, , , , ,

Regressietherapie – sessie 4

Op weg naar mijn regressietherapeut Wendy schijnt het zonnetje en voel ik me goed. Innerlijk weet ik dat dit voorlopig de laatste sessie zal zijn. Vandaag gaan we de laatste puzzelstukken oplossen. Ik voel het.

Eenmaal binnen vraagt Wendy hoe het met me gaat. Ik vertel haar vol trots dat ik mijn healing-opleiding afgerond heb en ze feliciteert me. Dan vertel ik over de laatste drie lessen van de healing-opleiding. Het feit dat de term lichtwerker naar boven is gekomen en dat ik dat niet kende. Dat de docent mij daarin bevestigd, maar ook in het feit dat ik vele vorige levens heb gekend. Ik vertel van het steeds meer beelden kunnen zien en we praten even over de religieuze energie die in enkele chakra’s is overgedragen vanuit de familielijn van mijn vader. Het is zo fijn om daar gewoon met Wendy over te kunnen praten, waarbij zij enkele zaken nader voor mij verklaard. Dan vertel ik haar over de healing die ik kreeg van een klasgenoot waarbij ik heel helder voor ogen kreeg dat in een vorig leven mijn buik opengereten is. De zin “Eens kijken of de duivel in haar huist” deed mij erg denken aan mijn angst voor kerken.

Dan praten we verder over mijn gevoel in mijn buik als ik in een kerk ben. Wendy geeft aan dat het trauma wellicht opgeruimd kan zijn, maar het stuk van mijn ziel uit die tijd wellicht nog hulp nodig heeft. We besluiten dit verder te onderzoeken.

Ik vertel dat ik kerken ervaar als zwart, donker en zwaar. Ik geef aan dat ik dat echt in mijn buik en keel voel. Wendy voelt op dat moment ook haar keel die wordt dichtgeknepen. Ze vraagt me om goed te voelen welk beeld daarbij hoort. Ik ben iemand die probeert te schuilen in een kerk, maar ik weet dat ik zal sterven. Wendy vraagt of ik man, vrouw of kind ben. Ik geef aan dat ik een vrouw ben, maar ook een kleine jongen. Ik kan niet kiezen, ik ga heen en weer tussen de jongen en de vrouw, maar uiteindelijk geef ik aan dat ik de vrouw ben.

Wendy vraagt me te kijken wat er gebeurt, maar ik zie het niet. Het enige wat ik door krijg is dat ik angstig om me heen kijk op zoek naar een uitweg, maar die is er niet. Aangezien we hier even vastlopen in de regressie, vraagt Wendy me verder terug te gaan in de tijd, wanneer alles nog goed was. Ik zie mezelf rondlopen in een dorp wat lijkt op het dorp uit één van mijn eerdere regressies. Wendy legt uit dat je inderdaad meerdere levens op dezelfde plek kunt hebben.
Ik draag een mooie groene jurk en heb rood haar. In het dorp zijn niet veel mensen met rood haar, dus men ziet mij als een bijzondere verschijning. De mannen kijken naar mij, en sommige vrouwen zijn jaloers. Toch zijn het de vrouwen in het dorp die mijn kennis raadplegen en om hulp vragen. Als Wendy doorvraagt, wordt het mij duidelijk dat men mij vanwege medicinale kennis raadpleegt en dan met name bij geboortes. Ik maak zalven, drankjes, maar ook kruidenmengsels voor vrouwen om klachten tijdens de zwangerschap te verlichten.

Wendy vraagt of ik alleen ben, maar dan zie ik de jongen, die ook in de kerk aanwezig was. Hij is mijn zoon van negen jaar oud. Ik heb ook een man, maar die is jager. Mijn man is vaak op pad en dat vind ik prima. We hebben elkaar niet fysiek nodig om van elkaar te houden of bij elkaar te zijn. Mensen vinden het raar, maar wij voelen geen afstand tussen ons als we gescheiden zijn van elkaar. Aangezien mijn man vaak op pad is, ben ik afhankelijk van de inkomsten die bij meebrengt als hij thuiskomt. In de perioden dat hij weg is, ga ik spaarzaam om met de inkomsten. Door hulp te bieden aan de vrouwen in het dorp, ontvang ik vaak een vergoeding in natura waardoor ik de perioden dat mijn man weg is goed kan overbruggen.

Jezus KruisTerwijl ik bezig ben met mijn werk, vraagt Wendy wat er om me heen gebeurt. Ik zie dat een man van de kerk in het dorp zielen probeert te werven voor de kerk. Hij heeft een groot jezuskruis vast en verkondigt dat men in de hel zal landen als men zich niet houdt aan de regels van de kerk. Ik merk dat steeds meer mensen zich hierbij aansluiten. De sfeer in het dorp veranderd. Er wordt angst gezaaid en via angst worden zielen geworven voor het geloof. Wendy vraagt wat ik er van vind. Ik geef aan dat ik heel duidelijk voel dat die man onzin loopt te verkondigen. Ik WEET dat er geen hemel of hel bestaat. Net als dat de aarde rond is en niet plat. Ik besluit heel duidelijk om mijn mond te houden, maar ik voel wel aan dat steeds meer mensen zich beginnen af te vragen of wat ik doe wel strookt met wat de kerk verkondigd.

Dan is het avond en komt er een oudere vrouw met haar dochter aan mijn deur. De dochter is aan het bevallen, maar het gaat niet goed. De oude vrouw vraagt mij haar te helpen. In eerste instantie word ik boos, ze zijn veels te laat bij me gekomen. Het kind ligt gedraaid. Dan probeer ik met al mijn kennis en kunde de vrouw te helpen met haar bevalling, maar het is al te laat. Het kindje komt dood ter wereld omdat de navelstreng een aantal keer om de nek van de baby is gedraaid. Het kindje heeft geen zuurstof meer binnengekregen via de navelstreng en is in de buik al overleden tijdens de weeën. Als Wendy me vraagt wat er vervolgens gebeurt, geef ik aan dat de oude vrouw boos op mij wordt. Ze geeft mij de schuld van alles. Als zij haar dochter en doodgeboren kleindochter meesleurt het huis uit voel ik in mijn buik dat dit me mijn leven gaat kosten. Ik probeer de pas bevallen vrouw wat kruiden en zalven mee te geven voor de wonden en haar verdriet, maar ik weet dat dit niet zal helpen bij het voorkomen van mijn dood. Mijn zoontje komt naar beneden gewekt door het lawaai. Ik probeer hem gerust te stellen, en stuur hem weer naar zijn bed. Dan begin ik met het schrobben van mijn onderarmen en handen. Ik probeer met man en macht al het bloed van me af te schrobben en mijn huis te reinigen. Wat ik ook probeer weg te poetsen, het gevoel van dat dit hele voorval mij mijn dood betekent raak ik niet kwijt. Uiteindelijk ga ik bij mijn zoon in bed liggen en vlak voordat ik in slaap val, realiseer ik me dat ik zelf zwanger ben. Vervolgens redeneer ik mijn gutfeeling dat ik dood zal gaan weg, met het feit dat ik zwanger ben en val in slaap.

Een paar dagen na dit voorval gebeurt er nog niks, maar ik weet dat ik zal sterven binnenkort en ben op mijn hoede. Als ik op een gegeven moment door het dorp loop, word ik plots opgejaagd door een grote groep kerkvolgers. Ze willen erachter komen of de duivel in mij huist aangezien ik een dood kind ter wereld heb gebracht en me niet met kerkelijke dingen bezig hou. Ik word opgejaagd naar de kerk, en vlucht het gebouw in. Wat normaal gesproken voor vluchtelingen een heilige en veilige haven is, is voor mij niet veilig. Wendy vraagt of ik alleen ben in de kerk, maar ik antwoord van niet. Dan zie ik in ene de jongen weer die ik ook in het begin van deze regressie sessie zag. Nu weet ik dat het mijn zoon is die thuis is. Ik zie hem echter naast me in de kerk alsof hij echt bij mij is. Ik switch naar mijn zoon thuis en mijzelf in de kerk en terug. Ik WEET dat hij ook vermoord wordt door de kerkvolgers maar dan bij mij thuis.
Dan concludeert Wendy dat ik dat leven met mijn bewustzijn kan reizen in tijd en plaats. Ik WEET ook dat dit klopt, precies zoals ik de oneindigheid ervaarde in mijn healingsopleiding, namelijk vertrouwd. Op het moment dat mijn zoon dood is, keer ik terug in mijn eigen lijf in de kerk en zoek een uitweg, maar dan zie ik dezelfde priester als in het dorp. Hij kijkt mij aan en opent de deur voor de kerkvolgers. Hijzelf verschuilt zich achter de deur, en dan springen een aantal mensen boven op mij en word ik ter dood vervloekt. De priester spreekt vervloekingen uit dat ik naar de hel zal gaan, vanwege mijn daden. Ik probeer kort uit te leggen wat er tijdens de bevalling van de vrouw is gebeurd maar de mensen maken mij uit voor leugenaar.
Dan word ik woest van het woord leugenaar.

Ik kon zien dat mijn kind vermoord werd, en dat raakte mij enorm, maar het feit dat ik uitgemaakt wordt voor leugenaar maakt me werkelijk furieus. Er zijn uiteindelijk 6 mensen nodig om mij onder controle te krijgen. Wendy vindt het opvallend dat ik daar zo sterk van word. Kennelijk is er iets met ‘uitgemaakt worden voor leugenaar’. Ik vertel Wendy dat ik terwijl ik word vastgehouden door 6 mensen ik het idee krijg dat ik moet vertellen dat het Gods wil was die ervoor zorgde dat het kind dood ter wereld kwam. Dat zou ervoor zorgen dat ik een dialoog kon beginnen met de kerkvolgers, maar ik krijg het mijn strot niet uit. Ik WEET dat God niet bestaat zoals het in die tijd verkondigd werd. En ik kan gewoon niet liegen dat dit Gods wil was om mijn eigen leven te redden.

Dat is het moment dat Wendy ingrijpt. Ze geeft aan hier een splitsing te voelen in mijn verhaal. Waarom kan ik niet liegen? Ik geef aan dat dit echt een kracht van buiten mezelf is. Ik krijg het gewoon echt mijn strot niet uit. Wendy geeft aan dat ik wellicht een eed heb afgelegd die ervoor zorgt dat ik niet kan liegen. Dit voelt volgens haar niet goed en moeten we ook nader onderzoeken. Voor nu besluiten we het verhaal met de vrouw verder af te maken.

Doordat de vrouw niet kan liegen, besluit ze haar mond te houden en wordt ze ter dood veroordeeld. Mijn buik wordt door iemand opengesneden en ik zie net als in de healing-les mijn ingewanden en ongeboren kind onder mij op de grond vallen vlak voordat ik sterf. Wendy vraagt nog of die vrouw nog wat nodig heeft, maar ik geef aan dat dit herinneren al genoeg is. De vrouw wist al dat ze alleen lichamelijk sterft, maar haar ziel niet. Als Wendy nog even doorvraagt waarom ik niet een kleine leugen om bestwil kon vertellen, zodat ik niet vermoord zou worden door de kerkgangers, geef ik aan dat ik dat echt niet kon. Ik geef aan dat ik alles al wist in dat leven. Ik wist ook dat wat de kerk verkondigde niet klopte omdat ik innerlijk wist dat het in de toekomst anders is. Die toekomstige informatie hoort ook bij mij. Ik ben ook niet tegen de priester ingegaan op het plein toen hij zielen wierf voor de kerk, omdat ik wist dat het niet geaccepteerd zou worden. Ik weet de waarheid van de toekomst.

Dan wordt het in ene voor Wendy duidelijk! Ik bezat in dat vorige leven het vermogen om mijn met bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte te gaan. Zo bleef ik in contact staan met mijn man als hij op reis was en met mijn kind op het moment dat hij stierf. Dat is de reden waarom ik in dit leven bepaalde dingen gewoon WIST en nu als herinnering ervaar. Ik kon met mijn bewustzijn reizen in de tijd en was dus die tijd ver vooruit. De blokkade op mijn keel betreffende liegen bracht mij in een zeer lastig pakket. Ik kon de waarheid niet spreken want dat zou niet geaccepteerd worden (terwijl het voor mij echt de waarheid is of was) en liegen lukte ook niet. Dat was waarom ik dichtklapte en Wendy het ook voelde in haar keel toen we aan deze regressie sessie begonnen. Dat is de reden waarom ik in kerken een naar gevoel ervaar in mijn buik EN mijn keel.

Wendy vraagt me om me te concentreren op het MOETEN uitspreken van de waarheid. Waar komt die verplichting vandaan? Ik zie een donkere wolk en geef aan dat het bij mij vandaan komt. Wendy zegt dat het opgeven van de vrijheid om te kunnen zeggen wat je wil (en dus eigen wil) niet zo maar opzij kan worden gezet. De wolk voelt niet goed volgens haar en ze vraagt me om goed in die wolk te kijken. Hoe voelt het? Is het een persoon, energetische wolk of iets anders?

Piramide KristalMet enige moeite lukt het me om in de wolk te kijken. Ik zie een doorzichtige kristal in de vorm van een piramide. In dat kristal zitten mooie regenbogen. Ik vertel Wendy dat ik daarmee de afspraak heb dat ik in mijn volgende leven de waarheid MOET vertellen. Wendy verteld dat dat echt niet goed is. Dan valt bij mij het kwartje. In het kristal ligt vastgelegd dat ik niet kan liegen. Het is een contract! De wolk klaart op en is een deel van mezelf. Die wolk ben ik zelf. In een nog eerder leven heb ik gebruik gemaakt van leugens en dat heeft mijn kop gekost. Ik heb met mezelf een dialoog gevoerd voordat ik incarneerde in een volgend leven dat ik geen gebruik meer wilde maken van leugens. Vervolgens heb ik met mezelf in een contract, vastgelegd in een kristal, de afspraak gemaakt dat ik in een daaropvolgend leven niet KON liegen. Helaas liep dat dus ook niet goed af.

We besluiten het contract, dat ik op zich wel eervol vind, toch op te ruimen door het naar het licht te sturen. Op deze manier ruimen we toch een soort blokkade op in mijn energetische lichaam bij mijn keel. Als dit opgelost is, open ik langzaam weer mijn ogen.
Ik zie sterretjes en voel me wat licht in mijn hoofd als Wendy me een koekje aanbied om een te landen in het huidige leven. We praten nog even na en dan nemen we afscheid van elkaar. Ik vind het jammer om afscheid te nemen, want ik ben Wendy enorm gaan waarderen en ik hou ervan om met haar te kunnen praten over alle paranormale en spirituele zaken. Ze zal nooit raar opkijken of je oordelen over de dingen die je mee maakt. Heerlijk. Een contact dat ik niet zal vergeten.

Mijn visie,…
Toen ik met Wendy de afspraak maakte voor deze regressiesessie wist ik innerlijk dat dit de laatste sessie zou zijn. Ik wilde de afspraak persé inplannen na de laatste dag van mijn healing-opleiding. Waarom wist ik destijds niet, maar het voelde alsof dat de juiste volgorde was. Nu weet ik dat ik bepaalde dingen moest leren in de healing-opleiding die me nu in deze regressie kon brengen waar ik zijn moest.

Het besef dat religieuze energie overgedragen kon worden vanuit de familielijn, maar ook dat je trauma’s uit vorige levens nog kunt voelen in je huidige leven. Dat ik mijn bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte kan strekken en dat ik dus vanuit vorige levens maar ook volgende levens informatie kan verkrijgen. Doordat deze kennis in de tussentijd tot mij gekomen is in dit leven, kon ik nu eindelijk een beeld vormen van het leven waarin het trauma met betrekking tot kerken veroorzaakt is. Zonder deze informatie kon ik geen beeld krijgen van het vorige leven in deze regressie sessie.
Al mijn vorige levens die ik tot nu toe onderzocht heb, hebben te maken met intuïtief zijn en daarmee werken of niet. Het hogere weten en spiritualiteit zijn de twee pijlers van mijn ziel. Dit is nu wel duidelijk voor mij. Dit is de persoonlijke kracht die huist in mij en waar ik mee moet werken.

Nu WEET ik dat de kosmos op mysterieuze wijze werkt. Dingen komen in een bepaalde volgorde omdat dat de gewoon de juiste volgorde is. Of dit nu logisch is of niet.

The universe has his own way of working things out.

Just let go!
Let go
Of how
You thought
Your life should be,
And embrace the life that
Is trying
To work its way into
Your consciousness.

Myst

, , ,

Regressietherapie – sessie 3

Nog geen vijf dagen na de helende reis in de healing-opleiding bespreek ik mijn ervaring met mijn regressietherapeut Wendy. We besluiten het trauma met mijn moeder te laten rusten en praten over mijn bevindingen van Hoog Sensitiviteit, beperkende patronen en het feit dat ik mijn ontwikkelingen moet meten op basis van gevoel en niet resultaat. Bezig zijn met healing voelt nog wat vreemd, maar ik merk dat ik het fijn vind om er mee te werken en mensen om me heen te hebben die dat niet vreemd vinden.

Wat ik wil, wordt steeds duidelijker: een kleine organisatie, wellicht zelfstandig iets opzetten, mensen helpen, maar dan wel mensen die geholpen willen worden en mij dus opzoeken.

Wendy vraagt wat ze vandaag voor me kan betekenen en ik geef eerlijk antwoord dat er geen duidelijk onderwerp me binnen schiet, maar dat ik nog wel voel dat er iets is met het woord paranormaal. Dat zit duidelijk op twee plekken in mijn lijf, namelijk mijn buik en keel. Ik durf niet goed uit te spreken wat ik voel. In de reading van de docent kwam naar voren dat er diepgaande waarneming en verwerking plaats vindt van gevoelens en emoties, maar ik dat niet uitspreek. Ik vertel vervolgens van mijn vriendin Nienke die in een huis gewoond heeft waar het echt spookte en dingen zijn gebeurd die niet normaal verklaard konden worden. Toen Nienke dit aan mij vertelde voelde ik gewoon dat het waar was. Energie kan zich echt manifesteren en dat merk ik in mijn keel. Ik spreek uit naar Wendy dat ik bang ben dat ik dat soort energie ontketen over mijn eigen familie of in mijn eigen huis. Ik ben bang dat ik negatieve energie aantrek en over me afroep.
Wendy wijst me op het fenomeen eigen wil. Ze verteld me dat ze ooit eens in een winkel met edelstenen in Breda een energie waarnam van een overleden persoon. Negatieve energie (of dode mensen) kunnen aanvoelen, kan ik begrijpen. Maar ik hoef niet fysieke dingen te kunnen waarnemen, zoals bewegende objecten of negatieve energie aan mij te laten plakken. Ik ben bang dat ik dat over mezelf afroep. Ik haper zelfs in mijn woorden als ik dit allemaal aan Wendy vertel. Dan moet ik van Wendy mijn ogen sluiten en beschrijven wat ik in mijn keel voel.

Ik voel heel duidelijk een hand die mijn keel dichtknijpt als ik iets wil vertellen over spirituele of paranormale dingen die ik waarneem, maar niet in de fysieke wereld waarneembaar zijn. De hand houdt mij vast, hij voorkomt dat ik wat zeg. Ik zie verder niet wie aan die hand vastzit, maar weet wel dat hij voorkomt dat ik dingen uitspreek. Ik voel een noodzaak om iets uit te spreken en die noodzaak komt vanuit een donkere wolk in mijn hoofd.

Ik ben een hele iele jong volwassen vrouw, maar ik kan geen onderscheid maken tussen binnen en buiten. Er zit een energetische wolk bij mijn hoofd, oh wacht nee, IN mijn hoofd. In die wolk zit een vrouw die wil dat ik dingen uitspreek. Het is een donkere energie die mij gebruikt als spreekbuis. De arm voorkomt dat ik dat uit in de wereld waarin ik me begeef. Ik ben zelf een iele vouw die door een mannenhand bij de keel beetgehouden wordt. Ik kan alleen niet zien hoe de vrouw of man eruit zien dit keer. Waar het alle voorgaande regressies wel goed ging, lukt het me nu gewoon niet.

Het voelt dit keer allemaal een beetje raar. Ik voel niet mijn lijf, maar ik voel alles eromheen. Binnen en buiten is echt één voor mij. Ook Wendy is het op dat moment niet duidelijk wat ik bedoel. Ik geef aan dat het voelt alsof mijn aura compleet openstaat en alle energie om mij heen binnenkomt.
Wendy vraagt of ik mijn eigen dood kan zien. Ik merk op dat die heel vredig is en ik voel dat ik lig. Ik kan mijn oude lijf / leven zien. Wendy vraagt of die jonge vrouw naar dat lichaam wil kijken om te beseffen dat ze dood is, want die overgang van leven naar dood neem ik niet waar. Dan geef ik aan dat de ziel van vroeger het dode lichaam niet kan zien omdat ze blind is. Ze ziet de energie niet die bij dat lichaam hoort, want ze staat zelf naast mij.

Dan wordt het Wendy en mij duidelijk. De iele jonge vrouw was blind en zag dingen door gebruik te maken van het helder zien van energie. Ik zag dingen die wel en niet in de fysieke wereld waarneembaar waren voor anderen. Ik zag energieën. Ik maakte gebruik van helder zien. In dat leven was ik blind en maakte ik gebruik om te manoeuvreren aan de hand van energie (aura’s). Dat verklaarde ook in één klap waarom het verschil binnen en buiten (ziel of fysiek lichaam) niet duidelijk was voor mij. Ik keek met mijn derde oog naar de spirituele wereld maar ook de fysieke wereld. Ik zag daar geen onderscheid tussen.

Dan wordt duidelijk dat de vrouw in de donkere wolk mij wil dirigeren en via mij invloed wil hebben op de fysieke wereld. Ze voelde zich tot mij aangetrokken omdat ik open stond (er was geen duidelijke aura-rand). Zo kon ze heel makkelijk via mij channelen. Dezelfde vrouw voelt zich duidelijk aangevallen en ontzet als ik erachter kom dat ze een ziel is die wil communiceren via mijn lichaam naar de fysieke wereld van toen. Als mijn ziel van toen zich dat begint te realiseren (omdat nu het onderscheid tussen de fysieke wereld en spirituele wereld duidelijker wordt) verzet ze zich. Ze sluit haar armen over elkaar en schopt. Ik voel dan letterlijk een trap tegen mijn scheenbeen, terwijl ik gewoon in de kamer bij Wendy zit. Dat ik blind was in dit vorige leven, verklaard nu ook waarom ik de vrouw en man niet kon zien. Ik kan er letterlijk geen beeld van krijgen.

Wel wordt duidelijk dat de vrouw in mij haar dochter herkende (ondanks dat de dochter veel jonger was als ik daar). De vrouw was gestorven maar bleven zweven tussen aarde en het hiernamaals. Als ik haar wijs op het feit dat haar dochter inmiddels ook in het hiernamaals is, gaat ze over….
Er ontstaat een gat in mijn aura, op de plek waar die directieve energie zat…. Dat wordt opgevuld door mijn eigen wil. Prompt wordt mijn eigen aura steviger en het onderscheid tussen de fysieke wereld en de spirituele wereld wordt beter waarneembaar voor de blinde mij. Dan moet ik ook de man in mijn aura die zijn hand op mijn keel heeft, maar niet meer knijpt (geen noodzaak meer om tegen te houden wat ik moest zeggen van die vrouw) over te laten gaan. Hij is een verre voorouder die ook blind op de wereld was en geen onderscheid kon maken tussen de fysieke en spirituele wereld. Hij wilde mij beschermen. Ik was een deel van zijn ziel, een onderdeel van hem dat hij wilde beschermen. Ik voel een duidelijk verband met die ziel. Ook hij gaat over als ik hem kenbaar maak dat ik een eigen wil heb, en het niet meer nodig is dat hij mij beschermd in het zuiveren van wat ik communiceer over wat ik zie in de spirituele wereld. Als beiden energieën weg zijn, vervaagt het beeld van de jonge vrouw en doe ik mijn ogen weer open.

Wendy en ik bespreken deze sessie even na. Vandaag werd echt duidelijk dat ik in vorige levens het vermogen bezat om dingen waar te kunnen nemen in de spirituele wereld, maar dat niet durf uit te spreken. Ik kan veel meer dan ik in het huidige leven laat merken of laat weten aan anderen. Er zit echt nog een soort angst/blokkade. In alle vorige levens ging het allemaal ook over het meer kunnen waarnemen dan de fysieke wereld laat zien. Het is een duidelijk thema en innerlijke kracht van mij.

Dan vraag ik Wendy nog even over de maanstand in tijdens mijn geboorte; maan in tweelingen. Wendy geeft aan dat dit te maken heeft met wat mij een gevoel van veiligheid en bescherming geeft. Tweelingen zorgt ervoor dat ik kennis tot me moet nemen om gevoelsdingen te kunnen verklaren. Ik zoek theorie en tastbare bewijzen om onverklaarbaarheden te kunnen verklaren. Maar in hoeverre is dit altijd mogelijk? Moet ik uiteindelijk gewoon tot de conclusie komen dat dingen soms niet verklaard kunnen worden en dat dat echt ook wel oké is?

We besluiten dat we nog 1 sessie gaan wijden om te onderzoeken wat mijn nare onderbuikgevoel te maken heeft met kerken. Wendy legt uit dat de kerk en paranormaliteit vaak botsten, en mijn gevoel zegt ook dat dit een laatste puzzelstuk is. Op 16 juni hebben we de laatste afspraak staan.

Myst

, ,

Regressietherapie – sessie 2

Naar aanleiding van de eerste regressiesessie bij mijn therapeut Wendy, sta ik wat vaker stil bij de beperkende gedachten die in mijn hoofd rondzingen. Ook het manipulatieve gedrag van de oude man in mijn vorige leven, spookt door mijn hoofd. De druk die hij op zijn zonen zet om precies te doen wat hij wil. Een paar dagen na de eerste regressiesessie was ik op visite bij mijn moeder en werd ik geconfronteerd met de begrenzing en manipulatie die ik bij haar voel en dus uiteindelijk ook mezelf opleg.

Mijn moeder en ik zitten even te kletsen en dan vraagt mijn moeder plotseling of ik haar eens goed kan uitleggen wat ik doe met de healing-opleiding. Het verbaast me, maar het voelt als een oprechte poging van haar kant om te begrijpen wat ik aan het doen ben sinds ik geen baan meer heb.

Ik begin te vertellen dat ik eerst een intuïtieve opleiding gevolgd heb waarbij we via meditaties onszelf bewuster proberen te maken van hele subtiele veranderingen in en rond ons eigen lichaam waardoor je intuïtieve waarnemingen helderder worden. Bij het woord “meditaties” haakt mijn moeder in haar lichaamshouding al af. Ik probeer nog uit te leggen dat je naast een fysiek lichaam ook een energetisch lichaam hebt, dat wetenschappelijk is aangetoond, als ik haar gezicht zie vertrekken. Op dat moment begin ik in mijn hoofd maar ook daadwerkelijk het gesprek aan te passen. Ik probeer mijn uitleg te versimpelen door een eenvoudig voorbeeld te gebruiken waarin ik aan geef dat mijn moeder zelf heel goed aanvoelt wanneer iemand in haar “personal space” (en dus aura) komt te staan. Dan zegt ze dat ze dat wel voelt, en ook vaak genoeg ergens aan denkt zoals een rekening en dat ie dan de volgende dag op de deurmat valt. Als ik aanhaal dat dat dus je intuïtie aan het werk is en ik daar dus mee meer leer werken, trekt mijn moeder haar wenkbrauw vertwijfeld omhoog.
Ik ga nog een stap verder, ik begin te vertellen over chakra’s en dat afhankelijk van wat je daar voelt of kunt zien, kunt waarnemen of mensen problemen hebben op het betreffende gebied waar de chakra voor staat. Ik neem als voorbeeld de keelchakra en vertel mijn moeder dat als die te dicht staat, mensen het dus moeilijk vinden om hun verlangens daadwerkelijk uit te spreken, moeite met communiceren. Dan zegt mijn moeder letterlijk:
“Ja, Maaike dat zal wel,….”
Dan leg ik nog in 1 korte zin uit dat ik met een healing-opleiding dus energie in het energetische lichaam van mensen weer op andere manieren laat stromen en zo dus mensen kan helpen. Dan verandert mijn moeder plotseling het onderwerp van het gesprek. Als ik nog even laat vallen dat ik ook naar een regressietherapeut ga, draait mijn moeder met haar ogen en geef ik het op om uit te leggen wat ik allemaal aan het doen ben. Ik stop de conversatie over mezelf met een algemene opmerking dat ik dus lekker druk bezig ben.

Eenmaal in de auto op weg naar huis valt het me op dat mijn moeder weer hetzelfde deed als jaren geleden bij het kiezen van een muziekinstrument. Ze geeft de indruk dat je alles kunt vertellen, maar als het puntje bij paaltje komt wil ze alleen horen wat zij wil en goed vindt. De indruk wordt gewekt dat alles mogelijk is, maar de daadwerkelijke uitkomst is dat alleen iets goed is als het past in mijn moeders visie. Tijdens mijn gesprek met haar heeft ze ook aan mij gevraagd hoe ik denk mijn geld te gaan verdienen met de healing-opleiding. Precies één van de beperkende gedachten die ik maar in mijn hoofd herhaal en me bij voorbaat al afhoudt van behaalde keuzes.Ik heb sinds de dood van mijn vader het gevoel dat mijn moeder niet onvoorwaardelijk van haar kinderen houdt. Ze zegt van wel, maar ze stelt altijd eisen waaraan we eigenlijk moeten voldoen om in haar ogen de perfecte kinderen te zijn. We moeten iets anders studeren, andere partner, ander werk, andere woning, andere kleren, andere hobby’s hebben want zij vindt dat het eenmaal zo hoort. Er is NOOIT een moment dat ik het gevoel heb dat ze alles wat ik doe, accepteert ondanks dat ze het niet begrijpt.
Ik dacht dat ik me daar los van gemaakt had. Ik doe echt wat ik wil, maar ik merk dat ik niet open durf te zijn naar mijn moeder. Ik vertel haar niet meer alles en wat ik vertel, filter ik. Als ik mezelf afvraag waar ik bang voor ben, dan kom ik niet tot een antwoord want ik voel geen angst, ik merk dat ik de afwijzing meer dan zat ben en dus de confrontatie niet opzoek. Ik weet dat ik haar toch niet van inzicht kan laten veranderen. Dat is met name de reden dat ik mijn gesprek uiteindelijk staak of filter.

In de eerste regressiesessie waarbij ik terugging naar een vorig leven als kruidenvrouw ben ik letterlijk gedood door iemand die mij niet begrijpt. Is dit dan het thema van mijn ziel?

Nadat ik dit Wendy allemaal verteld heb, haal ik ook even aan dat ik een innerlijke strijd voelde tijdens de tweede healing-opleidingsdag en dat die strijd een week lang voortduurde waarbij mijn keukenmuur vijf keer geverfd werd. Ik vertel van mijn bevindingen dat ik het erg belangrijk vind om gezien en gehoord te worden door de docenten van de healing-opleiding. Het lijkt erop dat ik opzoek ben naar validatie van mensen met kennis van “in mijn ogen” spirituele zaken. Als zij me dan niet zien, voel ik me gelijk diep geraakt.

Wendy geeft aan dat ik een Hoog Sensitief Persoon ben dat vroeger niet erkend is in mijn opvoeding met alle gevolgen van dien. En we wijzen twee beperkende overtuigingen aan waar ik aan wil werken:
• De continue angst dat ik dingen fout doe
• De bevestiging die ik nodig heb om mijn eigen gevoel te valideren

We haken in op het laatste probleem en Wendy vraagt mijn ogen te sluiten…….

Ik voel dat er aan mijn arm getrokken wordt. Ik zie voor me een jongetje dat meegetrokken wordt. Wendy vraagt of ik die jongen ben.

Als ik me probeer te verplaatsen in de jongen, voel ik mijn buik samentrekken van angst. Mijn mond wordt droog en trekkerig van angst. Het jongetje staat voor me en kijkt dwars door mij heen naar iets, een galg denk ik. Ik probeer te kijken wie hem vasthoudt, ben ik dat of een dier?

Ik heb moeite om het beeld helder te krijgen.
Wendy vraagt nog een keer of ik het jongetje ben of dat ik degene ben die bij de galg staat.
Uiteindelijk voel ik dat ik die jongen was. Wendy vraagt hoe oud ik ben en dan wordt het nog duidelijker, want ik zeg onmiddellijk “7 jaar”.
Wendy probeert via verschillende invalshoeken om in de situatie te komen, maar uiteindelijk werkt het als ze me vraagt iets verder terug te gaan in de tijd. Het duurt even maar uiteindelijk zie ik een helder beeld verschijnen van drie kinderen die aan het spelen zijn met een grote regenplas. Ik ben één van die kinderen en zit met een stok lekker te roeren in de regenplas. Ik voel dat ik op moet passen voor de mannen met harnassen. Ik ben met een enorme focus in het water aan het kijken, maar heb een ongekende waakzaamheid over me waar ik blind op vertrouw. Met mijn intuïtie hou ik mijn omgeving in de gaten. Het valt me op dat ik een leren lap om mijn voeten gebonden zie als schoenen. Wendy vermoedt dat het de middeleeuwen betreft. Als Wendy vraagt hoe mijn gezin eruitziet, zie ik mijn moeder staan met een lang schort aan een baby verzorgen. Ik word in de ochtend het huis uitgezet en mag mezelf vermaken door buiten te spelen. Mijn vader is smid en gaat in de ochtend naar zijn werk.

Dan zie ik een appel. Wat er met de appel is weet ik niet, maar ik moet van Wendy blijven kijken naar die appel. Wat wil die appel mij vertellen?
Dan voel ik een enorme hoofdpijn opkomen. Ik voel iets door mijn hoofd schieten en begin te huilen terwijl ik gewoon op een stoel in de kamer bij Wendy zit. Wendy geeft aan dat ik nog een keer moet proberen te voelen wat die appel betekend. Ik word heel bang en huil onbedaarlijk. Ik merk dat het jongetje in zijn broek plast doordat ik het zelf langs mijn benen warm voel worden, terwijl ik nog gewoon op de stoel zit.

Plotseling komt het eerste beeld terug en wordt het duidelijk. De man die mij terugtrekt is mijn eigen vader. Ik moet van hem op een houten schavot (geen galg) staan met een appel op mijn hoofd. De mannen in harnassen schieten een pijl op mij af om de appel te raken, maar die gaat door mijn hoofd en ik sterf meteen.

Mijn vader deed heel koel en afstandelijk tegen mij (als kleine jongen), maar ik voelde zijn angst en zijn onwil om te doen wat hij moest doen. Ik voel dat hij een keuze moest maken tussen zijn eigen leven of met mijn leven gokken. Hij heeft een vrouw en nog een kind dus hij kiest om mijn leven in de waagschaal te zetten in de hoop dat ik het zal overleven. Op het moment dat ik naar het platform getrokken word, weet ik al dat ik het niet overleef door mijn sterke intuïtie. Als ik daar eenmaal sta, plas ik mezelf onder van angst. Ik moet mijn rechterzij naar de mannen met harnassen toe keren. De angst is duidelijke voelbaar in mijn onderbuik. Ik smeek mijn vader nog om het niet te doen, ik begrijp het niet, mijn vader is streng maar zou me nooit laten vermoorden. Waarom doet hij dit?
Volop twijfel sterf ik meteen als de pijl mijn hoofd door gaat. Mijn gevoel zei heel duidelijk dat mijn vader dit nooit gewild had, maar hij deed afstandelijk en koel tegen me en ik kreeg niet de bevestiging van hem dat mijn gevoel juist was dat hij dit niet wilde.

Dan moet ik terug van Wendy naar het moment dat ik sterf. Ik zie van het één in het andere moment dat mijn lichaam op de grond ligt, terwijl ik sta. Ik begrijp het niet goed, wel voel ik mijn door urine warm geworden broek niet meer. Ook voel ik de angst niet meer. Ik kijk op en zie dat mijn vader boos wordt op de mannen met harnassen, maar hij moet zijn koelte bewaren om ook niet nog zelf gedood te worden. Dan stijg ik op.

Wendy vraagt of de jongen nog wat nodig heeft. Ik ga terug om te knuffelen met mijn moeder, die me gemist heeft en uiteindelijk knuffel ik ook mijn vader die in huilen uitbarst en blij is om me weer te zien. Hij geeft aan dat het hem spijt. Wendy geeft aan dat ik mijn lichaam goed moet voelen en ik merk dat er linksvoor bij mij in mijn donkere plek een zachtroze vrolijk vlekje zit die bij de jongen hoort. Dan geeft Wendy me een oefening waarbij ik de angst van de vader (30%) en de jongen (70%) moet uitademen.  De vrolijke bubbelige energie van de jongen mag ik weer terug inademen.

Dan sluiten we de sessie af. We praten wat na over allerlei dingen, terwijl ik weer een beetje bijkom in de huidige tijd. Eenmaal thuis zoek ik op internet op hoe leren schoenen in de middeleeuwen eruit zagen en kom het volgende plaatje tegen.

schoenen-middeleewen

Ik schrik, exact zoals ik het zag in de sessie met Wendy!
Ik heb dan nog geen idee hoe deze sessie doorwerkt in de weken die daarop volgen.

Myst

Regressietherapie – sessie 1

Ik bel enkele weken na mijn intakegesprek weer aan bij mijn regressietherapeut Wendy. Bij binnenkomst geeft Wendy aan dat ik vroeg ben en haar net onderbrak bij het harp spelen. Ik zeg dat ze best verder mag spelen, ik luister wel. Ze geeft aan het later af te maken, maar we praten vervolgens verder over muziek. Dat ik vroeger heel graag harp had willen spelen, maar dat niet mocht. Ik vertel letterlijk dat mijn moeder mij vertelde dat ik echt niet met een harp op en neer naar de klas ging fietsen. Dwarsfluit mocht ook niet, want dat deed mijn nichtje Annemieke al en was erg moeilijk. Dus werd het uiteindelijk keyboard. Op een orgel in een kerk leerde ik spelen. Wendy vond het erg typerend, dat ik zo ontmoedigd werd om te kunnen doen wat ik wilde doen. Een  duidelijk voorbeeld waarbij ik stiekem werd afgeleid van mijn pad.

We praten even verder over de beperkende gedachten die ik bij mezelf ervaar. Bij ieder idee kan ik heel snel mezelf ontmoedigen om dat tot uitvoering te brengen. Ik ben lui, geen doorzetter en wie gaat mij nou inhuren als expert? En hoe verdien ik mijn geld daarmee? Zijn de vraagstukken die steeds terugkomen en mij weerhouden om een idee tot uitvoering te brengen. Ik vertel ook dat als ik dan een idee durf uit te spreken, en daar de geringste weerstand op krijg, dat ik dan al gelijk de handdoek in de ring gooi. We ontdekken de zichzelf bijtende slang. Idee weerstand stop met doorzetten
zie je wel ik maak nooit wat af, dus ben geen doorzetter om ideeën uit te voeren…. Dat gaat me dus ook nooit lukken dus bij een volgend idee, stop ik gelijk weer.

Daarnaast geef ik ook aan dat ik last heb van beperkende gedachten bij nieuwe vaardigheden. Niemand gaat mijn expertise gebruiken, want ik heb de ‘specifieke’ opleiding niet gevolgd. Ik kan het niet zo goed als anderen, ik ben niet goed genoeg. Bij het aura’s kunnen zien verwacht ik letterlijk kleuren te kunnen zien als een soort regenboog om mensen heen. Paranormaal zijn is iets totaal onbereikbaars voor mij en daarom verspringt mijn stem. Allemaal beperkende gedachten voor mij die me een in een box houden. Als Wendy vraagt wat er gebeurt als ik uit de box stap, dan antwoord ik dat de boel ontploft (in mijn gedachten verschijnt gelijk het beeld van mijn exploderende vader die boos wordt om iets onbenulligs, iets buiten de box).

Na ruim een uur gekletst te hebben, hebben we twee duidelijke knooppunten op tafel. De ontmoediging in mijn vroege jeugd bij het uitspreken van wat ik daadwerkelijk wil doen, en de beperkende gedachten die mij heel erg binnen kaders houden. Vervolgens bespreken we mijn donkere wolk die ik linksvoor ervaar als ik heel bewust mijn energie in mijn eigen lichaam voel. Ik sluit mijn ogen en Wendy begeleid me langzaam in mijn lichaam terug. We kijken naar de donkere wolk en die voelt zwaar en onprettig. Wendy vraagt wat die wolk met me doet, waar is de wolk mee verbonden? Ik moet me even concentreren, maar dan komt het antwoord vanzelf naar boven. Die wolk houdt me vast in het verleden. Naar iets in mijn jeugd vraagt Wendy? Nee, veel verder terug…. Naar mijn geboorte? Nee/ja/nee, antwoord ik. Het gaat verder terug.
Vervolgens vraagt wendy me om terug te gaan naar het moment waar die wolk er niet was en wat ik dan zie. Er verschijnt een bal, Wendy vraagt nog of ik in een lichaam zit, maar dit is niet het geval. Die bal die ik zie is helderwit, geel en zwart eromheen. Heel duidelijk een hele sterke bal. Wendy legt uit dat dit mijn ziel is, mijn heldere ik. Zo voelt dat ook. Dan moet ik van haar terug naar het moment dat ik besluit om te reïncarneren, waarom besluit ik daartoe? Ik wil weer plezier ervaren en andere mensen helpen dat is mijn reden om te reïncarneren. Vervolgens moet ik van Wendy terug naar het eerste moment dat ik besluit in mijn huidige leven te reïncarneren. Na even denken zie ik een dorp van kleien huisjes en rieten daken. En ik hang er boven en aanschouw het geheel. Mensen leven zonder gereedschap als een gezamenlijke community en ik aanschouw dit tafereel. Wendy moet lachen want ze dacht dat ze mij terugnam naar mijn eigen leven, maar kennelijk wilde mijn ziel dat niet. Het valt mij op dat mijn voeten de aarde niet raken daar, dus kennelijk heeft mijn ziel daar alleen rondgekeken. Vervolgens gaan we door naar een ander moment…. Wendy vraagt me wat ik zie.

Ik zie mijn eigen voeten die de grond raken. Ik loop op blote voeten over het mos door een bos. Ik woon daar, en verzamel dingen. Ik heb allerlei dingetjes in mijn handen en loop terug naar mijn huisje in het bos. Eenmaal thuis leg ik de dingen op een tafel buiten voor mijn huis. De tafel ligt vol met allerlei dingen uit de natuur: stenen, veren, bloemen, mos, schors, takken etc. Er brandt een vuur buiten met daarboven een pot waarin iets pruttelt. Ik maak dingen. Ik voel dat er iets mis is met mijn linkerarm, hij doet het niet naar behoren, ik smeer er iets op dat verlichting geeft. Eerst wordt het koel en daarna vermindert de pijn. Ik help mensen door wonden te maken, realiseer ik me.
Ik loop naar binnen en zie vuur, ik begrijp het niet.

Voordat ik het weet zweef ik boven en zie ik mezelf op de grond liggen.

Ik moet van Wendy terug naar het moment vlak voor ik zweef. Dan moet ik vervolgens hoesten, heel erg hoesten en hap naar lucht terwijl ik gewoon in de behandelkamer bij Wendy op een stoel zit. Het voelt als zware rook en ik krijgt het zuur, mijn borst wordt samengedrukt.

Wendy vraagt wat ik zie als ik zweef, wat is er dan gebeurd?
“Ik weet het niet, ik snap het niet. Er is vuur binnen terwijl ik buiten bezig was. Ik was heel zorgvuldig altijd met vuur binnen, hoe kan daar in ene vuur zijn terwijl ik buiten bezig was?”

Dan vraagt Wendy hoe het vuur is ontstaan.
“Aangestoken, door drie mannen” zeg ik.

Terwijl ik zweef boven mijn lichaam zie ik rechts voor me in de bossen drie mannen staan. Het gaat om een norse oudere man met twee zonen, een volwassen zoon en een veel jongere zoon. Zij hebben het vuur aangestoken en staan te kijken.

Wendy vraagt om te kijken wat die mannen voelen.
Ik zeg onmiddellijk dat de oudere man opgelucht is.

“Waarom opgelucht? “
Omdat ik geen bedreiging meer voor hem ben. Waarom zou ik een bedreiging zijn voor die man? Dat weet ik niet, maar uiteindelijk zie ik dat die man zich bedreigt voelde omdat hij mij niet begrijpt. Ik zie dat zijn jongste zoon een deel van zijn hand mist en ik voel duidelijk dat zijn vader zich daardoor geen man voelt. De oudere man schaamt zich voor zijn zoon, hij houdt van zijn zoon, maar achter zijn rug om praat hij erover in het dorp dat hij liever had dat zijn zoon nooit geboren was. Hij neemt er afstand van, omdat hij zich beschaamd voelt. De jongste zoon weet dit echter niet.

Wendy vraagt of ik ooit direct met die man te maken heb gehad en ik antwoord van niet, maar dat hij wel via andere mensen bij mij gepolst heeft of ik zijn jongste zoon kan maken…. Ik leg aan mensen uit dat ik wonden kan helen, maar niet dingen kan laten groeien. In eerste instantie weet ik niet waarom mensen dat aan mij vragen, maar als ik een keer in het dorp ben om materiële/granen te halen ontmoet ik de jongen. Ik geef hem een appel en glimlach naar m, en als hij de appel aanpakt zie ik dat hij niet compleet is aan zijn hand.

Dan word ik in ene bij mijn linkerarm gegrepen en deze wordt hardhandig achter mijn rug gedraaid. Ik kan niet zien wie dit is, maar ik moet weg. Het dorp uit. Mijn arm wordt hard naar boven op mijn rug geduwd waardoor mijn spier scheurt. Dat is waarom ik eerder zag dat ik zalf op mijn linkerarm smeerde. Ik probeerde mijn pijn te verminderen en de inwendig kapotte spier te ondersteunen met heling.

Wendy vraagt of ik nog kan zien wie dat deed, maar omdat het achter me is zag ik het niet. Ik zie uiteindelijk een groep mensen naar me kijken terwijl ik maar weer terug het bos in loop. Mensen in het dorp zijn niet bang van me, maar ze begrijpen niet helemaal wat ik doe. Ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen, maar ik blijf steken ik kan dingen dichtmaken (wonden, helen) maar niet laten groeien (zoals ledematen laten groeien).

Dan krijg ik het weer zuur, en ik geef aan dat dat opkomt als ik aan de oude man denk. Wendy vraagt bij mezelf na te gaan of dat zure gevoel bij mezelf vandaan komt of de oude man. Onmiddellijk antwoord ik De oude man!
Die man voelde zich echt bedreigt door mij, hij snapt niet waarom ik wel wonden bij andere mensen kan helen, maar niet zijn zoon kan maken. Wat hij niet weet, is dat ik wel weet dat zijn oudste zoon niet klopt in zijn hoofd. De oudste zoon, doet alles wat zijn vader hem opdraagt, en daardoor valt het niemand op dat hij niet helemaal 100% helder is in zijn hoofd. Ik ben de enige die dat weet en ziet.

Dan moet ik in ene giechelen want er kriebelen bloemetjes op mijn hoofd. Ik heb een soort bloemenkrans op mijn hoofd met paarse bloemetjes erin vanuit het bos.

Wendy vraagt of ik nog iets moet afsluiten uit dat leven. Of er nog iets is wat me daar vasthoudt. Ik twijfel even, ik moet nog even bevestigen dat het dus duidelijk niet mijn eigen schuld was dat ik gestikt ben in de rook in mijn huisje. Ik was inderdaad zorgvuldig met vuur en andere mensen hebben het vuur aangestoken in mijn huis waardoor ik stikte in dikke zwarte rook.

Dan vervaagt het beeld langzaam en doe ik mijn ogen weer open in de praktijk van Wendy.

We praten nog even kort na en vertel gelijk mijn twijfels of ik dit allemaal niet door elkaar gehaald heb met een meditatie die ik vroeger gehad heb waarin ik bij hetzelfde huisje terecht kwam en de vrouw ontmoette. Wendy zei dat dit gewoon kan, dat je op meerdere manieren op hetzelfde moment terecht kan komen in tijd bij meditaties/trance/oefeningen etc.

Mijn opdracht voor volgende keer is om alle beperkingen die ik mezelf opleg op te schrijven…. Dat wordt pen en papier bij me houden de komende tijd.

Myst

,

Intake Regressietherapie – Deel 2

Mijn ouders
Als mijn regressietherapeut Wendy me vraagt hoe ik mijn eigen ouders heb ervaren in mijn jeugd, begin ik als eerste te vertellen over mijn vader.

Ik start met de onverwachte dood van mijn vader en dat dit veroorzaakt werd door een afgescheurde aorta. Wendy haakt hier even op in en verteld dat zij een boek heeft gelezen over gemoedstoestanden van mensen en hoe ziektes daarmee samenhangen. Dan vertelt ze mij dat er letterlijk in het boek vermeld staat dat inflexibiliteit van hart en bloedvaten kan ontstaan door een rigide opvoeding. Deze informatie bezorgt me kippenvel. Ik vertel dat ik na zijn dood abrupt gestopt ben met mijn spirituele pad omdat ik niet geconfronteerd wilde worden met de niet-stoffelijke energie van mijn vader. Wendy merkt op dat hier angst bij mij zit. En als ik het woord paranormaal laat vallen, valt het haar op dat mijn stem zelfs overslaat.

Dan ga ik verder en vertel dat mijn vader een echte arts was, ’s ochtends vroeg weg, ’s avonds laat thuis. Hij had echt een hart voor de patiënt en een hekel aan de bureaucratie in ziekenhuizen. Mijn vader hielp graag kennissen en familie met zijn kennis. Een ander aspect daarvan was dat hij vaak zijn werk letterlijk mee naar huis nam. Mijn vader was trauma-chirurg en gespecialiseerd proctoloog. Als mijn vader het leven van een kind verloor op de operatietafel (omdat het kind was aangereden), nam hij zijn frustraties mee naar huis. Mijn vader kon dan extreem boos worden als mijn licht niet aanstond op mijn fietsje als ik in schemer in de tuin aan het spelen was. Als kind kon ik deze uitbarstingen niet goed plaatsen ondanks ik er onder gebukt ging of ze aanvoelde komen. Nu begrijp ik dat het de angst was om mij te verliezen net zoals hij dat kind verloor op de operatietafel. Ook hier haakt Wendy even op in dat met name trauma artsen energie mee kunnen nemen van overleden personen en dat het zeer waarschijnlijk is dat ik dit als kind opgepikt heb. Op het moment dat Wendy dit zegt, voelt het alsof er een puzzelstuk in mijn hoofd op zijn plek valt. Ik weet niet waarom, maar ik voel me opgelucht dat ze deze informatie met me deelt. Vervolgens vertel ik dat mijn vader het liefste op een andere manier met zijn handen bezig was. Hij was zendamateur en gek van modelvliegtuigbouw. Als hij aan het knutselen was aan één van zijn vliegtuigen hadden we de bijzonderste gesprekken. Mijn vader vroeg ik altijd om hulp bij de zakelijke dingen in het leven zoals mijn scriptie en situaties in en rond mijn werk.

Mijn moeder heeft verpleegkunde gestudeerd en is tandartsassistente geweest. Toen ze 21 was, trouwde ze met mijn vader en twee jaar later ben ik geboren. Nadat ik geboren was, is mijn moeder gestopt met werken en heeft daarna ook nooit meer gewerkt. Al mijn neven en nichten vinden mijn moeder de gekke, impulsieve en leuke tante. Ik vond het echter irritant als kind. Na de dood van mijn vader heeft mijn moeder heel lang het verdriet niet kunnen verwerken. Omdat mijn moeder de dood van mijn vader niet onder controle had, probeerde ze haar kinderen op een dwingende manier onder controle te houden. Aangezien we volwassen zijn en onze eigen weg gingen, resulteerde dit niet altijd in een bevredigend resultaat voor haar en werden we onderling tegen elkaar uitgespeeld.
Mijn oudste broertje heeft altijd een bijzondere plek in het hart van mijn moeder, wat hij was erbij op het moment dat mijn vader stierf en heeft hem geprobeerd te reanimeren. Mijn jongste broertje speel de benjaminrol met verve. Hij krijgt alles voor elkaar en als kind kwam hij overal mee weg. Mijn moeder probeerde ons altijd te stimuleren door ons uit te dagen. Als we een 9 hadden gehaald, vroeg ze altijd waarom het geen 10 was.
Wendy vraagt naar de identiteit van mijn moeder, maar ik heb moeite om die te geven. Ik vertel dat ik het idee heb dat haar identiteit een beetje verloren is gegaan toen mijn vader overleed. Ze heeft geen echte hobby’s, passie of werk waar ze mee bezig is. Wendy geeft aan dat ze moeite heeft om een goed beeld te vormen van mijn moeder, en ik geef aan dat ik dat ook lastig vind om te verwoorden.

Wat wel naar boven kwam na de dood van mijn vader is het feit dat de relatie tussen mijn ouders een bijna een exacte kopie bleek te zijn van de relatie tussen mijn overgrootouders aan mijn vaders kant. De rolverdeling en het manipuleren van de kinderen heeft in mijn opvoeding ook een rol gespeeld. Terwijl mijn vader en moeder de relatie van mijn vaders ouders veroordeelden, deden ze precies hetzelfde met hun eigen kinderen.

Mijn jeugd
Dan vraagt Wendy om iets over mijn eigen jeugd te vertellen. Haar eerste vraag luidt letterlijk: hoe is je geboorte gegaan? (Vaak kunnen traumatische geboortes van invloed zijn in je onbewuste) Ik geef aan dat ik er in drie vloeken en een zucht ter wereld ben gekomen. Geen complicaties, niks.
Het eerste wat ik me kon herinneren van mijn jeugd was toen ik tussen 4 en 6 jaar oud was. Ik had hele levendige dromen waarin ik rond kon vliegen. Die dromen kwamen regelmatig terug en op een avond besloot ik om het vliegen zelf te testen. Ik zie mezelf nog bovenaan de trap staan en tot drie tellen. Dan spring ik het trapgat in…… en na wat gedonder lig ik dus beneden onderaan de trap met een gebroken arm….
Van de val, de gebroken arm en het feit dat mijn vader mijn arm rechtgezet heeft in het ziekenhuis weet ik niks meer. Maar de dromen, die staan me nog super helder voor de geest. Wendy moet lachen om dit verhaal en verteld dat kinderen hele spirituele wezens zijn omdat ze nog zo open staan voor alles. Mijn dromen waren waarschijnlijk soort van uittredingen waardoor ik ze zo levendig ervaarde. Ook met deze opmerking valt er een puzzelstuk op zijn plek. Ik vertel ook dat ik als kind vaak in het donker naar het plafond aan het staren was en tv-ruis ervaar. Ik zie kleine zwart/wit bolletjes trillen. Nu zie ik dat niet meer zo helder, tenzij ik in ontspannen toestand naar het plafond ga zitten staren. Rond de leeftijd van 6-8 had ik twee onzichtbare vriendjes genaamd Bugs en Bunny. Die twee vriendjes waren levensecht, en er was er altijd één van de twee jaloers. Speelde ik met Bugs, dan was Bunny jaloers en omgekeerd.

Ik vertel dat ik diverse beroepentesten gedaan heb waaruit ALTIJD naar voren kan dat ik óf manager/leidinggevende óf arts moest worden. Ook is er altijd naar boven gekomen dat ik intuïtief sterk ben. Ik heb al heel lang geen idee wat ik het allerliefste zou willen doen. Het valt me op dat ik heel erg mezelf beperk in mijn denken. Ik denk heel snel van mezelf at ik dingen niet zou kunnen of goed kan voltooien. Ik ben met name Beta gericht, waarbij biologie en genezing altijd wel mijn interesse getrokken heeft. Ik voel me thuis in ziekenhuizen (mijn hele familie heeft een medische achtergrond bijna).
Ik ben spiritueel bezig geweest in het verleden. Ik heb een paranormale chat begeleid en heb mezelf ooit bevangen gevoeld door andermans energie waardoor ik na de dood van mijn vader daar nooit meer mee te maken wilde hebben. Ik ben een half jaar na de dood van mijn vader gaan werken voor de kleine uitgeverij, en dat werk was eigenlijk onder mijn niveau, ondersteunend en niet uitdagend in een voor mij niet open omgeving. Ik kan erg slecht tegen mensen die niet zichzelf zijn. Ik ben zelf wel duidelijk, open en oprecht. Mensen ervaren mij als recht door zee en dat kan soms confronterend zijn.
Dan wil ik nog vermelden dat ik al heel mijn leven een naar gevoel krijg in mijn onderbuik als ik een kerk in ga. Als ik daar niet voor een begrafenis of bruiloft aanwezig moet zijn, ren ik het liefst zo snel mogelijk weer naar buiten. Ik krijg letterlijk het gevoel dat mijn leven ervan af hangt. Dit gevoel komt niet door mijn ouders of een nare ervaring in mijn jeugd. Mijn ouders zijn niet gelovig en hebben ons open opgevoed. Maar ik voel gewoon dat aan een kruis dat in een ziekenhuiskamer hangt energie kleeft. Heb ik met objecten vanuit het geloof altijd. Vervolgens vertel ik van de pijn in mijn linkerschouder en de connectie van mijn moeder en mijn ervaring in de Intuïtie en Persoonlijke Kracht Opleiding waarbij mijn innerlijke kind niet gehoord wordt als ze probeert aan te geven wat ze op een bepaald moment ziet.

Na bijna twee uur gepraat te hebben, trekt Wendy een paar conclusies:
• Er vindt duidelijk herhaling van geschiedenis plaats in mijn familie. Dat geldt voor de manipulatie en beheersing door angst.
• Ook is er vaak een veroordeling over anderen, terwijl de betrokken persoon vervolgens precies hetzelfde ook doet.

Wendy heeft er vertrouwen in dat we met een paar sessies de kern van het probleem gevonden hebben en geeft me de opdracht mee om na te denken waarom en sinds wanneer ik mijn hart niet meer kan horen.
We plannen een maand later de eerste regressietherapie in.

Myst

,

Intake Regressietherapie – Deel 1

Op 11 januari 2017 had ik mijn intakegesprek met Wendy. Voorafgaand aan dat gesprek moest ik mijn geboortegegevens doorgeven. Wendy maakt namelijk gebruik van een uitgebreide geboortehoroscoop om dieper inzicht te krijgen in je karakterstructuur en eventuele knelpunten die in je horoscoop aanwezig zijn.
Ik had geen idee wat ik in het intakegesprek kon verwachten dus enigszins zenuwachtig belde ik aan.

Wendy werkt vanuit huis en ze was precies zoals ik me had voorgesteld. Een warme, zeer vriendelijke open vrouw met een leuke speelse kant. Het feit dat Wendy afgestudeerd is in de psychologie en zich daarna verdiept heeft in regressie- en reïncarnatietherapie gaf mij het vertrouwen in haar kundigheid. Het belangrijkste argument echter om Wendy te benaderen, was haar kennis en ervaring met spiritualiteit. Eenmaal in haar behandelkamer, werd de link met spiritualiteit gelijk duidelijk voor me. Omgeven door edelstenen, wierook, boeken en kaarsen voelde ik me gelijk op mijn gemak om vrij te praten over spirituele zaken die door andere als zweverig worden beschouwd. Wendy legt kort uit wat regressietherapie inhoudt en waarom zij het van belang vindt om ook naar de geboortehoroscoop te kijken van iemand in relatie tot het vraagstuk waarvoor zij ingeschakeld wordt. Dan begint ze te vertellen over mijn geboortehoroscoop.

Mijn geboortehoroscoop
Ik ben geboren op 2 april en overduidelijk een Ram in mijn doen en laten, dat was Wendy al direct opgevallen bij mijn binnenkomst. Mijn ascendant is Leeuw. Je ascendant zegt iets over hoe je overkomt op andere mensen. Wanneer Leeuw als ascendant hebt, kom je zelfbewust, zelfverzekerd over en maak je een waardige indruk. Je hebt een aangeboren autoriteit en een flinke portie optimisme, creativiteit en energie. Je houdt ervan om de leiding te hebben en zaken groots aan te pakken. Dit alles klopt als een bus en dan verteld Wendy me dat in mijn geboortehoroscoop drie belangrijke planeten in het teken Vissen staan (Mercurius, Mars en Venus). Vissen zijn heel erg gevoelig. Gevoeligheid is een eigenschap die je niet snel zal koppelen aan het sterrenbeeld Ram en daarom is het bijzonder dat er drie belangrijke planeten tijdens mijn geboorte in dit teken stonden. De invloed van de drie planeten in vissen is volgens Wendy terug te vinden in het feit dat ik een enorme verbeeldingskracht heb, creatief ben, mijn intuïtie sterk is en ik mezelf makkelijk wegcijfer ten koste van anderen.

Ik val bijna uit mijn stoel op dat moment…. Kennelijk staat zelfs in mijn horoscoop vast dat ik intuïtief sterk ben, kan ik er dan nog omheen???? Ook de verbeeldingskracht bevestigt dat ik altijd denk in plaatjes. Ik moet echt een beeld hebben van een iets om het te kunnen begrijpen.

Dan zegt Wendy: “Jij bent iemand die voor zichzelf moet werken, en dat kan zelfs iets zijn wat nog niemand doet of uitgevonden heeft. Je bent een leider, een trekker en neemt graag mensen mee. Ik begrijp wel dat je in een ondersteunende baan overspannen bent geraakt. Totaal geen ruimte voor jouw natuurlijk leiderschap…..”
Deze opmerking voelt als een enorme bevestiging van wat ik altijd in mijn functioneringsgesprekken zei tegen mijn werkgever. “Ik ben geen ondersteuner,…”

Wendy verteld ook nog even over nog een opvallende kleine planeet genaamd Cheiron (Cheiron betekend: de gekwelde leraar, ik kan andere mensen goed helpen met een probleem als ik hetzelfde eerst zelf doorgemaakt heb)
Deze planeet geeft aan waar andere mensen vinden dat jouw talent verscholen ligt zonder dat je dat zelf in de gaten hebt. Je blinde vlek als het ware. Bij mij stond deze in het teken van de Stier. Stier is het teken van geld en bronnen en duidt op talenten en mogelijkheden om dingen te bezitten. Als hier mijn verborgen talent in verscholen ligt, dan moet ik dit in gedachten houden.

Familiegeschiedenis
Vervolgens wil Wendy mijn familiegeschiedenis bespreken omdat patronen in de geschiedenis zich herhalen en enorm van invloed kunnen zijn op mijn vraagstuk waarom het voor mezelf nog steeds niet duidelijk is wat ik het allerliefste zou willen doen.

We beginnen met mijn vaders kant. Mijn vader is strikt katholiek opgevoed, maar zoals ik het noem met een B-kant van de bijbel. Discriminatie en manipulatie waren de twee kernwoorden die omhoog komen als ik over hen sprak.
Mensen met een ander geloof of achtergrond werden door mijn grootouders niet geaccepteerd. De vrouw van de broer van mijn vader was joods, maar die is nooit geaccepteerd door mijn oma. Desondanks dat, was het dezelfde joodse tante die tot op het laatst heel veel voor mijn oma gezorgd en geregeld heeft ondanks dat ze nooit de goedkeuring of acceptatie van mijn oma kreeg. Zo diep zat die discriminatie in mijn grootmoeder.
Kinderen onderling werden tegen elkaar uitgespeeld of tegen elkaar opgezet. Er werd van de heren (mijn vader had 1 broer en 2 zussen) in de familie verwacht dat ze geneeskunde gingen studeren, want dat had aanzien. Ook speelde angst een belangrijke rol in het leven van mijn vader. Zo mocht hij niet buiten voetballen in verband met mogelijke blessures. Ook mocht mijn vader niet knikkeren, want in knikkers kon je stikken en zo voorts….
De relatie tussen mijn oma en opa aan mijn vaders kant had een traditionele verdeling. Mijn opa was cardioloog en had aanzien in de maatschappij zoals gebruikelijk was in die tijd. Mijn oma maakte daar dankbaar gebruik van door perfect de rol aan te nemen: “De vrouw van,…”. Mijn oma gaf het geld dat mijn opa verdiende om alles te kunnen kopen wat in haar macht lag. Duidelijk geval van status verwerven door een rijkdom aan bezittingen op te bouwen. Mijn opa aan vaderskant had een iets speelser karakter, maar mijn oma was een strenge rigide vrouw. Mijn vader had een afstandelijke relatie met zijn ouders waardoor we er niet vaak naar toe gingen. Een band met de ouders van mijn vader heb ik nooit echt gehad.

Dan bespreken we mijn grootouders aan mijn moeders kant. Mijn opa bedroog mijn oma met meerdere vrouwen en het was uiteindelijk hun oudste zoon die het genoeg vond en mijn opa het huis uitzette. (Helaas heeft deze oudste zoon zijn eigen vrouw enkele decennia later ook meerdere malen bedrogen.)
Opa was zo lief om voor ons kleinkinderen een spaarrekening te openen waar hij tot onze 18de verjaardag iedere verjaardag geld op stortte. Als we 18 jaar oud waren mochten we het geld gebruiken, maar dan alleen voor onze culturele opvoeding (wat als een soort dwang voelde)
Mijn oma was een hele lieve, zachtaardige vrouw die moeite had om voor zichzelf op te komen. Het is mijn allerliefste oma en ik heb haar kennis van de natuur en verhalen van de tweede wereldoorlog altijd fascinerend gevonden. Bij haar heb ik nooit het gevoel gehad dat ze mensen beoordeeld of afrekende op hun afkomst, opleidingsniveau of geloof. Ze hield van reizen en puzzelen en had een enorme wijsheid. Helaas is na de dood van mijn oma, is er een familievete ontstaan over haar erfenis. Continue werden waarheden verdraaid en manipulatieve spelletjes gespeeld, die mijn moeder van haar oudste broer vervreemde.

Dan wil Wendy in gaan op mijn eigen opvoeding en vraagt hoe ik mijn vader en moeder in mijn jeugd ervaren heb.

To be continued…

Myst

, ,

Boek review – Children’s Past Lives

Na het lezen van de Engelstalige publicatie Children Who Have Lived Before – Reincarnation Today van Trutz Hardo bestel ik de publicatie van Carol Bowman – Children Past Lives. Carol Bowman is de moeder van de kleine Chase wiens case ook werd besproken in de eerste publicatie en mij kippenvel bezorgde. Carol beschrijft in haar eerste publicatie hoe zij van een huismoeder specialist werd op het gebied van vorige levens bij kinderen. Lees meer

Regressietherapie – wat voor mij?

In een online zoektocht naar informatie over vorige levens kom ik de website tegen van een reïncarnatie regressietherapeut (ik noem haar Wendy) bij mij in de buurt. Ik vind behoorlijk wat informatie op de website waardoor ik van mening ben dat Wendy de juiste persoon voor mij is om me te helpen met de blokkades die ik voel. Lees meer