,

How’s Life?

Het is inmiddels bijna een half jaar geleden dat ik online iets gepost heb over mijn persoonlijke ontwikkeling. Na de diplomering van de Reading-Opleiding voelde de winter voor mij als een periode van terugtrekken en even bijkomen van de afgelopen anderhalf jaar. Daarnaast stonden er bij mijn man ook enkele veranderingen op de agenda en waren we als gezin er aan toe om lekker met zijn drieën lekker thuis te zitten en even “niks” te doen. Betekent dit dat ik na de Reading-Opleiding niks meer aan mijn persoonlijke en spirituele ontwikkeling gedaan heb? Natuurlijk niet. Daarover ga ik je nu even vertellen.

Tijdens de laatste fase van de Reading-Opleiding kregen we ook inzicht in de vervolgopleiding en dat was de HARA-Coaching. Hier leer je met je heldere vermogens (helderziendheid, heldervoelendheid, helderwetendheid) mensen te coachen. Je maakt gebruik van het vermogen om de zielenpotentie van mensen te zien en ze daar naar toe te coachen. Al tijdens de proeflessen van deze vervolgopleiding had ik het gevoel dat dit niet mijn pad zou zijn. Tijdens de Reading en Healing opleiding vond ik de oefeningen met het Innerlijke Kind super waardevol en ik voelde een noodzaak om me juist in dit onderwerp verder te gaan verdiepen. In februari van dit jaar schreef ik me in voor de opleiding Innerlijke Kind Therapeut. Dit is een zelfstudie van Civas en de resultaatgerichte-ik, verwachtte binnen vier maanden wel klaar te zijn met deze studie. Realiteit is dat ik nu pas halverwege ben. De zelfstudie bestaat naast theorie- en meerkeuzevragen ook uit oefeningen die je op jezelf kunt toepassen. Dit zijn soms heftige en confronterende oefeningen. Je gaat diepgaand je eigen verleden onderzoeken en daarmee de beschadigingen die je innerlijke kind heeft opgelopen boven water halen. 

Ik heb inmiddels bijzondere inzichten gekregen over mijn eigen innerlijke kind. Met name de beschadigingen onder ogen komen en erkennen was bijzonder confronterend. Al die persoonlijke oefeningen zorgen ervoor dat je soms tijd moet nemen om een hoofdstuk echt in te laten zinken en de bevindingen over je eigen innerlijke kind te boven water te halen en te verwerken. De lesstof bestaat uit 11 hoofdstukken en momenteel ben ik bij hoofdstuk 7. Langzaamaan gaan we in de lesstof toewerken aan het helpen helen van je beschadigde innerlijke kind. Een bijzondere uitspraak die me tijdens de opleiding is bijgebleven, is;

Je kunt jezelf pas helen als je weet wat beschadigd is. 

Ondertussen kwam ik eind maart een online Course tegen van Rebecca Campbell. Deze Course heet Finding Your Cosmic Blueprint. In deze cursus ga je via meditaties en visualisaties je eigen ziel verder onder zoeken. Je zielenmissie, talenten maar ook beschadigingen worden behandeld. Ik ben een fan van de boeken van Rebecca Campbell en wilde deze cursus graag doen, maar twijfelde nog even aangezien ik ook met de Innerlijke Kind cursus bezig was. Ik besloot om Rebecca haar oracle kaarten te raadplegen voor advies. Ik hield de kaarten op mijn hart en stelde de vraag of ik haar online Course moest gaan doen. Ik trok de kaart “YES”. Nog geen uur later had ik me ingeschreven. Momenteel ben ik ook halverwege deze Course en ik kan je vertellen dat ik ook hier diverse bijzondere inzichten opgedaan heb. Via online video’s en een werkboek werk je bepaalde oefeningen door en schrijf je je bevindingen op. Als ik de antwoorden teruglees, vraag ik me soms echt af waar die wijsheid vandaan komt.

Via deze online Course van Rebecca Campbell kwam ik in aanraking met het begrip Starseed Souls. Volgens Rebecca heb je awakened en unawakened earth souls, maar er zijn ook Starseed Souls. Earth Souls zijn vrij “jonge” zielen die alleen incarneren op aarde. Starseed Souls zijn echter oudere zielen die ook in andere sterrenstelsels geleefd hebben. Zodra zij in een online video vertelde hierover voelde ik me enorm geraakt. Tranen rolden over mijn wangen van (h)erkenning. Ik ging online op zoek naar meer informatie betreffende Starseed Souls en stuitte uiteindelijk op een website van iemand die zelf ook een Starseed Soul blijkt te zijn en heb mezelf op een healing van haar getrakteerd. Dit was heel bijzonder en intens. Zij bevestigde een aantal zaken die ik zelf ook in de online Course Finding Your Cosmic Blueprint had ontdekt en dit sterkte mij de afgelopen weken dat ik steeds beter mijn hart en intuïtie leer te vertrouwen.

Momenteel ben ik bezig Hoog Sensitiviteit meer bekendheid te geven binnen de school en scholengemeenschap van mijn zoontje.
Mijn zoontje loopt tegen problemen aan op school, doordat leraren maar ook intern begeleiders niet bekend zijn met hoog sensitiviteit en hoe daar mee om te gaan. Door hoog sensitiviteit meer bekendheid te gaan geven bij hem op school, hoop ik niet alleen hem, maar ook alle andere (toekomstige) hoog sensitieve kinderen te kunnen helpen op school. 

Ik hoop binnenkort weer meer te kunnen vertellen over mijn persoonlijke ontwikkelingen. Zoals jullie allemaal vast weten, gaan deze dingen niet lineair, maar gepaard met ups en downs. Ik post daarom alleen zaken op mijn blog wanneer ik ook echt weer wat te vertellen heb. Wil je op de hoogte blijven? Check dan mijn Instagram account thepathofmyst daar post ik altijd wanneer er weer een nieuwe blog online staat. 

Dank je wel voor het lezen en heel veel liefs!
Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Het afstuderen

In het eerste weekend van december staat ons afstuderen centraal. Op zaterdag oefenen we met nog een reading op verzoek. De readees mogen aangeven over welk onderwerp ze een reading willen krijgen. Ik besluit deze oefening weer te doen met de klasgenoot waarmee ik op dezelfde golflengte zit en ook de vorige les mee heb samen gewerkt. Zij begint met het geven van een reading aan mij. Ik vraag of ze me iets kan vertellen over mijn zielenmissie hier op aarde.

Ze begint de reading en geeft aan dat ik mijn zielenmissie te ver van me in de mentale laag zoek. Denken. Lezen, Beredeneren. Het zit veel dichter op mijn huid. Dan geeft ze aan dat ik al op hele jonge leeftijd aanraking als nep ervaren heb. Mensen liegen tegen mij. Ze ziet dat in mijn babytijd een hele donkere energie over me heen hangt en afhankelijk is van mij. Via mij zoekt deze energie een gronding, een plek hier op aarde. Het wordt ons beiden duidelijk dat dit mijn eigen moeder betreft. Nog steeds beklemt deze energie mij, en dit koord tussen mij en mijn moeder dient me niet meer. Het is een contract dat opgezegd mag worden.
Dan merkt mijnklasgenoot op dat mijn relatie met mijn zoontje erg symbiotisch is. Hij leert mij dingen en ik leer hem dingen. We hebben bijna telepathisch contact en op het moment dat ze dat zegt, pink ik een traantje weg. Dit dacht ik altijd al, maar dat zij dit ziet en me die bevestiging geeft, roert me.
Contact maken, aanraking, hartsverbinding maken met kids. Ook innerlijke kids. Dat is was ze voelt. Ik moet mezelf helen zodat ik het echt anders kan doen. Het is de bevestiging dat mijn idee van het volgen van een opleiding voor Innerlijke Kind therapeut de juiste volgende stap is voor mij.

Dan is het mijn beurt om haar een reading te geven en we komen erachter dat we mijn vorige leven samen geleefd hebben. We vinden het een feestje om elkaar steeds zulke mooie readings te geven.

Na de lunch gaan we aan de slag met het oefenen in helderziend coachen. Via een visualisatie oefening kom ik erachter dat ik specifieker moet voelen wat voor een emoties vastzitten in mijn (energetische en fysieke) lichaam. Ik ben heel erg goed in het boxen (vastzetten) van emoties door rationeel en analytisch alles goed te kunnen verklaren. Ik heb voor de zwangerschap van mijn zoontje een miskraam gehad in de beginnende fase van een zwangerschap. Niemand weet dit, want ik heb dit nooit verteld. Toen ik de bloeding en de verloren vrucht onder de douche opmerkte heb ik het weggespoeld met de gedachte dat dit vaker gebeurt en normaal is. Nooit heb ik daar met mijn man over gesproken of met vriendinnen. Maar tijdens de coachingsoefening voel ik een fractie van het verdriet wat ik vastgezet heb in mijn tweede chakra. Kennelijk kan ik dus heel goed emoties wegstoppen zonder ze daadwerkelijk te doorvoelen. Ook dit is iets wat ik opnieuw moet gaan leren.
De docent komt erbij staan en geeft aan dat ik echt mezelf moet leren helen, voordat ik anderen kan gaan helpen. Dit is een duidelijk talent van mij dat gekoppeld is aan mijn zielenmissie. Het zal leiden tot grootse dingen en een enorme power.
Alles maar rationeel willen verklaren om het te begrijpen helpt me niet meer verder.
Ik moet leren dat er kracht zit in onwetendheid……

De volgende dag is alweer de laatste dag in de readingopleiding. We staan deze dag stil bij de dingen die we geleerd hebben. In de ochtend reflecteren. We bekijken opnieuw onze energie aan het begin van de opleiding en onze energie nu. Iedereen moet voor de groep gaan staan en vertellen wat we geleerd hebben en waar we dankbaar voor zijn.
Ik ben als laatste aan de beurt en besluit eens niet te gaan analyseren wat ik allemaal geleerd heb, maar met mijn ogen dicht grond ik mezelf en stuur enorme dankbaarheid naar mijn klasgenoten en docenten. Ik maak een hartsverbinding en stuur liefde.
Het moment dat ik mijn ogen weer opende, zal ik nooit meer vergeten……

IK BEN GESLAAGD!

Myst

/door
, , ,

Reading-Opleiding – Dag 22

Nog geen twee weken later hebben we alweer les en dit keer ook met de groep die net begonnen is aan de readingopleiding. In de ochtend staan we uitgebreid stil bij het uitgebreid begroeten van elkaar en de energetische informatie die daar stiekem in beweegt. Tijdens deze oefening word ik steeds afgeleid door allerlei geluidjes aan de lege kant van het lokaal. De vloer kraakt terwijl er niemand loopt. Kopjes rinkelen terwijl er niemand in de buurt is. De theepot gaat piepen terwijl deze open staat. Iets in mij heeft het gevoel dat er een spirit aan die kant van het lokaal staat die aandacht vraagt.

Tijdens de lunch vraag ik of mijn klasgenootjes die geluiden ook opgemerkt hebben. Zij hadden niks door, dus ik grap nog dat het dan vast een spirit was voor iemand uit de klas die net begonnen was aan de opleiding.

In de middag oefenen we met het geven van readings in groepjes van vier. Ik ben degene die als eerste start met het geven van een reading. De docent begeleidt ons echter stap voor stap op de traditionele wijze waarbij we de energie van de persoon die we de reading geven moeten lezen aan de hand van een roosvisualisatie. Ik raak hierdoor wat van slag want mijn hoofd raast van de hoeveelheid informatie, waardoor ik veel sneller de reading wil geven.
Het lukt me op dat moment niet helemaal om goed te luisteren naar de docent of mijn eigen intuïtieve informatie volledig te volgen op dat moment. De reading pakt rommelig uit, ik probeer nog steeds tussentijds mezelf goed te gronden, waar de docent complimenten voor geeft, maar ik ben er niet helemaal tevreden over.
Als we moeten wisselen, vraagt een klasgenoot uit de beginnersklas, of mijn eigen klasgenootje haar een reading kan geven, want die vond ze helderder dan mij. Dat zei ze niet met zo veel woorden, maar ik kon het duidelijk voelen. Ik vond het best, want was ook moe.

Mijn klasgenootje begint met het geven van een reading en op dat moment merk ik dat iets aandacht van mij probeert te vragen. Ik voel een vrouwelijke energie rechtsachter me staan. Dit is dezelfde energie of spirit die die ochtend aan het rommelen was geweest in het lokaal…. Ik raak afgeleid in de reading, en raak in gevecht met mijn gedachten en de energie die ik voel. Ik voel dat de moeder van de readee achter me staat, maar ik begrijp het niet zo goed, want de readee is redelijk jong. Hoe kan haar moeder dan achter me staan? In gedachte vraag ik of de moeder mij informatie kan geven die specifiek is zodat ik het haar dochter kan vertellen. Ik krijg geen concreet woord door, maar enorme gevoelens van spijt komt op. Ik twijfel enorm of ik dit moet doorgeven aan de readee. Ze vond mij immers in de eerste reading die ik gaf aan haar klasgenoot niet zo helder. Dat heeft ze niet gezegd, maar ik voelde dat heel duidelijk. Op dat moment vraagt mijn klasgenoot, of ik nog wat aan te vullen heb op de informatie die zij al gegeven heeft in de reading. Dan stap ik over al mijn angsten en twijfels heen, en vraag aan de readee of haar moeder overleden is, omdat ik een moederfiguur achter me heb staan die bij haar hoort.
De readee schrikt en zit gelijk rechtop in haar stoel. Ze bevestigd dat haar moeder inderdaad overleden is. Als ik vervolgens aangeef dat ik de spirit om specifieke informatie gevraagd heb, kon bewijzen dat het haar moeder betrof, vertel ik dat ik alleen maar enorme overkoepelende spijgevoelens krijg. Ik geef aan dat haar moeder spijt heeft van het leven dat haar dochter gekregen heeft bij haar. Dan barst de readee in huilen uit. Ik ga verder en vertel dat haar een enorm gevoel van trots mij overvalt en ik dus moet doorgeven dat haar moeder enorm trots op haar is, vanwege het herpakken en vormgeven aan het leven dat ze nu leidt. Dan ebt de energie achter me weg, en ben ik moe. Ik heb niks meer toe te voegen. De readee verteld dat ze opgevoed is door een schizofrene moeder. Ze heeft een zware en moeilijke jeugd gehad en heeft nooit het gevoel gehad dat haar moeder ooit trots op haar kon zijn. Ze voelt zich geraakt door mijn informatie en geeft me een knuffel.

Aan het einde van de dag voel ik me trots, moe en opgelucht. Ik ben over mijn angsten heen gestapt en heb gewoon gezegd wat ik voelde en hoorde. Dit bleek van grote waarde te zijn in de reading. Dagen erna voel ik me enorm dankbaar voor dat moment. Ik voel dat ik gesteund wordt, maar ook dat dit dus iets is wat ik kan.

Ik kan dit!

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 21

Mijn voornemen om iedere dag te mediteren, vliegt al snel de deur uit. Ik geef namelijk twee keer per week vrijwillig computerles aan de kleuters bij mijn zoontje in de klas en mijn dagen vullen zich dan ook snel. Ik heb geen rust in mijn hoofd en lijf, en kom niet aan het mediteren toe. Ik weet dat ik juist in drukke periodes er tijd voor vrij moet maken, maar helaas werkt het echte leven soms tegendraads.

Wel voelde ik me de weken na de laatste reading gesteund en geliefd door mijn gids. De komende les krijgen we een reading van Sigrid die zelf zeer helder is in haar intuïtieve gave. Zij zal bij ons gaan kijken hoe we onze readingstalenten kunnen versterken.

Na een uitgebreide grondingsoefening in de ochtend oefenen het geven van readings bij elkaar in de middag. Steeds wordt er een klasgenoot weggeroepen voor de reading van Sigrid. Dan ben ik als ena laatste aan de beurt. Licht gespannen en met een vragenlijstje loop ik naar het aparte kamertje in Djoj. Sigrid is even weg, en het duurt even voordat ze het kamertje inloopt. Omdat we beiden van elkaar niet wisten hoe we eruitzagen zijn we elkaar voorbij gelopen in de gang en hebben we op elkaar zitten wachten zonder dat we het wisten. We moeten lachen om de situatie en Sigrid gaat gelijk aan de slag.

Ze benoemt als eerste mijn achtste chakra. Dat is de chakra ongeveer 30 cm boven je hoofd (vaak afgebeeld als een zon). Ze geeft aan dat deze groot en sterk is. Er gaat veel informatie door heen en als die hoeveelheid informatie mijn hoofd binnenkomt, raak ik het contact met mijn readee een beetje kwijt. Het is erg belangrijk om me te realiseren dat iemand informatie van mijn reading kan opnemen als diegene zich goed kan ontspannen. Het is belangrijk me te realiseren dat ik in contact moet blijven met mijn readee. Als ik het contact met mijn readee verlies, ga ik te veel in mijn hoofd zitten, nadenken en me bezighouden met de hoeveelheid informatie die ik doorkrijg. De oplossing die geboden wordt door Sigrid is dat ik me moet proberen te gronden tussentijds. Even terug naar mijn lichaam.

Ik geef aan dat ik dit wel erg herken. Sigrid geeft aan dat ik ook door alle emotielagen heen in bewustzijn moet blijven en blijven voelen.

Ik stel vervolgens de vraag, waarom ik nog steeds niet goed kan bepalen wat ik voor een werk zou willen doen. Volgens Sigrid kan ik mijn leven heel bewust creëren en vormgeven. Ik moet de stappen heel aards maken. Wat voor een bank wil ik precies? Hoe wil ik dat mijn leesstoel eruitziet?
Concrete kleine stappen. Dan komt het grote vanzelf. Ook geeft ze aan dat er enkele cruciale angsten vastzitten in mijn lichaam die ik eerst moet helen. Die angsten zorgen ervoor dat ik nog niet de stappen kan nemen die nodig zijn om mijn leven te veranderen. Ze raadt me aan om helende reizen te gaan maken, om die angsten te helen. Ze zitten nu te vast. Ze geeft aan dat ik mijn tweede en eerste chakra wat ruimte moet geven.
Mijn helderheid is er al en enorm sterk. Ik krijg veel informatie door die klopt. De grote zon (oftewel de achtste chakra) staat voor veel kennis en veel weten. Door emoties heen in bewustzijn rusten, zal leiden tot het sneller kunnen voelen van de informatie.
Ik ben enorm blij om de bevestiging te krijgen dat mijn helderweten en helderziendheid gewoon staan als een huis. Ik kan nu me echt gaan concentreren op het vertrouwen daarvan. Ook voelt het als een bevestiging dat ik nog enkele angsten heb opgeslagen in mijn lichaam die ervoor zorgen dat ik nog niet concrete stappen heb kunnen nemen om mijn leven om te gooien. Dat ik hierbij hulp nodig heb van derden, geeft maar aan dat ik inderdaad dit laatste stuk niet zelf opgelost krijg. Sigrid herkent zichzelf bij mij. Zij heeft ook veel helende reizen gemaakt en andere vormen van heling gezocht om de volgende stappen te kunnen maken en raadt mij dit ook aan.

Eenmaal thuis voel ik me echt gezien door Sigrid. Ik heb bewondering voor het gemak waarmee ze mij de reading gaf en mij dingen helder kon maken.
Ik hoop dat ik ooit net zo helder kan zijn als dat zij is.

Myst

/door
,

Reading-Opleiding – Dag 20

De laatste twee lessen in de Reading-Opleiding vond ik heftig, maar verhelderend. De berusting in mijn talenten groeit en ik kijk uit naar de nieuwe les, om te kunnen oefenen.

We krijgen uitgelegd dat we allemaal meerdere heldere gaven hebben. In een reading kunnen we van al die verschillende heldere gaven gebruik maken. Zo kunnen we met onze helderweten direct weten welk chakra ons wat te vertellen heeft en dan met ons heldere voelen, daar gaan voelen wat dat dan precies is. Andersom werkt ook. We kunnen eerst voelen wat opspeelt en daarna met ons heldere weten daar invulling aan geven. Zo kunnen we ook intern informatie op meerdere manieren checken. Wat voelen we? Wat weten we daarover? Krijgen we dat ook helder te zien?

Als we twijfelen, of gaan nadenken hoe de ander de informatie gaat ontvangen, heeft dit meer te maken met het feit dat we zelf een drempel over moeten. Ikzelf vind het heel erg lastig om te praten over overleden dierbaren van mensen, als zij daar zelf niet eerst over begonnen zijn. Het voelt voor mij alsof ik met iets heel breekbaars bezig ben.
De docent geeft aan dat ik gebruik moet maken van mijn heldervoelen, om in te kunnen schatten hoe de andere persoon daarover denkt. Ik kan het ook letterlijk vragen en de docent geeft enkele voorbeelden om een conversatie te openen:

Voel je wel eens dat je overleden moeder bij je is?
Denk je dat je nog wel eens contact hebt met je overleden dierbare?

Soms is het antwoord zo simpel…….

Dan starten we met een oefening om eens te kijken wat er op dit moment schuurt in ons leven. Wat loopt er niet lekker of verandert er? Het is namelijk al iets wat je kan en dat wil terugkomen bij je. De berusting in het feit dat ik zou kunnen communiceren met overleden dierbaren neem ik als uitgangssituatie in de oefening. Mijn rationele en analytische mind hebben echt moeite met deze acceptatie en ik dacht dat het wel eens kon helpen om dit mee te nemen in de oefening. We moeten invoelen welke chakra’s hier mee gemoeid zijn, maar ik kan me niet concentreren.

Mijn gedachten dwalen af.
Er staat iemand links achter me, die leidt me af. Ik doe mijn ogen open, maar iedereen zit op een stoel, inclusief de docenten.
Ik sluit mijn ogen weer.
Ik voel een persoon, maar moet chakra’s voelen.
Ik schuif mijn stoel naar voren en de docent ziet dat. Ik mompel dat er iemand achter me staat. De docent bevestigd dat en vraagt of de docente mij even wil helpen.
Het lukt me niet meer om te luisteren naar de oefening.
Dan komt de docente achter me staan en legt haar handen op mijn schouders om me te helpen met gronden. Ik sluit mijn ogen weer en probeer weer te luisteren naar wat de docent verteld. Ik word iets rustiger, maar voel wel een soort strijd.
Dan fluistert de docente in mijn oor dat ik die energie maar door me heen moet laten gaan.
Ik weet niet goed wat ze bedoeld, maar denkbeeldig laat ik de persoon achter me dichterbij komen. Ik voel in ene verdriet opkomen. Stilletjes lopen er tranen over mijn wangen. Ik voel dat die energie in ene voor me knielt in de vorm van een persoon. Ik voel twee handen op mijn knieën rusten. Het is een enorme heldere energie. Ik voel de voorkant van mijn knieën koud worden. Ik voel echt een koude lucht voor me, maar de ramen en deuren van het lokaal zijn dicht. Er is geen airco. Ik voel kou…… Dan voel ik mijn linkerbovenarm beetgepakt worden. Ik open mijn ogen en zie dat de docente haar handen nog op mijn schouders heeft, en er verder niemand in mijn buurt is. WTF? Uit automatisme beweeg ik mijn arm om los te komen, van iets onzichtbaars…. Ik sluit mijn ogen weer. Dan voel ik het licht. Groot warm licht. Er zit echt iemand voor mij geknield.
Ondertussen neem ik waar dat de oefening voor de rest van de klas is afgelopen, en iedereen loopt stil naar buiten om te lunchen.
Nog steeds met mijn ogen dicht strek ik mijn armen uit naar voren. Ik wil die energie voelen, ik wil dat licht voelen en ik voel het. Ik voel enorm veel verdriet in mij. Ik moet huilen, huilen huilen. Dan neemt mijn hoofd het over. Wie is dit? Is dit mijn vader? Mijn schoonvader? Mijn oma? Mijn gids?
Het verdriet is geen verdriet om mijn overleden dierbare…… Dit is niet mijn vader, niet mijn schoonvader, niet mijn oma……
Dan word ik rustiger. Kalmer.
De docente blijft achter me staan, en mijn schouders vasthouden. Ze wrijft over mijn armen en rug als ik wat rustiger word. Als ik eenmaal rustig ben en mijn ogen open doe, laat ze los.

Ze komt naast me zitten en vraagt wat ik zojuist ervaren heb. Ik vertel haar precies wat ik voelde gebeuren en dat mijn hoofd zich ermee begon te bemoeien om te kijken wie het was. Maar terwijl ik vertel dat het verdriet wat ik voelde geen verdriet was over het verlies van een dierbaar persoon, wordt het vanzelf duidelijk dat het mijn gids was die me wilde helpen.
Ik voelde dat de persoon die in eerste instantie achter me ging staan, wilde helpen. Maar ik vind het zo vreemd om iemand te voelen staan, als ik niets kan zien in deze fysieke wereld.
Hetzelfde als met het beetpakken. Ik voel echt dat iemand me stevig beet pakt. Maar zie vervolgens niemand. Daar zit je dan met je rationele en analytische brein, dat te proberen te begrijpen.
De docente bevestigd dat zij een enorme liefdevolle vrouwelijke gids heeft gevoeld die enorm met mij begaan is. Er is heel veel onvoorwaardelijke liefde en steun voor mij van die gids. Het verdriet dat ik zo intens voelde was het enorme gevoel van heimwee.

Die middag oefenen we weer met het geven van een reading. We moeten proberen om van onze reading een mooi samenhangend verhaal te maken. Ik ben moe, op en voel me dankbaar. Het voelt alsof mijn gids nu dichterbij staat dan anders. Ik kan me niet goed concentreren en ook de reading die ik krijg van de docent blijft niet echt hangen in mijn hoofd. Het belangrijkste wat blijft hangen is dat ik makkelijk contact maak met de kosmische wijsheid, maar daarmee soms het contact hier met mijn medemensen op aarde verlies. Het zou veel beter zijn om in verbinding te blijven als ik wijsheid en informatie vanuit de kosmos ophaal om hier in te kunnen zetten.

Die avond en enkele dagen erna voel ik enorme dankbaarheid voor de aanwezigheid van mijn gids. Ik voel dat ik geholpen word en besluit te proberen om iedere dag te mediteren. Mijn gedachten leegmaken en gewoon even zijn in het moment.

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 19

Na de intense lesdag van gister, ben ik blij dat we vandaag wat rustiger aan doen in de Reading-opleiding. In de ochtend is het alleen de docent aanwezig en we hebben de mogelijkheid om veel vragen te stellen. Het belangrijkste dat we bespreken is het feit dat je je leven VANDAAG kunt veranderen als je een andere realiteit kiest.

Verander het beeld waar je naar kijkt, dan verandert je realiteit.

Dan oefenen we met het lezen van de energie in je huis door een plattegrond te maken van ons huis en gewoon in te voelen. Van mijn eigen huis vind ik het erg makkelijk om te doen, maar we mogen ook oefenen met de plattegrond van een klasgenoot. Ik vind het een leuke oefening want door het lezen van de energie van het huis van je klasgenoot, verteld dat ook iets persoonlijks over mijn klasgenoot.

Dan probeert mijn klasgenoot de plattegrond van mijn woning te lezen. De plekken die voor mij in huis als fijn en rustig aanvoelen, voelen voor haar onrustig en naar. De plekken waar ik niks mee heb, ervaart zij als fijn en sereen. Terwijl zij zich concentreert dwalen mijn gedachten af en kom ik in een staarhouding. Ik staar naar het gezicht van mijn klasgenoot die haar ogen dicht heeft en zich probeert te concentreren. Dan zie ik dat het beeld om haar gezicht vervaagt en vervolgens zie ik haar gezicht veranderen in dat van een oude vrouw. Ik vraag terloops aan mijn klasgenootje of zij lijkt op haar ‘net’ overleden moeder en zij ontkent dat. Ik voel een enorme schrikreactie van het oude gezicht opkomen en spring uit mijn stoel. Ik vertel aan mijn klasgenootje dat ik haar gezicht zag veranderen in die van een oude vrouw. Ik pak wat te drinken en ben echt verbijsterd van de schrik. De docent komt erbij zitten en vraagt wat er zojuist gebeurde. Mijn klasgenootje verteld dat ik haar gezicht zag veranderen en dat ik daar van schrok. Ook zij voelde energetisch wat gebeuren met haar gezicht op dat moment. De docent vraagt aan mij om in gedachten terug te gaan naar het moment dat het gezicht van mijn klasgenootje veranderde en stil te staan, vlak voor het moment dat ik schrik van het gezicht van de oude vrouw die dan verscheen. Ik voel dat ik ineens heel emotioneel wordt. De docent vraagt aan me wat ik voel. Wie is mijn klasgenootje als oude vrouw? Zonder te twijfelen voel ik dat zij mijn moeder is geweest in een vorig leven. Een moeder die onvoorwaardelijk van mij hield ondanks alles. Ik moet huilen van herkenning en gemis.

Tegelijkertijd moest mijn klasgenoot voelen wat zij voelde bij mij, en zij voelde echt onvoorwaardelijke liefde zoals je dat naar een kind hebt. We zijn beiden onder de indruk. Dat mijn klasgenoot onrust ervaarde op de plekken in mijn huis die ik juist fijn vond, had te maken met mijn pubergedrag in het vorige leven waarin zij mijn moeder was. Ik was druk en chaotisch, zij was de stabiele basis. Wat ik fijn vind, ervaart zij als onrust.

Het laten veranderen van gezichten is een ander talent van mij om gemakkelijk vorige levens te kunnen zien. De docent lacht als hij dit aan mij verteld. Volgens hem heb ik in-your-face talenten die nogal heftig kunnen zijn voor mezelf.

Dan gaan we naar huis met deze nieuwe ontdekking op zak. De dagen na deze les, voel ik nog steeds die bijzondere onvoorwaardelijke liefde. Het is iets dat ik gekend heb in een vorig leven, maar gemist heb in dit leven. Ook voel ik berusting. Berusting in het feit dat ik kennelijk echt contact kan maken met overleden spirits. Ik heb het gevoeld, ervaren en doorvoeld in mijn eigen lijf. Als ik in een lager bewustzijn zit en denk dat ik het niet kan, moet ik mijn bewustzijn gewoon verhogen. Dan gaat het als vanzelf. De twee weken die volgen ervaar ik als chaotisch en druk. Afspraken die ik moet plannen, lukken niet om gepland te krijgen, dingen die ik moet doen, krijg ik niet gedaan en ga zo maar door. Dan geef ik me twee dagen over aan de stroom des levens. Ik doe letterlijk even twee dagen lang niks en laat alle nieuwe kennis en ervaring inzinken in mijn lichaam dat vermoeid voelt.

Wat ga ik nu weer meemaken in de nieuwe les?

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 18

Met het lood in mijn schoenen, kom ik een klasgenootje tegen die deels wist wat ik heb meegemaakt deze zomer. Ik vertel haar kort wat er daadwerkelijk gebeurd was en waarom ik nu twijfel of ik deze dag van de readingopleiding ga voltooien. Het helen van overleden zielen, is nou niet iets waar mijn hoofd naar staat, zo kort na het overlijden van mijn schoonvader.

In de kantine van Djoj, verteld de docent over het bestaan van leylijnen op aarde. Leylijnen zijn energielijnen van de aarde. Leylijnen lopen horizontaal en verticaal over de aarde en waar ze elkaar kruisen zijn energetische kooppunten. Maar ook zijn er leylijnen die hun eigen weg volgen. In een leylijnenknooppunt is de energie sterker te voelen. Het soort energie verschilt per leylijn en in een knooppunt komen dus 2 of meerdere soorten energie bij elkaar. Dat zorgt voor energieknooppunten met ieder hun eigen kwaliteit.
Het sterkste knooppunt van leylijnen in Nederland ligt in Rotterdam, niet ver van ons lescentrum in Hillegersberg.

In de Hillagondakerk ligt een knooppunt van 13 verschillende leylijen bij elkaar en het was voor ons de opdracht om die energie in de kerk te gaan voelen. We moesten proberen te voelen wat die energie met ons deed en waar het in ons lijf heling bracht. De Hillagondakerk is normaal niet open voor iedereen, maar vanwege Open Monumentendag mochten we er nu in. Zodra ik door de kerk loop voel ik me onrustig. Ik zie op een schilderij de naam Wassenaar en bij de overlegkamer zie ik een glas in lood raampje met de naam Johannes.
Mijn vader, voornaam Johannes, ligt begraven bij een kerk ik Wassenaar. De tranen lopen zacht over mijn wangen en ik besluit de kerk uit te lopen naar een reusachtige beuk uit 1905 die tussen de graven rondom de kerk staat.

De docente komt bij me zitten en ik vertel haar wat er gebeurde in de kerk. Ik vertel haar ook wat er zich 10 augustus heeft afgespeeld en de impact daarvan op ons gezin. De docent komt tijdens het verhaal erbij staan. Dan vertel ik ook dat ik in de war ben, en boos. Als het contact maken met overleden spirits mijn talent is, waarom kan ik mijn schoonvader dan niet nog enkele vragen stellen over zijn dood en zijn welzijn nu? Waarom lukt het me niet? De docent geeft aan dat het me wel lukt, en ik moet mijn ogen sluiten. Op het moment dat ik van de docent een hartsverbinding moet maken tussen mij en mijn schoonvader, voel ik dat hij dichtbij is. De docent bevestigd dit, doordat hij aangeeft dat er een kleine gezette man bij me is. Hij geeft aan dat ik die hartsverbinding sterker moet maken en dan moet kijken wat er gebeurd. Ik voel een enorme liefde en trotsheid. Mijn schoonvader hield ongelooflijk veel van zijn kleinzoon. Dat was zijn alles op het laatst in zijn leven. Daar voel ik die enorme liefde en trotsheid voor. Mijn schoonvader heeft bewondering hoe goed zijn kleinzoon zich heeft staande gehouden de afgelopen tijd. Dan wil mijn hoofd iets vragen aan mijn schoonvader, maar ik voel het antwoord al. Hij is rustig en heeft vrede met zijn heengaan. Hij heeft onbewust geweten dat hij zou sterven.

Als ik mijn ogen weer open, verteld de docent dat dit proces van contact maken met overleden spirits mij zo eigen is. Mijn heldere weten en helderziendheid zijn niet voor niets zo sterk ontwikkeld zegt de docente er achter aan. Dan verteld de docent dat er ook een trauma is vanuit een vorig leven waarom ik niet meer gebruik maak van dit talent in mijn huidige leven. Iets weerhoudt mij om contact te maken met overleden spirits. Via een aanraking met de wijze oude beuk uit 1905, kom ik terug in een vorig leven waarbij ik verantwoordelijk ben voor de dood van enkele personen. Ik hoor de woorden “YOU DID THIS!”. De docent geeft aan dat dit klopt en vraagt me te kijken wat er dan gebeurd is. Ik merk dat ik deze oefening moeilijk vind. Ik voel dat ik getrokken wordt door donkere energien. Ze willen me naar het donkere hiernamaals trekken. Dan roepen ze steeds “You did this!”. Dode boze zielen, trekken aan me omdat ik verantwoordelijk ben voor hun dood. De docent geeft aan dat ik ze niet zelf gedood hebt, maar die mensen in de val gelokt heb die zou leiden naar hun dood. Ik heb het vertrouwen van hen geschaad. Door mijn excuus aan te bieden voor deze gebeurtenis, stopt het getouwtrek en worden de donkere zielen gevuld met licht.

Als ik mijn ogen open, geeft de docent aan dat het contact maken met overleden spirits er ook voor zal zorgen dat andere spirits of energieën zullen komen. Ik kan ze echter aan.

Die middag lopen we nog even in het Laagse Bergse Bos met zelfgemaakte wichelroedes om de energiebanen van de aarde te voelen. Dan doen we een groepshealing op overleden zielen. Ik ben moe van de ochtend en met moeite kan ik bij de oefening blijven, maar ik sta niet meer stil bij mijn schoonvader. Ik ben blij als we die middag ruim een uur eerder ophouden dan gebruikelijk. Die avond val ik uitgeput in slaap.

Myst

/door
,

Zomervakantie,……

Na de laatste les, besluit ik in de zomervakantie me te richten op het contact met mijn zielendier; de kristallen draak. Ook houd ik me bezig met wat innerlijke kind werk.

Het boek van Susanne Hühn – Het helen van je innerlijke kind spreekt me aan en ik lees het door. Dankzij het boek ga ik op zoek naar oud speelgoed waar ik vroeger mee speelde om zo een beter beeld te kunnen krijgen van het kind dat ik vroeger was. Het valt me op dat ik heel erg van My Little Pony, de troetelberen, poppels en troeliewoelies hield. Knuffelbeesten en magische figuren kon ik eindeloos mee spelen. Ik bevond me graag ik de magische wereld van die wezens. Met name poppen vond ik niks. Helaas hebben mijn ouders niks bewaard van mijn oude speelgoed en via marktplaats tik ik wat troetelberen, en My Little pony’s op de kop. Ik voel me stukje bij beetje weer dat kind dat prachtige magische werelden kon bedenken.

Ondertussen mediteer ik ook met wat drakenmuziek dat ik via YouTube vind. In één van mijn meditaties leg ik contact met mijn zielendier en kom ik achter de naam van mijn kristallen draak. Ik ben één met de draak en vlieg hoog en snel door de luchten van magische werelden. Ik voel dat ik de beschermer ben van alle magische wezens in die werelden.
Ik voel mijn hartchakra beter en ben blij dat ik mijn kinderlijke fantasie weer mag laten stromen.

Dan,….. komt 10 augustus.

De dag dat we mijn schoonvader levenloos aantroffen in zijn tuinhuisje.
De paniek, het 112-gesprek en de reanimatie-poging van mij en mijn man heeft mijn zoontje van vier allemaal op kleine afstand aanschouwd. De impact van deze gebeurtenis was niet alleen groot bij ons volwassenen, maar ook bij onze zoon.
Vanwege de enorme impact bij onze zoon, hebben we besloten hem mee te nemen in het rouwproces. We hebben mijn zoontje afscheid laten nemen van zijn opa in het uitvaartcentrum en ook het afsluiten van de kist gevolgd door de crematieplechtigheid heeft hij volledig bijgewoond.
De dood hebben wij uitgelegd als het lichaam dat niet meer werkt op deze fysieke aarde. De ziel van zijn opa is licht geworden en daar kan hij mee praten als hij maar wil. Als hij opa wil zien, kan hij ’s nachts omhoog kijken naar de sterren.
We praten openlijk over onze gevoelens en emoties en proberen mijn zoontje ruimte te bieden om ook zijn gevoelens te uiten door met hem te knutselen en te praten over de dood. Nu een maand verder, gaat het gelukkig redelijk met mijn zoontje. Naar bed gaan is nog een drama, want hij wil niet alleen “achterblijven”, maar die angst zal langzaam moeten slijten. Tot die tijd slaapt hij met de deur open en een lichtje in zijn kamer.

Drie weken later ben ik echter nog enorm aan het worstelen met mijn eigen ervaringen van 10 augustus.
Op het moment dat ik de hulpverlener van 112 aan de lijn had en ik aangeef dat ik kan reanimeren vanwege mijn EHBO-diploma, voelde ik een innerlijke weerstand opkomen en de woorden “niet doen meisje.” Ik voelde gelijk een schuldreactie, want waarom voelde ik weerstand om mijn schoonvader te reanimeren? Ik begrijp het niet. Pas na de crematieplechtigheid komt op het moment dat ik alleen thuis ben de realisatie binnen dat ik mijn schoonvader heb horen praten. Als spirit wilde hij niet dat ik hem zou reanimeren. Hij vond het goed zo. Op het moment dat ik me dit realiseer kunnen de tranen eindelijk vrijelijk over mijn wangen rollen en kan ik mijn emoties laten gaan.

Dan nemen boosheid en frustratie bezit van mij. Heel vaak heb ik in de opleiding te horen gekregen dat communiceren met overleden spirits een talent zou zijn van mij. Ik heb mijn schoonvader gevoeld en gehoord, maar waarom kan ik niet zelf bepalen wanneer dit gebeurd? Waarom overkomt het me, in plaats van dat ik er grip op heb? Ik zit met zoveel vragen aan mijn schoonvader.

Ik twijfel ineens aan mijn vermogens en gevoelens. Ik voel me gevangen in een soort twilightzone. Veel vrienden vragen hoe het met me gaat, maar ik heb geen antwoord. Ik weet het niet, ik zie het niet, ik begrijp het niet. Dus ik heb geen antwoord. Ik beluit de docenten te mailen dat ik midden in een rouwproces zit, met een kind dat ook een trauma moet verwerken.

Ik geef aan dat ik niet weet of ik de eerste lessen in september bij ga wonen. De docenten geven aan dat de eerste dag in het teken zou staan van het voelen en lezen van leylijnen, maar ook dat we een healing zouden gaan geven aan overleden spirits. Ze adviseerden mij om wel te komen, omdat leylijnen heel helend kunnen werken, maar gezien de healing op overleden spirits twijfel ik.

Ik twijfel dagenlang of ik moet gaan…

Met het lood in mijn schoenen, mijn lunch klaargemaakt en ingepakt door mijn man, sta ik zaterdag 8 september voor Djoj waar we ons verzamelen die dag voor de Reading-opleiding….

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 17

Deze keer beginnen we de dag met een Hara-energieoefening. Dit is een krachtigere manier dan een gewone gronding om de energie weer te kunnen laten stromen in ons systeem. We visualiseren dat we het beste uit de aarde en de kosmos halen dat we op dit moment nodig hebben om het beste hier op aarde te kunnen geven. Zonder dat ik weet waarom, word ik emotioneel tijdens deze oefening.

Vlak daarna gaan we verder met een visualisatieoefening waarbij we gaan kijken naar onze missie in het leven hier op aarde. Ik voel dat mijn hart- en keelchakra compleet blokkeren. Deze blokkade is zo erg dat ik hartkloppingen en enorme keelpijn krijg. Ik voel me zodanig oncomfortabel dat ik mijn ogen open, en heen en weer schuif in de stoel waarin ik zit. Terwijl de docent verdergaat met de oefening komt de docente mij helpen. Ze helpt de energie weer door mijn hartchakra te laten stromen, en ik moet zachtjes huilen. Ze fluistert in mijn oor dat ik een innerlijk kind trauma heb waarbij schuldgevoelens naar binnen zijn geslagen. Ik kon mijn ouders niet gelukkig maken als kind, maar daar voelde ik me wel verantwoordelijk voor.

Als het pauze is, eet iedereen in kleine groepjes buiten, maar ik nestel me even op de bank in de woonkamer bij de docenten. Ik voel me moe, emotioneel en gefrustreerd. Waarom blokkeer ik toch steeds als het gaat om mijn zielenmissie hier op aarde? Waarom weet ik nog steeds niet zo goed wat ik moet doen? Dan komt de docent naast me zitten en vraagt of het gaat. Ik vertel hoe ik me voel en dan vraagt hij of hij me mag helpen. De docent legt zijn hand op mijn hartchakra op mijn rug. Ik voel dat mijn hartchakra zich ontspant en dat voelt enorm onwennig. Dan komt er ineens een enorme power uit mijn hartchakra aan de voorkant. Ik voel enorm veel licht stralen en zachtjes lopen de tranen weer over mijn wangen. Als ik mijn ogen open, zie ik ook dat de docent tranen over zijn wangen heeft lopen. Hij zegt dat zo’n enorme power vast zetten in mijn hartchakra, ook echt een enorme power vraagt. Het is een heel sterk verdedigingsmechanisme dat ik ontwikkeld heb om mijn voortbestaan te kunnen waarborgen. In dit leven, maar zeker ook vorige levens. Nog voordat ik een vraag kan stellen, loopt de docent weer naar de rest en beginnen we weer met de les.

In de middag geven we elkaar een reading. We moeten in de reading specifiek kijken naar het zielendier van de ander en diens tegenhanger. Wat vertellen deze dieren ons over de ander?

Aangezien ik moe ben en even moet opladen, vraag ik of mijn klasgenoot wil beginnen met de reading. Ze ziet in eerste instantie een vlo en we krijgen onmiddellijk de slappe lach. Ze geeft aan dat de vlo de tegenhanger is van mijn zielendier, want ze voelt heel duidelijk dat de vlo niet mijn zielendier is maar de tegenhanger. De vlo is mijn manier om hier op aarde mijn zielendier te beschermen. De vlo is klein, springerig en kan knap hoog springen voor zo’n klein beestje. Is het ergens niet fijn om te blijven? Dan hop ik ergens anders heen. De docent loopt voorbij, blijft staan en luistert geanimeerd. Dan vraagt hij aan mijn klasgenootje of zij dit als mijn zielendier zag. Zij geeft aan dat ze mijn zielendier niet kan zien. De docent besluit haar op weg te helpen en komt erbij zitten. Mijn klasgenoot geeft aan dat ze geen beest te zien krijgt, alleen maar licht. Ze heeft het gevoel dat mijn zielendier niet van deze planeet afkomstig is. Op dat moment besef ik me dat ik wel weet wat mijn zielendier is wat zij moet zien, maar ik hou mijn mond. Mijn klasgenootje geeft weer aan dat ze heel veel licht ziet, maar daardoor verblind wordt. De docent geeft aan dat ze haar frequentie moet verhogen (lees bewustzijn). Dan praat mijn klasgenootje over een enorme power, en licht, maar ook dat ze ergens doorheen kan kijken. Net als door de vleugels van een libelle. Ze voelt dat ik heel snel naar de kosmos kan reizen, maar ook heel snel weer naar de aarde. Ik weet precies waar heling nodig is. Maar wat voor een zielendier dat is,……..
Dan vraagt de docent of ze wellicht naar een kristallen draak kijkt. Ik voel enorme erkenning in mijn lichaam en bij mijn klasgenootje stromen tranen uit haar gesloten ogen. Ze knikt ja, en zegt dat dat precies is wat ze nu kan zien. Ze kende dit wezen niet, maar nu de docent er een naam aan gaf, kon ze hem zien. Het is een dier uit de vijfde dimensie en inderdaad niet van aarde. “Je hebt een hoge trilling nodig in je bewustzijn wil je dit zielendier kunnen zien”, legt de docent uit. Als mijn klasgenootje haar ogen opent en mij aankijkt, zegt ze enorm geroerd te zijn door mijn zielendier.
Zo krachtig, puur en mooi. Ik kan niet anders dan haar bedanken voor deze erkenning en dus mooie reading.

De reading die ik mijn klasgenoot geef, is net zo bijzonder. Als de les al een paar dagen voorbij is, besluit ik mijn klasgenootje nog even te appen dat ik onder de indruk was van haar mythische zielendier en dat ik daar wat informatie over had gevonden op internet. Dan krijg ik terug dat ook zij nog zo geroerd was door mijn zielendier.

Wat maken we toch bijzondere dingen mee in deze opleiding.

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 11&12

Mijn angsten nemen af. Ik voel me niet meer zo bevangen door de gedachte dat negatieve energie of negatieve entiteiten zo maar bezit van min lichaam kunnen nemen. De twee boeken die ik heb gelezen van Gordon Smith (Lees hier) verschaffen me op een hele heldere manier inzicht in mediumschap en wat geesten, spoken of poltergeists nou precies zijn. Ook het gesprek met mijn docent (Lees hier) geeft me het zelfvertrouwen dat ik moeilijke situaties, oftewel energie van anderen, prima aan kan. Al met al voel ik dat het komende lesweekend van de readingopleiding me een stap verder gaat brengen in al deze ontwikkelingen. Het lesweekend zal in het teken staan van een helende reis. In de healingsopleiding hebben we al een keer een helende reis meegemaakt (Lees hier). Toen betrof het een Emotionele Helende Reis en dit keer zal het een Fysieke Helende Reis zijn.
Voor meer informatie over deze vorm van healing raad ik je aan om het boek van Brandon Bays te lezen.

We beginnen de zaterdagochtend met een meditatie die ons inzicht verschaft in onze diepste wens. Ik kom tot de ontdekking dat ik graag als een spiritueel wezen volledig geaccepteerd zou willen worden. Dan voelen we welke aarde en kosmische energie daarbij hoort. Bij de aarde energie voel ik vrede en ontspanning mijn lijf in stromen en via de kosmische energie ontvang ik heel veel wijsheid vanuit het universum en de andere realms. De kleur van mijn grondingsenergie is tot mijn eigen verbazing appeltjes groen. Normaal gesproken is deze een zeer aardende bruine kleur. De kosmische energie is daarentegen turquoise met een beetje lila. Dan voelen we waar we in ons lijf spanning ervaren als we deze energiestromen door ons lijf voelen stromen.
Ik voel druk opkomen in mijn hart, maar dat verschuift naar mijn ogen.
Het lijkt wel alsof mijn ogen dichtgedrukt worden.
De boodschap die ik hierbij doorkrijg is: “Laat me met rust!”
We proberen te achterhalen wanneer we dit voor het laatst gevoeld hebben en onmiddellijk krijg ik door dat ik een jaar of 7 was. Ik lag in mijn bed op zolder in Leiderdorp, en zei “Laat me met rust!” tegen de onzichtbare vriendjes die ik op dat moment had.

De voorbereiding voor de Fysieke Reis is getroffen en vlak voordat we aan de lunch beginnen, krijgen we de uitleg over deze vorm van Healing. We bespreken het script dat we moeten volgen en vervolgens genieten we bijna in stilte van onze lunch. Zo blijven we nog dicht bij de energie en gedachtes van de meditatieoefening van de ochtend.

Na de lunch vormen we tweetallen waarin we de Fysieke Reis bij elkaar gaan oefenen. Mijn klasgenoot leest een script voor terwijl ik mijn ogen sluit en me mee laat voeren in haar verhaal. In mijn lichaam voel ik vlak boven mijn hart een spanning. Die is daar ontstaan toen ik ongeveer een jaar of 7 was. Het heeft te maken met mijn onzichtbare vriendjes. Ik voelde me onbegrepen en angstig.
Naarmate we de oefening doorlopen, krijg ik meer inzicht in de situatie van destijds.
Een van de onzichtbare vriendjes was daadwerkelijk de overleden vader van mijn buurvrouw destijds. Hij ontdekte dat ik hem als enige kon zien, en eiste mijn aandacht op. Hij wilde dat ik een bericht over zou brengen naar de buurvrouw, maar ik wilde of kon dat niet. Op een gegeven moment werd de man boos op mij en hield me uit de slaap zodat ik naar hem zou luisteren. Op dat moment druk ik zelf mijn ogen hard dicht en fluister ik zacht maar dwingend “Laat me met rust! Laat me met rust! Laat me met rust!”.
Ik voelde me destijds erg eenzaam. Ik kon er nooit met iemand over praten. Mijn ouders geloofden niet in onzichtbare vriendjes. Ik voelde me machteloos en overheerst door de man.
In de Fysieke Reis komt er vervolgens een moment dat je de onverwerkte emoties van dat moment uitspreekt en een dialoog aangaat met de betrokken personen. In dat gesprek ontwikkel ik begrip en zie ik wat de overleden man zijn motieven waren. Hij zat vast tussen het leven en het hiernamaals. Hij was nog niet volledig overgegaan, en zocht hulp en comfort bij mij. In het hier en nu voel ik dat de oude man al lang is overgegaan naar het hiernamaals. Hij betuigd spijt van zijn daden, en ik ontwikkel begrip en inzicht. Aan het einde van het dialoog, heeft mijn gids nog iets interessants toe te voegen: “You are Ready!”.

De oefening is afgelopen en nog wat beduusd begin ik aan het script voor mijn klasgenootje. Bij haar verloopt de oefening niet geheel volgens het script, maar mijn intuïtie brengt haar daar doorheen en weer maken we samen iets bijzonders mee. In verband met de privacy van mijn klasgenoten, wijd ik hier niet verder over uit, maar een stuk lichter vertrekken we allemaal naar huis. Morgen weer een dag!

Die avond slaap ik diep en lekker, al is mijn zoontje al wel vroeg wakker in de ochtend. Het is supermooi weer en een van de eerste weekenden in 2018 waar de tempartuur boven de 20 graden uitkomt. Als ik op zondag aankom bij de docenten thuis valt het me op dat we met een iets kleiner clubje mensen zijn. Iedereen heeft een voldaan gevoel die ochtend. We hebben allemaal zin om het rustig aan te doen en vooral van het weer te genieten. De docenten gaan hier gelukkig in mee.

Voor de eerste oefening trekken we onze schoenen uit en gaan we met onze blote voeten op het gras in de tuin staan. We doen een Qi Gong Oefening. Dan gaan we weer naar binnen en doen we verschillende meditatieoefeningen waarbij we onze aandacht verplaatsen naar buiten ons eigen lichaam en tasten we onze verschillende auralagen af. We leren de auralagen te zien in combinatie met onze chakra’s. Wat is het verband tussen een chakra en auralaag? Wat verteld het ons? De docent neemt ruim de tijd om vragen te beantwoorden en ons dingen uit te leggen. Ook de meditaties gaan in een heerlijk rustig tempo. Iedereen voelt zich heerlijk ontspannen en content als we aan de lunch beginnen. Die nuttigen we dan ook lekker in de tuin aan het water.

Na de middag oefenen we in de readings met het lezen van de auralagen.
Ik krijg te horen dat de eerste twee auralagen sterk ontwikkeld zijn bij mij. Het betreffen de fysieke en emotionele auralagen. Zeer vroeg in mijn jeugd waren die sterk ontwikkeld, alleen heb ik met name mijn mentale auralaag aangeleerd te gebruiken door mijn omgeving. Op dit moment in mijn leven ben ik langzaam aan weer terug aan het bewegen naar die emotionele en fysieke auralagen. Ik kom hiermee meer in mijn eigen oorspronkelijke essentie energie terug. De docent vult mijn klasgenoot nog verder aan dat ik een sterk en flexibel lichaam heb. Ik was zeer levendig, beweeglijk en avontuurlijk. Met name het avontuurlijke komt terug en ik kom beter in contact met mijn emoties en behoeften (fysiek). Ik ga ook beter voor mezelf zorgen.
Dan verteld mijn klasgenoot een beetje over het beeld dat ze ziet als ze zich concentreert op mijn energie. Ze ziet een drijvend eiland voor zich met daarop een tulp of lotus bloem die wit/geel van kleur is. Ik ben goed geworteld in de aarde, ondanks dat het eiland drijft op water. Ze weet niet helemaal wat dit betekend. De docente geeft aan dat dit zou kunnen betekenen dat ik gemakkelijk kan bewegen in twee verschillende dimensies en toch goed geaard kan zijn.

Dit laatste inzicht maakte de meeste indruk op mij. Zeker gezien het feit dat ik net twee boeken over het mediumschap gelezen heb. In die boeken wordt uitgebreid ingegaan op meditatietechnieken die nodig zijn om je bewustzijn te verhogen op spiritniveau (oftewel een andere dimensie) om te kunnen communiceren met overledenen. Zou het dan toch?

Myst

/door