Random Weird Facts

Aangezien ik geen foto’s plaats van mezelf (zo interessant ben ik echt niet), leek het me wel leuk om wat random eigenaardigheden van mij bloot te geven. Wellicht krijg je dan een iets beter beeld van mij in je hoofd.
Laat je verbeeldingskracht in ieder geval maar spreken!
(Tip: ik ben in ieder geval niet blond en heb geen bruine ogen)

Houtstokjes
Ik kan niet kauwen op houten ijsstokjes. Vaak zie je mensen die na het eten van een waterijsje nog even blijven knabbelen op zo’n ijsstokje. Ik krijg al rillingen over mijn rug als ik er alleen maar aan denk. Iedere keer weer.
De haren op mijn armen staan zelfs al overeind terwijl ik dit typ. Vreselijk…. Ik kan het ook niet aanzien zonder kippenvel te krijgen. Mensen… kauw gewoon niet op houten ijsstokjes bij mij in de buurt, alsjeblieft?

Hechtingen
Het voordeel van een arts als vader is dat hij ook degene is die bij verwondingen de hechtingen plaatst. Zo heb ik op mijn scheenbeen 10 hechtingen zitten waarvan er vijf door mijn vader gezet zijn.

Ik kreeg rond de leeftijd van 10 jaar een skiongeluk waarbij een ski een mooie snee maakte in mijn rechterscheenbeen. We waren in Oostenrijk toen dit gebeurde en mijn vader was degene die stampij maakte op de Eerste Hulp in het ziekenhuis omdat hij zelf de hechtingen wilde plaatsen in mijn been om er zeker van te zijn dat de wond mooi zou genezen. De artsen konden natuurlijk niet toestaan dat mijn vader mijn wond ging hechten, aangezien hij niet met papieren kon bewijzen dat hij arts was. Daarnaast is het zeker niet gebruikelijk dat artsen hun eigen kinderen behandelen. Dus de eerste vijf hechtingen zijn (onder nauw toezicht van mijn vader, dat dan wel) door de artsen in Oostenrijk gezet.
Eenmaal terug in Nederland mochten na 10 dagen de hechtingen eruit. Opgelucht dat alle hechtingen eruit waren, ging ik mee met een verjaardagsfeestje naar de bioscoop. Helaas zat ik achterin de zaal en aangezien ik nooit erg lang ben geweest, klom ik op de rugleuning van de stoel om de film beter te kunnen zien (we zaten op de laatste rij). Bij het opklappen van de zitting schiet mijn been tussen de zitting en de rugleuning naar beneden en ik voel onmiddellijk dat de wond op mijn scheenbeen weer open is. Eenmaal in het ziekenhuis waar mijn vader werkt, kijkt hij me zuchtend aan en vraagt hoe ik er in godsnaam bij kom om op een rugleuning van een bioscoopstoel te klimmen.
“Tja,… ik wilde gewoon de film zien” antwoordde ik.
De wond is nooit meer mooi genezen, maar desondanks is het een zichtbaar en ook dierbaar aandenken aan mijn vader als arts.

Ezelsoren…. NEE!
Ik kan er niet tegen als je een boek uitleent dat je dat vervolgens terugkrijgt met ezelsoren erin. Dat voelt voor mij alsof het boek mishandelt is geweest. Nee, als ik een boek lees dan onthoud ik gewoon waar ik gebleven ben of ik stop er een boekenlegger tussen. Zelfs op mijn e-reader maak ik geen ezelsoortjes. Dat kan namelijk ook digitaal, ja echt! Nee, ik vertrouw er gewoon op dat mijn e-reader gewoon het boek opent waar ik het laatst gebleven was of ik onthoud het paginanummer.

Knuffelbeesten
Ik ben dan wel bijna 38 jaar oud, maar mijn liefde voor knuffelbeesten is nog steeds aanwezig. Nee, ik ben niet zo iemand die een kamer vol knuffelbeesten heeft, maar er liggen wel drie knuffelbeesten in mijn nachtkastje die mij heel dierbaar zijn. Ten eerste mijn knuffel die ik vanaf baby af aan bij me gehad heb. Die knuffel (een konijn) valt bijna in stukken uit elkaar. Weg doen omdat hij half vergaan is? Dat nooit!
Dan heb ik ook nog een knuffel die ik van mijn vader heb gekregen toen mijn moeder in het ziekenhuis lag met een blindedarmontsteking. We waren voor de eerste keer alleen met mijn vader op stap naar een dierentuin en daar mochten mijn broertjes en ik ieder een knuffel uitzoeken. Dat werd een dolfijn en die ligt na ruim 20 jaar ook nog steeds in mijn nachtkastje.
De derde knuffel is een beer die ik van mijn man heb gekregen toen we op vakantie waren in Duitsland. Mijn man heeft helemaal niks met knuffelbeesten en daarom is die beer die hij speciaal voor mij kocht zo bijzonder. Hij deed dat echt uit liefde voor mij. Gelukkig hebben we nu samen een zoon en die is (gelukkig voor mij) ook gek van knuffelbeesten. Zo kan ik een klein beetje van mijn liefde voor knuffelbeesten aan hem doorgeven.

Logaritmen
Tot slot ben ik altijd degene die een logaritme of reeks ontdekt in mobiele telefoonnummers van mensen. Op de één of andere manier zijn het voor mij ezelsbruggetjes om makkelijk nummers te onthouden. Ik hoef geen moeite te doen om ze te bedenken, ik spot de logaritme of reeks gewoon snel en dan hoef ik een telefoonnummer niet meer uit mijn hoofd te leren, het zit er dan gewoon in.

Myst

/door
,

Intake Regressietherapie – Deel 2

Mijn ouders
Als mijn regressietherapeut Wendy me vraagt hoe ik mijn eigen ouders heb ervaren in mijn jeugd, begin ik als eerste te vertellen over mijn vader.

Ik start met de onverwachte dood van mijn vader en dat dit veroorzaakt werd door een afgescheurde aorta. Wendy haakt hier even op in en verteld dat zij een boek heeft gelezen over gemoedstoestanden van mensen en hoe ziektes daarmee samenhangen. Dan vertelt ze mij dat er letterlijk in het boek vermeld staat dat inflexibiliteit van hart en bloedvaten kan ontstaan door een rigide opvoeding. Deze informatie bezorgt me kippenvel. Ik vertel dat ik na zijn dood abrupt gestopt ben met mijn spirituele pad omdat ik niet geconfronteerd wilde worden met de niet-stoffelijke energie van mijn vader. Wendy merkt op dat hier angst bij mij zit. En als ik het woord paranormaal laat vallen, valt het haar op dat mijn stem zelfs overslaat.

Dan ga ik verder en vertel dat mijn vader een echte arts was, ’s ochtends vroeg weg, ’s avonds laat thuis. Hij had echt een hart voor de patiënt en een hekel aan de bureaucratie in ziekenhuizen. Mijn vader hielp graag kennissen en familie met zijn kennis. Een ander aspect daarvan was dat hij vaak zijn werk letterlijk mee naar huis nam. Mijn vader was trauma-chirurg en gespecialiseerd proctoloog. Als mijn vader het leven van een kind verloor op de operatietafel (omdat het kind was aangereden), nam hij zijn frustraties mee naar huis. Mijn vader kon dan extreem boos worden als mijn licht niet aanstond op mijn fietsje als ik in schemer in de tuin aan het spelen was. Als kind kon ik deze uitbarstingen niet goed plaatsen ondanks ik er onder gebukt ging of ze aanvoelde komen. Nu begrijp ik dat het de angst was om mij te verliezen net zoals hij dat kind verloor op de operatietafel. Ook hier haakt Wendy even op in dat met name trauma artsen energie mee kunnen nemen van overleden personen en dat het zeer waarschijnlijk is dat ik dit als kind opgepikt heb. Op het moment dat Wendy dit zegt, voelt het alsof er een puzzelstuk in mijn hoofd op zijn plek valt. Ik weet niet waarom, maar ik voel me opgelucht dat ze deze informatie met me deelt. Vervolgens vertel ik dat mijn vader het liefste op een andere manier met zijn handen bezig was. Hij was zendamateur en gek van modelvliegtuigbouw. Als hij aan het knutselen was aan één van zijn vliegtuigen hadden we de bijzonderste gesprekken. Mijn vader vroeg ik altijd om hulp bij de zakelijke dingen in het leven zoals mijn scriptie en situaties in en rond mijn werk.

Mijn moeder heeft verpleegkunde gestudeerd en is tandartsassistente geweest. Toen ze 21 was, trouwde ze met mijn vader en twee jaar later ben ik geboren. Nadat ik geboren was, is mijn moeder gestopt met werken en heeft daarna ook nooit meer gewerkt. Al mijn neven en nichten vinden mijn moeder de gekke, impulsieve en leuke tante. Ik vond het echter irritant als kind. Na de dood van mijn vader heeft mijn moeder heel lang het verdriet niet kunnen verwerken. Omdat mijn moeder de dood van mijn vader niet onder controle had, probeerde ze haar kinderen op een dwingende manier onder controle te houden. Aangezien we volwassen zijn en onze eigen weg gingen, resulteerde dit niet altijd in een bevredigend resultaat voor haar en werden we onderling tegen elkaar uitgespeeld.
Mijn oudste broertje heeft altijd een bijzondere plek in het hart van mijn moeder, wat hij was erbij op het moment dat mijn vader stierf en heeft hem geprobeerd te reanimeren. Mijn jongste broertje speel de benjaminrol met verve. Hij krijgt alles voor elkaar en als kind kwam hij overal mee weg. Mijn moeder probeerde ons altijd te stimuleren door ons uit te dagen. Als we een 9 hadden gehaald, vroeg ze altijd waarom het geen 10 was.
Wendy vraagt naar de identiteit van mijn moeder, maar ik heb moeite om die te geven. Ik vertel dat ik het idee heb dat haar identiteit een beetje verloren is gegaan toen mijn vader overleed. Ze heeft geen echte hobby’s, passie of werk waar ze mee bezig is. Wendy geeft aan dat ze moeite heeft om een goed beeld te vormen van mijn moeder, en ik geef aan dat ik dat ook lastig vind om te verwoorden.

Wat wel naar boven kwam na de dood van mijn vader is het feit dat de relatie tussen mijn ouders een bijna een exacte kopie bleek te zijn van de relatie tussen mijn overgrootouders aan mijn vaders kant. De rolverdeling en het manipuleren van de kinderen heeft in mijn opvoeding ook een rol gespeeld. Terwijl mijn vader en moeder de relatie van mijn vaders ouders veroordeelden, deden ze precies hetzelfde met hun eigen kinderen.

Mijn jeugd
Dan vraagt Wendy om iets over mijn eigen jeugd te vertellen. Haar eerste vraag luidt letterlijk: hoe is je geboorte gegaan? (Vaak kunnen traumatische geboortes van invloed zijn in je onbewuste) Ik geef aan dat ik er in drie vloeken en een zucht ter wereld ben gekomen. Geen complicaties, niks.
Het eerste wat ik me kon herinneren van mijn jeugd was toen ik tussen 4 en 6 jaar oud was. Ik had hele levendige dromen waarin ik rond kon vliegen. Die dromen kwamen regelmatig terug en op een avond besloot ik om het vliegen zelf te testen. Ik zie mezelf nog bovenaan de trap staan en tot drie tellen. Dan spring ik het trapgat in…… en na wat gedonder lig ik dus beneden onderaan de trap met een gebroken arm….
Van de val, de gebroken arm en het feit dat mijn vader mijn arm rechtgezet heeft in het ziekenhuis weet ik niks meer. Maar de dromen, die staan me nog super helder voor de geest. Wendy moet lachen om dit verhaal en verteld dat kinderen hele spirituele wezens zijn omdat ze nog zo open staan voor alles. Mijn dromen waren waarschijnlijk soort van uittredingen waardoor ik ze zo levendig ervaarde. Ook met deze opmerking valt er een puzzelstuk op zijn plek. Ik vertel ook dat ik als kind vaak in het donker naar het plafond aan het staren was en tv-ruis ervaar. Ik zie kleine zwart/wit bolletjes trillen. Nu zie ik dat niet meer zo helder, tenzij ik in ontspannen toestand naar het plafond ga zitten staren. Rond de leeftijd van 6-8 had ik twee onzichtbare vriendjes genaamd Bugs en Bunny. Die twee vriendjes waren levensecht, en er was er altijd één van de twee jaloers. Speelde ik met Bugs, dan was Bunny jaloers en omgekeerd.

Ik vertel dat ik diverse beroepentesten gedaan heb waaruit ALTIJD naar voren kan dat ik óf manager/leidinggevende óf arts moest worden. Ook is er altijd naar boven gekomen dat ik intuïtief sterk ben. Ik heb al heel lang geen idee wat ik het allerliefste zou willen doen. Het valt me op dat ik heel erg mezelf beperk in mijn denken. Ik denk heel snel van mezelf at ik dingen niet zou kunnen of goed kan voltooien. Ik ben met name Beta gericht, waarbij biologie en genezing altijd wel mijn interesse getrokken heeft. Ik voel me thuis in ziekenhuizen (mijn hele familie heeft een medische achtergrond bijna).
Ik ben spiritueel bezig geweest in het verleden. Ik heb een paranormale chat begeleid en heb mezelf ooit bevangen gevoeld door andermans energie waardoor ik na de dood van mijn vader daar nooit meer mee te maken wilde hebben. Ik ben een half jaar na de dood van mijn vader gaan werken voor de kleine uitgeverij, en dat werk was eigenlijk onder mijn niveau, ondersteunend en niet uitdagend in een voor mij niet open omgeving. Ik kan erg slecht tegen mensen die niet zichzelf zijn. Ik ben zelf wel duidelijk, open en oprecht. Mensen ervaren mij als recht door zee en dat kan soms confronterend zijn.
Dan wil ik nog vermelden dat ik al heel mijn leven een naar gevoel krijg in mijn onderbuik als ik een kerk in ga. Als ik daar niet voor een begrafenis of bruiloft aanwezig moet zijn, ren ik het liefst zo snel mogelijk weer naar buiten. Ik krijg letterlijk het gevoel dat mijn leven ervan af hangt. Dit gevoel komt niet door mijn ouders of een nare ervaring in mijn jeugd. Mijn ouders zijn niet gelovig en hebben ons open opgevoed. Maar ik voel gewoon dat aan een kruis dat in een ziekenhuiskamer hangt energie kleeft. Heb ik met objecten vanuit het geloof altijd. Vervolgens vertel ik van de pijn in mijn linkerschouder en de connectie van mijn moeder en mijn ervaring in de Intuïtie en Persoonlijke Kracht Opleiding waarbij mijn innerlijke kind niet gehoord wordt als ze probeert aan te geven wat ze op een bepaald moment ziet.

Na bijna twee uur gepraat te hebben, trekt Wendy een paar conclusies:
• Er vindt duidelijk herhaling van geschiedenis plaats in mijn familie. Dat geldt voor de manipulatie en beheersing door angst.
• Ook is er vaak een veroordeling over anderen, terwijl de betrokken persoon vervolgens precies hetzelfde ook doet.

Wendy heeft er vertrouwen in dat we met een paar sessies de kern van het probleem gevonden hebben en geeft me de opdracht mee om na te denken waarom en sinds wanneer ik mijn hart niet meer kan horen.
We plannen een maand later de eerste regressietherapie in.

Myst

/door
,

Intake Regressietherapie – Deel 1

Op 11 januari 2017 had ik mijn intakegesprek met Wendy. Voorafgaand aan dat gesprek moest ik mijn geboortegegevens doorgeven. Wendy maakt namelijk gebruik van een uitgebreide geboortehoroscoop om dieper inzicht te krijgen in je karakterstructuur en eventuele knelpunten die in je horoscoop aanwezig zijn.
Ik had geen idee wat ik in het intakegesprek kon verwachten dus enigszins zenuwachtig belde ik aan.

Wendy werkt vanuit huis en ze was precies zoals ik me had voorgesteld. Een warme, zeer vriendelijke open vrouw met een leuke speelse kant. Het feit dat Wendy afgestudeerd is in de psychologie en zich daarna verdiept heeft in regressie- en reïncarnatietherapie gaf mij het vertrouwen in haar kundigheid. Het belangrijkste argument echter om Wendy te benaderen, was haar kennis en ervaring met spiritualiteit. Eenmaal in haar behandelkamer, werd de link met spiritualiteit gelijk duidelijk voor me. Omgeven door edelstenen, wierook, boeken en kaarsen voelde ik me gelijk op mijn gemak om vrij te praten over spirituele zaken die door andere als zweverig worden beschouwd. Wendy legt kort uit wat regressietherapie inhoudt en waarom zij het van belang vindt om ook naar de geboortehoroscoop te kijken van iemand in relatie tot het vraagstuk waarvoor zij ingeschakeld wordt. Dan begint ze te vertellen over mijn geboortehoroscoop.

Mijn geboortehoroscoop
Ik ben geboren op 2 april en overduidelijk een Ram in mijn doen en laten, dat was Wendy al direct opgevallen bij mijn binnenkomst. Mijn ascendant is Leeuw. Je ascendant zegt iets over hoe je overkomt op andere mensen. Wanneer Leeuw als ascendant hebt, kom je zelfbewust, zelfverzekerd over en maak je een waardige indruk. Je hebt een aangeboren autoriteit en een flinke portie optimisme, creativiteit en energie. Je houdt ervan om de leiding te hebben en zaken groots aan te pakken. Dit alles klopt als een bus en dan verteld Wendy me dat in mijn geboortehoroscoop drie belangrijke planeten in het teken Vissen staan (Mercurius, Mars en Venus). Vissen zijn heel erg gevoelig. Gevoeligheid is een eigenschap die je niet snel zal koppelen aan het sterrenbeeld Ram en daarom is het bijzonder dat er drie belangrijke planeten tijdens mijn geboorte in dit teken stonden. De invloed van de drie planeten in vissen is volgens Wendy terug te vinden in het feit dat ik een enorme verbeeldingskracht heb, creatief ben, mijn intuïtie sterk is en ik mezelf makkelijk wegcijfer ten koste van anderen.

Ik val bijna uit mijn stoel op dat moment…. Kennelijk staat zelfs in mijn horoscoop vast dat ik intuïtief sterk ben, kan ik er dan nog omheen???? Ook de verbeeldingskracht bevestigt dat ik altijd denk in plaatjes. Ik moet echt een beeld hebben van een iets om het te kunnen begrijpen.

Dan zegt Wendy: “Jij bent iemand die voor zichzelf moet werken, en dat kan zelfs iets zijn wat nog niemand doet of uitgevonden heeft. Je bent een leider, een trekker en neemt graag mensen mee. Ik begrijp wel dat je in een ondersteunende baan overspannen bent geraakt. Totaal geen ruimte voor jouw natuurlijk leiderschap…..”
Deze opmerking voelt als een enorme bevestiging van wat ik altijd in mijn functioneringsgesprekken zei tegen mijn werkgever. “Ik ben geen ondersteuner,…”

Wendy verteld ook nog even over nog een opvallende kleine planeet genaamd Cheiron (Cheiron betekend: de gekwelde leraar, ik kan andere mensen goed helpen met een probleem als ik hetzelfde eerst zelf doorgemaakt heb)
Deze planeet geeft aan waar andere mensen vinden dat jouw talent verscholen ligt zonder dat je dat zelf in de gaten hebt. Je blinde vlek als het ware. Bij mij stond deze in het teken van de Stier. Stier is het teken van geld en bronnen en duidt op talenten en mogelijkheden om dingen te bezitten. Als hier mijn verborgen talent in verscholen ligt, dan moet ik dit in gedachten houden.

Familiegeschiedenis
Vervolgens wil Wendy mijn familiegeschiedenis bespreken omdat patronen in de geschiedenis zich herhalen en enorm van invloed kunnen zijn op mijn vraagstuk waarom het voor mezelf nog steeds niet duidelijk is wat ik het allerliefste zou willen doen.

We beginnen met mijn vaders kant. Mijn vader is strikt katholiek opgevoed, maar zoals ik het noem met een B-kant van de bijbel. Discriminatie en manipulatie waren de twee kernwoorden die omhoog komen als ik over hen sprak.
Mensen met een ander geloof of achtergrond werden door mijn grootouders niet geaccepteerd. De vrouw van de broer van mijn vader was joods, maar die is nooit geaccepteerd door mijn oma. Desondanks dat, was het dezelfde joodse tante die tot op het laatst heel veel voor mijn oma gezorgd en geregeld heeft ondanks dat ze nooit de goedkeuring of acceptatie van mijn oma kreeg. Zo diep zat die discriminatie in mijn grootmoeder.
Kinderen onderling werden tegen elkaar uitgespeeld of tegen elkaar opgezet. Er werd van de heren (mijn vader had 1 broer en 2 zussen) in de familie verwacht dat ze geneeskunde gingen studeren, want dat had aanzien. Ook speelde angst een belangrijke rol in het leven van mijn vader. Zo mocht hij niet buiten voetballen in verband met mogelijke blessures. Ook mocht mijn vader niet knikkeren, want in knikkers kon je stikken en zo voorts….
De relatie tussen mijn oma en opa aan mijn vaders kant had een traditionele verdeling. Mijn opa was cardioloog en had aanzien in de maatschappij zoals gebruikelijk was in die tijd. Mijn oma maakte daar dankbaar gebruik van door perfect de rol aan te nemen: “De vrouw van,…”. Mijn oma gaf het geld dat mijn opa verdiende om alles te kunnen kopen wat in haar macht lag. Duidelijk geval van status verwerven door een rijkdom aan bezittingen op te bouwen. Mijn opa aan vaderskant had een iets speelser karakter, maar mijn oma was een strenge rigide vrouw. Mijn vader had een afstandelijke relatie met zijn ouders waardoor we er niet vaak naar toe gingen. Een band met de ouders van mijn vader heb ik nooit echt gehad.

Dan bespreken we mijn grootouders aan mijn moeders kant. Mijn opa bedroog mijn oma met meerdere vrouwen en het was uiteindelijk hun oudste zoon die het genoeg vond en mijn opa het huis uitzette. (Helaas heeft deze oudste zoon zijn eigen vrouw enkele decennia later ook meerdere malen bedrogen.)
Opa was zo lief om voor ons kleinkinderen een spaarrekening te openen waar hij tot onze 18de verjaardag iedere verjaardag geld op stortte. Als we 18 jaar oud waren mochten we het geld gebruiken, maar dan alleen voor onze culturele opvoeding (wat als een soort dwang voelde)
Mijn oma was een hele lieve, zachtaardige vrouw die moeite had om voor zichzelf op te komen. Het is mijn allerliefste oma en ik heb haar kennis van de natuur en verhalen van de tweede wereldoorlog altijd fascinerend gevonden. Bij haar heb ik nooit het gevoel gehad dat ze mensen beoordeeld of afrekende op hun afkomst, opleidingsniveau of geloof. Ze hield van reizen en puzzelen en had een enorme wijsheid. Helaas is na de dood van mijn oma, is er een familievete ontstaan over haar erfenis. Continue werden waarheden verdraaid en manipulatieve spelletjes gespeeld, die mijn moeder van haar oudste broer vervreemde.

Dan wil Wendy in gaan op mijn eigen opvoeding en vraagt hoe ik mijn vader en moeder in mijn jeugd ervaren heb.

To be continued…

Myst

/door
, , , ,

Lesdag 4 I&PK

Op vrijdag 18 november had ik de laatste lesdag van de Intuïtie en Persoonlijke Kracht opleiding. Deze dag zou in het teken staan van het innerlijke kind. Als kind ben je als vanzelf verbonden met je intuïtie. Door de wijsheid, talenten en helderheid van je innerlijke kind opnieuw te ontmoeten en oude pijn te helen, wordt de relatie en het vertrouwen in je intuïtie hersteld. Echter voorafgaand aan deze lesdag zou ik met de docenten mijn droom bespreken, wat betekende het? Lees meer →

/door
,

De droom

Ik sta in een spirituele winkel rond te kijken. Ik ben hier nog nooit geweest, maar deze winkel is mooi en groot. Er staat van alles en het ruikt lekker naar wierook. Ik sta bij de chakrakaarsen en pak er een paar, net als wat edelstenen armbandjes. Ik loop naar de rij achter de kassa. Op een gegeven moment staan er twee of drie mensen achter me als ik aan de beurt ben. Het meisje achter de kassa scant mijn producten terwijl ze geconcentreerd naar haar beeldscherm kijkt. Ze vraagt zonder op te kijken of ik bekend ben met de winkel. Dan, voordat ik nog een antwoord kan geven, kijkt het meisje me aan en zegt:

“Oh nee, ik zie het al jij bent helder wit! Loopt maar met mij mee.”

Wat dat betekend weet ik niet, maar het meisje loopt vanachter de kassa vandaan, pakt mijn hand en neemt me mee. Ik vraag haar nog wat er met de andere mensen in de rij voor de kassa gebeurt. Ze antwoordt dat ik me daar geen zorgen om hoeft te maken. We lopen de winkel door, voorbij enkele rijen boekenkasten naar een rustige plek. Als we tussen enkele boekenkasten staan, zegt het meisje dat ik moet gaan zitten want ze gaat me helpen. Ik vind het vreemd, maar de hele situatie voelt niet verkeerd en ik besluit erin mee te gaan.
Ik ga braaf zitten in kleermakerszit met mijn rug tegen één van de kasten. Het meisje geeft aan dat ik mijn ogen moet sluiten en zo veel mogelijk moet proberen te ontspannen. Zij neemt links van mij plaats op de grond en doet hetzelfde. Vervolgens voel ik in ene dat ze met haar energie mijn aura wil binnenkomen, maar dat het haar niet lukt. Terwijl ik haar aankijk zegt ze dat ik te sterk ben voor haar. Ik sluit mijn ogen weer opnieuw en laat haar binnen, door mijn energie wat te temperen.

In ene voel ik twee energiestromen lopen door mijn lichaam. Van boven naar beneden, maar ook van beneden naar boven. De energie gaat rond en het voelt goed. De energie gaat heel snel rond en reinigt mijn spirituele ruimtes (aura’s). Mijn lichaam tintelt overal.

Dan in ene voel ik mijn billen vanonder me vandaan glijden en stijg ik liggend op. Uit reflex pak ik de plank uit de boekenkast boven mijn hoofd vast terwijl ik horizontaal zweef boven de grond. Ik hoor het meisje naast me:

“WHOAAAAAAA, Jij bent echt ongelooflijk sterk! Heel bijzonder, dat zie je echt zelden”.

Als ik naast me kijk zie ik dat zij ook horizontaal liggend zweeft. Terwijl we zo zweven en mijn lichaam door tintelt wil ik zien of ik mijn lichaam verlaten heb en mijn ziel zweeft, of dat mijn lichaam daadwerkelijk zweeft. Ik wil me liggend omdraaien om te kijken of mijn lichaam nog in kleermakerszit op de grond zit. Ik draai me om en… op dat moment draai ik me tegelijkertijd om in mijn bed. Ik ben wakker, in bed, in mijn slaapkamer, maar de tintelingen gaan onmiskenbaar door in mijn lijf. Ik mis het zweven en probeer mijn ogen te sluiten en terug te keren naar mijn droom, maar dat lukt me niet meer. Langzaamaan verdwijnen de tintelingen en ik val na een uurtje weer in slaap.

Het valt me op dat ik de dagen na deze droom wat anders in mijn vel zit. Mijn chakra’s en energiestromen voelen anders. Het is alsof er een verschuiving heeft plaatsgevonden. Bij het opschrijven van deze ervaring realiseer ik me dat ik een soortgelijke droom heb gehad.

14 jaar geleden
Veertien jaar geleden liep ik stage op een hoofdkantoor van twee dierentuinen. Ik voelde me daar op kantoor totaal niet op mijn gemak. De opdrachten van de stage vond ik niet leuk en ik had moeite om de dag door te komen. In een boekwinkel in het dorp waar ik tijdens mijn stage woonde vond ik een boek over intuïtie. Het was het boek Intuïtieve Ontwikkeling van Linda Keen. Die avond las ik de eerste paar hoofdstukken en oefende met het visualiseren en opblazen van rozen voordat ik ging slapen.

Samen met een vriendin stap ik een spirituele winkel binnen. Er gaat een belletje rinkelen als we de deur openen en sluiten. Ik voel me gelijk thuis in dit winkeltje terwijl ik er nog nooit eerder ben geweest. Er is niemand in de winkel aanwezig, maar ik weet dat er iemand achter is. Mijn vriendin gaat haar eigen gang en verdwijnt op den duur terwijl ik rustig rondkijk. Ik zie heel veel heksenboeken, edelstenen en andere dingen staan. Midden in de ruimte voorin de winkel staat een vitrinetafel met daarin allerlei tarot kaartensets uitgestald,
Terwijl ik de winkel verder doorloop naar achter vallen me de hoeveelheid kristallen schedels op. Ze staan net als de kristallen bollen op de planken aan de muur. Dan komt er een wijze vrouw naar voren vanachter een groen gordijn, ik herken haar gelijk terwijl ik haar nog nooit eerder heb gezien, maar ze voelt instantly vertrouwd. We staan even te praten, maar dan plaatst ze mij met mijn rug tegen de muur achter in de winkel. Ze zal me helpen zegt ze en ze geeft aan dat ik me moet ontspannen. Vervolgens beweegt ze van boven naar onder met haar handen op een aantal centimeter van mijn lichaam vandaan. Ik voel overal tintelingen en mijn energie gaat stromen. Ik heb het gevoel dat ik zweef.

Opeens begeef ik me in de kamer waar ik lig te slapen. Ik zweef boven mijn bed. Ik knipper één keer met mijn ogen en zie mezelf op bed liggen, terwijl ik naast het bed sta in plaats van erboven te zweven. Ik voel nog steeds alle tintelingen in mijn lijf terwijl ik nog een keer met mijn ogen knipper en in ene op bed onder mijn dekbed lig. Verschrikt kijk ik de kamer rond vanuit mijn bed door alleen mijn ogen te bewegen. Het duurt een paar seconden maar het lijkt echt een paar minuten voordat ik met een enorme gil uit mijn bed spring en de gang op ren in de zusterflat waar ik destijds mijn kamer had. Mijn huisgenoten komen kijken, maar na enkele woorden van geruststelling dat ik een nare droom had gehad, ging iedereen weer slapen. Ik was zo enorm geschrokken van de tintelingen in mijn droom die ik ook in wakkere toestand heb waargenomen. Het was een fijn gevoel, maar ook het feit dat ik mijn lichaam uit was en mezelf kon zien liggen in bed vond ik eng. Ik ben destijds gelijk gestopt met het lezen van het boek van Linda Keen.

Ik besluit beide dromen voor te leggen aan de docenten van de intuïtieve opleiding en stuur ze een mail. Ik vraag me af of mijn ziel wellicht te los van mijn lichaam is. Er wordt aangegeven dat ik de laatste lesdag maar wat eerder in de ochtend moet komen om te kijken wat er aan de hand is.

Myst

/door

Het ontslag

Het auto-ongeluk.

Lees meer →

/door

Mijn baan als officemanager

Een week na mijn eerste lesdag op de Intuïtie en Persoonlijke Kracht opleiding stond er eind september 2016 weer een gesprek met mijn baas ingepland. Ik keek daar enorm tegenop omdat we al een aantal keer in het jaar om de tafel hadden gezeten. De oefening van het visualiseren van rozen tussen jezelf en je gesprekspartner om de boodschappen over en weer te neutraliseren, kwam me nu wel goed van pas. Een complete krans van rozen bedacht ik om me heen, terwijl mijn baas plaats nam in de stoel tegenover mij in de gespreksruimte…..

Lees meer →

/door
,

Terugblik januari

De eerste maand dat ik officieel geen werk meer heb, is voorbij. Wat heb ik allemaal gedaan? Wat heeft het me tot nu toe gebracht? Een korte terugblik. Lees meer →

/door
, , ,

Passie, wat is MIJN passie?

Oei,….. een moeilijke vraag. Waarom is deze vraag toch zo moeilijk voor mij? Ik heb gewoon nog geen antwoord. Als ik hardop aan mezelf vraag; “Wat is je passie Maaike?” Dan blijft het angstvallig stil, daar waar ik normaal gesproken altijd wel mijn woordje klaar heb. Dus ik ga op onderzoek. Wat is passie eigenlijk? Lees meer →

/door