, ,

Reading-Opleiding – Dag 19

Na de intense lesdag van gister, ben ik blij dat we vandaag wat rustiger aan doen in de Reading-opleiding. In de ochtend is het alleen de docent aanwezig en we hebben de mogelijkheid om veel vragen te stellen. Het belangrijkste dat we bespreken is het feit dat je je leven VANDAAG kunt veranderen als je een andere realiteit kiest.

Verander het beeld waar je naar kijkt, dan verandert je realiteit.

Dan oefenen we met het lezen van de energie in je huis door een plattegrond te maken van ons huis en gewoon in te voelen. Van mijn eigen huis vind ik het erg makkelijk om te doen, maar we mogen ook oefenen met de plattegrond van een klasgenoot. Ik vind het een leuke oefening want door het lezen van de energie van het huis van je klasgenoot, verteld dat ook iets persoonlijks over mijn klasgenoot.

Dan probeert mijn klasgenoot de plattegrond van mijn woning te lezen. De plekken die voor mij in huis als fijn en rustig aanvoelen, voelen voor haar onrustig en naar. De plekken waar ik niks mee heb, ervaart zij als fijn en sereen. Terwijl zij zich concentreert dwalen mijn gedachten af en kom ik in een staarhouding. Ik staar naar het gezicht van mijn klasgenoot die haar ogen dicht heeft en zich probeert te concentreren. Dan zie ik dat het beeld om haar gezicht vervaagt en vervolgens zie ik haar gezicht veranderen in dat van een oude vrouw. Ik vraag terloops aan mijn klasgenootje of zij lijkt op haar ‘net’ overleden moeder en zij ontkent dat. Ik voel een enorme schrikreactie van het oude gezicht opkomen en spring uit mijn stoel. Ik vertel aan mijn klasgenootje dat ik haar gezicht zag veranderen in die van een oude vrouw. Ik pak wat te drinken en ben echt verbijsterd van de schrik. De docent komt erbij zitten en vraagt wat er zojuist gebeurde. Mijn klasgenootje verteld dat ik haar gezicht zag veranderen en dat ik daar van schrok. Ook zij voelde energetisch wat gebeuren met haar gezicht op dat moment. De docent vraagt aan mij om in gedachten terug te gaan naar het moment dat het gezicht van mijn klasgenootje veranderde en stil te staan, vlak voor het moment dat ik schrik van het gezicht van de oude vrouw die dan verscheen. Ik voel dat ik ineens heel emotioneel wordt. De docent vraagt aan me wat ik voel. Wie is mijn klasgenootje als oude vrouw? Zonder te twijfelen voel ik dat zij mijn moeder is geweest in een vorig leven. Een moeder die onvoorwaardelijk van mij hield ondanks alles. Ik moet huilen van herkenning en gemis.

Tegelijkertijd moest mijn klasgenoot voelen wat zij voelde bij mij, en zij voelde echt onvoorwaardelijke liefde zoals je dat naar een kind hebt. We zijn beiden onder de indruk. Dat mijn klasgenoot onrust ervaarde op de plekken in mijn huis die ik juist fijn vond, had te maken met mijn pubergedrag in het vorige leven waarin zij mijn moeder was. Ik was druk en chaotisch, zij was de stabiele basis. Wat ik fijn vind, ervaart zij als onrust.

Het laten veranderen van gezichten is een ander talent van mij om gemakkelijk vorige levens te kunnen zien. De docent lacht als hij dit aan mij verteld. Volgens hem heb ik in-your-face talenten die nogal heftig kunnen zijn voor mezelf.

Dan gaan we naar huis met deze nieuwe ontdekking op zak. De dagen na deze les, voel ik nog steeds die bijzondere onvoorwaardelijke liefde. Het is iets dat ik gekend heb in een vorig leven, maar gemist heb in dit leven. Ook voel ik berusting. Berusting in het feit dat ik kennelijk echt contact kan maken met overleden spirits. Ik heb het gevoeld, ervaren en doorvoeld in mijn eigen lijf. Als ik in een lager bewustzijn zit en denk dat ik het niet kan, moet ik mijn bewustzijn gewoon verhogen. Dan gaat het als vanzelf. De twee weken die volgen ervaar ik als chaotisch en druk. Afspraken die ik moet plannen, lukken niet om gepland te krijgen, dingen die ik moet doen, krijg ik niet gedaan en ga zo maar door. Dan geef ik me twee dagen over aan de stroom des levens. Ik doe letterlijk even twee dagen lang niks en laat alle nieuwe kennis en ervaring inzinken in mijn lichaam dat vermoeid voelt.

Wat ga ik nu weer meemaken in de nieuwe les?

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 17

Deze keer beginnen we de dag met een Hara-energieoefening. Dit is een krachtigere manier dan een gewone gronding om de energie weer te kunnen laten stromen in ons systeem. We visualiseren dat we het beste uit de aarde en de kosmos halen dat we op dit moment nodig hebben om het beste hier op aarde te kunnen geven. Zonder dat ik weet waarom, word ik emotioneel tijdens deze oefening.

Vlak daarna gaan we verder met een visualisatieoefening waarbij we gaan kijken naar onze missie in het leven hier op aarde. Ik voel dat mijn hart- en keelchakra compleet blokkeren. Deze blokkade is zo erg dat ik hartkloppingen en enorme keelpijn krijg. Ik voel me zodanig oncomfortabel dat ik mijn ogen open, en heen en weer schuif in de stoel waarin ik zit. Terwijl de docent verdergaat met de oefening komt de docente mij helpen. Ze helpt de energie weer door mijn hartchakra te laten stromen, en ik moet zachtjes huilen. Ze fluistert in mijn oor dat ik een innerlijk kind trauma heb waarbij schuldgevoelens naar binnen zijn geslagen. Ik kon mijn ouders niet gelukkig maken als kind, maar daar voelde ik me wel verantwoordelijk voor.

Als het pauze is, eet iedereen in kleine groepjes buiten, maar ik nestel me even op de bank in de woonkamer bij de docenten. Ik voel me moe, emotioneel en gefrustreerd. Waarom blokkeer ik toch steeds als het gaat om mijn zielenmissie hier op aarde? Waarom weet ik nog steeds niet zo goed wat ik moet doen? Dan komt de docent naast me zitten en vraagt of het gaat. Ik vertel hoe ik me voel en dan vraagt hij of hij me mag helpen. De docent legt zijn hand op mijn hartchakra op mijn rug. Ik voel dat mijn hartchakra zich ontspant en dat voelt enorm onwennig. Dan komt er ineens een enorme power uit mijn hartchakra aan de voorkant. Ik voel enorm veel licht stralen en zachtjes lopen de tranen weer over mijn wangen. Als ik mijn ogen open, zie ik ook dat de docent tranen over zijn wangen heeft lopen. Hij zegt dat zo’n enorme power vast zetten in mijn hartchakra, ook echt een enorme power vraagt. Het is een heel sterk verdedigingsmechanisme dat ik ontwikkeld heb om mijn voortbestaan te kunnen waarborgen. In dit leven, maar zeker ook vorige levens. Nog voordat ik een vraag kan stellen, loopt de docent weer naar de rest en beginnen we weer met de les.

In de middag geven we elkaar een reading. We moeten in de reading specifiek kijken naar het zielendier van de ander en diens tegenhanger. Wat vertellen deze dieren ons over de ander?

Aangezien ik moe ben en even moet opladen, vraag ik of mijn klasgenoot wil beginnen met de reading. Ze ziet in eerste instantie een vlo en we krijgen onmiddellijk de slappe lach. Ze geeft aan dat de vlo de tegenhanger is van mijn zielendier, want ze voelt heel duidelijk dat de vlo niet mijn zielendier is maar de tegenhanger. De vlo is mijn manier om hier op aarde mijn zielendier te beschermen. De vlo is klein, springerig en kan knap hoog springen voor zo’n klein beestje. Is het ergens niet fijn om te blijven? Dan hop ik ergens anders heen. De docent loopt voorbij, blijft staan en luistert geanimeerd. Dan vraagt hij aan mijn klasgenootje of zij dit als mijn zielendier zag. Zij geeft aan dat ze mijn zielendier niet kan zien. De docent besluit haar op weg te helpen en komt erbij zitten. Mijn klasgenoot geeft aan dat ze geen beest te zien krijgt, alleen maar licht. Ze heeft het gevoel dat mijn zielendier niet van deze planeet afkomstig is. Op dat moment besef ik me dat ik wel weet wat mijn zielendier is wat zij moet zien, maar ik hou mijn mond. Mijn klasgenootje geeft weer aan dat ze heel veel licht ziet, maar daardoor verblind wordt. De docent geeft aan dat ze haar frequentie moet verhogen (lees bewustzijn). Dan praat mijn klasgenootje over een enorme power, en licht, maar ook dat ze ergens doorheen kan kijken. Net als door de vleugels van een libelle. Ze voelt dat ik heel snel naar de kosmos kan reizen, maar ook heel snel weer naar de aarde. Ik weet precies waar heling nodig is. Maar wat voor een zielendier dat is,……..
Dan vraagt de docent of ze wellicht naar een kristallen draak kijkt. Ik voel enorme erkenning in mijn lichaam en bij mijn klasgenootje stromen tranen uit haar gesloten ogen. Ze knikt ja, en zegt dat dat precies is wat ze nu kan zien. Ze kende dit wezen niet, maar nu de docent er een naam aan gaf, kon ze hem zien. Het is een dier uit de vijfde dimensie en inderdaad niet van aarde. “Je hebt een hoge trilling nodig in je bewustzijn wil je dit zielendier kunnen zien”, legt de docent uit. Als mijn klasgenootje haar ogen opent en mij aankijkt, zegt ze enorm geroerd te zijn door mijn zielendier.
Zo krachtig, puur en mooi. Ik kan niet anders dan haar bedanken voor deze erkenning en dus mooie reading.

De reading die ik mijn klasgenoot geef, is net zo bijzonder. Als de les al een paar dagen voorbij is, besluit ik mijn klasgenootje nog even te appen dat ik onder de indruk was van haar mythische zielendier en dat ik daar wat informatie over had gevonden op internet. Dan krijg ik terug dat ook zij nog zo geroerd was door mijn zielendier.

Wat maken we toch bijzondere dingen mee in deze opleiding.

Myst

/door
, , , , ,

Regressietherapie – sessie 4

Op weg naar mijn regressietherapeut Wendy schijnt het zonnetje en voel ik me goed. Innerlijk weet ik dat dit voorlopig de laatste sessie zal zijn. Vandaag gaan we de laatste puzzelstukken oplossen. Ik voel het.

Eenmaal binnen vraagt Wendy hoe het met me gaat. Ik vertel haar vol trots dat ik mijn healing-opleiding afgerond heb en ze feliciteert me. Dan vertel ik over de laatste drie lessen van de healing-opleiding. Het feit dat de term lichtwerker naar boven is gekomen en dat ik dat niet kende. Dat de docent mij daarin bevestigd, maar ook in het feit dat ik vele vorige levens heb gekend. Ik vertel van het steeds meer beelden kunnen zien en we praten even over de religieuze energie die in enkele chakra’s is overgedragen vanuit de familielijn van mijn vader. Het is zo fijn om daar gewoon met Wendy over te kunnen praten, waarbij zij enkele zaken nader voor mij verklaard. Dan vertel ik haar over de healing die ik kreeg van een klasgenoot waarbij ik heel helder voor ogen kreeg dat in een vorig leven mijn buik opengereten is. De zin “Eens kijken of de duivel in haar huist” deed mij erg denken aan mijn angst voor kerken.

Dan praten we verder over mijn gevoel in mijn buik als ik in een kerk ben. Wendy geeft aan dat het trauma wellicht opgeruimd kan zijn, maar het stuk van mijn ziel uit die tijd wellicht nog hulp nodig heeft. We besluiten dit verder te onderzoeken.

Ik vertel dat ik kerken ervaar als zwart, donker en zwaar. Ik geef aan dat ik dat echt in mijn buik en keel voel. Wendy voelt op dat moment ook haar keel die wordt dichtgeknepen. Ze vraagt me om goed te voelen welk beeld daarbij hoort. Ik ben iemand die probeert te schuilen in een kerk, maar ik weet dat ik zal sterven. Wendy vraagt of ik man, vrouw of kind ben. Ik geef aan dat ik een vrouw ben, maar ook een kleine jongen. Ik kan niet kiezen, ik ga heen en weer tussen de jongen en de vrouw, maar uiteindelijk geef ik aan dat ik de vrouw ben.

Wendy vraagt me te kijken wat er gebeurt, maar ik zie het niet. Het enige wat ik door krijg is dat ik angstig om me heen kijk op zoek naar een uitweg, maar die is er niet. Aangezien we hier even vastlopen in de regressie, vraagt Wendy me verder terug te gaan in de tijd, wanneer alles nog goed was. Ik zie mezelf rondlopen in een dorp wat lijkt op het dorp uit één van mijn eerdere regressies. Wendy legt uit dat je inderdaad meerdere levens op dezelfde plek kunt hebben.
Ik draag een mooie groene jurk en heb rood haar. In het dorp zijn niet veel mensen met rood haar, dus men ziet mij als een bijzondere verschijning. De mannen kijken naar mij, en sommige vrouwen zijn jaloers. Toch zijn het de vrouwen in het dorp die mijn kennis raadplegen en om hulp vragen. Als Wendy doorvraagt, wordt het mij duidelijk dat men mij vanwege medicinale kennis raadpleegt en dan met name bij geboortes. Ik maak zalven, drankjes, maar ook kruidenmengsels voor vrouwen om klachten tijdens de zwangerschap te verlichten.

Wendy vraagt of ik alleen ben, maar dan zie ik de jongen, die ook in de kerk aanwezig was. Hij is mijn zoon van negen jaar oud. Ik heb ook een man, maar die is jager. Mijn man is vaak op pad en dat vind ik prima. We hebben elkaar niet fysiek nodig om van elkaar te houden of bij elkaar te zijn. Mensen vinden het raar, maar wij voelen geen afstand tussen ons als we gescheiden zijn van elkaar. Aangezien mijn man vaak op pad is, ben ik afhankelijk van de inkomsten die bij meebrengt als hij thuiskomt. In de perioden dat hij weg is, ga ik spaarzaam om met de inkomsten. Door hulp te bieden aan de vrouwen in het dorp, ontvang ik vaak een vergoeding in natura waardoor ik de perioden dat mijn man weg is goed kan overbruggen.

Jezus KruisTerwijl ik bezig ben met mijn werk, vraagt Wendy wat er om me heen gebeurt. Ik zie dat een man van de kerk in het dorp zielen probeert te werven voor de kerk. Hij heeft een groot jezuskruis vast en verkondigt dat men in de hel zal landen als men zich niet houdt aan de regels van de kerk. Ik merk dat steeds meer mensen zich hierbij aansluiten. De sfeer in het dorp veranderd. Er wordt angst gezaaid en via angst worden zielen geworven voor het geloof. Wendy vraagt wat ik er van vind. Ik geef aan dat ik heel duidelijk voel dat die man onzin loopt te verkondigen. Ik WEET dat er geen hemel of hel bestaat. Net als dat de aarde rond is en niet plat. Ik besluit heel duidelijk om mijn mond te houden, maar ik voel wel aan dat steeds meer mensen zich beginnen af te vragen of wat ik doe wel strookt met wat de kerk verkondigd.

Dan is het avond en komt er een oudere vrouw met haar dochter aan mijn deur. De dochter is aan het bevallen, maar het gaat niet goed. De oude vrouw vraagt mij haar te helpen. In eerste instantie word ik boos, ze zijn veels te laat bij me gekomen. Het kind ligt gedraaid. Dan probeer ik met al mijn kennis en kunde de vrouw te helpen met haar bevalling, maar het is al te laat. Het kindje komt dood ter wereld omdat de navelstreng een aantal keer om de nek van de baby is gedraaid. Het kindje heeft geen zuurstof meer binnengekregen via de navelstreng en is in de buik al overleden tijdens de weeën. Als Wendy me vraagt wat er vervolgens gebeurt, geef ik aan dat de oude vrouw boos op mij wordt. Ze geeft mij de schuld van alles. Als zij haar dochter en doodgeboren kleindochter meesleurt het huis uit voel ik in mijn buik dat dit me mijn leven gaat kosten. Ik probeer de pas bevallen vrouw wat kruiden en zalven mee te geven voor de wonden en haar verdriet, maar ik weet dat dit niet zal helpen bij het voorkomen van mijn dood. Mijn zoontje komt naar beneden gewekt door het lawaai. Ik probeer hem gerust te stellen, en stuur hem weer naar zijn bed. Dan begin ik met het schrobben van mijn onderarmen en handen. Ik probeer met man en macht al het bloed van me af te schrobben en mijn huis te reinigen. Wat ik ook probeer weg te poetsen, het gevoel van dat dit hele voorval mij mijn dood betekent raak ik niet kwijt. Uiteindelijk ga ik bij mijn zoon in bed liggen en vlak voordat ik in slaap val, realiseer ik me dat ik zelf zwanger ben. Vervolgens redeneer ik mijn gutfeeling dat ik dood zal gaan weg, met het feit dat ik zwanger ben en val in slaap.

Een paar dagen na dit voorval gebeurt er nog niks, maar ik weet dat ik zal sterven binnenkort en ben op mijn hoede. Als ik op een gegeven moment door het dorp loop, word ik plots opgejaagd door een grote groep kerkvolgers. Ze willen erachter komen of de duivel in mij huist aangezien ik een dood kind ter wereld heb gebracht en me niet met kerkelijke dingen bezig hou. Ik word opgejaagd naar de kerk, en vlucht het gebouw in. Wat normaal gesproken voor vluchtelingen een heilige en veilige haven is, is voor mij niet veilig. Wendy vraagt of ik alleen ben in de kerk, maar ik antwoord van niet. Dan zie ik in ene de jongen weer die ik ook in het begin van deze regressie sessie zag. Nu weet ik dat het mijn zoon is die thuis is. Ik zie hem echter naast me in de kerk alsof hij echt bij mij is. Ik switch naar mijn zoon thuis en mijzelf in de kerk en terug. Ik WEET dat hij ook vermoord wordt door de kerkvolgers maar dan bij mij thuis.
Dan concludeert Wendy dat ik dat leven met mijn bewustzijn kan reizen in tijd en plaats. Ik WEET ook dat dit klopt, precies zoals ik de oneindigheid ervaarde in mijn healingsopleiding, namelijk vertrouwd. Op het moment dat mijn zoon dood is, keer ik terug in mijn eigen lijf in de kerk en zoek een uitweg, maar dan zie ik dezelfde priester als in het dorp. Hij kijkt mij aan en opent de deur voor de kerkvolgers. Hijzelf verschuilt zich achter de deur, en dan springen een aantal mensen boven op mij en word ik ter dood vervloekt. De priester spreekt vervloekingen uit dat ik naar de hel zal gaan, vanwege mijn daden. Ik probeer kort uit te leggen wat er tijdens de bevalling van de vrouw is gebeurd maar de mensen maken mij uit voor leugenaar.
Dan word ik woest van het woord leugenaar.

Ik kon zien dat mijn kind vermoord werd, en dat raakte mij enorm, maar het feit dat ik uitgemaakt wordt voor leugenaar maakt me werkelijk furieus. Er zijn uiteindelijk 6 mensen nodig om mij onder controle te krijgen. Wendy vindt het opvallend dat ik daar zo sterk van word. Kennelijk is er iets met ‘uitgemaakt worden voor leugenaar’. Ik vertel Wendy dat ik terwijl ik word vastgehouden door 6 mensen ik het idee krijg dat ik moet vertellen dat het Gods wil was die ervoor zorgde dat het kind dood ter wereld kwam. Dat zou ervoor zorgen dat ik een dialoog kon beginnen met de kerkvolgers, maar ik krijg het mijn strot niet uit. Ik WEET dat God niet bestaat zoals het in die tijd verkondigd werd. En ik kan gewoon niet liegen dat dit Gods wil was om mijn eigen leven te redden.

Dat is het moment dat Wendy ingrijpt. Ze geeft aan hier een splitsing te voelen in mijn verhaal. Waarom kan ik niet liegen? Ik geef aan dat dit echt een kracht van buiten mezelf is. Ik krijg het gewoon echt mijn strot niet uit. Wendy geeft aan dat ik wellicht een eed heb afgelegd die ervoor zorgt dat ik niet kan liegen. Dit voelt volgens haar niet goed en moeten we ook nader onderzoeken. Voor nu besluiten we het verhaal met de vrouw verder af te maken.

Doordat de vrouw niet kan liegen, besluit ze haar mond te houden en wordt ze ter dood veroordeeld. Mijn buik wordt door iemand opengesneden en ik zie net als in de healing-les mijn ingewanden en ongeboren kind onder mij op de grond vallen vlak voordat ik sterf. Wendy vraagt nog of die vrouw nog wat nodig heeft, maar ik geef aan dat dit herinneren al genoeg is. De vrouw wist al dat ze alleen lichamelijk sterft, maar haar ziel niet. Als Wendy nog even doorvraagt waarom ik niet een kleine leugen om bestwil kon vertellen, zodat ik niet vermoord zou worden door de kerkgangers, geef ik aan dat ik dat echt niet kon. Ik geef aan dat ik alles al wist in dat leven. Ik wist ook dat wat de kerk verkondigde niet klopte omdat ik innerlijk wist dat het in de toekomst anders is. Die toekomstige informatie hoort ook bij mij. Ik ben ook niet tegen de priester ingegaan op het plein toen hij zielen wierf voor de kerk, omdat ik wist dat het niet geaccepteerd zou worden. Ik weet de waarheid van de toekomst.

Dan wordt het in ene voor Wendy duidelijk! Ik bezat in dat vorige leven het vermogen om mijn met bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte te gaan. Zo bleef ik in contact staan met mijn man als hij op reis was en met mijn kind op het moment dat hij stierf. Dat is de reden waarom ik in dit leven bepaalde dingen gewoon WIST en nu als herinnering ervaar. Ik kon met mijn bewustzijn reizen in de tijd en was dus die tijd ver vooruit. De blokkade op mijn keel betreffende liegen bracht mij in een zeer lastig pakket. Ik kon de waarheid niet spreken want dat zou niet geaccepteerd worden (terwijl het voor mij echt de waarheid is of was) en liegen lukte ook niet. Dat was waarom ik dichtklapte en Wendy het ook voelde in haar keel toen we aan deze regressie sessie begonnen. Dat is de reden waarom ik in kerken een naar gevoel ervaar in mijn buik EN mijn keel.

Wendy vraagt me om me te concentreren op het MOETEN uitspreken van de waarheid. Waar komt die verplichting vandaan? Ik zie een donkere wolk en geef aan dat het bij mij vandaan komt. Wendy zegt dat het opgeven van de vrijheid om te kunnen zeggen wat je wil (en dus eigen wil) niet zo maar opzij kan worden gezet. De wolk voelt niet goed volgens haar en ze vraagt me om goed in die wolk te kijken. Hoe voelt het? Is het een persoon, energetische wolk of iets anders?

Piramide KristalMet enige moeite lukt het me om in de wolk te kijken. Ik zie een doorzichtige kristal in de vorm van een piramide. In dat kristal zitten mooie regenbogen. Ik vertel Wendy dat ik daarmee de afspraak heb dat ik in mijn volgende leven de waarheid MOET vertellen. Wendy verteld dat dat echt niet goed is. Dan valt bij mij het kwartje. In het kristal ligt vastgelegd dat ik niet kan liegen. Het is een contract! De wolk klaart op en is een deel van mezelf. Die wolk ben ik zelf. In een nog eerder leven heb ik gebruik gemaakt van leugens en dat heeft mijn kop gekost. Ik heb met mezelf een dialoog gevoerd voordat ik incarneerde in een volgend leven dat ik geen gebruik meer wilde maken van leugens. Vervolgens heb ik met mezelf in een contract, vastgelegd in een kristal, de afspraak gemaakt dat ik in een daaropvolgend leven niet KON liegen. Helaas liep dat dus ook niet goed af.

We besluiten het contract, dat ik op zich wel eervol vind, toch op te ruimen door het naar het licht te sturen. Op deze manier ruimen we toch een soort blokkade op in mijn energetische lichaam bij mijn keel. Als dit opgelost is, open ik langzaam weer mijn ogen.
Ik zie sterretjes en voel me wat licht in mijn hoofd als Wendy me een koekje aanbied om een te landen in het huidige leven. We praten nog even na en dan nemen we afscheid van elkaar. Ik vind het jammer om afscheid te nemen, want ik ben Wendy enorm gaan waarderen en ik hou ervan om met haar te kunnen praten over alle paranormale en spirituele zaken. Ze zal nooit raar opkijken of je oordelen over de dingen die je mee maakt. Heerlijk. Een contact dat ik niet zal vergeten.

Mijn visie,…
Toen ik met Wendy de afspraak maakte voor deze regressiesessie wist ik innerlijk dat dit de laatste sessie zou zijn. Ik wilde de afspraak persé inplannen na de laatste dag van mijn healing-opleiding. Waarom wist ik destijds niet, maar het voelde alsof dat de juiste volgorde was. Nu weet ik dat ik bepaalde dingen moest leren in de healing-opleiding die me nu in deze regressie kon brengen waar ik zijn moest.

Het besef dat religieuze energie overgedragen kon worden vanuit de familielijn, maar ook dat je trauma’s uit vorige levens nog kunt voelen in je huidige leven. Dat ik mijn bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte kan strekken en dat ik dus vanuit vorige levens maar ook volgende levens informatie kan verkrijgen. Doordat deze kennis in de tussentijd tot mij gekomen is in dit leven, kon ik nu eindelijk een beeld vormen van het leven waarin het trauma met betrekking tot kerken veroorzaakt is. Zonder deze informatie kon ik geen beeld krijgen van het vorige leven in deze regressie sessie.
Al mijn vorige levens die ik tot nu toe onderzocht heb, hebben te maken met intuïtief zijn en daarmee werken of niet. Het hogere weten en spiritualiteit zijn de twee pijlers van mijn ziel. Dit is nu wel duidelijk voor mij. Dit is de persoonlijke kracht die huist in mij en waar ik mee moet werken.

Nu WEET ik dat de kosmos op mysterieuze wijze werkt. Dingen komen in een bepaalde volgorde omdat dat de gewoon de juiste volgorde is. Of dit nu logisch is of niet.

The universe has his own way of working things out.

Just let go!
Let go
Of how
You thought
Your life should be,
And embrace the life that
Is trying
To work its way into
Your consciousness.

Myst

/door
, ,

Een uitgebreide reading

Naar aanleiding van de energiecheck en korte reading van de docent besluit ik een uitgebreide reading te ondergaan bij iemand die ook daarvoor is opgeleid. Ik kom terecht bij Sasha die ik enkele maanden daarvoor ook al aangeschreven had voor een reading, maar waar het toen niet van gekomen was.

In het gebouw waar ook mijn healing-opleiding plaatsvindt ontmoet ik Sasha die al snel begint met de reading als ze nog geconcentreerd is. Ze legt uit dat ze de reading doet aan de hand van een visualisatie waarin ze mij als een bloem ziet. Aan de hand van de kenmerken van de bloem, geeft ze mij een reading.

Het eerste wat Sasha opvalt is dat er helderwit licht binnen in de steel schijnt. Er is veel beweging in de steel. Ze omschrijft het als een persoonlijke kracht en innerlijke wijsheid die is aangeboord. Om de steel zit een dunne beschermlaag die nog vanuit mijn oude systeem komt (een oude overtuiging). Het licht is mijn nieuwe systeem.
Dan probeert Sasha de bloem te bekijken, maar hij is niet zichtbaar. Ze zegt dat dit komt omdat ik volledig in ontwikkeling ben. Hij is aanwezig, maar doorzichtig en fragiel. Ik moet mijn intuïtieve vermogens en innerlijke ontwikkeling koesteren als een pasgeboren baby. Dan wordt de bloem (het eindresultaat of de richting, toekomst) helderder.
De bloem heeft verder geen blaadjes aan de steel. Blaadjes staan voor projecten/ onderdelen in mijn leven, maar die zijn er even niet. Ik bevestig dat aan haar, ik probeer echt me te concentreren op mijn innerlijke ontwikkeling. Sasha gaat een stap verder en noemt het zelfs een innerlijke transformatie. Van een penwortel onderaan de bloem, die oude en fysiek beperkend aanvoelt, met een stevige aarding ga ik over op nieuwe haarwortels die nog meer aan kracht moeten winnen.
Ik heb volgens Sasha behoefte en zoekende naar meer flexibiliteit ten aanzien van mijn fysieke gronding in het nu. Ik wil flexibeler zijn in dit moment van mijn leven, dan hoe ik vanuit mijn opvoeding heb meegekregen. Sasha geeft aan dat ik me letterlijk aan het losmaken ben van oude patronen en overtuigingen en heb behoefte om meer de moderne vrouw te zijn die ik altijd al geweest ben. Dingen uit mijn gevoel mogen doen. In de gronding zit een oude energie vast vanuit religie vanuit mijn vaders kant. Deze zelfde energie ziet Sasha terugkomen in mijn keel en buik.

Dan voel ik alsof er in ene dat er een mistig gordijn wordt opgeheven.
“Waarom heb ik dit niet eerder gezien?”
“Waarom heb ik dit niet eerder aan elkaar gekoppeld?”
Ik heb een regressietherapeut opgezocht om te onderzoeken waarom ik een naar onderbuikgevoel krijg in kerken en waarom ik niet hardop kan zeggen wat ik wil doen. In alle therapiesessies komt naar boven dat ik in dit leven, maar ook in mijn vorige levens zeer intuïtief ben. Ik neem dingen waar die andere niet kunnen waarnemen. Wendy noemt nog notabene in ons laatste gesprek dat kerken en spiritualiteit of paranormaliteit botsten.
“Waarom heb ik niet eerder de streng katholieke opvoeding van mijn vader gekoppeld aan mijn onderbuikgevoel in kerken?”
“Waarom zag ik zelf niet in dat overtuigingen van mijn vader in mijn eigen systeem zijn geraakt, waardoor ik steeds een innerlijk conflict en angst blijf houden als ik werk met mijn intuïtie?”
De ontmoediging van mijn moeder heeft er niet aan bijgedragen dat ik hardop kan zeggen wat ik wil, maar de onbewuste religieuze overtuigingen van mijn vader blokkeren mijn ware persoonlijke kracht.

Dan gaat Sasha verder met het bekijken van alle chakra’s. Bij de eerste (wortel)chakra merkt ze op dat ik met meer gemak de aarde energie moet uitnodigen voor een betere doorstroming van mijn eigen energiesysteem. Het gaat nu erg stroperig volgens haar waardoor de rest ook wat zwaarder en trager verloopt. Door gewoon aarde energie met gemak uit te nodigen doorbreek ik de cirkel van zware energie. Het klopt wat ze zegt, tijdens de gronding in de healing-opleiding vond ik zelf ook al dat het moeizaam verliep. De docent gaf het ook al in zijn reading aan. Ik moet niet het idee hebben dat ik eraan moet trekken, want dan voelt het zwaar en blijft moeizaam gaan. Ook geeft Sasha aan dat er dus oude religieuze energie zit op mijn gronding. Ze raadt aan deze bij de healing-opleiding wat meer aandacht te geven.
De tweede (heiligbeen)chakra, is volop in beweging, maar ook hier zit er een oude overtuiging over het thuiszitten van vrouwen. Dit kan deels oude religieuze energie zijn van vaders kant, maar ook vanuit mijn moederskant komt deze overtuiging terug. Ze raadt me aan deze beter te proberen te schonen. Verder ziet ze een stralende chakra die volop in beweging is. Het voelt alsof er een innerlijke noodzaak is om de verandering door te zetten, vanuit hier brand het licht dat zich verspreid. Ze geeft aan dat een healing op de man/vrouw verdeling in de huishouding kan helpen.
De derde (zonnevelcht)chakra maalt een beetje over wat er gaande is. Deze herkauwt alles steeds. Sasha geeft aan dat het nu nog even niet nodig is dat er een plan gebrouwd wordt. In je buik wil je het liefste plannen maken, zaken vormgeven en richting bepalen. Dit is echter nog niet nodig volgens Sasha. De informatie waar ik naar toe wil en wat bij me past komt vanzelf vanuit kosmische energie naar beneden. Als mijn gronding wat beter is en ik verlost ben van de traditionele man/vrouwverdeling zakt mijn levensdoel/levensvisie qua werk vanzelf naar beneden. Ik moet van Sasha goed blijven proberen mijn eigen lijf te voelen. Ik ga volgens haar te gemakkelijk boven en ook dit klopt wat ik eerder zelf ervaren heb in de regressiesessie met Wendy. Ook bij haar heb ik aangegeven dat het middelpunt van mijn ziel niet in het midden van mijn lijf zit, maar hoger. Ik moet ervoor waken om gericht bezit te zijn om resultaat te creëren. Dat komt vanzelf als de energie nog meer van boven naar beneden gaat stromen en mijn gronding beter wordt. “Vertrouw erop en geef jezelf tijd, dan komt het echt wel” zegt Sasha.
In mijn vierde (hart)chakra kan Sasha zien dat ik mezelf duidelijk nu de ruimte geef om dingen te onderzoeken. Te spelen met de nieuwe ontwikkelingen in mezelf en hier stroomt duidelijk nieuwe energie door. Ik sta mezelf toe om nee te zeggen en niet te voldoen aan verwachtingen van anderen. Als ik de positieve energie van mijn vierde chakra ook een beetje kan laten stromen in mijn derde chakra dan kan ik een beetje ontspannen. Zo zal de informatie van boven kunnen inzakken en zal vervolgens ook de kosmische en aarde energie beter gaan stromen en dus ook de chakra’s.
In mijn vijfde (keel)chakra zit een blokkade om te kunnen uiten wat er innerlijk aan het veranderen is. Hier zit ook energie op van vorige levens. (Weer de bevestiging van wat ik in de laatste regressiesessie ervaren heb). Sasha geeft aan dat het me letterlijk in vorige levens de kop gekost heeft en geeft aan dat ook hier een stuk healing voor nodig is. Mijn keel is geblokkeerd, waardoor ik nog steeds niet goed durf en kan uitspreken wat er innerlijk gaande is/wat ik innerlijk waarneem.
Ook het zesde chakra (derde oog) geeft aan dat het werken met intuïtie mij in het verleden de kop gekost heeft. Het is echt een terugkomend thema. Dit chakra stroomt wel helder. Ik ervaar veel onrust in mijn hoofd. Sasha geeft aan dat ze een beeld krijgt van een vuurtoren die alle kanten op wil kijken en wil weten wat ik dan zie. Alleen is het nog niet geheel duidelijk. Ik probeer in mijn hoofd dan dingen te analyseren, maar dat is gewoon niet altijd nodig volgens haar. Door een betere gronding te maken in het eerste chakra, zorgt het ervoor dat ik letterlijk wat meer in mijn lichaam zak en mijn hoofd wat meer rust krijgt. Ik hoef dan niet meer alles te analyseren/verwerken.
Mijn zevende chakra staat open maar heeft een donkere rand, alsof ik oude overtuigingen en of energie naar de zijkanten geveegd heb. Ook dit moet ik wat meer proberen schoon te maken. De kosmische energie stroomt gemakkelijk naar binnen, maar vanaf het hartchakra heeft het wat meer moeite om naar beneden te stromen en te vermengen met aarde energie en weer als mengsel om hoog te stromen. Ook dit gevoel had ik steeds zelf als we aan het gronden waren in de healing-opleiding. Deze bevestiging versterkt het vertrouwen in mijn gevoel.

Tot slot gaat Sasha mijn verschillende auralagen nog even kort door.
Als eerste bespreekt ze mijn fysieke auralaag. Ze geeft aan dat deze beperkt ofwel krap aanvoelt. De fysieke aura wordt gevormd tussen 0 en 7 jaar. Ik heb volgens Sasha als kind ervaren echt in een keurslijf gepropt te worden. Ze geeft aan dat ze mij als kind astrale reizen ziet maken om aan dat keurslijf te kunnen ontsnappen en vraagt of ik dat herken.
“Herken ik dat?” Man, ik vertel haar dat ik als kind hele sterke dromen had dat ik kon vliegen. Die dromen waren zo sterk dat ik een keer het ging uitproberen in het ‘echt’. Ik zie mezelf nog als kind bovenaan de trap staan van de eerste verdieping. Na even twijfelen spring ik in het trapgat in de veronderstelling dat ik kan vliegen. Wat daarna gebeurt weet ik zelf niet meer. Feit is dat mijn moeder vanuit de woonkamer een harde bonk horde en toen ze ging kijken lag ik huilend onderaan de trap met een gebroken arm. Ik bleef volgens haar gek jammeren en besloot ze mij in de nacht mee te nemen naar het ziekenhuis waar mijn vader dienst had. Hier bleek dat ik een dubbele onderarmbreuk had. Mijn vader heeft uiteindelijk mijn arm rechtgezet en ingegipst. De verschillende foto’s in mijn fotoboeken zijn daar nog steeds getuige van.
Sasha geeft aan dat astraal reizen nog steeds een kwaliteit is die bij me is en dat ik dit nog steeds kan inzetten.
Dan gaat ze in op de emotionele aura. Ze vindt deze wat wollig aanvoelen. De emotionele aura wordt gevormd tussen de 7 tot 14 jaar en het lijkt alsof hier energie huist die van anderen afkomstig is. Ik haak daarop in door aan te geven dat ik in die leeftijd twee onzichtbare vriendjes gehad heb. Sasha geeft aan dat die laag nog steeds wollig aanvoelt omdat het kennelijk open staat om de eenzaamheid van vroeger tegen te gaan of dat ik nog steeds energie daarin huisvest die afkomstig is van anderen die me gezelschap hielden in het verleden. Ook zit hier wat astrale energie. Alsof ik ook door die lagen heen reis en bij de tweede laag me afvraag wat hier zich bevindt.
De spirituele laag voelt speels, ruim en licht. Er is enorm veel gaande en in ontwikkeling in deze laag. Toch is deze laag net als de steel van de bloem omgeven van een dun donker laagje wat afkomstig is van een oude overtuiging. Die oude overtuiging probeert het allemaal te beschermen, maar door koestering van mijn innerlijke kracht en intuïtieve vermogens kan ik de bescherming langzaamaan laten zakken.

Dan is de reading voorbij en mag ik haar nog enkele vragen stellen als ik die heb. Ik vertel haar dat ik twee personen voel in mijn aura en voordat ik nog wat meer kan zeggen, zegt Sasha direct dat dit mijn vader en moeders moeder zijn. Ze geeft aan dat ik hen kan vragen of ze me wat meer ruimte kunnen geven. Ik kan ze letterlijk vragen mijn ruimte uit te gaan zodat ik me kan vullen met mijn eigen energie.

Bijzonder
Sasha is veel aan het woord geweest tijdens de reading. Heel veel zaken heb ik tijdens de reading bevestigd zoals dat mijn vader uit een streng katholieke opvoeding komt, dat ik mijn baan opgezegd heb om te kijken wat wel bij me past en dat ik zelf die innerlijke noodzaak van verandering ook echt voel. Zoals eerder gezegd, ik heb deze informatie bevestigd maar niet van tevoren prijsgegeven. Dit zorgt ervoor dat ik deze reading ervaren heb als een echte bevestiging wat ik innerlijk wel wist, maar zelf niet kon verwoorden naar buiten toe.

Een samenvatting van de bevestigingen die ik kreeg:
• Bevestiging van de innerlijke verandering en de noodzaak daarvan (Ik MOET mezelf gewoon de ruimte geven om te werken met mijn intuïtie)
• Bevestiging buik gevoel, bij kerken (religie) en energie vanuit vaders kant overgedragen op mij. Dus regressie sessie is laatste wat nog nodig is om dat stuk op te ruimen. Dit beperkt me nog in het volledig open gaan in het vertrouwen en werken met intuïtieve vermogens.
• Bevestiging astrale reizen en levendige dromen.
• Bevestiging van veel in beweging en mezelf vrijheid geven om dingen te onderzoeken in mijn leven ondanks dat andere mensen vinden dat dat niet zo maar kan of mag. Ik sta mezelf toe om nee te zeggen en niet te voldoen aan verwachtingen van anderen.
• Bevestiging wie de twee mensen in mijn aura zijn (zonder te kunnen zeggen wie ik daar zag, gaf Sasha al aan wie het waren)

Myst

/door
, , ,

Regressietherapie – sessie 3

Nog geen vijf dagen na de helende reis in de healing-opleiding bespreek ik mijn ervaring met mijn regressietherapeut Wendy. We besluiten het trauma met mijn moeder te laten rusten en praten over mijn bevindingen van Hoog Sensitiviteit, beperkende patronen en het feit dat ik mijn ontwikkelingen moet meten op basis van gevoel en niet resultaat. Bezig zijn met healing voelt nog wat vreemd, maar ik merk dat ik het fijn vind om er mee te werken en mensen om me heen te hebben die dat niet vreemd vinden.

Wat ik wil, wordt steeds duidelijker: een kleine organisatie, wellicht zelfstandig iets opzetten, mensen helpen, maar dan wel mensen die geholpen willen worden en mij dus opzoeken.

Wendy vraagt wat ze vandaag voor me kan betekenen en ik geef eerlijk antwoord dat er geen duidelijk onderwerp me binnen schiet, maar dat ik nog wel voel dat er iets is met het woord paranormaal. Dat zit duidelijk op twee plekken in mijn lijf, namelijk mijn buik en keel. Ik durf niet goed uit te spreken wat ik voel. In de reading van de docent kwam naar voren dat er diepgaande waarneming en verwerking plaats vindt van gevoelens en emoties, maar ik dat niet uitspreek. Ik vertel vervolgens van mijn vriendin Nienke die in een huis gewoond heeft waar het echt spookte en dingen zijn gebeurd die niet normaal verklaard konden worden. Toen Nienke dit aan mij vertelde voelde ik gewoon dat het waar was. Energie kan zich echt manifesteren en dat merk ik in mijn keel. Ik spreek uit naar Wendy dat ik bang ben dat ik dat soort energie ontketen over mijn eigen familie of in mijn eigen huis. Ik ben bang dat ik negatieve energie aantrek en over me afroep.
Wendy wijst me op het fenomeen eigen wil. Ze verteld me dat ze ooit eens in een winkel met edelstenen in Breda een energie waarnam van een overleden persoon. Negatieve energie (of dode mensen) kunnen aanvoelen, kan ik begrijpen. Maar ik hoef niet fysieke dingen te kunnen waarnemen, zoals bewegende objecten of negatieve energie aan mij te laten plakken. Ik ben bang dat ik dat over mezelf afroep. Ik haper zelfs in mijn woorden als ik dit allemaal aan Wendy vertel. Dan moet ik van Wendy mijn ogen sluiten en beschrijven wat ik in mijn keel voel.

Ik voel heel duidelijk een hand die mijn keel dichtknijpt als ik iets wil vertellen over spirituele of paranormale dingen die ik waarneem, maar niet in de fysieke wereld waarneembaar zijn. De hand houdt mij vast, hij voorkomt dat ik wat zeg. Ik zie verder niet wie aan die hand vastzit, maar weet wel dat hij voorkomt dat ik dingen uitspreek. Ik voel een noodzaak om iets uit te spreken en die noodzaak komt vanuit een donkere wolk in mijn hoofd.

Ik ben een hele iele jong volwassen vrouw, maar ik kan geen onderscheid maken tussen binnen en buiten. Er zit een energetische wolk bij mijn hoofd, oh wacht nee, IN mijn hoofd. In die wolk zit een vrouw die wil dat ik dingen uitspreek. Het is een donkere energie die mij gebruikt als spreekbuis. De arm voorkomt dat ik dat uit in de wereld waarin ik me begeef. Ik ben zelf een iele vouw die door een mannenhand bij de keel beetgehouden wordt. Ik kan alleen niet zien hoe de vrouw of man eruit zien dit keer. Waar het alle voorgaande regressies wel goed ging, lukt het me nu gewoon niet.

Het voelt dit keer allemaal een beetje raar. Ik voel niet mijn lijf, maar ik voel alles eromheen. Binnen en buiten is echt één voor mij. Ook Wendy is het op dat moment niet duidelijk wat ik bedoel. Ik geef aan dat het voelt alsof mijn aura compleet openstaat en alle energie om mij heen binnenkomt.
Wendy vraagt of ik mijn eigen dood kan zien. Ik merk op dat die heel vredig is en ik voel dat ik lig. Ik kan mijn oude lijf / leven zien. Wendy vraagt of die jonge vrouw naar dat lichaam wil kijken om te beseffen dat ze dood is, want die overgang van leven naar dood neem ik niet waar. Dan geef ik aan dat de ziel van vroeger het dode lichaam niet kan zien omdat ze blind is. Ze ziet de energie niet die bij dat lichaam hoort, want ze staat zelf naast mij.

Dan wordt het Wendy en mij duidelijk. De iele jonge vrouw was blind en zag dingen door gebruik te maken van het helder zien van energie. Ik zag dingen die wel en niet in de fysieke wereld waarneembaar waren voor anderen. Ik zag energieën. Ik maakte gebruik van helder zien. In dat leven was ik blind en maakte ik gebruik om te manoeuvreren aan de hand van energie (aura’s). Dat verklaarde ook in één klap waarom het verschil binnen en buiten (ziel of fysiek lichaam) niet duidelijk was voor mij. Ik keek met mijn derde oog naar de spirituele wereld maar ook de fysieke wereld. Ik zag daar geen onderscheid tussen.

Dan wordt duidelijk dat de vrouw in de donkere wolk mij wil dirigeren en via mij invloed wil hebben op de fysieke wereld. Ze voelde zich tot mij aangetrokken omdat ik open stond (er was geen duidelijke aura-rand). Zo kon ze heel makkelijk via mij channelen. Dezelfde vrouw voelt zich duidelijk aangevallen en ontzet als ik erachter kom dat ze een ziel is die wil communiceren via mijn lichaam naar de fysieke wereld van toen. Als mijn ziel van toen zich dat begint te realiseren (omdat nu het onderscheid tussen de fysieke wereld en spirituele wereld duidelijker wordt) verzet ze zich. Ze sluit haar armen over elkaar en schopt. Ik voel dan letterlijk een trap tegen mijn scheenbeen, terwijl ik gewoon in de kamer bij Wendy zit. Dat ik blind was in dit vorige leven, verklaard nu ook waarom ik de vrouw en man niet kon zien. Ik kan er letterlijk geen beeld van krijgen.

Wel wordt duidelijk dat de vrouw in mij haar dochter herkende (ondanks dat de dochter veel jonger was als ik daar). De vrouw was gestorven maar bleven zweven tussen aarde en het hiernamaals. Als ik haar wijs op het feit dat haar dochter inmiddels ook in het hiernamaals is, gaat ze over….
Er ontstaat een gat in mijn aura, op de plek waar die directieve energie zat…. Dat wordt opgevuld door mijn eigen wil. Prompt wordt mijn eigen aura steviger en het onderscheid tussen de fysieke wereld en de spirituele wereld wordt beter waarneembaar voor de blinde mij. Dan moet ik ook de man in mijn aura die zijn hand op mijn keel heeft, maar niet meer knijpt (geen noodzaak meer om tegen te houden wat ik moest zeggen van die vrouw) over te laten gaan. Hij is een verre voorouder die ook blind op de wereld was en geen onderscheid kon maken tussen de fysieke en spirituele wereld. Hij wilde mij beschermen. Ik was een deel van zijn ziel, een onderdeel van hem dat hij wilde beschermen. Ik voel een duidelijk verband met die ziel. Ook hij gaat over als ik hem kenbaar maak dat ik een eigen wil heb, en het niet meer nodig is dat hij mij beschermd in het zuiveren van wat ik communiceer over wat ik zie in de spirituele wereld. Als beiden energieën weg zijn, vervaagt het beeld van de jonge vrouw en doe ik mijn ogen weer open.

Wendy en ik bespreken deze sessie even na. Vandaag werd echt duidelijk dat ik in vorige levens het vermogen bezat om dingen waar te kunnen nemen in de spirituele wereld, maar dat niet durf uit te spreken. Ik kan veel meer dan ik in het huidige leven laat merken of laat weten aan anderen. Er zit echt nog een soort angst/blokkade. In alle vorige levens ging het allemaal ook over het meer kunnen waarnemen dan de fysieke wereld laat zien. Het is een duidelijk thema en innerlijke kracht van mij.

Dan vraag ik Wendy nog even over de maanstand in tijdens mijn geboorte; maan in tweelingen. Wendy geeft aan dat dit te maken heeft met wat mij een gevoel van veiligheid en bescherming geeft. Tweelingen zorgt ervoor dat ik kennis tot me moet nemen om gevoelsdingen te kunnen verklaren. Ik zoek theorie en tastbare bewijzen om onverklaarbaarheden te kunnen verklaren. Maar in hoeverre is dit altijd mogelijk? Moet ik uiteindelijk gewoon tot de conclusie komen dat dingen soms niet verklaard kunnen worden en dat dat echt ook wel oké is?

We besluiten dat we nog 1 sessie gaan wijden om te onderzoeken wat mijn nare onderbuikgevoel te maken heeft met kerken. Wendy legt uit dat de kerk en paranormaliteit vaak botsten, en mijn gevoel zegt ook dat dit een laatste puzzelstuk is. Op 16 juni hebben we de laatste afspraak staan.

Myst

/2 Reacties/door
, ,

Regressietherapie – sessie 2

Naar aanleiding van de eerste regressiesessie bij mijn therapeut Wendy, sta ik wat vaker stil bij de beperkende gedachten die in mijn hoofd rondzingen. Ook het manipulatieve gedrag van de oude man in mijn vorige leven, spookt door mijn hoofd. De druk die hij op zijn zonen zet om precies te doen wat hij wil. Een paar dagen na de eerste regressiesessie was ik op visite bij mijn moeder en werd ik geconfronteerd met de begrenzing en manipulatie die ik bij haar voel en dus uiteindelijk ook mezelf opleg.

Mijn moeder en ik zitten even te kletsen en dan vraagt mijn moeder plotseling of ik haar eens goed kan uitleggen wat ik doe met de healing-opleiding. Het verbaast me, maar het voelt als een oprechte poging van haar kant om te begrijpen wat ik aan het doen ben sinds ik geen baan meer heb.

Ik begin te vertellen dat ik eerst een intuïtieve opleiding gevolgd heb waarbij we via meditaties onszelf bewuster proberen te maken van hele subtiele veranderingen in en rond ons eigen lichaam waardoor je intuïtieve waarnemingen helderder worden. Bij het woord “meditaties” haakt mijn moeder in haar lichaamshouding al af. Ik probeer nog uit te leggen dat je naast een fysiek lichaam ook een energetisch lichaam hebt, dat wetenschappelijk is aangetoond, als ik haar gezicht zie vertrekken. Op dat moment begin ik in mijn hoofd maar ook daadwerkelijk het gesprek aan te passen. Ik probeer mijn uitleg te versimpelen door een eenvoudig voorbeeld te gebruiken waarin ik aan geef dat mijn moeder zelf heel goed aanvoelt wanneer iemand in haar “personal space” (en dus aura) komt te staan. Dan zegt ze dat ze dat wel voelt, en ook vaak genoeg ergens aan denkt zoals een rekening en dat ie dan de volgende dag op de deurmat valt. Als ik aanhaal dat dat dus je intuïtie aan het werk is en ik daar dus mee meer leer werken, trekt mijn moeder haar wenkbrauw vertwijfeld omhoog.
Ik ga nog een stap verder, ik begin te vertellen over chakra’s en dat afhankelijk van wat je daar voelt of kunt zien, kunt waarnemen of mensen problemen hebben op het betreffende gebied waar de chakra voor staat. Ik neem als voorbeeld de keelchakra en vertel mijn moeder dat als die te dicht staat, mensen het dus moeilijk vinden om hun verlangens daadwerkelijk uit te spreken, moeite met communiceren. Dan zegt mijn moeder letterlijk:
“Ja, Maaike dat zal wel,….”
Dan leg ik nog in 1 korte zin uit dat ik met een healing-opleiding dus energie in het energetische lichaam van mensen weer op andere manieren laat stromen en zo dus mensen kan helpen. Dan verandert mijn moeder plotseling het onderwerp van het gesprek. Als ik nog even laat vallen dat ik ook naar een regressietherapeut ga, draait mijn moeder met haar ogen en geef ik het op om uit te leggen wat ik allemaal aan het doen ben. Ik stop de conversatie over mezelf met een algemene opmerking dat ik dus lekker druk bezig ben.

Eenmaal in de auto op weg naar huis valt het me op dat mijn moeder weer hetzelfde deed als jaren geleden bij het kiezen van een muziekinstrument. Ze geeft de indruk dat je alles kunt vertellen, maar als het puntje bij paaltje komt wil ze alleen horen wat zij wil en goed vindt. De indruk wordt gewekt dat alles mogelijk is, maar de daadwerkelijke uitkomst is dat alleen iets goed is als het past in mijn moeders visie. Tijdens mijn gesprek met haar heeft ze ook aan mij gevraagd hoe ik denk mijn geld te gaan verdienen met de healing-opleiding. Precies één van de beperkende gedachten die ik maar in mijn hoofd herhaal en me bij voorbaat al afhoudt van behaalde keuzes.Ik heb sinds de dood van mijn vader het gevoel dat mijn moeder niet onvoorwaardelijk van haar kinderen houdt. Ze zegt van wel, maar ze stelt altijd eisen waaraan we eigenlijk moeten voldoen om in haar ogen de perfecte kinderen te zijn. We moeten iets anders studeren, andere partner, ander werk, andere woning, andere kleren, andere hobby’s hebben want zij vindt dat het eenmaal zo hoort. Er is NOOIT een moment dat ik het gevoel heb dat ze alles wat ik doe, accepteert ondanks dat ze het niet begrijpt.
Ik dacht dat ik me daar los van gemaakt had. Ik doe echt wat ik wil, maar ik merk dat ik niet open durf te zijn naar mijn moeder. Ik vertel haar niet meer alles en wat ik vertel, filter ik. Als ik mezelf afvraag waar ik bang voor ben, dan kom ik niet tot een antwoord want ik voel geen angst, ik merk dat ik de afwijzing meer dan zat ben en dus de confrontatie niet opzoek. Ik weet dat ik haar toch niet van inzicht kan laten veranderen. Dat is met name de reden dat ik mijn gesprek uiteindelijk staak of filter.

In de eerste regressiesessie waarbij ik terugging naar een vorig leven als kruidenvrouw ben ik letterlijk gedood door iemand die mij niet begrijpt. Is dit dan het thema van mijn ziel?

Nadat ik dit Wendy allemaal verteld heb, haal ik ook even aan dat ik een innerlijke strijd voelde tijdens de tweede healing-opleidingsdag en dat die strijd een week lang voortduurde waarbij mijn keukenmuur vijf keer geverfd werd. Ik vertel van mijn bevindingen dat ik het erg belangrijk vind om gezien en gehoord te worden door de docenten van de healing-opleiding. Het lijkt erop dat ik opzoek ben naar validatie van mensen met kennis van “in mijn ogen” spirituele zaken. Als zij me dan niet zien, voel ik me gelijk diep geraakt.

Wendy geeft aan dat ik een Hoog Sensitief Persoon ben dat vroeger niet erkend is in mijn opvoeding met alle gevolgen van dien. En we wijzen twee beperkende overtuigingen aan waar ik aan wil werken:
• De continue angst dat ik dingen fout doe
• De bevestiging die ik nodig heb om mijn eigen gevoel te valideren

We haken in op het laatste probleem en Wendy vraagt mijn ogen te sluiten…….

Ik voel dat er aan mijn arm getrokken wordt. Ik zie voor me een jongetje dat meegetrokken wordt. Wendy vraagt of ik die jongen ben.

Als ik me probeer te verplaatsen in de jongen, voel ik mijn buik samentrekken van angst. Mijn mond wordt droog en trekkerig van angst. Het jongetje staat voor me en kijkt dwars door mij heen naar iets, een galg denk ik. Ik probeer te kijken wie hem vasthoudt, ben ik dat of een dier?

Ik heb moeite om het beeld helder te krijgen.
Wendy vraagt nog een keer of ik het jongetje ben of dat ik degene ben die bij de galg staat.
Uiteindelijk voel ik dat ik die jongen was. Wendy vraagt hoe oud ik ben en dan wordt het nog duidelijker, want ik zeg onmiddellijk “7 jaar”.
Wendy probeert via verschillende invalshoeken om in de situatie te komen, maar uiteindelijk werkt het als ze me vraagt iets verder terug te gaan in de tijd. Het duurt even maar uiteindelijk zie ik een helder beeld verschijnen van drie kinderen die aan het spelen zijn met een grote regenplas. Ik ben één van die kinderen en zit met een stok lekker te roeren in de regenplas. Ik voel dat ik op moet passen voor de mannen met harnassen. Ik ben met een enorme focus in het water aan het kijken, maar heb een ongekende waakzaamheid over me waar ik blind op vertrouw. Met mijn intuïtie hou ik mijn omgeving in de gaten. Het valt me op dat ik een leren lap om mijn voeten gebonden zie als schoenen. Wendy vermoedt dat het de middeleeuwen betreft. Als Wendy vraagt hoe mijn gezin eruitziet, zie ik mijn moeder staan met een lang schort aan een baby verzorgen. Ik word in de ochtend het huis uitgezet en mag mezelf vermaken door buiten te spelen. Mijn vader is smid en gaat in de ochtend naar zijn werk.

Dan zie ik een appel. Wat er met de appel is weet ik niet, maar ik moet van Wendy blijven kijken naar die appel. Wat wil die appel mij vertellen?
Dan voel ik een enorme hoofdpijn opkomen. Ik voel iets door mijn hoofd schieten en begin te huilen terwijl ik gewoon op een stoel in de kamer bij Wendy zit. Wendy geeft aan dat ik nog een keer moet proberen te voelen wat die appel betekend. Ik word heel bang en huil onbedaarlijk. Ik merk dat het jongetje in zijn broek plast doordat ik het zelf langs mijn benen warm voel worden, terwijl ik nog gewoon op de stoel zit.

Plotseling komt het eerste beeld terug en wordt het duidelijk. De man die mij terugtrekt is mijn eigen vader. Ik moet van hem op een houten schavot (geen galg) staan met een appel op mijn hoofd. De mannen in harnassen schieten een pijl op mij af om de appel te raken, maar die gaat door mijn hoofd en ik sterf meteen.

Mijn vader deed heel koel en afstandelijk tegen mij (als kleine jongen), maar ik voelde zijn angst en zijn onwil om te doen wat hij moest doen. Ik voel dat hij een keuze moest maken tussen zijn eigen leven of met mijn leven gokken. Hij heeft een vrouw en nog een kind dus hij kiest om mijn leven in de waagschaal te zetten in de hoop dat ik het zal overleven. Op het moment dat ik naar het platform getrokken word, weet ik al dat ik het niet overleef door mijn sterke intuïtie. Als ik daar eenmaal sta, plas ik mezelf onder van angst. Ik moet mijn rechterzij naar de mannen met harnassen toe keren. De angst is duidelijke voelbaar in mijn onderbuik. Ik smeek mijn vader nog om het niet te doen, ik begrijp het niet, mijn vader is streng maar zou me nooit laten vermoorden. Waarom doet hij dit?
Volop twijfel sterf ik meteen als de pijl mijn hoofd door gaat. Mijn gevoel zei heel duidelijk dat mijn vader dit nooit gewild had, maar hij deed afstandelijk en koel tegen me en ik kreeg niet de bevestiging van hem dat mijn gevoel juist was dat hij dit niet wilde.

Dan moet ik terug van Wendy naar het moment dat ik sterf. Ik zie van het één in het andere moment dat mijn lichaam op de grond ligt, terwijl ik sta. Ik begrijp het niet goed, wel voel ik mijn door urine warm geworden broek niet meer. Ook voel ik de angst niet meer. Ik kijk op en zie dat mijn vader boos wordt op de mannen met harnassen, maar hij moet zijn koelte bewaren om ook niet nog zelf gedood te worden. Dan stijg ik op.

Wendy vraagt of de jongen nog wat nodig heeft. Ik ga terug om te knuffelen met mijn moeder, die me gemist heeft en uiteindelijk knuffel ik ook mijn vader die in huilen uitbarst en blij is om me weer te zien. Hij geeft aan dat het hem spijt. Wendy geeft aan dat ik mijn lichaam goed moet voelen en ik merk dat er linksvoor bij mij in mijn donkere plek een zachtroze vrolijk vlekje zit die bij de jongen hoort. Dan geeft Wendy me een oefening waarbij ik de angst van de vader (30%) en de jongen (70%) moet uitademen.  De vrolijke bubbelige energie van de jongen mag ik weer terug inademen.

Dan sluiten we de sessie af. We praten wat na over allerlei dingen, terwijl ik weer een beetje bijkom in de huidige tijd. Eenmaal thuis zoek ik op internet op hoe leren schoenen in de middeleeuwen eruit zagen en kom het volgende plaatje tegen.

schoenen-middeleewen

Ik schrik, exact zoals ik het zag in de sessie met Wendy!
Ik heb dan nog geen idee hoe deze sessie doorwerkt in de weken die daarop volgen.

Myst

/door
, ,

Boek review – Children’s Past Lives

Na het lezen van de Engelstalige publicatie Children Who Have Lived Before – Reincarnation Today van Trutz Hardo bestel ik de publicatie van Carol Bowman – Children Past Lives. Carol Bowman is de moeder van de kleine Chase wiens case ook werd besproken in de eerste publicatie en mij kippenvel bezorgde. Carol beschrijft in haar eerste publicatie hoe zij van een huismoeder specialist werd op het gebied van vorige levens bij kinderen. Lees meer →

/door
, , , ,

Lesdag 4 I&PK

Op vrijdag 18 november had ik de laatste lesdag van de Intuïtie en Persoonlijke Kracht opleiding. Deze dag zou in het teken staan van het innerlijke kind. Als kind ben je als vanzelf verbonden met je intuïtie. Door de wijsheid, talenten en helderheid van je innerlijke kind opnieuw te ontmoeten en oude pijn te helen, wordt de relatie en het vertrouwen in je intuïtie hersteld. Echter voorafgaand aan deze lesdag zou ik met de docenten mijn droom bespreken, wat betekende het? Lees meer →

/door
,

Boek review – Children Who Have Lived Before

In de 2de lesdag van de I&PK opleiding vertel ik dat ik altijd een naar gevoel in mijn buik krijg als ik een kerk in loop. Het maakt niet uit welke kerk, iedere keer weer krijg ik een zeer onheilspellend gevoel in mijn buik en wil ik gewoon weg vluchten en naar buiten. Eenmaal buiten gaat het weer, maar als ik te lang binnen in een kerk blijf, loopt de spanning hoog op. Ik heb geen negatieve ervaring meegemaakt met kerken waar ik me bewust van ben, en aangezien ik dit gevoel zo sterk voel in mijn buik (derde chakra) vraag ik de docente om uitleg. Zij geeft aan natuurlijk niet te weten waar dat gevoel vandaan komt, maar ze geeft wel aan dat dit best met een vorig leven te maken kan hebben. In dat vorige leven kan best iets negatiefs zijn gebeurd in een kerk, wat ik in het heden nog kan voelen. Lees meer →

/door