omdat het voor mij was. Ondanks dat mijn schoonvader goed opknapte na een eerste ingreep, voelde ik me een paar dagen daarna verward en verdrietig. Waarom kan ik niet op het juiste moment handelen na dit soort heldere ingevingen? Ik vroeg advies aan de docenten en het volgende antwoord kwam als wijze raad:

“Ik denk dat het mooi is als je jezelf vrijer gaat voelen om ook te handelen naar je intuïtie. Wat maakt het uit als het anders uitpakt dan je voorvoelt? Dan kun je daar weer op een wezenlijke manier op antwoorden. Ik denk dat we nooit precies kunnen weten wat wel of niet de bedoeling is, dus we kunnen ons net zo goed vrij voelen om te handelen!”

Dit is precies waar ik mee worstel. Ik voel iets, maar vervolgens ga ik het in mijn hoofd beredeneren, afwegen, bediscussiëren, vergelijken, ontleden, verklaren, uitleggen. Vervolgens maak ik met mijn bewuste geest een beslissing en blijkt negen van de 10 keer, mijn eerste gevoel gewoon juist te zijn. Vanwege de angst voor onbegrip, afwijzing of zelfs afkeer vanuit mijn omgeving handel ik dus niet. Dit loslaten, betekent dat ik beter kan handelen en dus leven naar mijn intuïtie. We kunnen niet altijd juist handelen, soms zitten we er met ons handelen gewoon simpelweg naast. Het gaat er dan om hoe je er daarna mee omgaat! Een voor mij zeer belangrijke les.

En mijn schoonvader? Die moet nog een aantal keer gedotterd worden, en kan daarna gelukkig zijn leven  weer langzaam oppakken! Bij deze gaat mijn dank uit naar alle hulpverleners in de wereld. Zij maken echt het verschil tussen leven en dood! Nu kom ik uit een medische familie en heb ik nooit kunnen begrijpen waarom mensen hulpverleners aanvallen. Dit gevoel wordt met alle keren dat ze een dierbaar iemand van mij redden alleen maar sterker. Blijf met je poten van hulpverleners af, op een dag zal je zelf nodig hebben!

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 5

De helende reis van Brandon Bays, ik had er nog nooit van gehoord, maar dat was precies hetgeen wat op de planning stond voor de vijfde dag van de healing-opleiding. Ik besloot me in te lezen en bestelde het boek De helende reis van Brandon Bays via Bol.com.

Het boek gaat over het verhaal van Brandon Bays, therapeute op het gebied van lichaam en geest, die zichzelf weet te genezen van een tumor ter grote van een basketbal in haar buik. Brandon heeft samengewerkt met grote spirituele meesters als Deepak Chopra en Wayne Dyer en bij de genezing van haar tumor gaat Brandon uit van de cellulaire theorie (Deepak Chopra), waarin wordt beweerd dat cellen in het lichaam emotionele herinneringen kunnen opslaan. Indien dit vervelende of traumatische herinneringen zijn, kan een menselijk lichaam daar zelfs ziek van worden. Met de hulp van een strikt dieet en een aantal bevriende mensen duikt Brandon haar ziel in om te kijken welke emotionele herinneringen verbonden zitten aan de tumor in haar buik. Door hier doorheen te werken weet zij zich binnen zeven weken volledig te genezen, onder medicijnen of operatie. Ze realiseert zich dat dit ook mogelijk moet zijn voor andere mensen en ontwikkelt gaandeweg een methode waarmee ook andere mensen zo’n helende reis kunnen maken en zichzelf zo kunnen bevrijden van levenslange klachten en emotionele blokkades. Het boek geeft talloze voorbeelden van gevallen waarbij de helende reis tot fantastische resultaten heeft geleid. De Amerikaanse schrijfstijl leest makkelijk weg, maar ik geloof best dat het sommige mensen tegen de borst stuit en dat zij dit een sensatieverhaal vinden. Als ik het boek eenmaal uit heb, weet ik ook niet helemaal wat ik ervan moet vinden. Achter in het boek staat een script hoe je iemand een helende reis kunt laten maken. Brandon geeft aan dat iedereen dit makkelijk kan doen, mits er maar aan het script gehouden wordt en met personen bent die je goed kunt vertrouwen. Voorafgaand aan de vijfde opleidingsdag twijfel ik, of het mij zal gaan lukken zo’n helende reis te maken, laat staan een klasgenoot te begeleiden.

Helende Reis Brandon Bays

Dit keer staan de docente en haar zus voor de klas. De zus van de docente is gespecialiseerd in de helende reis en zij zal vandaag de les begeleiden. We beginnen met een goede gronding waarbij we even contact proberen te maken met plekken in ons lichaam die anders, onplezierig aanvoelen. Welke emotie hangt daarbij? En ik herken al gauw heel veel verdriet. Na de uitgebreide gronding, wisselen we kort een schoudermassage uit en doen we even aan beweging om ons lijf wat beter te kunnen laten ontspannen. Dan neemt de zus van de docente de leiding en verteld ze ons hoe zij in aanraking is gekomen met de helende reis van Brandon Bays. We krijgen te horen dat zij officieel is opgeleid om deze vorm van therapie te kunnen geven en ze legt uit hoe de helende reis precies werkt. Als ze daarmee klaar is, nemen we met zijn allen heel grondig het script door zodat we na de lunch klaar zijn voor het ‘echte’ werk. Voordat we gaan lunchen wordt ons geadviseerd om heel dicht bij ons zelf te blijven en weinig te kletsen met andere mensen. Dit bevordert straks het proces.

Al snel is duidelijk met welke klasgenoot ik de helende reis ga uitwisselen. Wij beiden waren aan het begin van de dag sceptisch en onrustig omdat we beiden niet het idee hadden dat we het hele proces goed kunnen doorlopen. We besluiten dat ik als eerste de helende reis onderga.

Het is wat lastig uit te leggen hoe de helende reis precies werkt zonder het script er helemaal bij te halen, maar ik zal proberen kort uit te leggen hoe het werkt.
Bij de gronding kwam er al een plek van verdriet naar boven zetten in mijn buik. De helende reis begint als ik mijn ogen moet sluiten en me moet concentreren op het verdriet. Mijn klasgenoot vraagt me om dat gevoel steeds groter te maken, groter en nog groter. Wat er dan gebeurt is echt lastig uit te leggen, maar als je je intens verdrietig voelt, zorg je er normaal gesproken wel voor dat je een uitweg neemt. Je zoekt afleiding door bijvoorbeeld grapjes te maken of te gaat eten bijvoorbeeld. Nu was het de bedoeling om rustig in dat intense verdriet te blijven zitten. Ik begon ook behoorlijk te huilen, maar gaande weg werd het verdriet vanzelf behapbaar en kwam er een andere emotie naar boven en bij mij was dat boosheid…. Vervolgens was het weer de bedoeling om dat gevoel van boosheid nog groter te maken, nog bozer te worden. Op dat moment kwam de docente even bij ons zitten en ze vraagt mij om mijn handen voor mijn borst naar voren te duwen terwijl zij tegen duwt. Ik moet van haar al mijn boosheid gebruiken om haar weg te duwen. Met ongekende krachten duw ik zo hard ik kan en voel ik in ene frustratie opkomen (de volgende emotie). We gaan een tijd zo door totdat er geen andere emotie meer op komt zetten. Dat is het moment dat je je eigen ziel gewoon als zijn ervaart. Het onderscheid tussen mijn lichaam en de omgeving valt weg. Ik ben in ene alles, en alles is mij. Ik kan niet uitleggen hoe dit voelt, maar van hieruit gaat het proces verder met alle kennis en wijsheid die mijn ziel tot zich heeft, lopen we de verschillende emoties door om te kijken wat mijn ziel daarover te zeggen heeft. Een aantal bijzondere antwoorden komen naar boven die ervoor zorgen dat de heftigheid van de emoties verdwijnt. Dan komen we bij de emotie waar een herinnering zit en nemen we plaats bij een denkbeeldig kampvuur. Bij het kampvuur wordt van ziel tot ziel gesproken met de mensen die betrokken zijn bij de emotionele herinnering. Het is belangrijk dat op dat moment alles uitgesproken wordt om de emotionele herinnering in je lichaam op te heffen en de heling te kunnen starten.
Bij mij is dat een gesprek met mijn moeder. Ik vraag haar waarom ze toen ik kind was niet naar mij luisterde en zag wat ik nodig had. Ik spreek alle frustratie, boosheid, verdriet etc. naar haar uit. Ik leg uit wat het met mij gedaan heeft en vraag aan haar waarom ze zo gehandeld heeft. Dan komt diep van het zielwezen van mijn moeder het antwoord. Mijn moeder is een sprankelende ziel, maar ze is dat gaandeweg kwijtgeraakt. Ze wilde eigenlijk in dit leven veel meer dan alleen maar moeder zijn, maar dat is de overtuiging die in haar hoofd geplaatst is door haar opvoeding en omgeving. Ze wenste zo veel meer voor mij dan alleen moeder zijn, dat ze er alles aan gedaan heeft om te voorkomen dat ik dat in mijn hoofd haalde. Ze zag dat ik anders was in mijn jeugd en probeerde mij te beschermen tegen een sociaal isolement. Dat ik daardoor dingen moest doen en accepteren die ik moeilijk vond als kind, schoof ze daarom opzij. In mij zag mijn moeder het kleine meisje dat zij ooit ook zelf was en ze wilde koste wat kost dat beschermen. Ze is trots op mij en erkent mijn wijsheid en persoonlijke groei. Ze zegt dat ik verder in het leven ben dan zij ooit gekomen is en daarom is ze trots. Mijn ziel legt haar uit dat het enige wat ik van haar nodig had dat ze me zag zoals ik was, niet al die overtuigingen. Ik zocht alleen de erkenning en bevestiging. Ik wil niet voldoen aan overtuigingen van anderen. Dat maakt het nu zo moeilijk in mijn leven te achterhalen wat IK wil. Los van alle andere wensen en overtuigingen van anderen.
Als we alles uitgesproken hebben en voor mij ook duidelijk is wat de motieven waren van de ziel van mijn moeder, vergeven we elkaar en sluiten we de reis verder af. Compleet afgemat, maar enorm kalm doe ik mijn ogen weer open.

Dan is het mijn beurt om mijn klasgenoot de reis door te laten maken. Vanwege de privacy en het vertrouwen dat er moet zijn als je een helende reis maakt, zal ik hier verder niets over vertellen behalve dat ik het bijzonder mooi en eervol vond om mijn klasgenoot te kunnen helpen met de helende reis. Ondanks dat we beiden erg sceptisch waren aan het begin van de dag, zijn we beiden erg opgelucht en blij dat we dit hebben mogen meemaken. We kijken er naar uit wat dit te weeg zal brengen de komende tijd.

Aan het eind van de dag, legt de docent nog even uit dat de gesprekken op zielsniveau hebben plaatsgevonden en dat de betrokken personen bij het kampvuur onbewust de gesprekken ook meegemaakt hebben. Het kan best zo zijn dat onderlinge verhoudingen of relaties plotseling veranderen als gevolg van de helende reis die we vandaag hebben doorgemaakt. Enkele weken later merk ik dat de band met mijn moeder wat stroever loopt dan anders, maar ik kan het makkelijker van me af laten glijden. Er is een soort innerlijke rust en acceptatie gekomen, waardoor ik mijn gevoelens beter onder controle heb aangaande mijn moede. Ik blijf me goed blijf voelen over wat ik aan het doen ben, ondanks dat mijn moeder me niet begrijpt of wil begrijpen en dat uit in commentaar of opmerkingen.

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 4

In de ochtend van vrijdag 24 maart breng ik mijn zoontje naar het kinderdagverblijf en rij ik daarna door naar het centrum waar ik de healing-opleiding krijg om nog even in stilte te kunnen genieten van een lekkere cappuccino voordat de les begint. Dit keer heb ik ook mijn yoghurt met cruesli mee omdat ik in de haast nog geen tijd had gehad om te ontbijten. Als ik mijn ontbijt bijna op heb, komt de docent aangelopen en nodigt me uit om voorafgaand aan deze les een check te krijgen van mijn energiestroming. Ik ben immers toch lekker vroeg, dus dat kan nog wel even voor de les.

Niet helemaal voorbereid op wat komen gaat, neem ik plaats in de stoel tegenover de docent in ons leslokaal. De docent legt uit dat hij een korte reading zal geven over hoe mijn energie stroomt. Hij vraagt me om zelf mijn energie stromen op gang te brengen. Al gauw komt ter sprake dat mijn gronding beter kan, ikzelf had dat gevoel ook al. Het kost me soms moeite om te visualiseren dat de energie van de aarde gemakkelijk mijn benen in stroomt naar mijn bekken. Verder zit ik goed in mijn eigen energie. De healingsenergie is specifiek. Dan komt onverwacht mijn vader ter sprake. De docent geeft aan dat hij achter me staat, in mijn schaduw of slipstream en zich verlegen laat zien, bijna alsof hij zich schuldig voelt. Ik geef aan dat ik dit helemaal niet herken bij mijn vader. De docent geeft aan dat hij schuld voelt bij mijn vader voor het niet tonen van emoties of het er goed mee leren om te gaan. Ik geef aan dat mijn vader zich daar bij mij niet schuldig over hoeft te voelen en zeg hardop “Hoeft niet pa, het is goed zo”. Maar terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat mijn broertjes daar wel meer moeite mee hebben. Die hebben veel meer moeite met het op een gezonde manier hanteren en omgaan met emoties. Wellicht kwam mijn vader daarom aan mij kenbaar maken dat hij zich schuldig voelt, wellicht niet tegen mij, maar tegenover mijn broertjes….
Dan noemt de docent dat er fysiek iets niet goed zit met mijn energie. Warm en koud is niet in balans. Het schiet van het ene naar het andere…. Ik beaam dat dit klopt. Ik kan in een bloedhete woonkamer, waarin mijn man in een korte broek en t-shirt zit, het ineens heel erg koud krijgen. Terwijl ik nu achter de pc zit, komt er ook weer een koude vlaag opzetten. Mijn handen en voeten worden ijskoud en ook krijg ik rillingen. Een kruik of onder een dikke deken zitten is dan het enige dat helpt. De docent legt uit dat dit zit in hele harde tegenstellingen, maar ik kan dat niet plaatsen. Dan zegt de docent dat er een ongekende hardheid in me zit, ik zorg ervoor dat ik altijd in iedere situatie waar dan ook een escape heb. Als het moet kan ik alles en iedereen achterlaten zonder enige moeite. Het is een beschermingstactiek van mij geworden, dat zijn de tegenstellingen die de docent zag.
Na even nadenken, moet ik hem gelijk geven. Ik heb in het verleden van de één op de andere dag mijn spullen gepakt en ben uit het huis van mijn ex vertrokken. Begrijp me niet verkeerd de relatie was al ten einde, maar we woonden toen nog wel samen. Zonder aankondiging heb ik op een dag mijn spullen uit huis gehaald toen mijn ex aan het werk was. Voor mij was dit de enige mogelijkheid om opnieuw te beginnen. Ik ben ervan overtuigd dat het beter was voor ons beiden, maar terugkijkend had ik het wel anders willen aanpakken om onze relatie van acht jaar waardiger te laten eindigen. Radicaal een situatie en personen achterlaten en niet meer terugkijken, kan ik inderdaad. Eerlijk gezegd heb ik dit vaker gedaan, ik sluit echt periodes of situaties af en kijk niet meer terug.
De docent onderbreekt me in mijn gedachten en zegt dat mijn gevoelens erg diepgaand zijn. Ik laat nooit het achterste van mijn tong zien qua gevoelens. Ik voel veel meer dan ik laat blijken. Ik trek verbaasd een wenkbrauw omhoog. Dit is precies wat ook in mijn geboortehoroscoop ter sprake kwam bij Wendy en zo kloppend is voor mij. De docent sluit af met het feit dat ik veel meer een einzelgänger ben dan ik laat zien. Ik heb ook tijd alleen nodig, geeft hij aan. Tot slot mag ik een vraag stellen. Er komt niks in mij op, maar tijdens net als de les begonnen is, komt er toch een vraag bovendrijven en zodra de gelegenheid er is stel ik hem alsnog aan de docent. Ik vraag hoe het met mijn ontwikkeling gesteld is, ik heb namelijk het gevoel na drie maanden thuiszitten dat er nog geen concrete beslissingen genomen zijn door mij die leiden tot het vinden van een geschikte baan voor me. De docent glimlacht en geeft aan dat ik mijn resultaten anders moet gaan meten. Mijn ontwikkelingen staan helemaal niet stil, gevoelsmatig gebeurt er een heleboel met mij en dat merkt hij op in mijn energiehuishouding. Ik moet meer met mijn gevoel gaan meten in plaats van met mijn hoofd. Ik moet lachen, mijn rationele gedachten hebben die vraag gesteld. In mijn gevoel wist ik eigenlijk wel dat er veel gaande is.

De rest van de dag ben ik een beetje afgeleid. Ik weet niet goed hoe ik alle informatie van de reading moet verwerken en dat duikt op tijdens verschillende oefeningen.
We begonnen de lesdag zoals altijd met een algemene gronding en laten onze healingsenergiestromen. We oefenen dit keer met het uitnodigen van mannelijke en vrouwelijke energie in onze tweede chakra en worden ons bewust van het duidelijke verschil hiertussen. We wisselen vervolgens weer een schoudermassage uit en krijgen weer een nieuwe vorm van healing uitgelegd.
Dit keer staat de healing op een ‘glazen beeld’ centraal. Hierbij voer je een healing uit op een projectie van een persoon, in plaats van op de persoon zelf. Dit kan je bijvoorbeeld gebruiken bij een healing op het tweede chakra. De tweede chakra staat onder andere voor seksualiteit en als iemand hier een trauma op heeft zitten, kan het plezieriger zijn om de healing te projecteren in plaats van direct te plaatsen. Ook als er een healing op afstand gegeven moet worden, kan gebruik gemaakt worden van deze vorm van healing. Je maakt als het ware in gedachte een ‘glazen beeld’ van de persoon waarop je de healing gaat geven. Als de healing klaar is, schuif je dit beeld weer in werkelijkheid over de persoon heen. Het valt me op dat als ik het glazen beeld vorm in mijn gedachte van mijn klasgenoot het voor mij veel makkelijker en duidelijker wordt waar er energieknopen zitten en waar extra healing nodig is. Ik vind deze vorm van een healing geven makkelijker.

Dan gaan we onze eigen aura’s schoonmaken van energie van anderen. Tijdens de healing valt het me op dat er twee personen in mijn aura staan. Als ik me afvraag wie het zijn dan is het voor mij duidelijk dat het gaat om mijn vader en de moeder van mijn moeder. Ik voel heel duidelijk dat dit op zielsniveau is en het niet de daadwerkelijke personen zijn zoals ik ze in dit leven gekend heb. Ik kan dit niet verder uitleggen, maar zo voelde het gewoon voor mij.

Als we vervolgens verder gaan met een healing op de band met onze gidsen, merk ik dat mijn concentratie weg zakt en ik deze healing niet helemaal goed mee kan maken. Ik blijk niet de enige te zijn die hier last van heeft, maar de docent geeft aan dat we gewoon vertrouwen moeten hebben in het proces. Een leerpunt voor mij is dat we gewoon in gedachten kunnen vragen of een gids dichterbij komt of wat afstand neemt.

We sluiten de dag af met een oefening waarbij we spelen met het nemen of juist niet nemen van verantwoording in een gesprek. Een leuke oefening waarbij mijn klasgenoot en ik veel plezier hebben.

Iedere keer maak ik bijzondere dingen mee in en rond de healing-opleiding. Ik ben benieuwd wat de volgende les zal gaan brengen. Deze staat in het teken van de helende reis van Brandon Bays en ik besluit het boek daarvan te gaan lezen om me wat voor te bereiden.

Myst

/door
,

Healing-opleiding – Dag 3

Ik heb zin in de derde dag van de healing-opleiding. De inwendige worsteling met mijn gedachten zijn afgenomen en ik ben benieuwd wat de nieuwe opleidingsdag gaat brengen. Vandaag zou alles in het teken staan van herhaling en verdieping van de voorgaande lessen.

We starten met een uitgebreide gronding waarin we met name onze eigen aura’s opschonen. Na het gronden, brengen we onze healingsenergie op gang en smeren we onszelf lekker in met onze eigen energie vanuit onze 8ste chakra (zonnezalfenergie). Nadat we onszelf geheald hebben, wisselen we een korte schoudermassage bij elkaar uit waarbij we de ander ook insmeren met hun eigen zonnezalf.

Vervolgens krijgen we een korte uitleg over het begrip “Havingness”. Havingness is de kwaliteit van mensen om iets te bezitten. Je kunt bijvoorbeeld Havingness hebben op het gebied van financiën. Mensen die Havingness hebben op het gebied van financiën zullen bijna nooit verlegen zitten om geld. Op de één of andere manier komt geld altijd naar hun toe of ontstaan er situaties waarin zij geld kunnen verkrijgen, wellicht niet ongekend veel, maar wel wat ze precies nodig hebben op dat moment in hun leven. Op sommige gebieden in je leven heb je veel Havingness en op andere gebieden in je leven heb je minder Havingness. In een meditatie proberen we te achterhalen wat voor een Havingness je hebt en het valt me op dat ik moeite heb met deze meditatie. Ik krijg geen helder beeld. Dan volgt de vraag in welke chakra je het voelt en onmiddellijk wordt duidelijk dat het bij mij zit in mijn zesde chakra. Daar wordt aan getrokken. De zesde chakra staat voor bewustzijn, oplettendheid, inzicht, intuïtie, wijsheid en visualisatie. De verlichting in jezelf vinden. Kennelijk heb ik Havingness op mijn intuïtie zitten. Zal intuïtie altijd bij me terugkomen. Als we vervolgens de verschillende auralagen doorgaan, voel ik dat in de emotionele ruimte verdriet zit en in de spirituele ruimte voel ik heel veel aanwezige kennis waar ik (nog) niet bij kan. De docente komt bij me zitten en geeft aan dat mijn innerlijke kind niet gezien werd in haar spiritualiteit en intuïtie. Daar zit wel mijn Havingness. Mijn overleden vader probeert nu duidelijk te maken dat het goed is daarmee bezig te zijn en deze energie gewoon te laten stromen. Hij is degene die heel hard staat te trekken aan mijn zesde chakra volgens haar.

Een beetje verward ga ik lunchen. Na de lunch geven we elkaar een healing op Havingness door te vragen welke chakra we voor de ander mogen schoon maken. Vervolgens gaan we verder met het schoonmaken van onze vorige-levens-aura. De docent noemt verschillende emoties en via die emoties gaan we terug naar onze vorige levens waarin we die emoties het sterkst gevoeld hebben en kijken we hoe we ons energetisch beter kunnen beschermen met healings-energie. Ik vind deze geleide meditatie lastig. Het lukt me niet goed om mee te gaan via de emoties naar een vorig leven, terwijl het bij de regressiesessies juist heel goed gaat. Plots noemt de docent het woord “slagveld” en op dat moment zie ik in ene mezelf als een witte bol rondzwerven boven een Frans slagveld. Het voelt alsof ik daar niet vandaan kom, maar erboven blijf zweven. Uiteindelijk legt de docent uit dat ik zeer waarschijnlijk daar wel gestorven ben, maar dat niet meer kan of wil herinneren. Bij het gevoel rechtvaardigheid kan ik wel heel goed voelen hoe het is om mezelf te beschermen. Wanneer ik me onrechtvaardig behandeld voel, word ik emotioneel te veel betrokken. Door mijn tweede chakra (emoties) wat dichter te draaien kan ik neutraler in mijn eigen energie blijven en reageren. Bij onrecht kan ik dus ervoor kiezen om mijn tweede chakra wat dichter te zetten om zo neutraler te reageren.

We sluiten de dag af met een edelstenenhealing. Hierbij kiezen en plaatsen we op gevoel stenen op bepaalde plekken van het lijf. In plaats van gebruik te maken van kennis van edelstenenenergie, maken we nu gebruik van onze intuïtie en leggen we de stenen neer waar we vinden dat ze goed liggen. Ik vind dit een hele leuke manier van healen. Ik heb altijd een fascinatie gehad voor de energetische werking van edelstenen. Er staan diverse boeken over edelstenen in mijn kast, maar er zijn heel wat jaren nodig om al die kennis in mijn hoofd te krijgen. Dat we nu juist op gevoel stenen geplaatst hebben bij onze healee vond ik erg leuk en veel gemakkelijker om te doen.

Als de dag voorbij is, valt het me op dat ik een stuk vriendelijker ben voor mezelf en voornamelijk rustiger ben in mijn hoofd. Het feit dat mijn regressietherapeut Wendy aangegeven heeft dat ik een Hoog Sensitief Persoon met een sterke intuïtie ben dat niet erkend is in mijn jeugd, werd ook vandaag bevestigd door de docente. Ik ben spiritueler en intuïtiever dan mijn ouders vroeger gezien hebben.
Ik besluit om me eens te gaan verdiepen in HSP.

Myst

/door

Healing-opleiding – Dag 2

Ik ben wat eerder op de plek waar we de healing-opleiding krijgen en zit te genieten van een kop cappuccino in de kantine als ik nog een klasgenoot herken van mijn vorige opleiding. Zij kon niet aanwezig zijn op de kennismakingsdag, maar vanaf nu is ze ook onderdeel van onze groep. Terwijl ik met haar aan het kletsen ben over mijn afscheid op mijn werk komt de docent aangelopen en begroet haar hartelijk en hij geeft aan blij te zijn dat ze er weer is. Ik krijg een aai over mijn schouder. Ik weet niet waarom, maar onmiddellijk voel ik me onzeker en geraakt.

Niet snel daarna zitten we weer in ons leslokaal te gronden. Na de grondingoefening gaan we aan de slag met de locatie van ons energetisch lichaam. We zijn erg gauw geneigd om bij dierbare mensen met onze energie naar voren te leunen. Letterlijk naar de persoon toe. Willen we iemand met man en macht helpen dan gaan we naast ons fysieke lichaam, ook met ons energetische lichaam naar voren leunen. Doordat we dat doen, zijn we kwetsbaarder voor andermans emoties en gevoelens en kunnen we die zelfs overnemen. Door te leren energetisch in balans (in het midden) te blijven, kunnen we neutraler iemands problemen, emoties en zorgen aanhoren zonder dat we deze ons eigen maken. We oefenen in eerste instantie dit met de energie van een plant en daarna oefenen we dit met elkaar. Al snel merk ik dat ik erg geneigd ben om inderdaad naar voren te leunen in mijn energetisch lichaam als het dierbare personen betreft. Ik doe het heel erg bij mijn broertjes, ik wil hen altijd heel graag helpen. Ik weet dat het soms beter voor ze is om ze dingen zelf te laten doen. Ik realiseer me des te meer dat als ik energetisch in balans ben, ik sneller onderscheid kan maken wanneer mijn broertjes mijn hulp of alleen een luisterend oor nodig hebben. Op hetzelfde moment besef ik ook dat ik naar voren leun met mijn energetisch lichaam bij mijn moeder omdat ik op zoek ben naar erkenning en waardering. Op het moment dat ik dat niet krijg voel ik me dubbel zo hard geraakt.

BAF,…. Dan wordt in ene duidelijk waarom het mij zo raakte dat ik voorafgaand aan de les onzeker werd toen de docent mij een aai over mijn schouder gaf en mijn vriendin een dikke knuffel. Dat voelde voor mij letterlijk als een keiharde afwijzing. Het voelde alsof ik niet gewaardeerd werd. Ik voelde me niet goed genoeg. Ik begon onmiddellijk aan mezelf te twijfelen; “Heb ik iets verkeerds gedaan?” en “Waarom vindt de docent mij niet aardig?” waren gedachten die gelijk door mijn hoofd schoten. Ik leunde met mijn energetisch lichaam naar de docent toe voor erkenning en die kreeg ik op dat moment niet. Ik zoek met name erkenning en blijk van waardering van mensen die in mijn ogen ergens verstand van hebben. Pas als de docent van de healing-opleiding zegt dat ik dingen juist aanvoel, dan pas geloof ik het. We hebben het hier over gevoel. Wat ik voel kan eigenlijk alleen IK voelen en niemand anders. Waarom geloof ik dat niet, waarom twijfel ik continue aan mezelf? Ik blijf worstelen met deze vraag en als we in de les doorgaan met een meditatie waarin het schoonmaken van onze vorige levens aura centraal staat, gaan mijn hoofd en lichaam in protest.

Op het moment dat we weer onze ogen dicht moeten doen, merk ik dat ik ze open wil houden. Ik heb echt geen zin meer in ‘nog een meditatieoefening’. In mijn hoofd raast het.

“Wat zit ik hier in deze debielenklas te doen? Een beetje aura’s voelen en energetisch leunen naar een f*cking plant? Iedereen die ik dit buiten de opleiding vertel lacht me vierkant uit. Ik lach mezelf vierkant uit. Hoe kan ik ooit bedacht hebben dat dit me zou helpen met het vinden van mijn passie en persoonlijke kracht? Wat the f*ck passie omzetten naar een betaalde baan. Beetje met je armen in de lucht zwaaien onder het mom van ‘ik help iemand met mijn helende energie’.
Rot op met je vorige levens aura, de eerste regressiesessie met Wendy is gewoon oplichting geweest. Ik ben officieel gek. Er worden dingen gewoon in je hoofd gepraat zonder je het merkt. Als de docent me niet mag, wat zit ik hier dan te doen? Hij kan me toch niet helpen als hij dat niet wil.”

Terwijl ik geïrriteerd met mijn armen over elkaar zit en in overweging neem om gewoon de klas uit te lopen, komt de tweede docente aangelopen om me te helpen met mijn meditatie. Ze legt haar linkerhand op mijn rug ter hoogte van mijn hartchakra en ik sluit automatisch mijn ogen. “Wellicht helpt dit” denk ik. Vervolgens wil de docente haar rechterhand op mijn voorhoofdchakra leggen, maar zonder dat ik het zie of haar hand voel draai ik woest mijn hoofd weg. Ik schrik van mijn eigen reactie en de docente fluistert in mijn oor dat de strijd die nu innerlijk gaande is, groei betekend. Ze laat haar hand nog even op mijn hartchakra aan de rugzijde en legt haar andere hand op mijn schouder. Dan loopt ze naar een ander om ook diegene te helpen. De razende gedachten zijn gekalmeerd in mijn hoofd, maar ik voel me duidelijk onrustig als we aan de lunch beginnen.

Tijdens de lunchwandeling bespreek ik mijn onzekerheid met mijn klasgenoot die wel hartelijk begroet werd door de docent . Ik vertel haar dat de begroeting van de docent mij aan het twijfelen bracht, maar dan bevestigd ze mij wat ik ook al geconcludeerd had. Zij vond het ook opmerkelijk hoe de begroeting ging, maar zij dacht ook dat zij hartelijk begroet werd omdat ze er de vorige les niet bij was. De docent was in haar ogen extra blij dat ze vanaf nu er wel bij kon zijn. Mij heeft hij de eerste les al hartelijk begroet. En dat was inderdaad zo. Wel vond ik het fijn om te horen dat zij ook even moest nadenken over wat er die ochtend was gebeurd. “Ik ben dus toch niet gek, dat we met verschillende intentie begroet werden was correct.

Na de lunch beginnen we aan een visualisatieoefening waarbij we ons huis van onder tot boven reinigen van alle oude energie en opvullen met schonen frisse energie. Langzaamaan kom ik weer in de les, totdat we aan de slag moeten met een healing. We moeten een partner zoeken om een healing mee uit te wisselen en omdat we met een oneven aantal zijn, blijf ik over. Je raadt het al. Ik mag een healing uitwisselen met de docent. Ik kijk mijn klasgenoot aan als ik naar hem toe loop. Zij zegt nog: “Het moet zo zijn, kennelijk moet je nog even wat rechtzetten”. Als ik bij de docent sta, biedt hij in ene een verontschuldiging aan. Hij zegt letterlijk: “Ik weet of ik iets gedaan heb, maar als dat zo is dan biedt ik je mijn excuses aan.” Zonder te snikken rolt er een traan over mijn wang. Ik geef aan dat het niet iets is wat hij gedaan heeft. Het gaat meer om hoe ik om ga met dingen.

Ik start met het geven van de healing aan de docent. In het begin ben ik erg onzeker. Het voelde voor mij als een soort examen doen. In het begin van de healing moet ik de docent helpen gronden en hij merkt dat ik afstand houd. Hij geeft aan dat ik dichterbij moet staan. Dan ga ik aan de slag met healingenergie. Weer heb ik last van tintelende armen en kippenvel, maar het werkt de docent is tevreden.
Dan is het de beurt aan de docent om mij een healing te geven, maar voordat hij dat doet overlegt hij met zijn collega wie mij de healing gaat geven en wie de rest van de klas begeleid. Ik merk dat de onzekerheid weer toeslaat. “Zie je wel, de docent wil jou niet healen”. Maar dan gaat hij alsnog de healing bij mij uitvoeren, hij stond erop.

Tijdens de healing is de docent vooral achter me bezig met het schoonmaken van mijn aura aan de achterkant. Als hij uiteindelijk ook mijn hoofd energetisch leegmaakt, merk ik dat ik een heleboel begrenzingen los kan laten. De innerlijke strijd die heel de dag duurt, lost op. Vervolgens wordt mijn energie weer aangevuld. Dit voelt lekker en ontspannend en ik zak dieper in de stoel. Ik merk dat mijn schouder weer opspeelt. De docent gaat verder en richt zich ook op mijn voorhoofdchakra. Ik wil mijn hoofd weer wegtrekken en er rollen weer wat tranen over mijn wangen, maar ik laat het toe.

Als we staan na te praten hebben we het even over mijn donkere wolk die ik steeds linksvoor voel in mijn aura. De docent geeft aan dat hij dat wil weghalen, maar als hij dat doet voelt hij het gelijk terugschieten. Hij geeft aan dat er hele hardnekkige overtuigingen zitten. Het is ook niet van één leven, er zitten meerdere overtuigingen uit meerdere vorige levens vast in die wolk. Het is net een ui die ik laag voor lag moet afpellen. Tot slot zegt de docent dat ik bijzondere helende energie heb. Iedereen heeft een verschillende vorm van helende energie en bij mij is dat ‘healing vanuit compassie en liefde’. Ik krijg mijn eigen donkere wolk en overtuigingen niet weg met mijn harde resultaatgerichte aanpak. Ik moet mezelf met meer compassie en liefde behandelen.
Het doorzettingsvermogen en de resultaatgerichte houding hebben me in het verleden heel ver gebracht, liefde en compassie zullen me nu verder brengen.

Myst

/door

Healing-opleiding – Dag 1

Een paar dagen na het intakegesprek met mijn regressietherapeut Wendy, heb ik een kennismakingsdag van de healing-opleiding. Het valt me op dat we met een veel grotere groep mensen aanwezig zijn. In plaats van met 4 man, zitten we nu met ruim 14 man in een kring als we een kennismakingsronde doen. Gelukkig herken ik één persoon van mijn vorige opleiding en dat voelt op de een of andere manier vertrouwd.
De dag zou in het teken staan van gronden en uitleg krijgen over en oefenen met healingenergie. Hoe breng je die op gang in jezelf, en hoe pas je het toe (eerst op je zelf en dan op anderen). Daarna zouden we weer even gaan oefenen met het aanvoelen van verschillende aura-lagen en we zouden de dag afsluiten met het energetisch healing van een medecursist.

Als we starten met de grondingsoefening merk ik dat het tempo hoger ligt dan in de eerste opleiding. De meditatie gaat sneller. Ik weet wat er komt waardoor het hele proces van gronden snel verloopt. De laatste dag van de vorige opleiding was in november, dus nu voelt het fijn en lekker om weer goed te gronden en mijn eigen energiehuishouding weer goed in beweging te krijgen.

Vervolgens gaan we werken met healingenergie. We leren dat we een kanaal kunnen zijn om helende energie door te sturen zonder daar wat van onze eigen energie aan kwijt te raken. De docent vraagt ons een healingsymbool voor te stellen. Bij mij is het snel duidelijk dat het symbool een triquetra is. Vervolgens brengen we dit symbool in actie en gaat de healingenergie aan. Als deze healingenergie aan staat en gaat stromen voel ik een duidelijke tintelende stroming lopen vanuit mijn hart, naar mijn schouders door mijn armen en via mijn handpalmen naar buiten. Ik voel letterlijk iets door mijn handpalmen naar buiten komen. Op hetzelfde moment dat mijn healingenergie stroomt, voel ik ook continue kippenvel over mijn armen en rug en beginnen mijn armen soms oncontroleerbaar te schokken. Ik merk dat ik de enige ben die daar last van heeft en vraag aan de docent wat ik daaraan kan doen, want het is een beetje ongemakkelijk. De docent legt uit dat het continue kippenvel op mijn armen en rug weleens de aanwezigheid kunnen zijn van een gids en dat ik die gids gewoon kan vragen iets meer afstand van mij te nemen. In gedachten doe ik dat. Ik bedank de aanwezigheid van mijn gids en vraag hem om iets minder aanwezig te zijn. Prompt begint het kippenvel af te nemen en wordt het schokken van mijn armen beduidend minder terwijl ik de healingenergie nog duidelijk voel stromen.

We beginnen als eerste met het schoonmaken van onze eigen auralichamen en chakra’s. We vegen als het ware met de healingenergie alle oude, vastzittende, niet-bij-ons-horende energie uit ons systeem de aarde in. Ook de verschillende chakra’s maken we schoon en brengen we weer in balans. Als alle plekken in mijn aura’s schoon en leeg zijn vullen we die weer op met onze eigen energie.

Dit hele proces sta ik in mijn hoofd een discussie te voeren. “Voel ik dit nou echt? Lucht het nou op als ik energie van anderen weg veeg? Voel ik dat nou goed?” Af en toe kijk ik om me heen en zie ik dat ik niet als enige debiel in de lucht sta te gebaren met mijn handen. Iedereen maakt veeg-bewegingen en is heel erg geconcentreerd met zichzelf bezig. Sommige mensen voelen zich inderdaad ook echt opgelucht als we erover praten. Anderen zijn emotioneel omdat ze merken dat veel van hun eigen energie vastzit in situaties of de energie van andere personen bij hen kleeft. Ik voelde me beduidend opgelucht, alsof ik een grote voorjaarsschoonmaak in mijn eigen lijf heb gehouden in plaats van in mijn huis. Ik voel dat ik meer ruimte om me heen heb en me wat stabieler voel in mijn eigen emoties. Kennelijk pak ik makkelijk energie en dus emoties over van andere mensen en blijven die ongewild plakken. Zo’n healingschoonmaak helpt dus daarbij. De twijfels over wat ik sta te doen worden iets minder als ook andere mensen vertellen over hun ervaringen.

Aan het einde van de dag leren we een healing te geven aan een medecursist. Ik neem als eerste plaats in de stoel om een healing te ontvangen. Tijdens het schoonmaken van mijn vierde chakra voel ik me duizelig worden. De docent ziet dat en neemt het schoonmaken even over van mijn medecursist. Aangezien ik met ogen dicht zat, kon ik niet zien wat de docent achter me aan het uitvoeren was. Maar in ene voel ik “iets” vanuit links bij mijn hart zo naar voren mijn lichaam uitschieten”. De docent vraagt aan me hoe het gaat en ik beken dat mijn misselijkheid over is en ik me lichter voel. “Dat was de bedoeling lacht de docent en mijn medecursist neemt het schoonmaken weer over.” Waarschijnlijk zat er iets vast in mijn hartchakra dat de docent heeft losgemaakt en verwijderd waardoor ik me een stuk beter voelde. Wat dat was, weet ik tot op de dag van vandaag niet.
De healing voelde heerlijk aan en je kan er zelfs een beetje slaperig van worden. Zodra mijn healing klaar is, wisselen we de rollen om en voer ik een healing uit bij mijn medecursist die het heerlijk vond.

Bij de afsluiting verteld de docent dat we deze dat behoorlijk wat energie in beweging gebracht hebben en dat we daar de komende tijd nog wel wat van kunnen voelen. Als we bijvoorbeeld wat extra moe  of prikkelbaar zijn dan kan dat door deze lesdag komen. Hij geeft aan dat we kunnen bellen als het uit de hand loopt, maar dat niet verwacht als we op tijd onze rust pakken. De grote groep neemt afscheid van elkaar en enkele weken later komen de mensen die de healing-opleiding echt gaan (zoals ik) doen weer bij elkaar voor een tweede lesdag.

Myst

/door