Berichten

, ,

Reading-Opleiding – Dag 9

Eerder schreef ik al op Instagram dat ik aan het worstelen ben met een blokkade die ik ervaar. Het is een blokkade die ik niet kan benoemen, maar ik kan wel voelen dat het “in lijn komen met mijn levensdoel” hindert. Precies deze informatie krijg ik terug in een reading van klasgenoten tijdens de negende les in de reading-opleiding.

Na de lesdagen in februari waarin we mannelijke en vrouwelijke energie nader onderzocht hadden, worstel ik met een ingewikkeld vraagstuk. In dat weekend legde de docent uit dat we met ons bewustzijn een veld van energie kunnen uitnodigen om dingen te kunnen creëren. Zoals ik al eerder schreef (lees hier), intrigeerde dit onderwerp me.
Uiteindelijk kom ik erachter dat ik kennelijk makkelijk in staat ben een energetisch veld te creëren waarin overleden mensen zich kunnen manifesteren. Zo kan ik gemakkelijk met overledenen communiceren. Dit is de oorzaak, waarom ik mijn vader na zijn dood heb gezien. Nu ik wist dat ik dat zelf veroorzaakt hebt, neemt een oude angst vanaf dat moment weer bezit van me. De angst voor negatieve energie of zelfs negatieve entiteiten.

Ik stuit op het tv-programma Ghost Adventures en wordt opgeslokt door de ervaringen van vier mannen die plaatsen onderzoeken waar spookt. Zij ervaren vaak genoeg negatieve entiteiten, precies hetgeen waar ik een enorme angst voor heb.
Zoals iedere angst, komt deze angst ook niet zomaar ergens vandaan…….

Ruim 12,5 jaar geleden was ik met behulp van een spiritueel begeleider bezig met mijn spirituele ontwikkeling. Ik raakte bekend met een spirituele MSN-chat, waarin de moeder van mijn spiritueel begeleider met behulp van haar gids, vragen beantwoordde van de aanwezigen. Na een jaar gewerkt te hebben aan mijn spirituele ontwikkeling, werd mij gevraagd om ook af en toe zo’n chatsessie te begeleiden. Begrijp me niet verkeerd, ik regelde alleen wie er een vraag mocht stellen aan de gids en hield de anderen in de tussentijd gezelschap of beantwoordde hun vragen over hetgeen ze net te horen hadden gekregen van de gids.
Tijdens één van de chatsessies, werd iemand waarmee ik wat langer chatte bezitterig en boos in een privéchat, omdat ik niet meer mee wilde gaan in de negatieve spiraal waarin diegene op dat moment in zijn leven in zat. Ik probeerde degene te helpen met mijn inzichten en een luisterend oor. Dit hielp echter niet. 
Ik besloot dat ik niet meer de eindeloze liefde en aandacht wilde geven aan diegene die dat zo hard dacht nodig te hebben van mij, omdat ik energetisch leegliep. Op het moment dat dit duidelijk werd voor die persoon, voelde ik vanachter mijn eigen computer dat een onzichtbaar iemand mijn polsen beetpakte. Ik werd zodanig beetgepakt dat ik niet meer kon bewegen met mijn armen. Ik kon niet meer opstaan en weglopen van de computer. De onzichtbare handen dwongen mij om te blijven zitten en typen.
Onmiddellijk wist ik dat dit de persoon was, waar ik wat afstand van wilde nemen. Diegene accepteerde dit niet en dwong mij te blijven praten. Uiteindelijk voelde mijn spiritueel begeleider dat er wat misging met mij, en opende een privé chatsessie met mij. Via die privé chat hielp mijn begeleider mij energetisch los te komen van de onzichtbare en bovenal dwingende handen die me tot op dat moment vast bleven houden.
Deze hele ervaring is mij heel erg bijgebleven en heeft ervoor gezorgd dat ik heel erg bang geworden ben van (negatieve) energie van anderen die mijn lichaam en eigen wil willen overnemen.
Nog geen half jaar na deze gebeurtenis overleed mijn vader en wilde ik niks meer met onzichtbare (nietstoffelijke) wezens/energie te maken hebben en ben ik gestopt met mijn spirituele ontwikkeling.

Wanneer ik afgelopen februari hoor dat we met ons bewustzijn een energieveld kunnen creëren waarin anderen zich kunnen manifesteren, denk ik terug aan de onzichtbare handen die mij vasthielden ruim 13 jaar geleden. Wat ik me afvraag is of ik zelf ervoor gezorgd heb dat die handen mij vast KONDEN pakken. Heb ik met mijn bewustzijn destijds niet per ongeluk een energetisch veld om mij heen gecreëerd waarin iemand zijn energie kon manifesteren om mij tot iets te dwingen wat ik niet wilde? Kennelijk bezit ik het vermogen om gemakkelijk zo’n energetisch veld te maken waarin overleden mensen en anderen zich kunnen manifesteren. Maar hoe dan? Als ik namelijk weet hoe ik dat doe, kan ik er ook voor zorgen dat het NIET gebeurd en ik dus GEEN negatieve energie van anderen ervaar.

Al deze informatie houdt me bezig tot de negende lesdag van de reading-opleiding. We beginnen de dag met het delen van onze ervaringen na de afgelopen lesdagen. Ik besluit even niks te zeggen van mijn innerlijke worsteling en vertel over de andere inzichten die ik opgedaan heb tijdens het weekend. 
Dan beginnen we met een bewustzijnsoefening, waarin we met behulp van visualisatie teruggaan naar onze eigen oorspronkelijke energie. Mijn eigen oorspronkelijke energie is turquoise van kleur en staat voor liefde en een enorme wijsheid.

Ik ben liefde en wijsheid. Ik hoef niet te leren of goedkeuring te krijgen voor de eeuwenoude wijsheid die reeds in mij aanwezig is.

Vervolgens doen we een oefening waarbij we tegenover een klasgenoot moeten zitten en elkaars energie moeten ervaren. Als deze oefening afgelopen is, mogen we elkaar vertellen wat we ervaren hebben. Ik krijg terug dat ik een sterk persoon ben met veel innerlijke wijsheid en kracht. Ik moet glimlachen om het feit dat steeds weer dezelfde informatie blijft terugkomen.

Dan gaan we in de middag weer oefenen met het geven van readings aan elkaar.
In de reading die ik ontvang, komt naar voren dat ik beter moet letten op mijn voeding (oftewel gronding en letterlijk wat ik eet). Degene die mij de reading geeft, ervaart een donkere vlek in haar intuïtieve beeld, die steeds haar aandacht vraagt.
Zonder iets te zeggen, realiseer ik me dat het mijn angst is voor negatieve energie van anderen waar ik de afgelopen weken mee aan het worstelen ben.
Vervolgens wordt er in de reading ingegaan op mijn wens om in de stroom des levens te stappen, omdat ik nu het gevoel heb aan de zijlijn te staan. Er is iets wat me nog weerhoudt om die stap te nemen. De docent vraagt aan mijn klasgenoten om te kijken wat me tegen houdt, maar ze komen er niet uit. De docent legt uit dat het nu nog niet heel verstandig is om zo maar in de stroom des levens te stappen, omdat het nu nog te overweldigend kan zijn. Dan kunnen er echt nog dingen misgaan.

Dan haalt een klasgenoot in de reading aan dat ik het vermogen heb om af te reizen naar de onderwereld. Ze ziet mij letterlijk afdalen naar het dodenrijk. Terwijl ik aan het afdalen ben, ziet ze dat ik mezelf in een cocon kan plaatsen zodat ik niet geraakt kan worden door de buitenwereld. Tranen beginnen langzaam over mijn gezicht te lopen. Waarom weet ik niet, maar ik word intens verdrietig. De docent geeft aan dat ik meer genegenheid moet laten stromen voor mezelf, maar ook anderen. Dat zal helpen. Genegenheid voor mezelf zal me helpen bij het oplossen van de blokkade die ik voel. Ik begrijp hem niet zo goed, maar ben afgepeigerd van alle informatie die ik ontvangen heb in de reading en heb niet meer de kracht om door te vragen. We moeten wisselen.

Tijdens een reading die ik moet geven aan een klasgenoot, vermengt onze energie zonder dat ik het door heb. In de reading die ik geef, bedeel ik een eigenschap toe aan mijn readee die bij mezelf hoort. Tot dat moment gingen mijn readings redelijk goed. Ik dacht dat ik vrij helder door had wat alles betekende wat ik zag tijdens een reading. Dit keer echter niet. Door het vermengen van onze energie kreeg ik informatie door die op mezelf betrekking had.

Ik realiseer me dat sommige beelden of informatie die ik intuïtief doorkrijg en anderen toebedeel, van mijzelf kunnen zijn. Dan ga ik me afvragen of die energetische handen, die mij ruim 13 jaar geleden dwongen te blijven zitten, wellicht van mezelf waren. Is die donkere vlek die in de reading ter sprake kwam niet mijn angst voor negatieve energie van anderen, maar de angst voor mijn eigen donkere negatieve energie?
Is dit wat mij nog blokkeert? Mijn eigen donkere energie? Mijn eigen donkere kant?

Op Instagram vertel ik kort over mijn puzzel. Vele oplossingen worden mij aangedragen, meestal hebben deze te maken met het goed kunnen afsluiten voor of afstromen van negatieve emoties van anderen. Dit is echter niet de kern van mijn angst. De kern van mijn angst heeft echt te maken met entiteiten of mensen die je energetisch kunnen schaden of zelfs je lichaam kunnen overnemen. Ik weet 100% zeker dat 13 jaar geleden iemand mij energetisch vastgepakt heeft bij mijn polsen. Ik had de handafdrukken op mijn huid staan, zonder dat daar fysiek contact voor nodig was. Heb ik met mijn donkere kant, dit zelf veroorzaakt?

Dagenlang slaap ik slecht, en zelfs de gedachte om te stoppen met mijn reading-opleiding speelt door mijn hoofd. Allerlei donkere gedachten nemen bezit van mijn hoofd. Oude nare herinneringen over mijn eigen gedrag of handelen komen naar boven. Ik voel me als maar slechter worden. Uiteindelijk neem ik contact op met de docent, want ik kom er niet meer uit.

To be continued,…

Myst

/door
, ,

A confession

Ik heb een paar heerlijke weken vakantie gehad waarin mijn aandacht voornamelijk op mijn gezin gericht was in plaats van mijn spirituele zoektocht naar een nieuw leven waarin ik een baan heb die ik vol passie uitvoer. In de vakantie heb ik verschillende boeken gelezen (waar nog recensies van online zullen komen). Wat vast niet ontgaan zal zijn op Instagram is dat het onrustig is in mijn hoofd. Ik wil graag aan de slag, weet dat ik niet pas in standaardfuncties en zeer waarschijnlijk uitkom op een zelf gecreëerde baan……Maar in wat? Dat blijft nog steeds de vraag.

Ik ben een half jaar lang bezig geweest met het volgen van een healingopleiding om beter te leren luisteren naar mijn intuïtie. Uiteindelijk wilde ik ook met mijn intuïtie leren werken. Dat voelde goed en ik had het idee dat mijn persoonlijke ontwikkeling met sprongen vooruitging. Ook kwam ik er met behulp van mijn regressietherapeut achter dat ik een Hoog Sensitief Persoon ben. We losten in diverse regressiesessies een aantal blokkades op in mijn lijf die allemaal te maken hadden met het werken of volgen van mijn intuïtie. De relatie met mijn moeder is daarbij al een aantal keer aangehaald. Het inzicht dat ik HSP ben, geeft veel herkenning en inzicht in mezelf.

Eind juni ontving ik mijn diploma en ben ik een officieel gecertificeerde healer. De healings die ik geef, ervaar ik als bijzonder en ik ontwikkel daarin steeds meer zelfvertrouwen. Maar ik weet ook dat ik niet alleen maar bezig wil zijn met het geven van healings. Tijdens de healingsopleiding merk ik dat ik steeds meer informatie doorkrijg in de vorm van beelden. Die informatie blijkt enorm vaak te kloppen. Het is duidelijk voor mij, ik moet door met een readingsopleiding want dit is mijn kracht. Ik moet leren hoe ik die beelden vanuit liefde en licht kan gebruiken om mensen te adviseren en te helpen. Dit is één van de dingen die ik altijd op de automatische piloot doe in relaties met mijn vriendinnen en/of collega’s. Dan start mijn vakantie.

Ik sta voor een grote Gotische kerk in Quimper (Bretagne, Frankrijk). Als ik omhoog kijk en een foto maak, voel ik me in ene in twee dimensies tegelijkertijd. Het heden en enkele honderden jaren geleden. Met dezelfde twijfel die ik in mijn buik heb, kijk in zowel het heden als in het verleden omhoog.
Mijn man en zoon vermaken zich prima met een draaimolen die voor de kerk staat ter ere van het Keltisch Muziekfestival dat op dat moment gaande is. Ik besluit de kerk binnen te gaan om te kijken of mijn nare onderbuikgevoel, wat ik altijd in kerken ervaar, nog steeds aanwezig is gezien mijn laatste regressiesessie. Eenmaal binnen in de kerk, blijf ik vlak achter de deuren staan. De kerk is enorm groot en er zijn veel gekleurde glas-in-lood ramen te zien. Het valt me op dat ik me niet meer zo naar voel. Het onderbuikgevoel, dat ik al heel mijn leven in kerken heb, is weg. In plaats daarvan voel ik een enorme eenzaamheid. Wie begrijpt me nou als ik praat over tegelijkertijd in diverse dimensies leven? Als ik het heb over onbegrensd bewustzijn? Of praat over het terughalen van je eigen energie over de grenzen van tijd en ruimte?
Ik heb hele lieve vrienden die zeer ruimdenkend zijn en een fantastische man. Maar die verklaren me echt voor gek.

Dan ben ik een week later met mijn man en zoontje op bezoek bij mijn moeder en gebeurt er iets wat mij jarenlang in zijn greep heeft gehouden. Dit keer ben ik me er bewust van en voel ik wat het met me doet.
Wat gebeurde er?
Om dat uit te leggen moet ik eerst wat opbiechten.

Ik heb het al eerder gehad over de ietwat gecompliceerde relatie met mijn moeder, maar wat ik tot nu toe niet verteld heb is dat mijn moeder al jaren een alcoholist is. Dit is verergerd sinds de dood van mijn vader die ze nooit heeft kunnen verwerken, maar ook voor de dood van mijn vader was mijn moeder al jarenlang aan de drank.
Zo het hoge woord is eruit. *Zucht* Laten we bij het begin beginnen.

Ik ben bij mijn moeder op visite. Meestal blijven we een paar uurtjes (maximaal drie) want langer hou ik het gewoon niet vol. Nu weet ik dat dit energetisch verbonden is, ik ben HSP remember? We staat op een gegeven moment allemaal in de mooie tuin van mijn moeder te kijken hoe mijn zoontje speelt met de grote Berner Sennenhond van mijn moeder. Plots valt het me op dat mijn moeder niet meer bij ons staat. Ik moest nog wat vanuit de schuur halen en besluit naar binnen te gaan om de schuursleutel te halen. Terwijl ik via de achterdeur de keuken inloop, voel ik nog voordat ik iets hoor of zie dat mijn moeder iets geheims aan het doen is. Ze is in een aangrenzende kamer om de hoek en als ik de schuursleutel in de keuken pak, hoor ik dat ze heel zacht een fles terugzet in de kast. Op dat moment realiseer ik me dat al mijn zintuigen op scherp staan. Ik ben me zelfs bewust van het geknisper van iedere zandkorrel onder mijn schoenen. Ik doe alsof ik mijn moeder niet hoor, draai me om en loop weer naar buiten om de schuur in te gaan. Op dat moment roept mijn moeder quasinonchalant dat er nog een doos naar de schuur moet. Als ik klaar ben in de schuur en de sleutel wil terughangen in de keuken, staat mijn moeder buiten in de tuin met mijn man weer naar mijn spelende zoontje te kijken. Ik sta even stil in de keuken en check mijn eigen lichaam en energie. Mijn hartchakra en buikchakra voelen verkrampt. Alsof er keihard op die gebieden geduwd wordt. Ik voel een enorm schuldgevoel en ik vraag me af waarom IK me schuldig voel, terwijl ik eigenlijk mijn moeder betrapte.

Dan valt het kwartje, het is niet MIJN schuldgevoel. Het is van mijn moeder. Ik krijg plotseling de enorme behoefte om in de kast te kijken of ik het de situatie juist aanvoelde toen ik de schuursleutel pakte.
De kastdeur die altijd op slot zit, was nu niet op slot. In de kast staat een nat leeg glas tussen de andere glazen en op een plank lager staat een wijnfles met de dop er los op. Dit is zichtbare bevestiging van mijn gevoel. Het schuldgevoel is niet van mij. Mijn buik- en hartchakra verkrampten omdat ik me niet veilig voelde in mijn opvoeding. Ik heb niet de mogelijkheid gehad om te kunnen manifesteren (derde chakra) wat ik het allerliefste zou willen doen (hartchakra). Dit is het gevolg geweest van mijn opvoeding door een alcoholische ouder en de afwezigheid van de ander (mijn vader werkte veel). In de beste wil van mijn moeder vond zij het noodzakelijk om voor mij te bepalen wat het beste voor me was. Hierbij is jarenlang mijn eigen wil onderdrukt. HET resultaat van mijn moeders eigen opvoeding gecombineerd met haar verslaving, die aanzet tot manipulatie en dominantie. Via dominantie had zij controle op haar leven en haar kinderen. Zij drong haar wil aan ons op en dat voelde ik heel duidelijk in mijn twee chakra’s, gecombineerd met een schuldgevoel over haar drankmisbruik.

DAT heeft de healingsopleiding mij gebracht. Ik realiseer me veel beter wat van mij is en wat van een ander is qua emoties en energie. Ik word me bewust wat het met me doet en kan er (met wat moeite) los van komen. Al jaren geleden heb ik me neergelegd dat mijn moeder alcoholist is die niet geholpen wil worden. Een verwoede poging van mij om haar te confronteren resulteerde in een ordinaire familieruzie waarin ik voor psychisch gestoord werd uitgemaakt door mensen die op dat moment heel nader bij me stonden. Ik heb destijds moeten kiezen voor mezelf en heb toen bijna een jaar geen contact gehad met mijn moeder. Ik kwam tot het inzicht dat de enige die mijn moeder kan helpen zij zelf is. Ik heb alleen controle op de manier hoe ik omga met de communicatie of energie die mijn kant op komt. De enige die de invloed van deze ziekte (want dat is een alcoholverslaving) bij mijn moeder anders kan benaderen ben ik zelf. In de omgang met mijn moeder moest ik rust gaan vinden om nog wel een band met haar te kunnen hebben, zonder geraakt te worden door de verslaving. Je zult begrijpen dat dit een proces van enkele jaren is geweest met vele ups en downs. Nog steeds leer ik dus iedere keer, maar ik kan nu wel zeggen dat ik een soort van band met mijn moeder heb zonder dat de verslaving mij nog heel hard raakt.

Betekend dit dat ik niet verdrietig word van deze situatie? Dat ik niet boos ben op die ziekte die mijn moeder in haar greep heeft? Dat ik mijn moeder niet liever gezond zou willen zien? Natuurlijk! Maar ik ben al zo ver dat ik weet en accepteer dat de enige die dat kan, mijn moeder zelf is. Zij is verantwoordelijk voor haar leven en ik voor die van mijzelf.

Ik neem mijn verantwoordelijkheid dat ik door die ziekte in ons gezin, mezelf op een verkeerde manier ben gaan neerzetten in de wereld. Ik heb te lang mijn eigen wil, mijn eigen wensen verwaarloosd om te kunnen overleven. Ik ben te ver van mezelf af gaan staan. Ik heb mezelf aangeleerd om me aan te passen aan de omgeving in plaats van mezelf te laten zien. De loyaliteit die je als kind naar je ouders hebt is werkelijk bizar groot.
Ik realiseer me dat ik nu wel degene ben die de situatie kan veranderen, en ik ben aan het veranderen. Ik zie de verbanden tussen een onveilige huisbasis, hoog sensitiviteit gebruiken om je omgeving te scannen alvorens je handelt, jezelf aanpassen om te overleven, en de sterke intuïtie die ik daardoor ontwikkeld heb.
De eenzaamheid die ik voel deels veroorzaakt door schaamte, maar ook de eenzaamheid horende bij het ontdekken van je eigen spirituele pad. Diepgaande inzichten laten zich niet in woorden uitdrukken. Terugkomen bij wie je werkelijk bent, is het pad van een lichtwerker. Dit is om een reden niet gemakkelijk, maar dat is wat ik ben. Een lichtwerker en ik zal verder blijven gaan om mijn inzichten te delen. Soms wat luchtiger, soms dus wat zwaarder van stof, maar altijd open, eerlijk en ongezouten. Precies zoals ik ben!

Myst

P.s. Als je dit leest lieve mamma, dan weet je dat ik van je hou, maar ook dat ik je loslaat om zelf je leven in te richten zoals jij zelf wenst. Als je hulp nodig hebt, ben ik er altijd voor je. Je moet het wel vragen en willen. Mijn liefde is er altijd, alleen soms niet zoals jij het wenst.

/door
, , , , ,

Regressietherapie – sessie 4

Op weg naar mijn regressietherapeut Wendy schijnt het zonnetje en voel ik me goed. Innerlijk weet ik dat dit voorlopig de laatste sessie zal zijn. Vandaag gaan we de laatste puzzelstukken oplossen. Ik voel het.

Eenmaal binnen vraagt Wendy hoe het met me gaat. Ik vertel haar vol trots dat ik mijn healing-opleiding afgerond heb en ze feliciteert me. Dan vertel ik over de laatste drie lessen van de healing-opleiding. Het feit dat de term lichtwerker naar boven is gekomen en dat ik dat niet kende. Dat de docent mij daarin bevestigd, maar ook in het feit dat ik vele vorige levens heb gekend. Ik vertel van het steeds meer beelden kunnen zien en we praten even over de religieuze energie die in enkele chakra’s is overgedragen vanuit de familielijn van mijn vader. Het is zo fijn om daar gewoon met Wendy over te kunnen praten, waarbij zij enkele zaken nader voor mij verklaard. Dan vertel ik haar over de healing die ik kreeg van een klasgenoot waarbij ik heel helder voor ogen kreeg dat in een vorig leven mijn buik opengereten is. De zin “Eens kijken of de duivel in haar huist” deed mij erg denken aan mijn angst voor kerken.

Dan praten we verder over mijn gevoel in mijn buik als ik in een kerk ben. Wendy geeft aan dat het trauma wellicht opgeruimd kan zijn, maar het stuk van mijn ziel uit die tijd wellicht nog hulp nodig heeft. We besluiten dit verder te onderzoeken.

Ik vertel dat ik kerken ervaar als zwart, donker en zwaar. Ik geef aan dat ik dat echt in mijn buik en keel voel. Wendy voelt op dat moment ook haar keel die wordt dichtgeknepen. Ze vraagt me om goed te voelen welk beeld daarbij hoort. Ik ben iemand die probeert te schuilen in een kerk, maar ik weet dat ik zal sterven. Wendy vraagt of ik man, vrouw of kind ben. Ik geef aan dat ik een vrouw ben, maar ook een kleine jongen. Ik kan niet kiezen, ik ga heen en weer tussen de jongen en de vrouw, maar uiteindelijk geef ik aan dat ik de vrouw ben.

Wendy vraagt me te kijken wat er gebeurt, maar ik zie het niet. Het enige wat ik door krijg is dat ik angstig om me heen kijk op zoek naar een uitweg, maar die is er niet. Aangezien we hier even vastlopen in de regressie, vraagt Wendy me verder terug te gaan in de tijd, wanneer alles nog goed was. Ik zie mezelf rondlopen in een dorp wat lijkt op het dorp uit één van mijn eerdere regressies. Wendy legt uit dat je inderdaad meerdere levens op dezelfde plek kunt hebben.
Ik draag een mooie groene jurk en heb rood haar. In het dorp zijn niet veel mensen met rood haar, dus men ziet mij als een bijzondere verschijning. De mannen kijken naar mij, en sommige vrouwen zijn jaloers. Toch zijn het de vrouwen in het dorp die mijn kennis raadplegen en om hulp vragen. Als Wendy doorvraagt, wordt het mij duidelijk dat men mij vanwege medicinale kennis raadpleegt en dan met name bij geboortes. Ik maak zalven, drankjes, maar ook kruidenmengsels voor vrouwen om klachten tijdens de zwangerschap te verlichten.

Wendy vraagt of ik alleen ben, maar dan zie ik de jongen, die ook in de kerk aanwezig was. Hij is mijn zoon van negen jaar oud. Ik heb ook een man, maar die is jager. Mijn man is vaak op pad en dat vind ik prima. We hebben elkaar niet fysiek nodig om van elkaar te houden of bij elkaar te zijn. Mensen vinden het raar, maar wij voelen geen afstand tussen ons als we gescheiden zijn van elkaar. Aangezien mijn man vaak op pad is, ben ik afhankelijk van de inkomsten die bij meebrengt als hij thuiskomt. In de perioden dat hij weg is, ga ik spaarzaam om met de inkomsten. Door hulp te bieden aan de vrouwen in het dorp, ontvang ik vaak een vergoeding in natura waardoor ik de perioden dat mijn man weg is goed kan overbruggen.

Jezus KruisTerwijl ik bezig ben met mijn werk, vraagt Wendy wat er om me heen gebeurt. Ik zie dat een man van de kerk in het dorp zielen probeert te werven voor de kerk. Hij heeft een groot jezuskruis vast en verkondigt dat men in de hel zal landen als men zich niet houdt aan de regels van de kerk. Ik merk dat steeds meer mensen zich hierbij aansluiten. De sfeer in het dorp veranderd. Er wordt angst gezaaid en via angst worden zielen geworven voor het geloof. Wendy vraagt wat ik er van vind. Ik geef aan dat ik heel duidelijk voel dat die man onzin loopt te verkondigen. Ik WEET dat er geen hemel of hel bestaat. Net als dat de aarde rond is en niet plat. Ik besluit heel duidelijk om mijn mond te houden, maar ik voel wel aan dat steeds meer mensen zich beginnen af te vragen of wat ik doe wel strookt met wat de kerk verkondigd.

Dan is het avond en komt er een oudere vrouw met haar dochter aan mijn deur. De dochter is aan het bevallen, maar het gaat niet goed. De oude vrouw vraagt mij haar te helpen. In eerste instantie word ik boos, ze zijn veels te laat bij me gekomen. Het kind ligt gedraaid. Dan probeer ik met al mijn kennis en kunde de vrouw te helpen met haar bevalling, maar het is al te laat. Het kindje komt dood ter wereld omdat de navelstreng een aantal keer om de nek van de baby is gedraaid. Het kindje heeft geen zuurstof meer binnengekregen via de navelstreng en is in de buik al overleden tijdens de weeën. Als Wendy me vraagt wat er vervolgens gebeurt, geef ik aan dat de oude vrouw boos op mij wordt. Ze geeft mij de schuld van alles. Als zij haar dochter en doodgeboren kleindochter meesleurt het huis uit voel ik in mijn buik dat dit me mijn leven gaat kosten. Ik probeer de pas bevallen vrouw wat kruiden en zalven mee te geven voor de wonden en haar verdriet, maar ik weet dat dit niet zal helpen bij het voorkomen van mijn dood. Mijn zoontje komt naar beneden gewekt door het lawaai. Ik probeer hem gerust te stellen, en stuur hem weer naar zijn bed. Dan begin ik met het schrobben van mijn onderarmen en handen. Ik probeer met man en macht al het bloed van me af te schrobben en mijn huis te reinigen. Wat ik ook probeer weg te poetsen, het gevoel van dat dit hele voorval mij mijn dood betekent raak ik niet kwijt. Uiteindelijk ga ik bij mijn zoon in bed liggen en vlak voordat ik in slaap val, realiseer ik me dat ik zelf zwanger ben. Vervolgens redeneer ik mijn gutfeeling dat ik dood zal gaan weg, met het feit dat ik zwanger ben en val in slaap.

Een paar dagen na dit voorval gebeurt er nog niks, maar ik weet dat ik zal sterven binnenkort en ben op mijn hoede. Als ik op een gegeven moment door het dorp loop, word ik plots opgejaagd door een grote groep kerkvolgers. Ze willen erachter komen of de duivel in mij huist aangezien ik een dood kind ter wereld heb gebracht en me niet met kerkelijke dingen bezig hou. Ik word opgejaagd naar de kerk, en vlucht het gebouw in. Wat normaal gesproken voor vluchtelingen een heilige en veilige haven is, is voor mij niet veilig. Wendy vraagt of ik alleen ben in de kerk, maar ik antwoord van niet. Dan zie ik in ene de jongen weer die ik ook in het begin van deze regressie sessie zag. Nu weet ik dat het mijn zoon is die thuis is. Ik zie hem echter naast me in de kerk alsof hij echt bij mij is. Ik switch naar mijn zoon thuis en mijzelf in de kerk en terug. Ik WEET dat hij ook vermoord wordt door de kerkvolgers maar dan bij mij thuis.
Dan concludeert Wendy dat ik dat leven met mijn bewustzijn kan reizen in tijd en plaats. Ik WEET ook dat dit klopt, precies zoals ik de oneindigheid ervaarde in mijn healingsopleiding, namelijk vertrouwd. Op het moment dat mijn zoon dood is, keer ik terug in mijn eigen lijf in de kerk en zoek een uitweg, maar dan zie ik dezelfde priester als in het dorp. Hij kijkt mij aan en opent de deur voor de kerkvolgers. Hijzelf verschuilt zich achter de deur, en dan springen een aantal mensen boven op mij en word ik ter dood vervloekt. De priester spreekt vervloekingen uit dat ik naar de hel zal gaan, vanwege mijn daden. Ik probeer kort uit te leggen wat er tijdens de bevalling van de vrouw is gebeurd maar de mensen maken mij uit voor leugenaar.
Dan word ik woest van het woord leugenaar.

Ik kon zien dat mijn kind vermoord werd, en dat raakte mij enorm, maar het feit dat ik uitgemaakt wordt voor leugenaar maakt me werkelijk furieus. Er zijn uiteindelijk 6 mensen nodig om mij onder controle te krijgen. Wendy vindt het opvallend dat ik daar zo sterk van word. Kennelijk is er iets met ‘uitgemaakt worden voor leugenaar’. Ik vertel Wendy dat ik terwijl ik word vastgehouden door 6 mensen ik het idee krijg dat ik moet vertellen dat het Gods wil was die ervoor zorgde dat het kind dood ter wereld kwam. Dat zou ervoor zorgen dat ik een dialoog kon beginnen met de kerkvolgers, maar ik krijg het mijn strot niet uit. Ik WEET dat God niet bestaat zoals het in die tijd verkondigd werd. En ik kan gewoon niet liegen dat dit Gods wil was om mijn eigen leven te redden.

Dat is het moment dat Wendy ingrijpt. Ze geeft aan hier een splitsing te voelen in mijn verhaal. Waarom kan ik niet liegen? Ik geef aan dat dit echt een kracht van buiten mezelf is. Ik krijg het gewoon echt mijn strot niet uit. Wendy geeft aan dat ik wellicht een eed heb afgelegd die ervoor zorgt dat ik niet kan liegen. Dit voelt volgens haar niet goed en moeten we ook nader onderzoeken. Voor nu besluiten we het verhaal met de vrouw verder af te maken.

Doordat de vrouw niet kan liegen, besluit ze haar mond te houden en wordt ze ter dood veroordeeld. Mijn buik wordt door iemand opengesneden en ik zie net als in de healing-les mijn ingewanden en ongeboren kind onder mij op de grond vallen vlak voordat ik sterf. Wendy vraagt nog of die vrouw nog wat nodig heeft, maar ik geef aan dat dit herinneren al genoeg is. De vrouw wist al dat ze alleen lichamelijk sterft, maar haar ziel niet. Als Wendy nog even doorvraagt waarom ik niet een kleine leugen om bestwil kon vertellen, zodat ik niet vermoord zou worden door de kerkgangers, geef ik aan dat ik dat echt niet kon. Ik geef aan dat ik alles al wist in dat leven. Ik wist ook dat wat de kerk verkondigde niet klopte omdat ik innerlijk wist dat het in de toekomst anders is. Die toekomstige informatie hoort ook bij mij. Ik ben ook niet tegen de priester ingegaan op het plein toen hij zielen wierf voor de kerk, omdat ik wist dat het niet geaccepteerd zou worden. Ik weet de waarheid van de toekomst.

Dan wordt het in ene voor Wendy duidelijk! Ik bezat in dat vorige leven het vermogen om mijn met bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte te gaan. Zo bleef ik in contact staan met mijn man als hij op reis was en met mijn kind op het moment dat hij stierf. Dat is de reden waarom ik in dit leven bepaalde dingen gewoon WIST en nu als herinnering ervaar. Ik kon met mijn bewustzijn reizen in de tijd en was dus die tijd ver vooruit. De blokkade op mijn keel betreffende liegen bracht mij in een zeer lastig pakket. Ik kon de waarheid niet spreken want dat zou niet geaccepteerd worden (terwijl het voor mij echt de waarheid is of was) en liegen lukte ook niet. Dat was waarom ik dichtklapte en Wendy het ook voelde in haar keel toen we aan deze regressie sessie begonnen. Dat is de reden waarom ik in kerken een naar gevoel ervaar in mijn buik EN mijn keel.

Wendy vraagt me om me te concentreren op het MOETEN uitspreken van de waarheid. Waar komt die verplichting vandaan? Ik zie een donkere wolk en geef aan dat het bij mij vandaan komt. Wendy zegt dat het opgeven van de vrijheid om te kunnen zeggen wat je wil (en dus eigen wil) niet zo maar opzij kan worden gezet. De wolk voelt niet goed volgens haar en ze vraagt me om goed in die wolk te kijken. Hoe voelt het? Is het een persoon, energetische wolk of iets anders?

Piramide KristalMet enige moeite lukt het me om in de wolk te kijken. Ik zie een doorzichtige kristal in de vorm van een piramide. In dat kristal zitten mooie regenbogen. Ik vertel Wendy dat ik daarmee de afspraak heb dat ik in mijn volgende leven de waarheid MOET vertellen. Wendy verteld dat dat echt niet goed is. Dan valt bij mij het kwartje. In het kristal ligt vastgelegd dat ik niet kan liegen. Het is een contract! De wolk klaart op en is een deel van mezelf. Die wolk ben ik zelf. In een nog eerder leven heb ik gebruik gemaakt van leugens en dat heeft mijn kop gekost. Ik heb met mezelf een dialoog gevoerd voordat ik incarneerde in een volgend leven dat ik geen gebruik meer wilde maken van leugens. Vervolgens heb ik met mezelf in een contract, vastgelegd in een kristal, de afspraak gemaakt dat ik in een daaropvolgend leven niet KON liegen. Helaas liep dat dus ook niet goed af.

We besluiten het contract, dat ik op zich wel eervol vind, toch op te ruimen door het naar het licht te sturen. Op deze manier ruimen we toch een soort blokkade op in mijn energetische lichaam bij mijn keel. Als dit opgelost is, open ik langzaam weer mijn ogen.
Ik zie sterretjes en voel me wat licht in mijn hoofd als Wendy me een koekje aanbied om een te landen in het huidige leven. We praten nog even na en dan nemen we afscheid van elkaar. Ik vind het jammer om afscheid te nemen, want ik ben Wendy enorm gaan waarderen en ik hou ervan om met haar te kunnen praten over alle paranormale en spirituele zaken. Ze zal nooit raar opkijken of je oordelen over de dingen die je mee maakt. Heerlijk. Een contact dat ik niet zal vergeten.

Mijn visie,…
Toen ik met Wendy de afspraak maakte voor deze regressiesessie wist ik innerlijk dat dit de laatste sessie zou zijn. Ik wilde de afspraak persé inplannen na de laatste dag van mijn healing-opleiding. Waarom wist ik destijds niet, maar het voelde alsof dat de juiste volgorde was. Nu weet ik dat ik bepaalde dingen moest leren in de healing-opleiding die me nu in deze regressie kon brengen waar ik zijn moest.

Het besef dat religieuze energie overgedragen kon worden vanuit de familielijn, maar ook dat je trauma’s uit vorige levens nog kunt voelen in je huidige leven. Dat ik mijn bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte kan strekken en dat ik dus vanuit vorige levens maar ook volgende levens informatie kan verkrijgen. Doordat deze kennis in de tussentijd tot mij gekomen is in dit leven, kon ik nu eindelijk een beeld vormen van het leven waarin het trauma met betrekking tot kerken veroorzaakt is. Zonder deze informatie kon ik geen beeld krijgen van het vorige leven in deze regressie sessie.
Al mijn vorige levens die ik tot nu toe onderzocht heb, hebben te maken met intuïtief zijn en daarmee werken of niet. Het hogere weten en spiritualiteit zijn de twee pijlers van mijn ziel. Dit is nu wel duidelijk voor mij. Dit is de persoonlijke kracht die huist in mij en waar ik mee moet werken.

Nu WEET ik dat de kosmos op mysterieuze wijze werkt. Dingen komen in een bepaalde volgorde omdat dat de gewoon de juiste volgorde is. Of dit nu logisch is of niet.

The universe has his own way of working things out.

Just let go!
Let go
Of how
You thought
Your life should be,
And embrace the life that
Is trying
To work its way into
Your consciousness.

Myst

/door
, ,

Een uitgebreide reading

Naar aanleiding van de energiecheck en korte reading van de docent besluit ik een uitgebreide reading te ondergaan bij iemand die ook daarvoor is opgeleid. Ik kom terecht bij Sasha die ik enkele maanden daarvoor ook al aangeschreven had voor een reading, maar waar het toen niet van gekomen was.

In het gebouw waar ook mijn healing-opleiding plaatsvindt ontmoet ik Sasha die al snel begint met de reading als ze nog geconcentreerd is. Ze legt uit dat ze de reading doet aan de hand van een visualisatie waarin ze mij als een bloem ziet. Aan de hand van de kenmerken van de bloem, geeft ze mij een reading.

Het eerste wat Sasha opvalt is dat er helderwit licht binnen in de steel schijnt. Er is veel beweging in de steel. Ze omschrijft het als een persoonlijke kracht en innerlijke wijsheid die is aangeboord. Om de steel zit een dunne beschermlaag die nog vanuit mijn oude systeem komt (een oude overtuiging). Het licht is mijn nieuwe systeem.
Dan probeert Sasha de bloem te bekijken, maar hij is niet zichtbaar. Ze zegt dat dit komt omdat ik volledig in ontwikkeling ben. Hij is aanwezig, maar doorzichtig en fragiel. Ik moet mijn intuïtieve vermogens en innerlijke ontwikkeling koesteren als een pasgeboren baby. Dan wordt de bloem (het eindresultaat of de richting, toekomst) helderder.
De bloem heeft verder geen blaadjes aan de steel. Blaadjes staan voor projecten/ onderdelen in mijn leven, maar die zijn er even niet. Ik bevestig dat aan haar, ik probeer echt me te concentreren op mijn innerlijke ontwikkeling. Sasha gaat een stap verder en noemt het zelfs een innerlijke transformatie. Van een penwortel onderaan de bloem, die oude en fysiek beperkend aanvoelt, met een stevige aarding ga ik over op nieuwe haarwortels die nog meer aan kracht moeten winnen.
Ik heb volgens Sasha behoefte en zoekende naar meer flexibiliteit ten aanzien van mijn fysieke gronding in het nu. Ik wil flexibeler zijn in dit moment van mijn leven, dan hoe ik vanuit mijn opvoeding heb meegekregen. Sasha geeft aan dat ik me letterlijk aan het losmaken ben van oude patronen en overtuigingen en heb behoefte om meer de moderne vrouw te zijn die ik altijd al geweest ben. Dingen uit mijn gevoel mogen doen. In de gronding zit een oude energie vast vanuit religie vanuit mijn vaders kant. Deze zelfde energie ziet Sasha terugkomen in mijn keel en buik.

Dan voel ik alsof er in ene dat er een mistig gordijn wordt opgeheven.
“Waarom heb ik dit niet eerder gezien?”
“Waarom heb ik dit niet eerder aan elkaar gekoppeld?”
Ik heb een regressietherapeut opgezocht om te onderzoeken waarom ik een naar onderbuikgevoel krijg in kerken en waarom ik niet hardop kan zeggen wat ik wil doen. In alle therapiesessies komt naar boven dat ik in dit leven, maar ook in mijn vorige levens zeer intuïtief ben. Ik neem dingen waar die andere niet kunnen waarnemen. Wendy noemt nog notabene in ons laatste gesprek dat kerken en spiritualiteit of paranormaliteit botsten.
“Waarom heb ik niet eerder de streng katholieke opvoeding van mijn vader gekoppeld aan mijn onderbuikgevoel in kerken?”
“Waarom zag ik zelf niet in dat overtuigingen van mijn vader in mijn eigen systeem zijn geraakt, waardoor ik steeds een innerlijk conflict en angst blijf houden als ik werk met mijn intuïtie?”
De ontmoediging van mijn moeder heeft er niet aan bijgedragen dat ik hardop kan zeggen wat ik wil, maar de onbewuste religieuze overtuigingen van mijn vader blokkeren mijn ware persoonlijke kracht.

Dan gaat Sasha verder met het bekijken van alle chakra’s. Bij de eerste (wortel)chakra merkt ze op dat ik met meer gemak de aarde energie moet uitnodigen voor een betere doorstroming van mijn eigen energiesysteem. Het gaat nu erg stroperig volgens haar waardoor de rest ook wat zwaarder en trager verloopt. Door gewoon aarde energie met gemak uit te nodigen doorbreek ik de cirkel van zware energie. Het klopt wat ze zegt, tijdens de gronding in de healing-opleiding vond ik zelf ook al dat het moeizaam verliep. De docent gaf het ook al in zijn reading aan. Ik moet niet het idee hebben dat ik eraan moet trekken, want dan voelt het zwaar en blijft moeizaam gaan. Ook geeft Sasha aan dat er dus oude religieuze energie zit op mijn gronding. Ze raadt aan deze bij de healing-opleiding wat meer aandacht te geven.
De tweede (heiligbeen)chakra, is volop in beweging, maar ook hier zit er een oude overtuiging over het thuiszitten van vrouwen. Dit kan deels oude religieuze energie zijn van vaders kant, maar ook vanuit mijn moederskant komt deze overtuiging terug. Ze raadt me aan deze beter te proberen te schonen. Verder ziet ze een stralende chakra die volop in beweging is. Het voelt alsof er een innerlijke noodzaak is om de verandering door te zetten, vanuit hier brand het licht dat zich verspreid. Ze geeft aan dat een healing op de man/vrouw verdeling in de huishouding kan helpen.
De derde (zonnevelcht)chakra maalt een beetje over wat er gaande is. Deze herkauwt alles steeds. Sasha geeft aan dat het nu nog even niet nodig is dat er een plan gebrouwd wordt. In je buik wil je het liefste plannen maken, zaken vormgeven en richting bepalen. Dit is echter nog niet nodig volgens Sasha. De informatie waar ik naar toe wil en wat bij me past komt vanzelf vanuit kosmische energie naar beneden. Als mijn gronding wat beter is en ik verlost ben van de traditionele man/vrouwverdeling zakt mijn levensdoel/levensvisie qua werk vanzelf naar beneden. Ik moet van Sasha goed blijven proberen mijn eigen lijf te voelen. Ik ga volgens haar te gemakkelijk boven en ook dit klopt wat ik eerder zelf ervaren heb in de regressiesessie met Wendy. Ook bij haar heb ik aangegeven dat het middelpunt van mijn ziel niet in het midden van mijn lijf zit, maar hoger. Ik moet ervoor waken om gericht bezit te zijn om resultaat te creëren. Dat komt vanzelf als de energie nog meer van boven naar beneden gaat stromen en mijn gronding beter wordt. “Vertrouw erop en geef jezelf tijd, dan komt het echt wel” zegt Sasha.
In mijn vierde (hart)chakra kan Sasha zien dat ik mezelf duidelijk nu de ruimte geef om dingen te onderzoeken. Te spelen met de nieuwe ontwikkelingen in mezelf en hier stroomt duidelijk nieuwe energie door. Ik sta mezelf toe om nee te zeggen en niet te voldoen aan verwachtingen van anderen. Als ik de positieve energie van mijn vierde chakra ook een beetje kan laten stromen in mijn derde chakra dan kan ik een beetje ontspannen. Zo zal de informatie van boven kunnen inzakken en zal vervolgens ook de kosmische en aarde energie beter gaan stromen en dus ook de chakra’s.
In mijn vijfde (keel)chakra zit een blokkade om te kunnen uiten wat er innerlijk aan het veranderen is. Hier zit ook energie op van vorige levens. (Weer de bevestiging van wat ik in de laatste regressiesessie ervaren heb). Sasha geeft aan dat het me letterlijk in vorige levens de kop gekost heeft en geeft aan dat ook hier een stuk healing voor nodig is. Mijn keel is geblokkeerd, waardoor ik nog steeds niet goed durf en kan uitspreken wat er innerlijk gaande is/wat ik innerlijk waarneem.
Ook het zesde chakra (derde oog) geeft aan dat het werken met intuïtie mij in het verleden de kop gekost heeft. Het is echt een terugkomend thema. Dit chakra stroomt wel helder. Ik ervaar veel onrust in mijn hoofd. Sasha geeft aan dat ze een beeld krijgt van een vuurtoren die alle kanten op wil kijken en wil weten wat ik dan zie. Alleen is het nog niet geheel duidelijk. Ik probeer in mijn hoofd dan dingen te analyseren, maar dat is gewoon niet altijd nodig volgens haar. Door een betere gronding te maken in het eerste chakra, zorgt het ervoor dat ik letterlijk wat meer in mijn lichaam zak en mijn hoofd wat meer rust krijgt. Ik hoef dan niet meer alles te analyseren/verwerken.
Mijn zevende chakra staat open maar heeft een donkere rand, alsof ik oude overtuigingen en of energie naar de zijkanten geveegd heb. Ook dit moet ik wat meer proberen schoon te maken. De kosmische energie stroomt gemakkelijk naar binnen, maar vanaf het hartchakra heeft het wat meer moeite om naar beneden te stromen en te vermengen met aarde energie en weer als mengsel om hoog te stromen. Ook dit gevoel had ik steeds zelf als we aan het gronden waren in de healing-opleiding. Deze bevestiging versterkt het vertrouwen in mijn gevoel.

Tot slot gaat Sasha mijn verschillende auralagen nog even kort door.
Als eerste bespreekt ze mijn fysieke auralaag. Ze geeft aan dat deze beperkt ofwel krap aanvoelt. De fysieke aura wordt gevormd tussen 0 en 7 jaar. Ik heb volgens Sasha als kind ervaren echt in een keurslijf gepropt te worden. Ze geeft aan dat ze mij als kind astrale reizen ziet maken om aan dat keurslijf te kunnen ontsnappen en vraagt of ik dat herken.
“Herken ik dat?” Man, ik vertel haar dat ik als kind hele sterke dromen had dat ik kon vliegen. Die dromen waren zo sterk dat ik een keer het ging uitproberen in het ‘echt’. Ik zie mezelf nog als kind bovenaan de trap staan van de eerste verdieping. Na even twijfelen spring ik in het trapgat in de veronderstelling dat ik kan vliegen. Wat daarna gebeurt weet ik zelf niet meer. Feit is dat mijn moeder vanuit de woonkamer een harde bonk horde en toen ze ging kijken lag ik huilend onderaan de trap met een gebroken arm. Ik bleef volgens haar gek jammeren en besloot ze mij in de nacht mee te nemen naar het ziekenhuis waar mijn vader dienst had. Hier bleek dat ik een dubbele onderarmbreuk had. Mijn vader heeft uiteindelijk mijn arm rechtgezet en ingegipst. De verschillende foto’s in mijn fotoboeken zijn daar nog steeds getuige van.
Sasha geeft aan dat astraal reizen nog steeds een kwaliteit is die bij me is en dat ik dit nog steeds kan inzetten.
Dan gaat ze in op de emotionele aura. Ze vindt deze wat wollig aanvoelen. De emotionele aura wordt gevormd tussen de 7 tot 14 jaar en het lijkt alsof hier energie huist die van anderen afkomstig is. Ik haak daarop in door aan te geven dat ik in die leeftijd twee onzichtbare vriendjes gehad heb. Sasha geeft aan dat die laag nog steeds wollig aanvoelt omdat het kennelijk open staat om de eenzaamheid van vroeger tegen te gaan of dat ik nog steeds energie daarin huisvest die afkomstig is van anderen die me gezelschap hielden in het verleden. Ook zit hier wat astrale energie. Alsof ik ook door die lagen heen reis en bij de tweede laag me afvraag wat hier zich bevindt.
De spirituele laag voelt speels, ruim en licht. Er is enorm veel gaande en in ontwikkeling in deze laag. Toch is deze laag net als de steel van de bloem omgeven van een dun donker laagje wat afkomstig is van een oude overtuiging. Die oude overtuiging probeert het allemaal te beschermen, maar door koestering van mijn innerlijke kracht en intuïtieve vermogens kan ik de bescherming langzaamaan laten zakken.

Dan is de reading voorbij en mag ik haar nog enkele vragen stellen als ik die heb. Ik vertel haar dat ik twee personen voel in mijn aura en voordat ik nog wat meer kan zeggen, zegt Sasha direct dat dit mijn vader en moeders moeder zijn. Ze geeft aan dat ik hen kan vragen of ze me wat meer ruimte kunnen geven. Ik kan ze letterlijk vragen mijn ruimte uit te gaan zodat ik me kan vullen met mijn eigen energie.

Bijzonder
Sasha is veel aan het woord geweest tijdens de reading. Heel veel zaken heb ik tijdens de reading bevestigd zoals dat mijn vader uit een streng katholieke opvoeding komt, dat ik mijn baan opgezegd heb om te kijken wat wel bij me past en dat ik zelf die innerlijke noodzaak van verandering ook echt voel. Zoals eerder gezegd, ik heb deze informatie bevestigd maar niet van tevoren prijsgegeven. Dit zorgt ervoor dat ik deze reading ervaren heb als een echte bevestiging wat ik innerlijk wel wist, maar zelf niet kon verwoorden naar buiten toe.

Een samenvatting van de bevestigingen die ik kreeg:
• Bevestiging van de innerlijke verandering en de noodzaak daarvan (Ik MOET mezelf gewoon de ruimte geven om te werken met mijn intuïtie)
• Bevestiging buik gevoel, bij kerken (religie) en energie vanuit vaders kant overgedragen op mij. Dus regressie sessie is laatste wat nog nodig is om dat stuk op te ruimen. Dit beperkt me nog in het volledig open gaan in het vertrouwen en werken met intuïtieve vermogens.
• Bevestiging astrale reizen en levendige dromen.
• Bevestiging van veel in beweging en mezelf vrijheid geven om dingen te onderzoeken in mijn leven ondanks dat andere mensen vinden dat dat niet zo maar kan of mag. Ik sta mezelf toe om nee te zeggen en niet te voldoen aan verwachtingen van anderen.
• Bevestiging wie de twee mensen in mijn aura zijn (zonder te kunnen zeggen wie ik daar zag, gaf Sasha al aan wie het waren)

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 5

De helende reis van Brandon Bays, ik had er nog nooit van gehoord, maar dat was precies hetgeen wat op de planning stond voor de vijfde dag van de healing-opleiding. Ik besloot me in te lezen en bestelde het boek De helende reis van Brandon Bays via Bol.com.

Het boek gaat over het verhaal van Brandon Bays, therapeute op het gebied van lichaam en geest, die zichzelf weet te genezen van een tumor ter grote van een basketbal in haar buik. Brandon heeft samengewerkt met grote spirituele meesters als Deepak Chopra en Wayne Dyer en bij de genezing van haar tumor gaat Brandon uit van de cellulaire theorie (Deepak Chopra), waarin wordt beweerd dat cellen in het lichaam emotionele herinneringen kunnen opslaan. Indien dit vervelende of traumatische herinneringen zijn, kan een menselijk lichaam daar zelfs ziek van worden. Met de hulp van een strikt dieet en een aantal bevriende mensen duikt Brandon haar ziel in om te kijken welke emotionele herinneringen verbonden zitten aan de tumor in haar buik. Door hier doorheen te werken weet zij zich binnen zeven weken volledig te genezen, onder medicijnen of operatie. Ze realiseert zich dat dit ook mogelijk moet zijn voor andere mensen en ontwikkelt gaandeweg een methode waarmee ook andere mensen zo’n helende reis kunnen maken en zichzelf zo kunnen bevrijden van levenslange klachten en emotionele blokkades. Het boek geeft talloze voorbeelden van gevallen waarbij de helende reis tot fantastische resultaten heeft geleid. De Amerikaanse schrijfstijl leest makkelijk weg, maar ik geloof best dat het sommige mensen tegen de borst stuit en dat zij dit een sensatieverhaal vinden. Als ik het boek eenmaal uit heb, weet ik ook niet helemaal wat ik ervan moet vinden. Achter in het boek staat een script hoe je iemand een helende reis kunt laten maken. Brandon geeft aan dat iedereen dit makkelijk kan doen, mits er maar aan het script gehouden wordt en met personen bent die je goed kunt vertrouwen. Voorafgaand aan de vijfde opleidingsdag twijfel ik, of het mij zal gaan lukken zo’n helende reis te maken, laat staan een klasgenoot te begeleiden.

Helende Reis Brandon Bays

Dit keer staan de docente en haar zus voor de klas. De zus van de docente is gespecialiseerd in de helende reis en zij zal vandaag de les begeleiden. We beginnen met een goede gronding waarbij we even contact proberen te maken met plekken in ons lichaam die anders, onplezierig aanvoelen. Welke emotie hangt daarbij? En ik herken al gauw heel veel verdriet. Na de uitgebreide gronding, wisselen we kort een schoudermassage uit en doen we even aan beweging om ons lijf wat beter te kunnen laten ontspannen. Dan neemt de zus van de docente de leiding en verteld ze ons hoe zij in aanraking is gekomen met de helende reis van Brandon Bays. We krijgen te horen dat zij officieel is opgeleid om deze vorm van therapie te kunnen geven en ze legt uit hoe de helende reis precies werkt. Als ze daarmee klaar is, nemen we met zijn allen heel grondig het script door zodat we na de lunch klaar zijn voor het ‘echte’ werk. Voordat we gaan lunchen wordt ons geadviseerd om heel dicht bij ons zelf te blijven en weinig te kletsen met andere mensen. Dit bevordert straks het proces.

Al snel is duidelijk met welke klasgenoot ik de helende reis ga uitwisselen. Wij beiden waren aan het begin van de dag sceptisch en onrustig omdat we beiden niet het idee hadden dat we het hele proces goed kunnen doorlopen. We besluiten dat ik als eerste de helende reis onderga.

Het is wat lastig uit te leggen hoe de helende reis precies werkt zonder het script er helemaal bij te halen, maar ik zal proberen kort uit te leggen hoe het werkt.
Bij de gronding kwam er al een plek van verdriet naar boven zetten in mijn buik. De helende reis begint als ik mijn ogen moet sluiten en me moet concentreren op het verdriet. Mijn klasgenoot vraagt me om dat gevoel steeds groter te maken, groter en nog groter. Wat er dan gebeurt is echt lastig uit te leggen, maar als je je intens verdrietig voelt, zorg je er normaal gesproken wel voor dat je een uitweg neemt. Je zoekt afleiding door bijvoorbeeld grapjes te maken of te gaat eten bijvoorbeeld. Nu was het de bedoeling om rustig in dat intense verdriet te blijven zitten. Ik begon ook behoorlijk te huilen, maar gaande weg werd het verdriet vanzelf behapbaar en kwam er een andere emotie naar boven en bij mij was dat boosheid…. Vervolgens was het weer de bedoeling om dat gevoel van boosheid nog groter te maken, nog bozer te worden. Op dat moment kwam de docente even bij ons zitten en ze vraagt mij om mijn handen voor mijn borst naar voren te duwen terwijl zij tegen duwt. Ik moet van haar al mijn boosheid gebruiken om haar weg te duwen. Met ongekende krachten duw ik zo hard ik kan en voel ik in ene frustratie opkomen (de volgende emotie). We gaan een tijd zo door totdat er geen andere emotie meer op komt zetten. Dat is het moment dat je je eigen ziel gewoon als zijn ervaart. Het onderscheid tussen mijn lichaam en de omgeving valt weg. Ik ben in ene alles, en alles is mij. Ik kan niet uitleggen hoe dit voelt, maar van hieruit gaat het proces verder met alle kennis en wijsheid die mijn ziel tot zich heeft, lopen we de verschillende emoties door om te kijken wat mijn ziel daarover te zeggen heeft. Een aantal bijzondere antwoorden komen naar boven die ervoor zorgen dat de heftigheid van de emoties verdwijnt. Dan komen we bij de emotie waar een herinnering zit en nemen we plaats bij een denkbeeldig kampvuur. Bij het kampvuur wordt van ziel tot ziel gesproken met de mensen die betrokken zijn bij de emotionele herinnering. Het is belangrijk dat op dat moment alles uitgesproken wordt om de emotionele herinnering in je lichaam op te heffen en de heling te kunnen starten.
Bij mij is dat een gesprek met mijn moeder. Ik vraag haar waarom ze toen ik kind was niet naar mij luisterde en zag wat ik nodig had. Ik spreek alle frustratie, boosheid, verdriet etc. naar haar uit. Ik leg uit wat het met mij gedaan heeft en vraag aan haar waarom ze zo gehandeld heeft. Dan komt diep van het zielwezen van mijn moeder het antwoord. Mijn moeder is een sprankelende ziel, maar ze is dat gaandeweg kwijtgeraakt. Ze wilde eigenlijk in dit leven veel meer dan alleen maar moeder zijn, maar dat is de overtuiging die in haar hoofd geplaatst is door haar opvoeding en omgeving. Ze wenste zo veel meer voor mij dan alleen moeder zijn, dat ze er alles aan gedaan heeft om te voorkomen dat ik dat in mijn hoofd haalde. Ze zag dat ik anders was in mijn jeugd en probeerde mij te beschermen tegen een sociaal isolement. Dat ik daardoor dingen moest doen en accepteren die ik moeilijk vond als kind, schoof ze daarom opzij. In mij zag mijn moeder het kleine meisje dat zij ooit ook zelf was en ze wilde koste wat kost dat beschermen. Ze is trots op mij en erkent mijn wijsheid en persoonlijke groei. Ze zegt dat ik verder in het leven ben dan zij ooit gekomen is en daarom is ze trots. Mijn ziel legt haar uit dat het enige wat ik van haar nodig had dat ze me zag zoals ik was, niet al die overtuigingen. Ik zocht alleen de erkenning en bevestiging. Ik wil niet voldoen aan overtuigingen van anderen. Dat maakt het nu zo moeilijk in mijn leven te achterhalen wat IK wil. Los van alle andere wensen en overtuigingen van anderen.
Als we alles uitgesproken hebben en voor mij ook duidelijk is wat de motieven waren van de ziel van mijn moeder, vergeven we elkaar en sluiten we de reis verder af. Compleet afgemat, maar enorm kalm doe ik mijn ogen weer open.

Dan is het mijn beurt om mijn klasgenoot de reis door te laten maken. Vanwege de privacy en het vertrouwen dat er moet zijn als je een helende reis maakt, zal ik hier verder niets over vertellen behalve dat ik het bijzonder mooi en eervol vond om mijn klasgenoot te kunnen helpen met de helende reis. Ondanks dat we beiden erg sceptisch waren aan het begin van de dag, zijn we beiden erg opgelucht en blij dat we dit hebben mogen meemaken. We kijken er naar uit wat dit te weeg zal brengen de komende tijd.

Aan het eind van de dag, legt de docent nog even uit dat de gesprekken op zielsniveau hebben plaatsgevonden en dat de betrokken personen bij het kampvuur onbewust de gesprekken ook meegemaakt hebben. Het kan best zo zijn dat onderlinge verhoudingen of relaties plotseling veranderen als gevolg van de helende reis die we vandaag hebben doorgemaakt. Enkele weken later merk ik dat de band met mijn moeder wat stroever loopt dan anders, maar ik kan het makkelijker van me af laten glijden. Er is een soort innerlijke rust en acceptatie gekomen, waardoor ik mijn gevoelens beter onder controle heb aangaande mijn moede. Ik blijf me goed blijf voelen over wat ik aan het doen ben, ondanks dat mijn moeder me niet begrijpt of wil begrijpen en dat uit in commentaar of opmerkingen.

Myst

/door
, ,

Boek review – Hoog Sensitieve Personen

Nadat mijn vriendin Nienke en mijn regressietherapeut Wendy me wijzen op het feit dat ik een Hoog Sensitief Persoon (HSP) ben, besluit ik me te verdiepen in Hoog Sensitiviteit.
Nienke is zelf ook HSP en raadde mij het boek van Elaine Aron aan waarin zij veel van zichzelf in herkende. Ik besluit het boek Hoog Sensitieve Personen aan te schaffen voor op mijn e-reader.

De samenvatting
Elaine Aron zelf psychotherapeut maar ook HSP, combineert de resultaten van haar wetenschappelijke onderzoeken met haar ervaringen als therapeut. Daardoor begint deze publicatie met het bespreken van het wetenschappelijke bewijs dat Hoog Sensitiviteit daadwerkelijk een fysiologische eigenschap is. Elaine is uiteindelijk gekomen tot een simpele, maar duidelijke test die snel aangeeft in welke mate je HSP bent. Wat blijkt 1 op de 5 mensen worden geboren met een verhoogde mate van gevoeligheid. Het is een erfelijke eigenschap.
Veel hoog sensitieve personen zijn uiterst consciëntieus en intuïtief en vaak de creatieve kunstenaars en schrijvers. Naast positieve eigenschappen heeft HSP zijn ook lastige kanten. Mensen met hoge sensitiviteit hebben de neiging om snel overweldigd te raken door grote groepen mensen of een drukke omgeving. Vaak trekken mensen met hoge sensitiviteit terug uit dergelijke situaties en kruipen in hun schulp. Hierdoor ontwikkelen ze een onzekerheid en ervaren ze sociale belemmeringen. Alle eigenschappen van hoog sensitiviteit worden uitgebreid besproken waarbij veel praktijkgevallen en tips om met overgevoeligheid om te gaan, van onzekerheid af te komen worden besproken. Het vinden van een nieuwe sociale balans is het uiteindelijke doel van de auteur in de publicatie.

Hoog Sensitieve Personen

Voordat ik deze publicatie begon te lezen was ik lichtelijk sceptisch over de uitspraak van mijn psychotherapeut en vriendin Nienke dat ik ook een hoog sensitief persoon zou zijn. Met name de gesprekken met Nienke deden me twijfelen. Ze vertelde mij verschillende dingen die ze in het boek tegen kwam en precies op haar van toepassing waren. Zij is erg gevoelig voor sfeer en dat is ook één van de oorzaken die ervoor gezorgd heeft dat ze het niet naar haar zin had op haar werk en haar draai niet goed kon vinden. Zij herkende ook veel van mij in de publicatie, maar ik vond dat contrasterend. Nienke en ik zijn namelijk best wel verschillend. Zij houdt van festivals en feestjes, is goed in het leggen van sociale contacten en ik daarentegen vermijd juist festivals en grote groepen mensen. Ik ben goed in het aangaan van sociale banden, maar dan wel graag 1 op 1 en niet in een groep want dan voel ik me een beetje onhandig. Nienke heeft 4(!) keer de Nijmeegse vierdaagse gelopen en vond de sfeer en gezelligheid, maar ook sociale verbintenissen daar fantastisch. Ik gruwel al bij het idee dat ik in zo’n mensenmassa moet opgaan voor het verdienen van medaille. Dus hoe konden zij en ik beiden HSP zijn?

De eerste paar hoofdstukken waren theoretisch en droog van stof. Ik persoonlijk vond het wat moeilijk om door te komen. Hoog sensitieve personen zijn bewuster, gevoeliger, ingetogener dan anderen en daardoor sneller van slag door chaos, harde geluiden of mensenmassa’s. Vervolgens wordt uitgelegd dat hoog sensitieve personen vaak gezien worden als verlegen vanwege de eigenschap dat zij zich terugtrekken in een (nieuwe) situatie. Dit begint vaak al in de kindertijd waarbij kinderen gekenmerkt worden als zeer verlegen of zelfs sociaal achterlopend op leeftijdsgenootjes. (Feit: veel huilbabies zijn hoog sensitief en huilen dan vanwege de overdaad aan prikkels die ze ontvangen. Zij en kleine kinderen met HSP hebben meer tijd nodig om nieuwe situaties te verwerken en krijgen dan vaak de stempel “verlegen”)
Aangezien ik mezelf niet herkende in het begrip “verlegen” begon ik te twijfelen of ik wel echt HSP was. Gelukkig legde Elaine Aron uit dat verlegen bij HSP inhoudt dat je je sociaal onhandig kan voelen in nieuwe situaties of bij nieuwe mensen. Vanaf dat moment klikte er iets in mijn hoofd. Er stond in de publicatie letterlijk vermeld dat die sociale onhandigheid zich kan uiten daadwerkelijk onhandig worden. Het omstoten van een glas of per ongeluk verslikken in een hapje hoort daarbij. Dat is zo typerend voor mij, ik moest hardop lachen. Eindelijk had ik een reden gevonden voor mijn man om uit te leggen dat ik er niets aan kan doen als ik bij nieuwe mensen over de vloer kom en dan iets onhandigs uithaal. Dat is dus gewoon mijn hoog sensitiviteit die overuren gaat draaien en dan kortsluiting veroorzaakt in mijn zenuwstelsel.
Zonder dollen, vanaf dit moment werd het boek één groot feest van herkenning voor me. De meest gekke eigenaardigheden van mijzelf stonden hier gewoon op papier uitgelegd. Van het snel kunnen zien van logaritmen tot het niet kunnen onthouden van gezichten. Ik ben duidelijk een introverte HSP en vermijd graag situaties die voor veel prikkels zorgen. Mijn vriendin Nienke is een extroverte HSP en zoekt juist prikkels op.
Veel reviews geven aan dat de publicatie droog van stof is, en daar kan ik bij inkomen. Echter vele boeken die nu gepubliceerd zijn over hoog gevoeligheid hebben dit boek van Elaine Aron als bron. Zij is de grondlegger geweest van het begrip HSP. Daarom raad ik je aan dit boek zeker te lezen als je vermoed dat je HSP bent of veel met HSP mensen te maken hebt. Ook veel van de tips over het herzien van je jeugd in de nieuw verworven wetenschap dat je hoog sensitief bent, doen je bepaalde dingen in nieuw perspectief plaatsen. Je krijgt meer begrip voor je reactie en emoties in bepaalde situaties. Je krijgt letterlijk meer inzicht in je eigen handelen.
Uiteindelijk behandelt Elaine in een apart hoofdstuk hoe het zit met hoog sensitieve personen en hun werk. Bij het lezen van dit hoofdstuk rolde ik mijn bed uit (ik las het’s avonds in bed). In dit hoofdstuk werd precies uitgelegd wat ik voelde en ervaarde in mijn baan als officemanager bij een kleine uitgeverij. Vaak doorzien HSP’s heel snel situaties en ontwikkelingen in de markt waardoor ze vaak met nieuwe bijzondere inzichten op de proppen komen die niet altijd begrepen worden of voor waardevol aangezien worden binnen het bedrijf. Ik liep hier heel erg vaak tegenaan. In vergaderingen had ik ideeën of voorzag ik nieuwe ontwikkelingen, maar mijn baas nam die nooit serieus. Als dan een jaar later precies bleek uit te komen wat ik al lang had aan zien komen, had ik altijd het “Told yo uso” gevoel. Hierdoor voelde ik me nooit serieus genomen. Ook miste ik heel duidelijk een daadwerkelijke diepere betekenis van mijn werk. Ik kreeg niet het idee dat ik een fundamentele bijdrage zat te leveren aan de maatschappij, terwijl ik heus wel een belangrijke bijdrage leverde in de uitgeverij. Veel HSP’s krijgen dan ook een burn-out en worden op deze gedwongen om op zoek te gaan naar werk waar ze geen energie in verliezen, maar juist krijgen! Daadwerkelijk met je zielemissie bezig zijn is voor HSP’s belangrijker dan voor mensen die niet HSP zijn. Ook leverde dit hoofdstuk inzicht in mijn eigen ontevredenheid in mijn werk. Het feit dat je als officemanager vaak mensen aan je bureau krijgt, leidt tot veel externe prikkels. Ook werd mijn werk met name bepaald door anderen die dingen bij mij over de schutting gooiden. Iets waar ik niet gelukkig van werd. Ik ben iemand die veel liever het werk zelf in de hand houdt (en dus ook de invloed van prikkels). Ik trek graag zelf een project, in plaats van ondersteunend bezig te zijn. Vaak genoeg starten HSP mensen dan ook een eigen bedrijf waarin ze zelf de mate van prikkels kunnen bepalen. Stukje bij beetje wordt duidelijker voor me wat voor een werkomgeving bij mij past.Hoogsensitiviteit als uitdaging

Zoals ik al zei, het boek van Elaine Aron is voor vele mensen een eyeopener geweest en nu dus ook van mij. Als je wilt beginnen met het begrijpen wat HSP is, en net als ik behoefte hebt aan wetenschappelijke onderbouwing van het bestaan van deze fysiologische eigenschap, lees dan dit boek. Mocht je een wat minder zware publicatie willen lezen raad ik je de verschillende publicaties aan van Marian van den Beuken. De publicatie Hooggevoeligheid als uitdaging is iets toegankelijker vanwege het ontbreken van de droge theoretische onderbouwing.

Myst

/door
, ,

Regressietherapie – sessie 2

Naar aanleiding van de eerste regressiesessie bij mijn therapeut Wendy, sta ik wat vaker stil bij de beperkende gedachten die in mijn hoofd rondzingen. Ook het manipulatieve gedrag van de oude man in mijn vorige leven, spookt door mijn hoofd. De druk die hij op zijn zonen zet om precies te doen wat hij wil. Een paar dagen na de eerste regressiesessie was ik op visite bij mijn moeder en werd ik geconfronteerd met de begrenzing en manipulatie die ik bij haar voel en dus uiteindelijk ook mezelf opleg.

Mijn moeder en ik zitten even te kletsen en dan vraagt mijn moeder plotseling of ik haar eens goed kan uitleggen wat ik doe met de healing-opleiding. Het verbaast me, maar het voelt als een oprechte poging van haar kant om te begrijpen wat ik aan het doen ben sinds ik geen baan meer heb.

Ik begin te vertellen dat ik eerst een intuïtieve opleiding gevolgd heb waarbij we via meditaties onszelf bewuster proberen te maken van hele subtiele veranderingen in en rond ons eigen lichaam waardoor je intuïtieve waarnemingen helderder worden. Bij het woord “meditaties” haakt mijn moeder in haar lichaamshouding al af. Ik probeer nog uit te leggen dat je naast een fysiek lichaam ook een energetisch lichaam hebt, dat wetenschappelijk is aangetoond, als ik haar gezicht zie vertrekken. Op dat moment begin ik in mijn hoofd maar ook daadwerkelijk het gesprek aan te passen. Ik probeer mijn uitleg te versimpelen door een eenvoudig voorbeeld te gebruiken waarin ik aan geef dat mijn moeder zelf heel goed aanvoelt wanneer iemand in haar “personal space” (en dus aura) komt te staan. Dan zegt ze dat ze dat wel voelt, en ook vaak genoeg ergens aan denkt zoals een rekening en dat ie dan de volgende dag op de deurmat valt. Als ik aanhaal dat dat dus je intuïtie aan het werk is en ik daar dus mee meer leer werken, trekt mijn moeder haar wenkbrauw vertwijfeld omhoog.
Ik ga nog een stap verder, ik begin te vertellen over chakra’s en dat afhankelijk van wat je daar voelt of kunt zien, kunt waarnemen of mensen problemen hebben op het betreffende gebied waar de chakra voor staat. Ik neem als voorbeeld de keelchakra en vertel mijn moeder dat als die te dicht staat, mensen het dus moeilijk vinden om hun verlangens daadwerkelijk uit te spreken, moeite met communiceren. Dan zegt mijn moeder letterlijk:
“Ja, Maaike dat zal wel,….”
Dan leg ik nog in 1 korte zin uit dat ik met een healing-opleiding dus energie in het energetische lichaam van mensen weer op andere manieren laat stromen en zo dus mensen kan helpen. Dan verandert mijn moeder plotseling het onderwerp van het gesprek. Als ik nog even laat vallen dat ik ook naar een regressietherapeut ga, draait mijn moeder met haar ogen en geef ik het op om uit te leggen wat ik allemaal aan het doen ben. Ik stop de conversatie over mezelf met een algemene opmerking dat ik dus lekker druk bezig ben.

Eenmaal in de auto op weg naar huis valt het me op dat mijn moeder weer hetzelfde deed als jaren geleden bij het kiezen van een muziekinstrument. Ze geeft de indruk dat je alles kunt vertellen, maar als het puntje bij paaltje komt wil ze alleen horen wat zij wil en goed vindt. De indruk wordt gewekt dat alles mogelijk is, maar de daadwerkelijke uitkomst is dat alleen iets goed is als het past in mijn moeders visie. Tijdens mijn gesprek met haar heeft ze ook aan mij gevraagd hoe ik denk mijn geld te gaan verdienen met de healing-opleiding. Precies één van de beperkende gedachten die ik maar in mijn hoofd herhaal en me bij voorbaat al afhoudt van behaalde keuzes.Ik heb sinds de dood van mijn vader het gevoel dat mijn moeder niet onvoorwaardelijk van haar kinderen houdt. Ze zegt van wel, maar ze stelt altijd eisen waaraan we eigenlijk moeten voldoen om in haar ogen de perfecte kinderen te zijn. We moeten iets anders studeren, andere partner, ander werk, andere woning, andere kleren, andere hobby’s hebben want zij vindt dat het eenmaal zo hoort. Er is NOOIT een moment dat ik het gevoel heb dat ze alles wat ik doe, accepteert ondanks dat ze het niet begrijpt.
Ik dacht dat ik me daar los van gemaakt had. Ik doe echt wat ik wil, maar ik merk dat ik niet open durf te zijn naar mijn moeder. Ik vertel haar niet meer alles en wat ik vertel, filter ik. Als ik mezelf afvraag waar ik bang voor ben, dan kom ik niet tot een antwoord want ik voel geen angst, ik merk dat ik de afwijzing meer dan zat ben en dus de confrontatie niet opzoek. Ik weet dat ik haar toch niet van inzicht kan laten veranderen. Dat is met name de reden dat ik mijn gesprek uiteindelijk staak of filter.

In de eerste regressiesessie waarbij ik terugging naar een vorig leven als kruidenvrouw ben ik letterlijk gedood door iemand die mij niet begrijpt. Is dit dan het thema van mijn ziel?

Nadat ik dit Wendy allemaal verteld heb, haal ik ook even aan dat ik een innerlijke strijd voelde tijdens de tweede healing-opleidingsdag en dat die strijd een week lang voortduurde waarbij mijn keukenmuur vijf keer geverfd werd. Ik vertel van mijn bevindingen dat ik het erg belangrijk vind om gezien en gehoord te worden door de docenten van de healing-opleiding. Het lijkt erop dat ik opzoek ben naar validatie van mensen met kennis van “in mijn ogen” spirituele zaken. Als zij me dan niet zien, voel ik me gelijk diep geraakt.

Wendy geeft aan dat ik een Hoog Sensitief Persoon ben dat vroeger niet erkend is in mijn opvoeding met alle gevolgen van dien. En we wijzen twee beperkende overtuigingen aan waar ik aan wil werken:
• De continue angst dat ik dingen fout doe
• De bevestiging die ik nodig heb om mijn eigen gevoel te valideren

We haken in op het laatste probleem en Wendy vraagt mijn ogen te sluiten…….

Ik voel dat er aan mijn arm getrokken wordt. Ik zie voor me een jongetje dat meegetrokken wordt. Wendy vraagt of ik die jongen ben.

Als ik me probeer te verplaatsen in de jongen, voel ik mijn buik samentrekken van angst. Mijn mond wordt droog en trekkerig van angst. Het jongetje staat voor me en kijkt dwars door mij heen naar iets, een galg denk ik. Ik probeer te kijken wie hem vasthoudt, ben ik dat of een dier?

Ik heb moeite om het beeld helder te krijgen.
Wendy vraagt nog een keer of ik het jongetje ben of dat ik degene ben die bij de galg staat.
Uiteindelijk voel ik dat ik die jongen was. Wendy vraagt hoe oud ik ben en dan wordt het nog duidelijker, want ik zeg onmiddellijk “7 jaar”.
Wendy probeert via verschillende invalshoeken om in de situatie te komen, maar uiteindelijk werkt het als ze me vraagt iets verder terug te gaan in de tijd. Het duurt even maar uiteindelijk zie ik een helder beeld verschijnen van drie kinderen die aan het spelen zijn met een grote regenplas. Ik ben één van die kinderen en zit met een stok lekker te roeren in de regenplas. Ik voel dat ik op moet passen voor de mannen met harnassen. Ik ben met een enorme focus in het water aan het kijken, maar heb een ongekende waakzaamheid over me waar ik blind op vertrouw. Met mijn intuïtie hou ik mijn omgeving in de gaten. Het valt me op dat ik een leren lap om mijn voeten gebonden zie als schoenen. Wendy vermoedt dat het de middeleeuwen betreft. Als Wendy vraagt hoe mijn gezin eruitziet, zie ik mijn moeder staan met een lang schort aan een baby verzorgen. Ik word in de ochtend het huis uitgezet en mag mezelf vermaken door buiten te spelen. Mijn vader is smid en gaat in de ochtend naar zijn werk.

Dan zie ik een appel. Wat er met de appel is weet ik niet, maar ik moet van Wendy blijven kijken naar die appel. Wat wil die appel mij vertellen?
Dan voel ik een enorme hoofdpijn opkomen. Ik voel iets door mijn hoofd schieten en begin te huilen terwijl ik gewoon op een stoel in de kamer bij Wendy zit. Wendy geeft aan dat ik nog een keer moet proberen te voelen wat die appel betekend. Ik word heel bang en huil onbedaarlijk. Ik merk dat het jongetje in zijn broek plast doordat ik het zelf langs mijn benen warm voel worden, terwijl ik nog gewoon op de stoel zit.

Plotseling komt het eerste beeld terug en wordt het duidelijk. De man die mij terugtrekt is mijn eigen vader. Ik moet van hem op een houten schavot (geen galg) staan met een appel op mijn hoofd. De mannen in harnassen schieten een pijl op mij af om de appel te raken, maar die gaat door mijn hoofd en ik sterf meteen.

Mijn vader deed heel koel en afstandelijk tegen mij (als kleine jongen), maar ik voelde zijn angst en zijn onwil om te doen wat hij moest doen. Ik voel dat hij een keuze moest maken tussen zijn eigen leven of met mijn leven gokken. Hij heeft een vrouw en nog een kind dus hij kiest om mijn leven in de waagschaal te zetten in de hoop dat ik het zal overleven. Op het moment dat ik naar het platform getrokken word, weet ik al dat ik het niet overleef door mijn sterke intuïtie. Als ik daar eenmaal sta, plas ik mezelf onder van angst. Ik moet mijn rechterzij naar de mannen met harnassen toe keren. De angst is duidelijke voelbaar in mijn onderbuik. Ik smeek mijn vader nog om het niet te doen, ik begrijp het niet, mijn vader is streng maar zou me nooit laten vermoorden. Waarom doet hij dit?
Volop twijfel sterf ik meteen als de pijl mijn hoofd door gaat. Mijn gevoel zei heel duidelijk dat mijn vader dit nooit gewild had, maar hij deed afstandelijk en koel tegen me en ik kreeg niet de bevestiging van hem dat mijn gevoel juist was dat hij dit niet wilde.

Dan moet ik terug van Wendy naar het moment dat ik sterf. Ik zie van het één in het andere moment dat mijn lichaam op de grond ligt, terwijl ik sta. Ik begrijp het niet goed, wel voel ik mijn door urine warm geworden broek niet meer. Ook voel ik de angst niet meer. Ik kijk op en zie dat mijn vader boos wordt op de mannen met harnassen, maar hij moet zijn koelte bewaren om ook niet nog zelf gedood te worden. Dan stijg ik op.

Wendy vraagt of de jongen nog wat nodig heeft. Ik ga terug om te knuffelen met mijn moeder, die me gemist heeft en uiteindelijk knuffel ik ook mijn vader die in huilen uitbarst en blij is om me weer te zien. Hij geeft aan dat het hem spijt. Wendy geeft aan dat ik mijn lichaam goed moet voelen en ik merk dat er linksvoor bij mij in mijn donkere plek een zachtroze vrolijk vlekje zit die bij de jongen hoort. Dan geeft Wendy me een oefening waarbij ik de angst van de vader (30%) en de jongen (70%) moet uitademen.  De vrolijke bubbelige energie van de jongen mag ik weer terug inademen.

Dan sluiten we de sessie af. We praten wat na over allerlei dingen, terwijl ik weer een beetje bijkom in de huidige tijd. Eenmaal thuis zoek ik op internet op hoe leren schoenen in de middeleeuwen eruit zagen en kom het volgende plaatje tegen.

schoenen-middeleewen

Ik schrik, exact zoals ik het zag in de sessie met Wendy!
Ik heb dan nog geen idee hoe deze sessie doorwerkt in de weken die daarop volgen.

Myst

/door

Healing-opleiding – Dag 2

Ik ben wat eerder op de plek waar we de healing-opleiding krijgen en zit te genieten van een kop cappuccino in de kantine als ik nog een klasgenoot herken van mijn vorige opleiding. Zij kon niet aanwezig zijn op de kennismakingsdag, maar vanaf nu is ze ook onderdeel van onze groep. Terwijl ik met haar aan het kletsen ben over mijn afscheid op mijn werk komt de docent aangelopen en begroet haar hartelijk en hij geeft aan blij te zijn dat ze er weer is. Ik krijg een aai over mijn schouder. Ik weet niet waarom, maar onmiddellijk voel ik me onzeker en geraakt.

Niet snel daarna zitten we weer in ons leslokaal te gronden. Na de grondingoefening gaan we aan de slag met de locatie van ons energetisch lichaam. We zijn erg gauw geneigd om bij dierbare mensen met onze energie naar voren te leunen. Letterlijk naar de persoon toe. Willen we iemand met man en macht helpen dan gaan we naast ons fysieke lichaam, ook met ons energetische lichaam naar voren leunen. Doordat we dat doen, zijn we kwetsbaarder voor andermans emoties en gevoelens en kunnen we die zelfs overnemen. Door te leren energetisch in balans (in het midden) te blijven, kunnen we neutraler iemands problemen, emoties en zorgen aanhoren zonder dat we deze ons eigen maken. We oefenen in eerste instantie dit met de energie van een plant en daarna oefenen we dit met elkaar. Al snel merk ik dat ik erg geneigd ben om inderdaad naar voren te leunen in mijn energetisch lichaam als het dierbare personen betreft. Ik doe het heel erg bij mijn broertjes, ik wil hen altijd heel graag helpen. Ik weet dat het soms beter voor ze is om ze dingen zelf te laten doen. Ik realiseer me des te meer dat als ik energetisch in balans ben, ik sneller onderscheid kan maken wanneer mijn broertjes mijn hulp of alleen een luisterend oor nodig hebben. Op hetzelfde moment besef ik ook dat ik naar voren leun met mijn energetisch lichaam bij mijn moeder omdat ik op zoek ben naar erkenning en waardering. Op het moment dat ik dat niet krijg voel ik me dubbel zo hard geraakt.

BAF,…. Dan wordt in ene duidelijk waarom het mij zo raakte dat ik voorafgaand aan de les onzeker werd toen de docent mij een aai over mijn schouder gaf en mijn vriendin een dikke knuffel. Dat voelde voor mij letterlijk als een keiharde afwijzing. Het voelde alsof ik niet gewaardeerd werd. Ik voelde me niet goed genoeg. Ik begon onmiddellijk aan mezelf te twijfelen; “Heb ik iets verkeerds gedaan?” en “Waarom vindt de docent mij niet aardig?” waren gedachten die gelijk door mijn hoofd schoten. Ik leunde met mijn energetisch lichaam naar de docent toe voor erkenning en die kreeg ik op dat moment niet. Ik zoek met name erkenning en blijk van waardering van mensen die in mijn ogen ergens verstand van hebben. Pas als de docent van de healing-opleiding zegt dat ik dingen juist aanvoel, dan pas geloof ik het. We hebben het hier over gevoel. Wat ik voel kan eigenlijk alleen IK voelen en niemand anders. Waarom geloof ik dat niet, waarom twijfel ik continue aan mezelf? Ik blijf worstelen met deze vraag en als we in de les doorgaan met een meditatie waarin het schoonmaken van onze vorige levens aura centraal staat, gaan mijn hoofd en lichaam in protest.

Op het moment dat we weer onze ogen dicht moeten doen, merk ik dat ik ze open wil houden. Ik heb echt geen zin meer in ‘nog een meditatieoefening’. In mijn hoofd raast het.

“Wat zit ik hier in deze debielenklas te doen? Een beetje aura’s voelen en energetisch leunen naar een f*cking plant? Iedereen die ik dit buiten de opleiding vertel lacht me vierkant uit. Ik lach mezelf vierkant uit. Hoe kan ik ooit bedacht hebben dat dit me zou helpen met het vinden van mijn passie en persoonlijke kracht? Wat the f*ck passie omzetten naar een betaalde baan. Beetje met je armen in de lucht zwaaien onder het mom van ‘ik help iemand met mijn helende energie’.
Rot op met je vorige levens aura, de eerste regressiesessie met Wendy is gewoon oplichting geweest. Ik ben officieel gek. Er worden dingen gewoon in je hoofd gepraat zonder je het merkt. Als de docent me niet mag, wat zit ik hier dan te doen? Hij kan me toch niet helpen als hij dat niet wil.”

Terwijl ik geïrriteerd met mijn armen over elkaar zit en in overweging neem om gewoon de klas uit te lopen, komt de tweede docente aangelopen om me te helpen met mijn meditatie. Ze legt haar linkerhand op mijn rug ter hoogte van mijn hartchakra en ik sluit automatisch mijn ogen. “Wellicht helpt dit” denk ik. Vervolgens wil de docente haar rechterhand op mijn voorhoofdchakra leggen, maar zonder dat ik het zie of haar hand voel draai ik woest mijn hoofd weg. Ik schrik van mijn eigen reactie en de docente fluistert in mijn oor dat de strijd die nu innerlijk gaande is, groei betekend. Ze laat haar hand nog even op mijn hartchakra aan de rugzijde en legt haar andere hand op mijn schouder. Dan loopt ze naar een ander om ook diegene te helpen. De razende gedachten zijn gekalmeerd in mijn hoofd, maar ik voel me duidelijk onrustig als we aan de lunch beginnen.

Tijdens de lunchwandeling bespreek ik mijn onzekerheid met mijn klasgenoot die wel hartelijk begroet werd door de docent . Ik vertel haar dat de begroeting van de docent mij aan het twijfelen bracht, maar dan bevestigd ze mij wat ik ook al geconcludeerd had. Zij vond het ook opmerkelijk hoe de begroeting ging, maar zij dacht ook dat zij hartelijk begroet werd omdat ze er de vorige les niet bij was. De docent was in haar ogen extra blij dat ze vanaf nu er wel bij kon zijn. Mij heeft hij de eerste les al hartelijk begroet. En dat was inderdaad zo. Wel vond ik het fijn om te horen dat zij ook even moest nadenken over wat er die ochtend was gebeurd. “Ik ben dus toch niet gek, dat we met verschillende intentie begroet werden was correct.

Na de lunch beginnen we aan een visualisatieoefening waarbij we ons huis van onder tot boven reinigen van alle oude energie en opvullen met schonen frisse energie. Langzaamaan kom ik weer in de les, totdat we aan de slag moeten met een healing. We moeten een partner zoeken om een healing mee uit te wisselen en omdat we met een oneven aantal zijn, blijf ik over. Je raadt het al. Ik mag een healing uitwisselen met de docent. Ik kijk mijn klasgenoot aan als ik naar hem toe loop. Zij zegt nog: “Het moet zo zijn, kennelijk moet je nog even wat rechtzetten”. Als ik bij de docent sta, biedt hij in ene een verontschuldiging aan. Hij zegt letterlijk: “Ik weet of ik iets gedaan heb, maar als dat zo is dan biedt ik je mijn excuses aan.” Zonder te snikken rolt er een traan over mijn wang. Ik geef aan dat het niet iets is wat hij gedaan heeft. Het gaat meer om hoe ik om ga met dingen.

Ik start met het geven van de healing aan de docent. In het begin ben ik erg onzeker. Het voelde voor mij als een soort examen doen. In het begin van de healing moet ik de docent helpen gronden en hij merkt dat ik afstand houd. Hij geeft aan dat ik dichterbij moet staan. Dan ga ik aan de slag met healingenergie. Weer heb ik last van tintelende armen en kippenvel, maar het werkt de docent is tevreden.
Dan is het de beurt aan de docent om mij een healing te geven, maar voordat hij dat doet overlegt hij met zijn collega wie mij de healing gaat geven en wie de rest van de klas begeleid. Ik merk dat de onzekerheid weer toeslaat. “Zie je wel, de docent wil jou niet healen”. Maar dan gaat hij alsnog de healing bij mij uitvoeren, hij stond erop.

Tijdens de healing is de docent vooral achter me bezig met het schoonmaken van mijn aura aan de achterkant. Als hij uiteindelijk ook mijn hoofd energetisch leegmaakt, merk ik dat ik een heleboel begrenzingen los kan laten. De innerlijke strijd die heel de dag duurt, lost op. Vervolgens wordt mijn energie weer aangevuld. Dit voelt lekker en ontspannend en ik zak dieper in de stoel. Ik merk dat mijn schouder weer opspeelt. De docent gaat verder en richt zich ook op mijn voorhoofdchakra. Ik wil mijn hoofd weer wegtrekken en er rollen weer wat tranen over mijn wangen, maar ik laat het toe.

Als we staan na te praten hebben we het even over mijn donkere wolk die ik steeds linksvoor voel in mijn aura. De docent geeft aan dat hij dat wil weghalen, maar als hij dat doet voelt hij het gelijk terugschieten. Hij geeft aan dat er hele hardnekkige overtuigingen zitten. Het is ook niet van één leven, er zitten meerdere overtuigingen uit meerdere vorige levens vast in die wolk. Het is net een ui die ik laag voor lag moet afpellen. Tot slot zegt de docent dat ik bijzondere helende energie heb. Iedereen heeft een verschillende vorm van helende energie en bij mij is dat ‘healing vanuit compassie en liefde’. Ik krijg mijn eigen donkere wolk en overtuigingen niet weg met mijn harde resultaatgerichte aanpak. Ik moet mezelf met meer compassie en liefde behandelen.
Het doorzettingsvermogen en de resultaatgerichte houding hebben me in het verleden heel ver gebracht, liefde en compassie zullen me nu verder brengen.

Myst

/door
,

Intake Regressietherapie – Deel 2

Mijn ouders
Als mijn regressietherapeut Wendy me vraagt hoe ik mijn eigen ouders heb ervaren in mijn jeugd, begin ik als eerste te vertellen over mijn vader.

Ik start met de onverwachte dood van mijn vader en dat dit veroorzaakt werd door een afgescheurde aorta. Wendy haakt hier even op in en verteld dat zij een boek heeft gelezen over gemoedstoestanden van mensen en hoe ziektes daarmee samenhangen. Dan vertelt ze mij dat er letterlijk in het boek vermeld staat dat inflexibiliteit van hart en bloedvaten kan ontstaan door een rigide opvoeding. Deze informatie bezorgt me kippenvel. Ik vertel dat ik na zijn dood abrupt gestopt ben met mijn spirituele pad omdat ik niet geconfronteerd wilde worden met de niet-stoffelijke energie van mijn vader. Wendy merkt op dat hier angst bij mij zit. En als ik het woord paranormaal laat vallen, valt het haar op dat mijn stem zelfs overslaat.

Dan ga ik verder en vertel dat mijn vader een echte arts was, ’s ochtends vroeg weg, ’s avonds laat thuis. Hij had echt een hart voor de patiënt en een hekel aan de bureaucratie in ziekenhuizen. Mijn vader hielp graag kennissen en familie met zijn kennis. Een ander aspect daarvan was dat hij vaak zijn werk letterlijk mee naar huis nam. Mijn vader was trauma-chirurg en gespecialiseerd proctoloog. Als mijn vader het leven van een kind verloor op de operatietafel (omdat het kind was aangereden), nam hij zijn frustraties mee naar huis. Mijn vader kon dan extreem boos worden als mijn licht niet aanstond op mijn fietsje als ik in schemer in de tuin aan het spelen was. Als kind kon ik deze uitbarstingen niet goed plaatsen ondanks ik er onder gebukt ging of ze aanvoelde komen. Nu begrijp ik dat het de angst was om mij te verliezen net zoals hij dat kind verloor op de operatietafel. Ook hier haakt Wendy even op in dat met name trauma artsen energie mee kunnen nemen van overleden personen en dat het zeer waarschijnlijk is dat ik dit als kind opgepikt heb. Op het moment dat Wendy dit zegt, voelt het alsof er een puzzelstuk in mijn hoofd op zijn plek valt. Ik weet niet waarom, maar ik voel me opgelucht dat ze deze informatie met me deelt. Vervolgens vertel ik dat mijn vader het liefste op een andere manier met zijn handen bezig was. Hij was zendamateur en gek van modelvliegtuigbouw. Als hij aan het knutselen was aan één van zijn vliegtuigen hadden we de bijzonderste gesprekken. Mijn vader vroeg ik altijd om hulp bij de zakelijke dingen in het leven zoals mijn scriptie en situaties in en rond mijn werk.

Mijn moeder heeft verpleegkunde gestudeerd en is tandartsassistente geweest. Toen ze 21 was, trouwde ze met mijn vader en twee jaar later ben ik geboren. Nadat ik geboren was, is mijn moeder gestopt met werken en heeft daarna ook nooit meer gewerkt. Al mijn neven en nichten vinden mijn moeder de gekke, impulsieve en leuke tante. Ik vond het echter irritant als kind. Na de dood van mijn vader heeft mijn moeder heel lang het verdriet niet kunnen verwerken. Omdat mijn moeder de dood van mijn vader niet onder controle had, probeerde ze haar kinderen op een dwingende manier onder controle te houden. Aangezien we volwassen zijn en onze eigen weg gingen, resulteerde dit niet altijd in een bevredigend resultaat voor haar en werden we onderling tegen elkaar uitgespeeld.
Mijn oudste broertje heeft altijd een bijzondere plek in het hart van mijn moeder, wat hij was erbij op het moment dat mijn vader stierf en heeft hem geprobeerd te reanimeren. Mijn jongste broertje speel de benjaminrol met verve. Hij krijgt alles voor elkaar en als kind kwam hij overal mee weg. Mijn moeder probeerde ons altijd te stimuleren door ons uit te dagen. Als we een 9 hadden gehaald, vroeg ze altijd waarom het geen 10 was.
Wendy vraagt naar de identiteit van mijn moeder, maar ik heb moeite om die te geven. Ik vertel dat ik het idee heb dat haar identiteit een beetje verloren is gegaan toen mijn vader overleed. Ze heeft geen echte hobby’s, passie of werk waar ze mee bezig is. Wendy geeft aan dat ze moeite heeft om een goed beeld te vormen van mijn moeder, en ik geef aan dat ik dat ook lastig vind om te verwoorden.

Wat wel naar boven kwam na de dood van mijn vader is het feit dat de relatie tussen mijn ouders een bijna een exacte kopie bleek te zijn van de relatie tussen mijn overgrootouders aan mijn vaders kant. De rolverdeling en het manipuleren van de kinderen heeft in mijn opvoeding ook een rol gespeeld. Terwijl mijn vader en moeder de relatie van mijn vaders ouders veroordeelden, deden ze precies hetzelfde met hun eigen kinderen.

Mijn jeugd
Dan vraagt Wendy om iets over mijn eigen jeugd te vertellen. Haar eerste vraag luidt letterlijk: hoe is je geboorte gegaan? (Vaak kunnen traumatische geboortes van invloed zijn in je onbewuste) Ik geef aan dat ik er in drie vloeken en een zucht ter wereld ben gekomen. Geen complicaties, niks.
Het eerste wat ik me kon herinneren van mijn jeugd was toen ik tussen 4 en 6 jaar oud was. Ik had hele levendige dromen waarin ik rond kon vliegen. Die dromen kwamen regelmatig terug en op een avond besloot ik om het vliegen zelf te testen. Ik zie mezelf nog bovenaan de trap staan en tot drie tellen. Dan spring ik het trapgat in…… en na wat gedonder lig ik dus beneden onderaan de trap met een gebroken arm….
Van de val, de gebroken arm en het feit dat mijn vader mijn arm rechtgezet heeft in het ziekenhuis weet ik niks meer. Maar de dromen, die staan me nog super helder voor de geest. Wendy moet lachen om dit verhaal en verteld dat kinderen hele spirituele wezens zijn omdat ze nog zo open staan voor alles. Mijn dromen waren waarschijnlijk soort van uittredingen waardoor ik ze zo levendig ervaarde. Ook met deze opmerking valt er een puzzelstuk op zijn plek. Ik vertel ook dat ik als kind vaak in het donker naar het plafond aan het staren was en tv-ruis ervaar. Ik zie kleine zwart/wit bolletjes trillen. Nu zie ik dat niet meer zo helder, tenzij ik in ontspannen toestand naar het plafond ga zitten staren. Rond de leeftijd van 6-8 had ik twee onzichtbare vriendjes genaamd Bugs en Bunny. Die twee vriendjes waren levensecht, en er was er altijd één van de twee jaloers. Speelde ik met Bugs, dan was Bunny jaloers en omgekeerd.

Ik vertel dat ik diverse beroepentesten gedaan heb waaruit ALTIJD naar voren kan dat ik óf manager/leidinggevende óf arts moest worden. Ook is er altijd naar boven gekomen dat ik intuïtief sterk ben. Ik heb al heel lang geen idee wat ik het allerliefste zou willen doen. Het valt me op dat ik heel erg mezelf beperk in mijn denken. Ik denk heel snel van mezelf at ik dingen niet zou kunnen of goed kan voltooien. Ik ben met name Beta gericht, waarbij biologie en genezing altijd wel mijn interesse getrokken heeft. Ik voel me thuis in ziekenhuizen (mijn hele familie heeft een medische achtergrond bijna).
Ik ben spiritueel bezig geweest in het verleden. Ik heb een paranormale chat begeleid en heb mezelf ooit bevangen gevoeld door andermans energie waardoor ik na de dood van mijn vader daar nooit meer mee te maken wilde hebben. Ik ben een half jaar na de dood van mijn vader gaan werken voor de kleine uitgeverij, en dat werk was eigenlijk onder mijn niveau, ondersteunend en niet uitdagend in een voor mij niet open omgeving. Ik kan erg slecht tegen mensen die niet zichzelf zijn. Ik ben zelf wel duidelijk, open en oprecht. Mensen ervaren mij als recht door zee en dat kan soms confronterend zijn.
Dan wil ik nog vermelden dat ik al heel mijn leven een naar gevoel krijg in mijn onderbuik als ik een kerk in ga. Als ik daar niet voor een begrafenis of bruiloft aanwezig moet zijn, ren ik het liefst zo snel mogelijk weer naar buiten. Ik krijg letterlijk het gevoel dat mijn leven ervan af hangt. Dit gevoel komt niet door mijn ouders of een nare ervaring in mijn jeugd. Mijn ouders zijn niet gelovig en hebben ons open opgevoed. Maar ik voel gewoon dat aan een kruis dat in een ziekenhuiskamer hangt energie kleeft. Heb ik met objecten vanuit het geloof altijd. Vervolgens vertel ik van de pijn in mijn linkerschouder en de connectie van mijn moeder en mijn ervaring in de Intuïtie en Persoonlijke Kracht Opleiding waarbij mijn innerlijke kind niet gehoord wordt als ze probeert aan te geven wat ze op een bepaald moment ziet.

Na bijna twee uur gepraat te hebben, trekt Wendy een paar conclusies:
• Er vindt duidelijk herhaling van geschiedenis plaats in mijn familie. Dat geldt voor de manipulatie en beheersing door angst.
• Ook is er vaak een veroordeling over anderen, terwijl de betrokken persoon vervolgens precies hetzelfde ook doet.

Wendy heeft er vertrouwen in dat we met een paar sessies de kern van het probleem gevonden hebben en geeft me de opdracht mee om na te denken waarom en sinds wanneer ik mijn hart niet meer kan horen.
We plannen een maand later de eerste regressietherapie in.

Myst

/door
,

Intake Regressietherapie – Deel 1

Op 11 januari 2017 had ik mijn intakegesprek met Wendy. Voorafgaand aan dat gesprek moest ik mijn geboortegegevens doorgeven. Wendy maakt namelijk gebruik van een uitgebreide geboortehoroscoop om dieper inzicht te krijgen in je karakterstructuur en eventuele knelpunten die in je horoscoop aanwezig zijn.
Ik had geen idee wat ik in het intakegesprek kon verwachten dus enigszins zenuwachtig belde ik aan.

Wendy werkt vanuit huis en ze was precies zoals ik me had voorgesteld. Een warme, zeer vriendelijke open vrouw met een leuke speelse kant. Het feit dat Wendy afgestudeerd is in de psychologie en zich daarna verdiept heeft in regressie- en reïncarnatietherapie gaf mij het vertrouwen in haar kundigheid. Het belangrijkste argument echter om Wendy te benaderen, was haar kennis en ervaring met spiritualiteit. Eenmaal in haar behandelkamer, werd de link met spiritualiteit gelijk duidelijk voor me. Omgeven door edelstenen, wierook, boeken en kaarsen voelde ik me gelijk op mijn gemak om vrij te praten over spirituele zaken die door andere als zweverig worden beschouwd. Wendy legt kort uit wat regressietherapie inhoudt en waarom zij het van belang vindt om ook naar de geboortehoroscoop te kijken van iemand in relatie tot het vraagstuk waarvoor zij ingeschakeld wordt. Dan begint ze te vertellen over mijn geboortehoroscoop.

Mijn geboortehoroscoop
Ik ben geboren op 2 april en overduidelijk een Ram in mijn doen en laten, dat was Wendy al direct opgevallen bij mijn binnenkomst. Mijn ascendant is Leeuw. Je ascendant zegt iets over hoe je overkomt op andere mensen. Wanneer Leeuw als ascendant hebt, kom je zelfbewust, zelfverzekerd over en maak je een waardige indruk. Je hebt een aangeboren autoriteit en een flinke portie optimisme, creativiteit en energie. Je houdt ervan om de leiding te hebben en zaken groots aan te pakken. Dit alles klopt als een bus en dan verteld Wendy me dat in mijn geboortehoroscoop drie belangrijke planeten in het teken Vissen staan (Mercurius, Mars en Venus). Vissen zijn heel erg gevoelig. Gevoeligheid is een eigenschap die je niet snel zal koppelen aan het sterrenbeeld Ram en daarom is het bijzonder dat er drie belangrijke planeten tijdens mijn geboorte in dit teken stonden. De invloed van de drie planeten in vissen is volgens Wendy terug te vinden in het feit dat ik een enorme verbeeldingskracht heb, creatief ben, mijn intuïtie sterk is en ik mezelf makkelijk wegcijfer ten koste van anderen.

Ik val bijna uit mijn stoel op dat moment…. Kennelijk staat zelfs in mijn horoscoop vast dat ik intuïtief sterk ben, kan ik er dan nog omheen???? Ook de verbeeldingskracht bevestigt dat ik altijd denk in plaatjes. Ik moet echt een beeld hebben van een iets om het te kunnen begrijpen.

Dan zegt Wendy: “Jij bent iemand die voor zichzelf moet werken, en dat kan zelfs iets zijn wat nog niemand doet of uitgevonden heeft. Je bent een leider, een trekker en neemt graag mensen mee. Ik begrijp wel dat je in een ondersteunende baan overspannen bent geraakt. Totaal geen ruimte voor jouw natuurlijk leiderschap…..”
Deze opmerking voelt als een enorme bevestiging van wat ik altijd in mijn functioneringsgesprekken zei tegen mijn werkgever. “Ik ben geen ondersteuner,…”

Wendy verteld ook nog even over nog een opvallende kleine planeet genaamd Cheiron (Cheiron betekend: de gekwelde leraar, ik kan andere mensen goed helpen met een probleem als ik hetzelfde eerst zelf doorgemaakt heb)
Deze planeet geeft aan waar andere mensen vinden dat jouw talent verscholen ligt zonder dat je dat zelf in de gaten hebt. Je blinde vlek als het ware. Bij mij stond deze in het teken van de Stier. Stier is het teken van geld en bronnen en duidt op talenten en mogelijkheden om dingen te bezitten. Als hier mijn verborgen talent in verscholen ligt, dan moet ik dit in gedachten houden.

Familiegeschiedenis
Vervolgens wil Wendy mijn familiegeschiedenis bespreken omdat patronen in de geschiedenis zich herhalen en enorm van invloed kunnen zijn op mijn vraagstuk waarom het voor mezelf nog steeds niet duidelijk is wat ik het allerliefste zou willen doen.

We beginnen met mijn vaders kant. Mijn vader is strikt katholiek opgevoed, maar zoals ik het noem met een B-kant van de bijbel. Discriminatie en manipulatie waren de twee kernwoorden die omhoog komen als ik over hen sprak.
Mensen met een ander geloof of achtergrond werden door mijn grootouders niet geaccepteerd. De vrouw van de broer van mijn vader was joods, maar die is nooit geaccepteerd door mijn oma. Desondanks dat, was het dezelfde joodse tante die tot op het laatst heel veel voor mijn oma gezorgd en geregeld heeft ondanks dat ze nooit de goedkeuring of acceptatie van mijn oma kreeg. Zo diep zat die discriminatie in mijn grootmoeder.
Kinderen onderling werden tegen elkaar uitgespeeld of tegen elkaar opgezet. Er werd van de heren (mijn vader had 1 broer en 2 zussen) in de familie verwacht dat ze geneeskunde gingen studeren, want dat had aanzien. Ook speelde angst een belangrijke rol in het leven van mijn vader. Zo mocht hij niet buiten voetballen in verband met mogelijke blessures. Ook mocht mijn vader niet knikkeren, want in knikkers kon je stikken en zo voorts….
De relatie tussen mijn oma en opa aan mijn vaders kant had een traditionele verdeling. Mijn opa was cardioloog en had aanzien in de maatschappij zoals gebruikelijk was in die tijd. Mijn oma maakte daar dankbaar gebruik van door perfect de rol aan te nemen: “De vrouw van,…”. Mijn oma gaf het geld dat mijn opa verdiende om alles te kunnen kopen wat in haar macht lag. Duidelijk geval van status verwerven door een rijkdom aan bezittingen op te bouwen. Mijn opa aan vaderskant had een iets speelser karakter, maar mijn oma was een strenge rigide vrouw. Mijn vader had een afstandelijke relatie met zijn ouders waardoor we er niet vaak naar toe gingen. Een band met de ouders van mijn vader heb ik nooit echt gehad.

Dan bespreken we mijn grootouders aan mijn moeders kant. Mijn opa bedroog mijn oma met meerdere vrouwen en het was uiteindelijk hun oudste zoon die het genoeg vond en mijn opa het huis uitzette. (Helaas heeft deze oudste zoon zijn eigen vrouw enkele decennia later ook meerdere malen bedrogen.)
Opa was zo lief om voor ons kleinkinderen een spaarrekening te openen waar hij tot onze 18de verjaardag iedere verjaardag geld op stortte. Als we 18 jaar oud waren mochten we het geld gebruiken, maar dan alleen voor onze culturele opvoeding (wat als een soort dwang voelde)
Mijn oma was een hele lieve, zachtaardige vrouw die moeite had om voor zichzelf op te komen. Het is mijn allerliefste oma en ik heb haar kennis van de natuur en verhalen van de tweede wereldoorlog altijd fascinerend gevonden. Bij haar heb ik nooit het gevoel gehad dat ze mensen beoordeeld of afrekende op hun afkomst, opleidingsniveau of geloof. Ze hield van reizen en puzzelen en had een enorme wijsheid. Helaas is na de dood van mijn oma, is er een familievete ontstaan over haar erfenis. Continue werden waarheden verdraaid en manipulatieve spelletjes gespeeld, die mijn moeder van haar oudste broer vervreemde.

Dan wil Wendy in gaan op mijn eigen opvoeding en vraagt hoe ik mijn vader en moeder in mijn jeugd ervaren heb.

To be continued…

Myst

/door