Berichten

, ,

Reading-Opleiding – Dag 11&12

Mijn angsten nemen af. Ik voel me niet meer zo bevangen door de gedachte dat negatieve energie of negatieve entiteiten zo maar bezit van min lichaam kunnen nemen. De twee boeken die ik heb gelezen van Gordon Smith (Lees hier) verschaffen me op een hele heldere manier inzicht in mediumschap en wat geesten, spoken of poltergeists nou precies zijn. Ook het gesprek met mijn docent (Lees hier) geeft me het zelfvertrouwen dat ik moeilijke situaties, oftewel energie van anderen, prima aan kan. Al met al voel ik dat het komende lesweekend van de readingopleiding me een stap verder gaat brengen in al deze ontwikkelingen. Het lesweekend zal in het teken staan van een helende reis. In de healingsopleiding hebben we al een keer een helende reis meegemaakt (Lees hier). Toen betrof het een Emotionele Helende Reis en dit keer zal het een Fysieke Helende Reis zijn.
Voor meer informatie over deze vorm van healing raad ik je aan om het boek van Brandon Bays te lezen.

We beginnen de zaterdagochtend met een meditatie die ons inzicht verschaft in onze diepste wens. Ik kom tot de ontdekking dat ik graag als een spiritueel wezen volledig geaccepteerd zou willen worden. Dan voelen we welke aarde en kosmische energie daarbij hoort. Bij de aarde energie voel ik vrede en ontspanning mijn lijf in stromen en via de kosmische energie ontvang ik heel veel wijsheid vanuit het universum en de andere realms. De kleur van mijn grondingsenergie is tot mijn eigen verbazing appeltjes groen. Normaal gesproken is deze een zeer aardende bruine kleur. De kosmische energie is daarentegen turquoise met een beetje lila. Dan voelen we waar we in ons lijf spanning ervaren als we deze energiestromen door ons lijf voelen stromen.
Ik voel druk opkomen in mijn hart, maar dat verschuift naar mijn ogen.
Het lijkt wel alsof mijn ogen dichtgedrukt worden.
De boodschap die ik hierbij doorkrijg is: “Laat me met rust!”
We proberen te achterhalen wanneer we dit voor het laatst gevoeld hebben en onmiddellijk krijg ik door dat ik een jaar of 7 was. Ik lag in mijn bed op zolder in Leiderdorp, en zei “Laat me met rust!” tegen de onzichtbare vriendjes die ik op dat moment had.

De voorbereiding voor de Fysieke Reis is getroffen en vlak voordat we aan de lunch beginnen, krijgen we de uitleg over deze vorm van Healing. We bespreken het script dat we moeten volgen en vervolgens genieten we bijna in stilte van onze lunch. Zo blijven we nog dicht bij de energie en gedachtes van de meditatieoefening van de ochtend.

Na de lunch vormen we tweetallen waarin we de Fysieke Reis bij elkaar gaan oefenen. Mijn klasgenoot leest een script voor terwijl ik mijn ogen sluit en me mee laat voeren in haar verhaal. In mijn lichaam voel ik vlak boven mijn hart een spanning. Die is daar ontstaan toen ik ongeveer een jaar of 7 was. Het heeft te maken met mijn onzichtbare vriendjes. Ik voelde me onbegrepen en angstig.
Naarmate we de oefening doorlopen, krijg ik meer inzicht in de situatie van destijds.
Een van de onzichtbare vriendjes was daadwerkelijk de overleden vader van mijn buurvrouw destijds. Hij ontdekte dat ik hem als enige kon zien, en eiste mijn aandacht op. Hij wilde dat ik een bericht over zou brengen naar de buurvrouw, maar ik wilde of kon dat niet. Op een gegeven moment werd de man boos op mij en hield me uit de slaap zodat ik naar hem zou luisteren. Op dat moment druk ik zelf mijn ogen hard dicht en fluister ik zacht maar dwingend “Laat me met rust! Laat me met rust! Laat me met rust!”.
Ik voelde me destijds erg eenzaam. Ik kon er nooit met iemand over praten. Mijn ouders geloofden niet in onzichtbare vriendjes. Ik voelde me machteloos en overheerst door de man.
In de Fysieke Reis komt er vervolgens een moment dat je de onverwerkte emoties van dat moment uitspreekt en een dialoog aangaat met de betrokken personen. In dat gesprek ontwikkel ik begrip en zie ik wat de overleden man zijn motieven waren. Hij zat vast tussen het leven en het hiernamaals. Hij was nog niet volledig overgegaan, en zocht hulp en comfort bij mij. In het hier en nu voel ik dat de oude man al lang is overgegaan naar het hiernamaals. Hij betuigd spijt van zijn daden, en ik ontwikkel begrip en inzicht. Aan het einde van het dialoog, heeft mijn gids nog iets interessants toe te voegen: “You are Ready!”.

De oefening is afgelopen en nog wat beduusd begin ik aan het script voor mijn klasgenootje. Bij haar verloopt de oefening niet geheel volgens het script, maar mijn intuïtie brengt haar daar doorheen en weer maken we samen iets bijzonders mee. In verband met de privacy van mijn klasgenoten, wijd ik hier niet verder over uit, maar een stuk lichter vertrekken we allemaal naar huis. Morgen weer een dag!

Die avond slaap ik diep en lekker, al is mijn zoontje al wel vroeg wakker in de ochtend. Het is supermooi weer en een van de eerste weekenden in 2018 waar de tempartuur boven de 20 graden uitkomt. Als ik op zondag aankom bij de docenten thuis valt het me op dat we met een iets kleiner clubje mensen zijn. Iedereen heeft een voldaan gevoel die ochtend. We hebben allemaal zin om het rustig aan te doen en vooral van het weer te genieten. De docenten gaan hier gelukkig in mee.

Voor de eerste oefening trekken we onze schoenen uit en gaan we met onze blote voeten op het gras in de tuin staan. We doen een Qi Gong Oefening. Dan gaan we weer naar binnen en doen we verschillende meditatieoefeningen waarbij we onze aandacht verplaatsen naar buiten ons eigen lichaam en tasten we onze verschillende auralagen af. We leren de auralagen te zien in combinatie met onze chakra’s. Wat is het verband tussen een chakra en auralaag? Wat verteld het ons? De docent neemt ruim de tijd om vragen te beantwoorden en ons dingen uit te leggen. Ook de meditaties gaan in een heerlijk rustig tempo. Iedereen voelt zich heerlijk ontspannen en content als we aan de lunch beginnen. Die nuttigen we dan ook lekker in de tuin aan het water.

Na de middag oefenen we in de readings met het lezen van de auralagen.
Ik krijg te horen dat de eerste twee auralagen sterk ontwikkeld zijn bij mij. Het betreffen de fysieke en emotionele auralagen. Zeer vroeg in mijn jeugd waren die sterk ontwikkeld, alleen heb ik met name mijn mentale auralaag aangeleerd te gebruiken door mijn omgeving. Op dit moment in mijn leven ben ik langzaam aan weer terug aan het bewegen naar die emotionele en fysieke auralagen. Ik kom hiermee meer in mijn eigen oorspronkelijke essentie energie terug. De docent vult mijn klasgenoot nog verder aan dat ik een sterk en flexibel lichaam heb. Ik was zeer levendig, beweeglijk en avontuurlijk. Met name het avontuurlijke komt terug en ik kom beter in contact met mijn emoties en behoeften (fysiek). Ik ga ook beter voor mezelf zorgen.
Dan verteld mijn klasgenoot een beetje over het beeld dat ze ziet als ze zich concentreert op mijn energie. Ze ziet een drijvend eiland voor zich met daarop een tulp of lotus bloem die wit/geel van kleur is. Ik ben goed geworteld in de aarde, ondanks dat het eiland drijft op water. Ze weet niet helemaal wat dit betekend. De docente geeft aan dat dit zou kunnen betekenen dat ik gemakkelijk kan bewegen in twee verschillende dimensies en toch goed geaard kan zijn.

Dit laatste inzicht maakte de meeste indruk op mij. Zeker gezien het feit dat ik net twee boeken over het mediumschap gelezen heb. In die boeken wordt uitgebreid ingegaan op meditatietechnieken die nodig zijn om je bewustzijn te verhogen op spiritniveau (oftewel een andere dimensie) om te kunnen communiceren met overledenen. Zou het dan toch?

Myst

/door
,

Soms heb je hulp nodig,…

Na de laatste lesdag van de Reading-Opleiding zit ik in een wervelwind van emoties en voel me langzaam verdrinken in alle donkere gedachten over mezelf. Een aantal dagen achter elkaar slaap ik slecht. Mijn hoofd blijft malen over negatieve energie van anderen, mijn eigen donkere kant, en mijn eigen ervaring waarbij ik energetisch beetgepakt werd.

Op een gegeven moment besluit ik mijn angst onder ogen te kijken en probeer te voelen in mijn lichaam waar ik die angst voel. Wellicht verteld die plek meer over de achtergrond en kom ik zo tot een andere benadering of heling van die angst.
In een korte meditatieoefening waarbij ik op bed lig, probeer ik de angst voor negatieve entiteiten naar boven te halen. Waar voel ik dat ik mijn lijf?
Ik hoef niet lang na te denken of te voelen, want mijn buik speelt gelijk op.
Wat is die donkere energie in mij die daarop reageert?
Razernij. Ongecontroleerde woede. Mijn vermogen anderen te manipuleren om controle over ze te ervaren, om zo grip op het leven te krijgen.
Dit is mijn donkere kant. Iets waar ik tot op de dag van vandaag niet graag over praat. Terugdenkend aan bepaalde situaties waarin ik razend of woedend te keer ging, brengt nog het schaamrood op mijn kaken. Gevoel van schuld en haat naar mezelf toe komt gelijk om de hoek kijken. Woede, haat en manipulatie zijn allemaal emoties die gekoppeld zijn aan het derde chakra oftewel de zonnevlechtchakra gevestigd in je buik. Dan schrik ik op als ik terugdenk aan de informatie die ik kreeg tijdens de reading van mijn klasgenoten.

Het compleet kunnen afsluiten van de buitenwereld.
Het afsluiten van mijn hartchakra.
Dit is allemaal gekoppeld.

Tijdens woedeaanvallen sluit ik mijn hart af, om maar niet te hoeven voelen wat anderen voelen of meemaken. Daarmee mezelf kunnen afsluiten voor de buitenwereld.
Is mijn vermogen om te kunnen afreizen naar de onderwereld, wellicht mijn vermogen om mijn donkere kant zonder filter te kunnen uiten in de wereld?
De demons in mijn hoofd komen onder het tapijt vandaan en ik voel de donkere kant van mezelf, inclusief de walging over mijn daden. Nare beelden spoken door mijn hoofd en gunnen me geen rust. Ik probeer nog het Handboek Chakrapsychologie door te worstelen om meer inzicht en rust in mijn hoofd te krijgen, maar het duizelt. Ik mail de docenten dat ik slecht slaap en er niet meer uit kom.

Een week later schuif ik aan op de bank bij de docenten thuis.

Via een reading wil de docent mij meer inzicht geven in mijn angst. We komen terecht bij een aantal vorige levens die hier van invloed op zijn.

We beginnen met een hoog gevoelige ziel die niet voor zichzelf kan zorgen. In dat vorige leven waarin ik de Lady with the Fair hair wordt genoemd, weet ik de weg niet zo goed op aarde maar wel in de spirit en spirit worlds. Ik kan daardoor heel goed contact te maken met overledenen op een hele liefdevolle rustgevende manier. Als ik diep gezogen word in negatieve gevoelens van overledenen of mezelf, kan ik daaruit bewegen door een mooie omgeving te visualiseren. En ik kan voelen wat de flora en fauna nodig heeft om verder te groeien. De dood ervaar ik niet als een vast punt. Ik beweeg vloeiend van de ene kant naar de andere kant. In dit vorige leven is er ook veel liefde en verliefdheid en dat houdt me aan de goede kant van de streep. Dan zorg ik beter voor mezelf, eet ik beter en geniet ik van mijn lijf.

Dan is er ook nog een ander leven in Engeland waarin ik een mannelijke schurk ben. In dit leven kies ik ervoor om puur het leven te ervaren; met mijn straatwijsheid weet ik rond te komen. Ik gok, drink bier met mijn maten en haal ik streken uit. Al mijn heldere vermogens zijn hier niet aan de orde. Dit leven heb ik bewust gekozen om te ervaren hoe het leven op aarde werkt.

Dan is er nog een vorig leven in Zuid-Frankrijk in een stad waar recht gesproken wordt. Ik ben daar de beul, die ervoor zorgt dat mensen hun straf ondergaan. Dit leven is het voor mij nodig om iets te snappen over dat rechtssysteem gediend is bij iemand die dat uitvoert. Ook al geloof ik niet dat iemand schuldig is, maakt dat niet uit voor de manier waarop ik moet handelen.
Dit is lastig, want ik weet wie er onschuldig is of niet, maar ik voer de straf alsnog uit. Want als het systeem niet gediend wordt, zien andere mensen het als willekeur. Niemand is hier op aarde gediend met chaos, dus blijf ik het systeem hanteren. Als iemand schuldig is, vind ik het niet moeilijk om de straf uit te voeren. Want dat dient het systeem. Maar als iemand onschuldig is, vind ik het lastiger.
De onschuldigen komen na hun dood verhaal halen, omdat zij dan weten dat ik wist dat ze onschuldig waren toen ik ze moest doden. Het volgen van een systeem of mijn intuïtie (rechtvaardigheid) geeft een innerlijk conflict. Soms is het gevoelloos volgen van een systeem niet rechtvaardig en dit geeft tot op de dag van vandaag kortsluiting bij mij.

In een Griekenland zag ik ook meer een vorm van recht die veel rechtvaardiger was. Alleen rechtvaardigheid dient niet altijd de macht. Regels dienen de macht. Dus ik heb in het verleden weleens vijanden gemaakt. Vijanden in het verleden hebben recht op heling. Als ze me aanpakken, valt er nog iets in balans te brengen. En soms klopt er nog één aan. Als ik in een hogere frequentie zit, dan kunnen de zielen erbij. Ze merken dat ze kunnen helen en komen verhaal halen. Entiteiten, oftewel zielen kunnen niet zomaar wat bij ons doen. Ze kunnen ons alleen wijzen op het feit dat er nog wat te helen valt. Degene die mij vastpakte achter de pc, heb ik in het leven in Frankrijk moeten doden terwijl ik intuïtief wist dat hij onschuldig was. Hij wilde dus nog wat van mij en dat is wat ik voelde. Door mezelf te vullen met licht en licht zijn kant op te sturen geef ik een vorm van healing. Soms is er nog meer voor nodig, en dat kan ik ook.

Het voordeel dat naar de onderwereld kan reizen is dat ik weet hoe het werkt. Ik weet wat zwaar, donker, verzet tegen het leven, wraakzuchtig is etc. Ik kan dat niet zomaar uitzetten. Als er iets gebeurd dan is er ook iets wat uitgewerkt met worden. De docent is overtuigd dat ik dat kan.

We praten nog wat verder en uiteindelijk heeft de docent het idee dat ik energetisch wat heb opgeruimd in mijn systeem met al deze nieuwe informatie. Ik zal beter kunnen voelen wat ik wil. Het leven in Frankrijk, geeft mij inzicht dat het blind volgen van bepaalde systemen voor mij niet werkt.

Ik heb een enorme stevigheid gebouwd in dit leven. Mij krijg je niet zomaar omver. Binnen die stevigheid is een enorme gevoeligheid. In mijn vorige levens heb ik stevigheid gebouwd om weer wat te kunnen met mijn gevoeligheid in dit leven. Ik kan heel gemakkelijk over de grens tussen leven en doodgaan, en als ik dat doe, voel ik mijn stevigheid minder worden. Dat is wat ik als eng ervaar. Ooit was ik in een vorig leven niet stevig genoeg om dit te kunnen, maar nu ben ik zeker wel stevig genoeg om het wel te kunnen.

Ik vraag nog of mijn vermogen om astraal te reizen hier ook mee te maken heeft. De docent geeft aan dat die kwaliteit altijd al bij me is geweest. We sluiten de sessie af.

Moe en voldaan, reis ik weer naar huis waar ik een stevige wandeling maak met een vriendin. We praten nog wat na over mijn bevindingen, en die avond lig ik bijtijds in bed. Vlak voordat ik in slaap val, neem ik me voor om op zoek te gaan naar boeken die gaan over de grens tussen leven en dood. Wellicht kan wat theorie me verder helpen.

Die nacht slaap ik voor het eerst sinds weken weer lekker door.

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 9

Eerder schreef ik al op Instagram dat ik aan het worstelen ben met een blokkade die ik ervaar. Het is een blokkade die ik niet kan benoemen, maar ik kan wel voelen dat het “in lijn komen met mijn levensdoel” hindert. Precies deze informatie krijg ik terug in een reading van klasgenoten tijdens de negende les in de reading-opleiding.

Na de lesdagen in februari waarin we mannelijke en vrouwelijke energie nader onderzocht hadden, worstel ik met een ingewikkeld vraagstuk. In dat weekend legde de docent uit dat we met ons bewustzijn een veld van energie kunnen uitnodigen om dingen te kunnen creëren. Zoals ik al eerder schreef (lees hier), intrigeerde dit onderwerp me.
Uiteindelijk kom ik erachter dat ik kennelijk makkelijk in staat ben een energetisch veld te creëren waarin overleden mensen zich kunnen manifesteren. Zo kan ik gemakkelijk met overledenen communiceren. Dit is de oorzaak, waarom ik mijn vader na zijn dood heb gezien. Nu ik wist dat ik dat zelf veroorzaakt hebt, neemt een oude angst vanaf dat moment weer bezit van me. De angst voor negatieve energie of zelfs negatieve entiteiten.

Ik stuit op het tv-programma Ghost Adventures en wordt opgeslokt door de ervaringen van vier mannen die plaatsen onderzoeken waar spookt. Zij ervaren vaak genoeg negatieve entiteiten, precies hetgeen waar ik een enorme angst voor heb.
Zoals iedere angst, komt deze angst ook niet zomaar ergens vandaan…….

Ruim 12,5 jaar geleden was ik met behulp van een spiritueel begeleider bezig met mijn spirituele ontwikkeling. Ik raakte bekend met een spirituele MSN-chat, waarin de moeder van mijn spiritueel begeleider met behulp van haar gids, vragen beantwoordde van de aanwezigen. Na een jaar gewerkt te hebben aan mijn spirituele ontwikkeling, werd mij gevraagd om ook af en toe zo’n chatsessie te begeleiden. Begrijp me niet verkeerd, ik regelde alleen wie er een vraag mocht stellen aan de gids en hield de anderen in de tussentijd gezelschap of beantwoordde hun vragen over hetgeen ze net te horen hadden gekregen van de gids.
Tijdens één van de chatsessies, werd iemand waarmee ik wat langer chatte bezitterig en boos in een privéchat, omdat ik niet meer mee wilde gaan in de negatieve spiraal waarin diegene op dat moment in zijn leven in zat. Ik probeerde degene te helpen met mijn inzichten en een luisterend oor. Dit hielp echter niet. 
Ik besloot dat ik niet meer de eindeloze liefde en aandacht wilde geven aan diegene die dat zo hard dacht nodig te hebben van mij, omdat ik energetisch leegliep. Op het moment dat dit duidelijk werd voor die persoon, voelde ik vanachter mijn eigen computer dat een onzichtbaar iemand mijn polsen beetpakte. Ik werd zodanig beetgepakt dat ik niet meer kon bewegen met mijn armen. Ik kon niet meer opstaan en weglopen van de computer. De onzichtbare handen dwongen mij om te blijven zitten en typen.
Onmiddellijk wist ik dat dit de persoon was, waar ik wat afstand van wilde nemen. Diegene accepteerde dit niet en dwong mij te blijven praten. Uiteindelijk voelde mijn spiritueel begeleider dat er wat misging met mij, en opende een privé chatsessie met mij. Via die privé chat hielp mijn begeleider mij energetisch los te komen van de onzichtbare en bovenal dwingende handen die me tot op dat moment vast bleven houden.
Deze hele ervaring is mij heel erg bijgebleven en heeft ervoor gezorgd dat ik heel erg bang geworden ben van (negatieve) energie van anderen die mijn lichaam en eigen wil willen overnemen.
Nog geen half jaar na deze gebeurtenis overleed mijn vader en wilde ik niks meer met onzichtbare (nietstoffelijke) wezens/energie te maken hebben en ben ik gestopt met mijn spirituele ontwikkeling.

Wanneer ik afgelopen februari hoor dat we met ons bewustzijn een energieveld kunnen creëren waarin anderen zich kunnen manifesteren, denk ik terug aan de onzichtbare handen die mij vasthielden ruim 13 jaar geleden. Wat ik me afvraag is of ik zelf ervoor gezorgd heb dat die handen mij vast KONDEN pakken. Heb ik met mijn bewustzijn destijds niet per ongeluk een energetisch veld om mij heen gecreëerd waarin iemand zijn energie kon manifesteren om mij tot iets te dwingen wat ik niet wilde? Kennelijk bezit ik het vermogen om gemakkelijk zo’n energetisch veld te maken waarin overleden mensen en anderen zich kunnen manifesteren. Maar hoe dan? Als ik namelijk weet hoe ik dat doe, kan ik er ook voor zorgen dat het NIET gebeurd en ik dus GEEN negatieve energie van anderen ervaar.

Al deze informatie houdt me bezig tot de negende lesdag van de reading-opleiding. We beginnen de dag met het delen van onze ervaringen na de afgelopen lesdagen. Ik besluit even niks te zeggen van mijn innerlijke worsteling en vertel over de andere inzichten die ik opgedaan heb tijdens het weekend. 
Dan beginnen we met een bewustzijnsoefening, waarin we met behulp van visualisatie teruggaan naar onze eigen oorspronkelijke energie. Mijn eigen oorspronkelijke energie is turquoise van kleur en staat voor liefde en een enorme wijsheid.

Ik ben liefde en wijsheid. Ik hoef niet te leren of goedkeuring te krijgen voor de eeuwenoude wijsheid die reeds in mij aanwezig is.

Vervolgens doen we een oefening waarbij we tegenover een klasgenoot moeten zitten en elkaars energie moeten ervaren. Als deze oefening afgelopen is, mogen we elkaar vertellen wat we ervaren hebben. Ik krijg terug dat ik een sterk persoon ben met veel innerlijke wijsheid en kracht. Ik moet glimlachen om het feit dat steeds weer dezelfde informatie blijft terugkomen.

Dan gaan we in de middag weer oefenen met het geven van readings aan elkaar.
In de reading die ik ontvang, komt naar voren dat ik beter moet letten op mijn voeding (oftewel gronding en letterlijk wat ik eet). Degene die mij de reading geeft, ervaart een donkere vlek in haar intuïtieve beeld, die steeds haar aandacht vraagt.
Zonder iets te zeggen, realiseer ik me dat het mijn angst is voor negatieve energie van anderen waar ik de afgelopen weken mee aan het worstelen ben.
Vervolgens wordt er in de reading ingegaan op mijn wens om in de stroom des levens te stappen, omdat ik nu het gevoel heb aan de zijlijn te staan. Er is iets wat me nog weerhoudt om die stap te nemen. De docent vraagt aan mijn klasgenoten om te kijken wat me tegen houdt, maar ze komen er niet uit. De docent legt uit dat het nu nog niet heel verstandig is om zo maar in de stroom des levens te stappen, omdat het nu nog te overweldigend kan zijn. Dan kunnen er echt nog dingen misgaan.

Dan haalt een klasgenoot in de reading aan dat ik het vermogen heb om af te reizen naar de onderwereld. Ze ziet mij letterlijk afdalen naar het dodenrijk. Terwijl ik aan het afdalen ben, ziet ze dat ik mezelf in een cocon kan plaatsen zodat ik niet geraakt kan worden door de buitenwereld. Tranen beginnen langzaam over mijn gezicht te lopen. Waarom weet ik niet, maar ik word intens verdrietig. De docent geeft aan dat ik meer genegenheid moet laten stromen voor mezelf, maar ook anderen. Dat zal helpen. Genegenheid voor mezelf zal me helpen bij het oplossen van de blokkade die ik voel. Ik begrijp hem niet zo goed, maar ben afgepeigerd van alle informatie die ik ontvangen heb in de reading en heb niet meer de kracht om door te vragen. We moeten wisselen.

Tijdens een reading die ik moet geven aan een klasgenoot, vermengt onze energie zonder dat ik het door heb. In de reading die ik geef, bedeel ik een eigenschap toe aan mijn readee die bij mezelf hoort. Tot dat moment gingen mijn readings redelijk goed. Ik dacht dat ik vrij helder door had wat alles betekende wat ik zag tijdens een reading. Dit keer echter niet. Door het vermengen van onze energie kreeg ik informatie door die op mezelf betrekking had.

Ik realiseer me dat sommige beelden of informatie die ik intuïtief doorkrijg en anderen toebedeel, van mijzelf kunnen zijn. Dan ga ik me afvragen of die energetische handen, die mij ruim 13 jaar geleden dwongen te blijven zitten, wellicht van mezelf waren. Is die donkere vlek die in de reading ter sprake kwam niet mijn angst voor negatieve energie van anderen, maar de angst voor mijn eigen donkere negatieve energie?
Is dit wat mij nog blokkeert? Mijn eigen donkere energie? Mijn eigen donkere kant?

Op Instagram vertel ik kort over mijn puzzel. Vele oplossingen worden mij aangedragen, meestal hebben deze te maken met het goed kunnen afsluiten voor of afstromen van negatieve emoties van anderen. Dit is echter niet de kern van mijn angst. De kern van mijn angst heeft echt te maken met entiteiten of mensen die je energetisch kunnen schaden of zelfs je lichaam kunnen overnemen. Ik weet 100% zeker dat 13 jaar geleden iemand mij energetisch vastgepakt heeft bij mijn polsen. Ik had de handafdrukken op mijn huid staan, zonder dat daar fysiek contact voor nodig was. Heb ik met mijn donkere kant, dit zelf veroorzaakt?

Dagenlang slaap ik slecht, en zelfs de gedachte om te stoppen met mijn reading-opleiding speelt door mijn hoofd. Allerlei donkere gedachten nemen bezit van mijn hoofd. Oude nare herinneringen over mijn eigen gedrag of handelen komen naar boven. Ik voel me als maar slechter worden. Uiteindelijk neem ik contact op met de docent, want ik kom er niet meer uit.

To be continued,…

Myst

/door
, , , , ,

Regressietherapie – sessie 4

Op weg naar mijn regressietherapeut Wendy schijnt het zonnetje en voel ik me goed. Innerlijk weet ik dat dit voorlopig de laatste sessie zal zijn. Vandaag gaan we de laatste puzzelstukken oplossen. Ik voel het.

Eenmaal binnen vraagt Wendy hoe het met me gaat. Ik vertel haar vol trots dat ik mijn healing-opleiding afgerond heb en ze feliciteert me. Dan vertel ik over de laatste drie lessen van de healing-opleiding. Het feit dat de term lichtwerker naar boven is gekomen en dat ik dat niet kende. Dat de docent mij daarin bevestigd, maar ook in het feit dat ik vele vorige levens heb gekend. Ik vertel van het steeds meer beelden kunnen zien en we praten even over de religieuze energie die in enkele chakra’s is overgedragen vanuit de familielijn van mijn vader. Het is zo fijn om daar gewoon met Wendy over te kunnen praten, waarbij zij enkele zaken nader voor mij verklaard. Dan vertel ik haar over de healing die ik kreeg van een klasgenoot waarbij ik heel helder voor ogen kreeg dat in een vorig leven mijn buik opengereten is. De zin “Eens kijken of de duivel in haar huist” deed mij erg denken aan mijn angst voor kerken.

Dan praten we verder over mijn gevoel in mijn buik als ik in een kerk ben. Wendy geeft aan dat het trauma wellicht opgeruimd kan zijn, maar het stuk van mijn ziel uit die tijd wellicht nog hulp nodig heeft. We besluiten dit verder te onderzoeken.

Ik vertel dat ik kerken ervaar als zwart, donker en zwaar. Ik geef aan dat ik dat echt in mijn buik en keel voel. Wendy voelt op dat moment ook haar keel die wordt dichtgeknepen. Ze vraagt me om goed te voelen welk beeld daarbij hoort. Ik ben iemand die probeert te schuilen in een kerk, maar ik weet dat ik zal sterven. Wendy vraagt of ik man, vrouw of kind ben. Ik geef aan dat ik een vrouw ben, maar ook een kleine jongen. Ik kan niet kiezen, ik ga heen en weer tussen de jongen en de vrouw, maar uiteindelijk geef ik aan dat ik de vrouw ben.

Wendy vraagt me te kijken wat er gebeurt, maar ik zie het niet. Het enige wat ik door krijg is dat ik angstig om me heen kijk op zoek naar een uitweg, maar die is er niet. Aangezien we hier even vastlopen in de regressie, vraagt Wendy me verder terug te gaan in de tijd, wanneer alles nog goed was. Ik zie mezelf rondlopen in een dorp wat lijkt op het dorp uit één van mijn eerdere regressies. Wendy legt uit dat je inderdaad meerdere levens op dezelfde plek kunt hebben.
Ik draag een mooie groene jurk en heb rood haar. In het dorp zijn niet veel mensen met rood haar, dus men ziet mij als een bijzondere verschijning. De mannen kijken naar mij, en sommige vrouwen zijn jaloers. Toch zijn het de vrouwen in het dorp die mijn kennis raadplegen en om hulp vragen. Als Wendy doorvraagt, wordt het mij duidelijk dat men mij vanwege medicinale kennis raadpleegt en dan met name bij geboortes. Ik maak zalven, drankjes, maar ook kruidenmengsels voor vrouwen om klachten tijdens de zwangerschap te verlichten.

Wendy vraagt of ik alleen ben, maar dan zie ik de jongen, die ook in de kerk aanwezig was. Hij is mijn zoon van negen jaar oud. Ik heb ook een man, maar die is jager. Mijn man is vaak op pad en dat vind ik prima. We hebben elkaar niet fysiek nodig om van elkaar te houden of bij elkaar te zijn. Mensen vinden het raar, maar wij voelen geen afstand tussen ons als we gescheiden zijn van elkaar. Aangezien mijn man vaak op pad is, ben ik afhankelijk van de inkomsten die bij meebrengt als hij thuiskomt. In de perioden dat hij weg is, ga ik spaarzaam om met de inkomsten. Door hulp te bieden aan de vrouwen in het dorp, ontvang ik vaak een vergoeding in natura waardoor ik de perioden dat mijn man weg is goed kan overbruggen.

Jezus KruisTerwijl ik bezig ben met mijn werk, vraagt Wendy wat er om me heen gebeurt. Ik zie dat een man van de kerk in het dorp zielen probeert te werven voor de kerk. Hij heeft een groot jezuskruis vast en verkondigt dat men in de hel zal landen als men zich niet houdt aan de regels van de kerk. Ik merk dat steeds meer mensen zich hierbij aansluiten. De sfeer in het dorp veranderd. Er wordt angst gezaaid en via angst worden zielen geworven voor het geloof. Wendy vraagt wat ik er van vind. Ik geef aan dat ik heel duidelijk voel dat die man onzin loopt te verkondigen. Ik WEET dat er geen hemel of hel bestaat. Net als dat de aarde rond is en niet plat. Ik besluit heel duidelijk om mijn mond te houden, maar ik voel wel aan dat steeds meer mensen zich beginnen af te vragen of wat ik doe wel strookt met wat de kerk verkondigd.

Dan is het avond en komt er een oudere vrouw met haar dochter aan mijn deur. De dochter is aan het bevallen, maar het gaat niet goed. De oude vrouw vraagt mij haar te helpen. In eerste instantie word ik boos, ze zijn veels te laat bij me gekomen. Het kind ligt gedraaid. Dan probeer ik met al mijn kennis en kunde de vrouw te helpen met haar bevalling, maar het is al te laat. Het kindje komt dood ter wereld omdat de navelstreng een aantal keer om de nek van de baby is gedraaid. Het kindje heeft geen zuurstof meer binnengekregen via de navelstreng en is in de buik al overleden tijdens de weeën. Als Wendy me vraagt wat er vervolgens gebeurt, geef ik aan dat de oude vrouw boos op mij wordt. Ze geeft mij de schuld van alles. Als zij haar dochter en doodgeboren kleindochter meesleurt het huis uit voel ik in mijn buik dat dit me mijn leven gaat kosten. Ik probeer de pas bevallen vrouw wat kruiden en zalven mee te geven voor de wonden en haar verdriet, maar ik weet dat dit niet zal helpen bij het voorkomen van mijn dood. Mijn zoontje komt naar beneden gewekt door het lawaai. Ik probeer hem gerust te stellen, en stuur hem weer naar zijn bed. Dan begin ik met het schrobben van mijn onderarmen en handen. Ik probeer met man en macht al het bloed van me af te schrobben en mijn huis te reinigen. Wat ik ook probeer weg te poetsen, het gevoel van dat dit hele voorval mij mijn dood betekent raak ik niet kwijt. Uiteindelijk ga ik bij mijn zoon in bed liggen en vlak voordat ik in slaap val, realiseer ik me dat ik zelf zwanger ben. Vervolgens redeneer ik mijn gutfeeling dat ik dood zal gaan weg, met het feit dat ik zwanger ben en val in slaap.

Een paar dagen na dit voorval gebeurt er nog niks, maar ik weet dat ik zal sterven binnenkort en ben op mijn hoede. Als ik op een gegeven moment door het dorp loop, word ik plots opgejaagd door een grote groep kerkvolgers. Ze willen erachter komen of de duivel in mij huist aangezien ik een dood kind ter wereld heb gebracht en me niet met kerkelijke dingen bezig hou. Ik word opgejaagd naar de kerk, en vlucht het gebouw in. Wat normaal gesproken voor vluchtelingen een heilige en veilige haven is, is voor mij niet veilig. Wendy vraagt of ik alleen ben in de kerk, maar ik antwoord van niet. Dan zie ik in ene de jongen weer die ik ook in het begin van deze regressie sessie zag. Nu weet ik dat het mijn zoon is die thuis is. Ik zie hem echter naast me in de kerk alsof hij echt bij mij is. Ik switch naar mijn zoon thuis en mijzelf in de kerk en terug. Ik WEET dat hij ook vermoord wordt door de kerkvolgers maar dan bij mij thuis.
Dan concludeert Wendy dat ik dat leven met mijn bewustzijn kan reizen in tijd en plaats. Ik WEET ook dat dit klopt, precies zoals ik de oneindigheid ervaarde in mijn healingsopleiding, namelijk vertrouwd. Op het moment dat mijn zoon dood is, keer ik terug in mijn eigen lijf in de kerk en zoek een uitweg, maar dan zie ik dezelfde priester als in het dorp. Hij kijkt mij aan en opent de deur voor de kerkvolgers. Hijzelf verschuilt zich achter de deur, en dan springen een aantal mensen boven op mij en word ik ter dood vervloekt. De priester spreekt vervloekingen uit dat ik naar de hel zal gaan, vanwege mijn daden. Ik probeer kort uit te leggen wat er tijdens de bevalling van de vrouw is gebeurd maar de mensen maken mij uit voor leugenaar.
Dan word ik woest van het woord leugenaar.

Ik kon zien dat mijn kind vermoord werd, en dat raakte mij enorm, maar het feit dat ik uitgemaakt wordt voor leugenaar maakt me werkelijk furieus. Er zijn uiteindelijk 6 mensen nodig om mij onder controle te krijgen. Wendy vindt het opvallend dat ik daar zo sterk van word. Kennelijk is er iets met ‘uitgemaakt worden voor leugenaar’. Ik vertel Wendy dat ik terwijl ik word vastgehouden door 6 mensen ik het idee krijg dat ik moet vertellen dat het Gods wil was die ervoor zorgde dat het kind dood ter wereld kwam. Dat zou ervoor zorgen dat ik een dialoog kon beginnen met de kerkvolgers, maar ik krijg het mijn strot niet uit. Ik WEET dat God niet bestaat zoals het in die tijd verkondigd werd. En ik kan gewoon niet liegen dat dit Gods wil was om mijn eigen leven te redden.

Dat is het moment dat Wendy ingrijpt. Ze geeft aan hier een splitsing te voelen in mijn verhaal. Waarom kan ik niet liegen? Ik geef aan dat dit echt een kracht van buiten mezelf is. Ik krijg het gewoon echt mijn strot niet uit. Wendy geeft aan dat ik wellicht een eed heb afgelegd die ervoor zorgt dat ik niet kan liegen. Dit voelt volgens haar niet goed en moeten we ook nader onderzoeken. Voor nu besluiten we het verhaal met de vrouw verder af te maken.

Doordat de vrouw niet kan liegen, besluit ze haar mond te houden en wordt ze ter dood veroordeeld. Mijn buik wordt door iemand opengesneden en ik zie net als in de healing-les mijn ingewanden en ongeboren kind onder mij op de grond vallen vlak voordat ik sterf. Wendy vraagt nog of die vrouw nog wat nodig heeft, maar ik geef aan dat dit herinneren al genoeg is. De vrouw wist al dat ze alleen lichamelijk sterft, maar haar ziel niet. Als Wendy nog even doorvraagt waarom ik niet een kleine leugen om bestwil kon vertellen, zodat ik niet vermoord zou worden door de kerkgangers, geef ik aan dat ik dat echt niet kon. Ik geef aan dat ik alles al wist in dat leven. Ik wist ook dat wat de kerk verkondigde niet klopte omdat ik innerlijk wist dat het in de toekomst anders is. Die toekomstige informatie hoort ook bij mij. Ik ben ook niet tegen de priester ingegaan op het plein toen hij zielen wierf voor de kerk, omdat ik wist dat het niet geaccepteerd zou worden. Ik weet de waarheid van de toekomst.

Dan wordt het in ene voor Wendy duidelijk! Ik bezat in dat vorige leven het vermogen om mijn met bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte te gaan. Zo bleef ik in contact staan met mijn man als hij op reis was en met mijn kind op het moment dat hij stierf. Dat is de reden waarom ik in dit leven bepaalde dingen gewoon WIST en nu als herinnering ervaar. Ik kon met mijn bewustzijn reizen in de tijd en was dus die tijd ver vooruit. De blokkade op mijn keel betreffende liegen bracht mij in een zeer lastig pakket. Ik kon de waarheid niet spreken want dat zou niet geaccepteerd worden (terwijl het voor mij echt de waarheid is of was) en liegen lukte ook niet. Dat was waarom ik dichtklapte en Wendy het ook voelde in haar keel toen we aan deze regressie sessie begonnen. Dat is de reden waarom ik in kerken een naar gevoel ervaar in mijn buik EN mijn keel.

Wendy vraagt me om me te concentreren op het MOETEN uitspreken van de waarheid. Waar komt die verplichting vandaan? Ik zie een donkere wolk en geef aan dat het bij mij vandaan komt. Wendy zegt dat het opgeven van de vrijheid om te kunnen zeggen wat je wil (en dus eigen wil) niet zo maar opzij kan worden gezet. De wolk voelt niet goed volgens haar en ze vraagt me om goed in die wolk te kijken. Hoe voelt het? Is het een persoon, energetische wolk of iets anders?

Piramide KristalMet enige moeite lukt het me om in de wolk te kijken. Ik zie een doorzichtige kristal in de vorm van een piramide. In dat kristal zitten mooie regenbogen. Ik vertel Wendy dat ik daarmee de afspraak heb dat ik in mijn volgende leven de waarheid MOET vertellen. Wendy verteld dat dat echt niet goed is. Dan valt bij mij het kwartje. In het kristal ligt vastgelegd dat ik niet kan liegen. Het is een contract! De wolk klaart op en is een deel van mezelf. Die wolk ben ik zelf. In een nog eerder leven heb ik gebruik gemaakt van leugens en dat heeft mijn kop gekost. Ik heb met mezelf een dialoog gevoerd voordat ik incarneerde in een volgend leven dat ik geen gebruik meer wilde maken van leugens. Vervolgens heb ik met mezelf in een contract, vastgelegd in een kristal, de afspraak gemaakt dat ik in een daaropvolgend leven niet KON liegen. Helaas liep dat dus ook niet goed af.

We besluiten het contract, dat ik op zich wel eervol vind, toch op te ruimen door het naar het licht te sturen. Op deze manier ruimen we toch een soort blokkade op in mijn energetische lichaam bij mijn keel. Als dit opgelost is, open ik langzaam weer mijn ogen.
Ik zie sterretjes en voel me wat licht in mijn hoofd als Wendy me een koekje aanbied om een te landen in het huidige leven. We praten nog even na en dan nemen we afscheid van elkaar. Ik vind het jammer om afscheid te nemen, want ik ben Wendy enorm gaan waarderen en ik hou ervan om met haar te kunnen praten over alle paranormale en spirituele zaken. Ze zal nooit raar opkijken of je oordelen over de dingen die je mee maakt. Heerlijk. Een contact dat ik niet zal vergeten.

Mijn visie,…
Toen ik met Wendy de afspraak maakte voor deze regressiesessie wist ik innerlijk dat dit de laatste sessie zou zijn. Ik wilde de afspraak persé inplannen na de laatste dag van mijn healing-opleiding. Waarom wist ik destijds niet, maar het voelde alsof dat de juiste volgorde was. Nu weet ik dat ik bepaalde dingen moest leren in de healing-opleiding die me nu in deze regressie kon brengen waar ik zijn moest.

Het besef dat religieuze energie overgedragen kon worden vanuit de familielijn, maar ook dat je trauma’s uit vorige levens nog kunt voelen in je huidige leven. Dat ik mijn bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte kan strekken en dat ik dus vanuit vorige levens maar ook volgende levens informatie kan verkrijgen. Doordat deze kennis in de tussentijd tot mij gekomen is in dit leven, kon ik nu eindelijk een beeld vormen van het leven waarin het trauma met betrekking tot kerken veroorzaakt is. Zonder deze informatie kon ik geen beeld krijgen van het vorige leven in deze regressie sessie.
Al mijn vorige levens die ik tot nu toe onderzocht heb, hebben te maken met intuïtief zijn en daarmee werken of niet. Het hogere weten en spiritualiteit zijn de twee pijlers van mijn ziel. Dit is nu wel duidelijk voor mij. Dit is de persoonlijke kracht die huist in mij en waar ik mee moet werken.

Nu WEET ik dat de kosmos op mysterieuze wijze werkt. Dingen komen in een bepaalde volgorde omdat dat de gewoon de juiste volgorde is. Of dit nu logisch is of niet.

The universe has his own way of working things out.

Just let go!
Let go
Of how
You thought
Your life should be,
And embrace the life that
Is trying
To work its way into
Your consciousness.

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 8

De achtste lesdag vind ik een spannende dag. We gaan een healing uitwisselen op familieleden, vrienden of kennissen van onze klasgenoten. Het is de bedoeling dat we allemaal iemand meenemen naar de opleiding zodat een klasgenoot een healing kan geven op een voor hem/haar vreemd persoon. Met gezonde spanning start ik de dag.

We beginnen zoals altijd met een grondingsmeditatie, maar dit keer is deze extra uitgebreid. Vervolgens wisselen we een schoudermassage uit bij elkaar. De docent verteld ons dat we in onze healings tot nu toe alleen gewerkt hebben met kleur. Maar soms kan het nodig zijn met de elementen te werken. We bespreken de vier elementen (vuur, water, lucht en aarde) en spelen met de energie daarvan tussen onze handen. De energie van de elementen kan ondersteunend werken aan onze eigen healingsenergie. Deze kennis voelt als het laatste ontbrekende stukje van de puzzel.
We moeten buiten de opleidingsdagen om ook thuis een aantal keer healings geven en daar een verslag van maken om onze vaardigheden te ontwikkelen. Tijdens mijn healings liep ik soms tegen blokkades aan waarbij ik het gevoel had dat mijn healingsenergie niet toereikend genoeg was als ik alleen maar kleur gebruikte. Soms wilde ik al vuur gebruiken maar deed dat niet omdat ik niet wist of dat mocht of kon. Nu verteld de docent in de les, dat dat juist ondersteunend kan werken!

Tijdens de lunchpauze loop ik buiten in het mooie warme weer met een klasgenoot. Ook zij heeft het idee dat nu de ontbrekende informatie tot ons komt en we veel meer kunnen bereiken in onze healings. Het voelt aan alsof onze vermogens completer worden. We moeten lachen om onszelf en beseffen dat wat we bespreken tijdens de opleiding soms heel raar kan klinken in de oren van mensen die hier niet mee bekend zijn. We lachen gezamenlijk hardop als we vertellen hoe onze beider mannen reageren als we wat proberen uit te leggen over wat we meemaken en doen tijdens de opleidingsdagen.

Na de lunch stromen we weer in, in onze healingsenergie, en maken we onze healingsplek energetisch schoon voor onze gasten. Dan komen onze familieleden, vrienden of kennissen binnen. Mijn healee is een jonge vrouw, de zus van een klasgenoot. Zij is niet bekend met healings en vormt dus gelijk een enorme uitdaging voor mij. Ik begin met een algemene schoonmaak en kom al gauw uit op haar rechterschouder. Mijn healee heeft pijn in haar rechterschouder, maar iedere keer als ik de energie daar wat losser maak wordt mijn healee duizelig. Ik word onzeker en twijfel of ik het wel goed doe. Als het gronden en opvullen niet leidt tot een afname in duizeligheid maar juist hoofdpijn, vraag ik de docent om hulp.

Ik krijg te horen dat ik juist een heleboel los maak bij mijn healee. Ik verricht juist enorm veel energetische verschuivingen die zorgen voor het ongemak bij mijn healee. Alsof jarenlang stijfheid uit een spier wordt gehaald. Dan voelt een ontspannen staat in eerste instantie ook heel vervelend en naar, gewoon omdat je dat niet meer gewend bent. Het advies dat ik van de docent krijg is kleinere stukjes opschonen, opvullen en tussendoor meer mijn healee proberen te gronden. Ik hou me aan dat advies en langzaamaan gaat het beter met mijn healee. Als ik aan het einde van de healing vraag hoe zij het ervaren heeft, geeft ze aan dat ze zich veel minder verstrooid voelt en dus rustiger. De pijn in haar schouder is gelukkig weg en we praten nog wat na over hoe een healing werkt en door zal werken de komende drie dagen. We nemen afscheid van onze gasten en bespreken in de klas onze ervaren na. We nemen daar ruim de tijd voor.

Dan wordt het tijd om een groepshealing uit te voeren. We gaan met zijn allen in een kring zitten en sturen helende energie in ons midden. Iedereen mag iemand uit zijn of haar omgeving in gedachten uitnodigen om plaats te nemen in onze pilaar van helende energie in het midden van onze cirkel. Als we zo ver zijn, nodig ik mijn moeder uit in het midden, maar zodra haar wezen in de cirkel komt, verdwijnt ze ook weer. Ze wil het niet. Dan lijkt het bijna alsof ikzelf word meegezogen in de energie. In mijn hoofd blijf ik maar herhalen dat ik moet gronden en mezelf naar beneden moet halen om de duizeligheid die ik krijg te voorkomen. Ik krijg het gevoel mezelf te verliezen. Op dat moment roept een klasgenootje dat het haar te veel wordt en dat ze uit de groepshealing wil stappen. Zodra ze dat zegt, roep ik ook dat ik eruit wil en wij beiden schuiven onze stoel uit de cirkel om vervolgens even bij te komen. De rest gaat verder met de groepshealing. Na afloop blijkt dat mijn klasgenoot en ik de energie van de anderen te sterk vonden om het te kunnen handelen. Pas toen we de cirkel uitwaren ging het beter.

Dan praat de docent over het opruimen van holons,…. Achtergebleven energiestenen van overleden personen. De oplossing hiervoor is het wezen erbij vragen om zijn eigen energie op te ruimen en vervolgens deze te helpen het twee draaikolken in te sturen. Een draaikolk voor aarde elementen naar de aarde en een draaikolk voor de kosmos elementen richting de kosmos. Als de docent dit uitlegt krijg ik het weer benauwd in mijn keel en buik. Als ik mijn gevoel en angst voor het werken met holons aan de docent probeer uit te leggen, barst ik in onbedaarlijk huilen uit. De docent legt uit dat dit de angst is van mijn lichaam. Mijn ziel weet wel dat het onsterfelijk is, maar ik heb waarschijnlijk in één of meerdere levens meegemaakt dat ik zeer plotseling mijn lijf kwijt ben (in explosie bijvoorbeeld). De angst zit het in het niet meer terug kunnen komen in mijn lijf als ik eruit ben. Dat andere entiteiten of energieën mijn lijf over kunnen nemen, maar de docent geeft aan dat dit niet kan. Via het zilveren koord blijft je altijd verbonden met je lijf. Simpelweg door met je eigen wil je ruimte helder te maken, blijft andere energie op afstand of weg bij je lijf. Eigen wil is echt de doorslaggevende factor daarin. De docente komt me helpen gronden en ze geeft aan dat ik goed mijn zilveren koord schoon moet maken om die angst wat kwijt te raken. Via het zilveren koord is ons astrale lichaam (waar we ook mee reizen tijdens onze dromen) verbonden met ons fysieke lichaam.

Als afsluiter van deze dag doen we nog een korte oefening waarbij we met ons astrale lichaam op afstaand naar ons fysieke lichaam kijken om te kijken hoe onze healing-energie stroomt. Moe en voldaan sluit ik de dag af. We hebben nog maar 1 lesdag te gaan. Ik kijk uit naar de laatste dag en diploma-uitreiking!

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 6

De zesde dag van mijn healing-opleiding was een specialisatie-dag met het thema emoties. In ons leven leren wij emoties te verbergen of maskeren, maar vergeten we dat deze vormen van energie wel opgeslagen worden in ons lichaam. We worden ons hiervan bewust gemaakt door goed te voelen in ons eigen lichaam. Welke emoties zitten vast? Hoe kunnen we die losmaken en opruimen?

Vaak is de ene emotie een dekmantel voor een andere emotie. We kennen allemaal het voorbeeld dat we boos kunnen worden als ons onrecht aangedaan wordt. Maar de emotie die onder deze boosheid verborgen kan zitten is verdriet omdat we ons in ons diepste wezen gekwetst voelen. Dit (vaak intense) verdriet maskeren we door boos te worden zodat we het verdriet maar niet te hoeven tonen. Deze cirkels houden we graag in stand.
Ook reageren we vaak op emoties van anderen, omdat hun emoties naar ons toe gegooid wordt.
“JIJ bent de gene die rotzooi maakt!”.
Vaak wijzen mensen dan ook nog eens letterlijk naar je. We leren emoties gewoon er te laten zijn, zonder ze af te dekken met andere emoties. We leren op een andere manier kijken naar onze eigen boosheid. Waarom wordt je boos als iemand rotzooi maakt? Zeer waarschijnlijk omdat je zelf beter in je vel voelt zitten als het netjes opgeruimd is. Is het dan terecht om boos te worden op de ander die zich (kennelijk) lekker voelt met rotzooi om zich heen?

We krijgen tevens inzicht hoe we emoties kunnen laten bij de personen waar ze horen en dus niet overal op te reageren. We worden ons hiervan bewust gemaakt door goed te voelen in ons eigen lichaam. Welke emoties zitten vast? Hoe kunnen we die losmaken en opruimen? Zijn die emoties van onszelf of anderen?

Dan gaan we aan de slag met het goed schoonmaken van de chakra’s en eigen energieveld. We doen een lange oefening voor het goed laten doorstromen van onze levensenergie en het stromen van de energie van de seizoenen. Daarbij haal je in de lente energie op uit de aarde (lente), vanuit ons hartchakra geven we de energie door aan de wereld (zomer), dan oogsten we wat we gezaaid hebben (herfst) en geven we het vanuit ons hart terug aan de aarde (winter).

Na de lunchpauze gaan we aan de slag met een visualisatie-oefening, maar ik kan me niet goed concentreren. Voor deze specialisatie-dag zijn we bij de docenten thuis en ik hoor de huistelefoon diverse keren overgaan en stoppen, overgaan en stoppen, overgaan en stoppen. Mijn man en ik hebben in de jaren dat wij samen zijn diverse mensen verloren waarbij wij altijd op onze huistelefoon gebeld werden. Als we beiden nu ergens zijn en een huistelefoon doordringend horen afgaan, worden we beiden wat onrustig en controleren we altijd onze eigen mobiel. Dat is bijna een soort tik geworden. Het lukt me niet om me te concentreren in de visualisatie-oefening en op het moment dat ik aan de docenten wil vragen of ze de telefoon willen opnemen, want er verkeerd iemand duidelijk in nood, staat de docent op. Ik besluit mijn mond te houden. Ik ben in een veilige omgeving, niemand weet waar ik ben, en bovendien is het de telefoon van de docenten. Niet mijn eigen huistelefoon. Er kan niemand in nood zitten, dus die telefoon was niet voor mij bestemd bedenk ik me. Dan stopt de telefoon met rinkelen. Ik blijf even in mijn onrust, oftewel angst zitten. Precies wat we leren, niet weglopen maar voelen die angst. Uiteindelijk duik ik de visualisatie-oefening in.

Dan gaan we dansen met verschillende energie (mannelijke energie, vrouwelijke energie) waarbij we overgaan in het voelen in ons hart en dat raakt me. Ik voel me intens verdrietig na deze oefening, en link dat aan de onrust die ik eerder voelde.

Na een ontspanningsoefening wordt de dag afgesloten en gaan we de boel opruimen. Ik pak gauw even mijn mobiele telefoon om te kijken hoe laat het is, en tot mijn grote schrik zie ik dat mijn man mij wel 20 keer gebeld heeft. Via Whatsapp lees ik dat mijn schoonvader die middag een hartinfarct gekregen heeft en nu op de operatietafel ligt. Ik bedenk me geen seconde pak mijn spullen en vlieg op weg naar het ziekenhuis waar mijn schoonvader geholpen wordt.

Nu hoef ik jullie niet te vertellen, dat mijn man degene was die geprobeerd heeft mij te bereiken die dag. Hij wist alleen de naam van mijn mannelijke docent en via een zoektocht op internet is hij achter een telefoonnummer gekomen. Hij heeft dat nummer geprobeerd te bellen in de hoop dat hij mij kon bereiken aangezien mijn eigen mobiel uit stond. De telefoon ging steeds een paar keer over om vervolgens naar de voicemail over te gaan. Mijn man heeft het op een gegeven moment gewoon opgegeven. De docent heeft de telefoon nooit opgepakt, die heeft alleen de deur dicht gedaan naar de ruimte waar deze telefoon stond. De heldere ingeving dat iemand in nood zat en dat ik de drang voelde om die telefoon op te nemen was wel voor mij bestemd. Ik voelde dat zo sterk, omdat het voor mij was. Ondanks dat mijn schoonvader goed opknapte na een eerste ingreep, voelde ik me een paar dagen daarna verward en verdrietig. Waarom kan ik niet op het juiste moment handelen na dit soort heldere ingevingen? Ik vroeg advies aan de docenten en het volgende antwoord kwam als wijze raad:

“Ik denk dat het mooi is als je jezelf vrijer gaat voelen om ook te handelen naar je intuïtie. Wat maakt het uit als het anders uitpakt dan je voorvoelt? Dan kun je daar weer op een wezenlijke manier op antwoorden. Ik denk dat we nooit precies kunnen weten wat wel of niet de bedoeling is, dus we kunnen ons net zo goed vrij voelen om te handelen!”

Dit is precies waar ik mee worstel. Ik voel iets, maar vervolgens ga ik het in mijn hoofd beredeneren, afwegen, bediscussiëren, vergelijken, ontleden, verklaren, uitleggen. Vervolgens maak ik met mijn bewuste geest een beslissing en blijkt negen van de 10 keer, mijn eerste gevoel gewoon juist te zijn. Vanwege de angst voor onbegrip, afwijzing of zelfs afkeer vanuit mijn omgeving handel ik dus niet. Dit loslaten, betekent dat ik beter kan handelen en dus leven naar mijn intuïtie. We kunnen niet altijd juist handelen, soms zitten we er met ons handelen gewoon simpelweg naast. Het gaat er dan om hoe je er daarna mee omgaat! Een voor mij zeer belangrijke les.

En mijn schoonvader? Die moet nog een aantal keer gedotterd worden, en kan daarna gelukkig zijn leven  weer langzaam oppakken! Bij deze gaat mijn dank uit naar alle hulpverleners in de wereld. Zij maken echt het verschil tussen leven en dood! Nu kom ik uit een medische familie en heb ik nooit kunnen begrijpen waarom mensen hulpverleners aanvallen. Dit gevoel wordt met alle keren dat ze een dierbaar iemand van mij redden alleen maar sterker. Blijf met je poten van hulpverleners af, op een dag zal je zelf nodig hebben!

Myst

/door
, , ,

Regressietherapie – sessie 3

Nog geen vijf dagen na de helende reis in de healing-opleiding bespreek ik mijn ervaring met mijn regressietherapeut Wendy. We besluiten het trauma met mijn moeder te laten rusten en praten over mijn bevindingen van Hoog Sensitiviteit, beperkende patronen en het feit dat ik mijn ontwikkelingen moet meten op basis van gevoel en niet resultaat. Bezig zijn met healing voelt nog wat vreemd, maar ik merk dat ik het fijn vind om er mee te werken en mensen om me heen te hebben die dat niet vreemd vinden.

Wat ik wil, wordt steeds duidelijker: een kleine organisatie, wellicht zelfstandig iets opzetten, mensen helpen, maar dan wel mensen die geholpen willen worden en mij dus opzoeken.

Wendy vraagt wat ze vandaag voor me kan betekenen en ik geef eerlijk antwoord dat er geen duidelijk onderwerp me binnen schiet, maar dat ik nog wel voel dat er iets is met het woord paranormaal. Dat zit duidelijk op twee plekken in mijn lijf, namelijk mijn buik en keel. Ik durf niet goed uit te spreken wat ik voel. In de reading van de docent kwam naar voren dat er diepgaande waarneming en verwerking plaats vindt van gevoelens en emoties, maar ik dat niet uitspreek. Ik vertel vervolgens van mijn vriendin Nienke die in een huis gewoond heeft waar het echt spookte en dingen zijn gebeurd die niet normaal verklaard konden worden. Toen Nienke dit aan mij vertelde voelde ik gewoon dat het waar was. Energie kan zich echt manifesteren en dat merk ik in mijn keel. Ik spreek uit naar Wendy dat ik bang ben dat ik dat soort energie ontketen over mijn eigen familie of in mijn eigen huis. Ik ben bang dat ik negatieve energie aantrek en over me afroep.
Wendy wijst me op het fenomeen eigen wil. Ze verteld me dat ze ooit eens in een winkel met edelstenen in Breda een energie waarnam van een overleden persoon. Negatieve energie (of dode mensen) kunnen aanvoelen, kan ik begrijpen. Maar ik hoef niet fysieke dingen te kunnen waarnemen, zoals bewegende objecten of negatieve energie aan mij te laten plakken. Ik ben bang dat ik dat over mezelf afroep. Ik haper zelfs in mijn woorden als ik dit allemaal aan Wendy vertel. Dan moet ik van Wendy mijn ogen sluiten en beschrijven wat ik in mijn keel voel.

Ik voel heel duidelijk een hand die mijn keel dichtknijpt als ik iets wil vertellen over spirituele of paranormale dingen die ik waarneem, maar niet in de fysieke wereld waarneembaar zijn. De hand houdt mij vast, hij voorkomt dat ik wat zeg. Ik zie verder niet wie aan die hand vastzit, maar weet wel dat hij voorkomt dat ik dingen uitspreek. Ik voel een noodzaak om iets uit te spreken en die noodzaak komt vanuit een donkere wolk in mijn hoofd.

Ik ben een hele iele jong volwassen vrouw, maar ik kan geen onderscheid maken tussen binnen en buiten. Er zit een energetische wolk bij mijn hoofd, oh wacht nee, IN mijn hoofd. In die wolk zit een vrouw die wil dat ik dingen uitspreek. Het is een donkere energie die mij gebruikt als spreekbuis. De arm voorkomt dat ik dat uit in de wereld waarin ik me begeef. Ik ben zelf een iele vouw die door een mannenhand bij de keel beetgehouden wordt. Ik kan alleen niet zien hoe de vrouw of man eruit zien dit keer. Waar het alle voorgaande regressies wel goed ging, lukt het me nu gewoon niet.

Het voelt dit keer allemaal een beetje raar. Ik voel niet mijn lijf, maar ik voel alles eromheen. Binnen en buiten is echt één voor mij. Ook Wendy is het op dat moment niet duidelijk wat ik bedoel. Ik geef aan dat het voelt alsof mijn aura compleet openstaat en alle energie om mij heen binnenkomt.
Wendy vraagt of ik mijn eigen dood kan zien. Ik merk op dat die heel vredig is en ik voel dat ik lig. Ik kan mijn oude lijf / leven zien. Wendy vraagt of die jonge vrouw naar dat lichaam wil kijken om te beseffen dat ze dood is, want die overgang van leven naar dood neem ik niet waar. Dan geef ik aan dat de ziel van vroeger het dode lichaam niet kan zien omdat ze blind is. Ze ziet de energie niet die bij dat lichaam hoort, want ze staat zelf naast mij.

Dan wordt het Wendy en mij duidelijk. De iele jonge vrouw was blind en zag dingen door gebruik te maken van het helder zien van energie. Ik zag dingen die wel en niet in de fysieke wereld waarneembaar waren voor anderen. Ik zag energieën. Ik maakte gebruik van helder zien. In dat leven was ik blind en maakte ik gebruik om te manoeuvreren aan de hand van energie (aura’s). Dat verklaarde ook in één klap waarom het verschil binnen en buiten (ziel of fysiek lichaam) niet duidelijk was voor mij. Ik keek met mijn derde oog naar de spirituele wereld maar ook de fysieke wereld. Ik zag daar geen onderscheid tussen.

Dan wordt duidelijk dat de vrouw in de donkere wolk mij wil dirigeren en via mij invloed wil hebben op de fysieke wereld. Ze voelde zich tot mij aangetrokken omdat ik open stond (er was geen duidelijke aura-rand). Zo kon ze heel makkelijk via mij channelen. Dezelfde vrouw voelt zich duidelijk aangevallen en ontzet als ik erachter kom dat ze een ziel is die wil communiceren via mijn lichaam naar de fysieke wereld van toen. Als mijn ziel van toen zich dat begint te realiseren (omdat nu het onderscheid tussen de fysieke wereld en spirituele wereld duidelijker wordt) verzet ze zich. Ze sluit haar armen over elkaar en schopt. Ik voel dan letterlijk een trap tegen mijn scheenbeen, terwijl ik gewoon in de kamer bij Wendy zit. Dat ik blind was in dit vorige leven, verklaard nu ook waarom ik de vrouw en man niet kon zien. Ik kan er letterlijk geen beeld van krijgen.

Wel wordt duidelijk dat de vrouw in mij haar dochter herkende (ondanks dat de dochter veel jonger was als ik daar). De vrouw was gestorven maar bleven zweven tussen aarde en het hiernamaals. Als ik haar wijs op het feit dat haar dochter inmiddels ook in het hiernamaals is, gaat ze over….
Er ontstaat een gat in mijn aura, op de plek waar die directieve energie zat…. Dat wordt opgevuld door mijn eigen wil. Prompt wordt mijn eigen aura steviger en het onderscheid tussen de fysieke wereld en de spirituele wereld wordt beter waarneembaar voor de blinde mij. Dan moet ik ook de man in mijn aura die zijn hand op mijn keel heeft, maar niet meer knijpt (geen noodzaak meer om tegen te houden wat ik moest zeggen van die vrouw) over te laten gaan. Hij is een verre voorouder die ook blind op de wereld was en geen onderscheid kon maken tussen de fysieke en spirituele wereld. Hij wilde mij beschermen. Ik was een deel van zijn ziel, een onderdeel van hem dat hij wilde beschermen. Ik voel een duidelijk verband met die ziel. Ook hij gaat over als ik hem kenbaar maak dat ik een eigen wil heb, en het niet meer nodig is dat hij mij beschermd in het zuiveren van wat ik communiceer over wat ik zie in de spirituele wereld. Als beiden energieën weg zijn, vervaagt het beeld van de jonge vrouw en doe ik mijn ogen weer open.

Wendy en ik bespreken deze sessie even na. Vandaag werd echt duidelijk dat ik in vorige levens het vermogen bezat om dingen waar te kunnen nemen in de spirituele wereld, maar dat niet durf uit te spreken. Ik kan veel meer dan ik in het huidige leven laat merken of laat weten aan anderen. Er zit echt nog een soort angst/blokkade. In alle vorige levens ging het allemaal ook over het meer kunnen waarnemen dan de fysieke wereld laat zien. Het is een duidelijk thema en innerlijke kracht van mij.

Dan vraag ik Wendy nog even over de maanstand in tijdens mijn geboorte; maan in tweelingen. Wendy geeft aan dat dit te maken heeft met wat mij een gevoel van veiligheid en bescherming geeft. Tweelingen zorgt ervoor dat ik kennis tot me moet nemen om gevoelsdingen te kunnen verklaren. Ik zoek theorie en tastbare bewijzen om onverklaarbaarheden te kunnen verklaren. Maar in hoeverre is dit altijd mogelijk? Moet ik uiteindelijk gewoon tot de conclusie komen dat dingen soms niet verklaard kunnen worden en dat dat echt ook wel oké is?

We besluiten dat we nog 1 sessie gaan wijden om te onderzoeken wat mijn nare onderbuikgevoel te maken heeft met kerken. Wendy legt uit dat de kerk en paranormaliteit vaak botsten, en mijn gevoel zegt ook dat dit een laatste puzzelstuk is. Op 16 juni hebben we de laatste afspraak staan.

Myst

/2 Reacties/door