Reading-Opleiding – Dag 16

Vlak voor de grote zomervakantie hebben we nog een heel weekend les. De bestudering van karakterstructuren stond centraal. De docent legt uit dat we allemaal onze eigen ‘knopjes’ hebben. Als er zich bepaalde situaties voordoen, zullen ongemerkt onze knopjes ingedrukt worden en reageren we zoals we altijd reageren. Dit zorgt ervoor dat we herhaaldelijk hetzelfde gedrag vertonen, al willen we het soms echt anders doen. Dit wordt veroorzaakt door karakterstructuren.

Vervolgens krijgen we een bijzondere visualisatieoefening, waarin we terug gaan naar een situatie die zich de afgelopen week heeft afgespeeld. In die situatie werden we getriggerd tot een bepaalde reactie zoals boosheid of verdriet.

Onmiddellijk komt een ruzie met mijn moeder bij mij op. Bij mijn moeder staan een aantal babyspullen opgeslagen omdat we in ons huis daar geen plek voor hebben. Ik heb al een aantal keer aangegeven dat ik het niet fijn vind dat die spullen worden uitgeleend. Mijn man en ik hebben hard gewerkt om alles bij elkaar te krijgen en we waren nog aan het nadenken of we die spullen in de toekomst nog een keer nodig zouden hebben. Ook vinden wij het gewoon niet fijn om spullen uit te lenen aan mensen. Toch kwam ik erachter dat mijn moeder een loopauto ongevraagd had uitgeleend aan een vriendin van haar. Ik confronteerde mijn moeder met het feit dat ik daar niet zo van gediend was. Mijn moeder was echter van mening dat ze gerechtigd was de loopauto uit te lenen, omdat ik hem op het ogenblik niet gebruikte. Ik probeer haar nog meerdere keren duidelijk te maken dat wij gewoon niet willen dat onze spullen worden uitgeleend, maar dat ze het op zijn minst had kunnen vragen of ze de loopauto mocht uitlenen. Dan geeft mijn moeder aan dat zij alleen maar goed wilde doen en ik me niet moet aanstellen. Als ik zeg dat haar reactie me in het verkeerde keelgat schiet, zegt mijn moeder dat ik beter moet hoesten en loopt ze weg.
Op weg naar huis vraag ik nog aan mijn man of ik werkelijk zo onredelijk ben, maar hij bevestigd mijn gevoel dat mijn moeder gewoon geen rekening houdt met mijn wensen. Normaal gesproken ga ik niet tegen mijn moeder in, maar dit keer beet ik van mij af en was ik daar trots op. (Ondertussen staat mijn besluit vast: alle spullen van ons die nog bij mijn moeder in de opslag staan, gaan daar weg.)

Voor de visualisatieoefening neem ik deze woordenwisseling met mijn moeder als leidraad. We moeten naar de situatie gaan kijken en de mensen in de situatie als dieren bekijken. Wat zegt het gedrag en de kenmerken van de dieren over de personen en welke inzichten geven die?

Ik ben heel duidelijk een tijger die staat te brullen tegen een otter (mijn moeder). De tijger laat voor het eerst zijn tanden zien en gaat niet meer mee in het gedrag van de otter die toch altijd zijn eigen plannetje trekt. Dan moeten we vanuit een ander perspectief naar de situatie kijken en voelen wat voor een dier we dan zijn. Ik voel dat ik een adelaar ben. Ik zit niet meer gevangen in de situatie tussen de tijger en de otter. Ik vlieg in de lucht erboven, heerlijk vrij van al het drama. Vrij van alles. Dan wordt duidelijk dat de tijger, niet mijn oorspronkelijke reactie was. Ik ben normaal gesproken een hele loyale hond in plaats van een tijger. Ik ben in verhouding tot mijn moeder een extreem geconditioneerde hond. Ik kan mijn hartchakra helemaal afsluiten en dat zorgt ervoor dat ik blind volg wat de otter (mijn moeder) zegt wat ik moet doen. De docent geeft aan dat het trauma dat hier aan voorafgaat te maken heeft met de onthouding van liefde die gebruikt is om mij te laten luisteren in mijn jeugd. Als ik niet luisterde was ik niet geliefd. Daarmee heb ik juist een bijzonder natuurlijk talent weggestopt. Ik als hond weet juist bijzonder goed vanuit liefde heel autonoom te handelen. Dit is mij echter afgeleerd in mijn opvoeding.

Dan proberen we voor onszelf een ander dier in de situatie in te zetten. Dus in plaats van de tijger, zet ik een duif in, of nog een otter om met de andere otter (mijn moeder) te kunnen communiceren zodat ze mij begrijpt. Het valt me op dat ik geen duif, of otter meer wil zijn om te kunnen communiceren met mijn moeder. Ik wil de adelaar zijn om vrij te kunnen bewegen, los van de situatie. Als ik dit aangeef in de les, verteld de docent dat een adelaar een enorme power heeft om alle dieren eronder (onder de vleugels) te kunnen spelen.
Dat geeft stof tot nadenken……

Myst