Reading-Opleiding – Dag 13
Alweer twee weken na de laatste les, hebben we weer gewoon in Djoj Rotterdam een les van de Reading-Opleiding. Ik voel me ontspannen, maar ben wel benieuwd waar deze les over zal gaan. Ik ben wat vroeger in Djoj waardoor ik de docente even kan helpen met het klaarzetten van de stoelen en andere spullen.
Dan beginnen we de dag met een dansoefening waarbij we ons lichaam laten bewegen zoals het WIL bewegen. Dus echt ongecontroleerd vrij dansen. Ondanks dat we dit soort oefeningen wel vaker doen, blijf ik het lastig vinden om me er helemaal aan over te geven. Ik ga liever verder met de meditatie- of visualisatieoefeningen.
Niet lang daarna wordt mijn wens ingewilligd. De docent begeleid ons in een meditatieoefening waarbij we ieder chakra langslopen en intuïtief gaan voelen wat we onszelf daar toewensen. Bij de eerste chakra kan ik mijn aandacht er nog bijhouden, maar al snel dwaal ik af. Ik irriteer me aan het lage tempo van deze oefening en de herhaling die erin zit. Het lukt me steeds niet om iets positiefs te bedenken dat ik mezelf toewens in ieder chakra. Ik besluit om mijn ogen dicht te houden en wel te luisteren naar de intentie van deze oefening. Wellicht kan ik hem dan later thuis nog een keer uitvoeren.
Dan moeten tweetallen vormen om een healing bij elkaar uit te voeren. Als iedereen in de klas zich klaar begint te maken voor het uitwisselen van een healing, voel ik de irritatie weer omhoogkomen. Een klasgenootje geeft aan dat zij wel wil beginnen om mij een healing te geven, ik vind het allemaal best.
Terwijl mijn klasgenoot aan de gang gaat, word ik nog geïrriteerder, gefrustreerd en boos. Er schieten allerlei gedachten door mijn hoofd.
What the FUCK zitten we allemaal te doen hier?
Dit is allemaal onzin.
Mezelf positieve dingen toewensen lukt me niet eens.
Hoe moet ik dan in godsnaam iets vinden waar ik gelukkig van word als ik het mezelf niet eens gun.
Ik kan niet eens hardop benoemen wat ik het liefste de hele dag zou willen doen.
Echt waar, beetje healen, readen…… waarom kan ik mezelf niet readen?
Waarom kan ik niet gewoon even vijf minuten in de toekomst kijken wat ik zou moeten doen?
En dan merkt mijn klasgenoot het. Ze wordt onzeker en zegt hardop dat ze in haar healing even niet meer weet wat ze moet doen. De assistent van de docent komt erbij en vraagt wat er aan de hand is. Ik ben zo boos en geïrriteerd dat ik weg moet lopen. Ik vraag of ik weg mag en nog voordat ik het antwoord krijg, ben ik al de klas uit.
Ik loop naar buiten en besluit daar even te zitten. Het is mooi weer en de zon schijnt. Verschillende mensen lopen Djoj in en uit vlak langs me maar het interesseert me allemaal niet meer. Dan komt de docent naast me zitten. Ik vertel haar van mijn worsteling. Ik ben afgelopen 1,5 jaar enorm gegroeid. Mijn intuïtieve gaven ontwikkelen zich en ik heb veel meer zelfinzicht ontwikkeld. Toch frustreert het me, dat ik na 1,5 jaar nog steeds niet een leuke baan heb ontwikkeld of gevonden waar ik me in mijn element voel. Ik ben nog steeds zo zoekende en dat levert irritatie op. Het voelt alsof dat intuïtief bezig zijn me nergens bij helpt.
De docente geeft aan, dat ik een sterke body heb, maar ook een sterke mind én sterke spirit. Deze drie componenten zijn af en toe enorm met elkaar in gevecht. Dan neemt mijn rationele aanpak het over, dan neemt mijn intuïtieve vermogens het over, dan geeft mijn lichaam een teken. Om echt alles in balans te krijgen is het nog nodig om de vele lagen die ik ontwikkeld heb weer af te pellen. Ik moet weer tot de kern komen van wie ik ben. Ik ben heel erg gewend doelgericht te werk te gaan en nu moet ik veel meer in het proces mijn gevoelens leren vertrouwen. Een compleet andere aanpak dus. Een goede oefening voor mij is het vertrouwen in een goede uitkomst doorvoelen door mijn lichaam. Nu al die emoties en gevoelens en dus energie ervaren in mijn hele lijf. Dan komt het eindresultaat vanzelf.
Ik voel me wat meer gesterkt. We gaan lunchen en ik ga lekker even buiten in mijn eentje onder een boom zitten. In de hoop, dat ik in de middag weer volop mee kan doen.
Zoals gebruikelijk oefenen we in de middag weer met het geven en ontvangen van readings in drietallen. De reading die ik krijg, levert interessante informatie op.
Mij klasgenoten voelen enorme twijfel in mijn energie. In de spirituele auralaag is het “weten” aanwezig, maar in de emotionele auralaag brengt dat verwarring. Het rationele heeft me ver gebracht en moet ik zien als een handige tool wat ik ook op een later tijdstip nog kan inzetten. Ik heb in vorige levens, maar zeker ook dit leven, die rationaliteit en mijn analytische vermogens ontwikkeld om ze zodanig te kunnen toepassen dat ik steeds verder kan komen. Er is ook een angst om het spirituele weten te integreren in mijn lijf. Ik ben ooit vanuit die laag mijn lijf kwijtgeraakt en dit is volgens mijn klasgenoot een trauma vanuit een vorig leven.
Ik herk die twijfel en voel het ook, net als die angst. Toch geven mijn twee klasgenoten aan dat ik verschillende mogelijkheden heb om die angsten aan te kunnen en zo het spirituele te integreren in mijn lijf en leven.
Ik moet meer mijn hart vertrouwen, gronden en vrouwelijke aarde energie laten stromen. Het gevoel van vertrouwen toelaten en mijn hartewens meer uitspreken.
Ik ben goed bij machte om (ingewikkelde) dingen onder woorden te brengen, alleen daar zit nog een blokkade. Ik moet echt mijn hartchakra veel meer gaan vertrouwen.
Mijn klasgenoten vragen me vervolgens kosmische energie te laten stromen naar de onderste chakra’s maar ik heb hier moeite mee. Ook als ik praat over de spirituele laag of naar andere dimensies gaan, zien mijn klasgenoten dat ik mijn onderste chakra’s bijna uit zet. De verbinding met het aardse en mijn lijf verdwijnt dan bijna. Er is dus werk aan de winkel! Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik meer connectie krijg met mijn onderste chakra’s (en dus mijn lijf)?
Myst
