Berichten

Terugblik – Een jaar geleden,…

Inmiddels is het een jaar geleden toen ik begon aan de intuïtie en persoonlijke kracht opleiding in Rotterdam. Toen kon ik nog niet weten wat het me allemaal zou brengen. In het tweede gesprek met mijn loopbaancoach raadde ze mij aan om deze opleiding te gaan doen. Nu, een jaar later, kan ik zeggen dat ik blij ben dat ik naar mijn loopbaancoach geluisterd heb.

Ik werkte in september van 2016 nog als Office Manager voor een kleine kunst en architectuur uitgeverij in Rotterdam. Ik voelde me opgebrand en niet meer in mijn element in mijn functie. Een paar maanden eerder vond ik het nodig om mijn auto tegen een andere auto aan te rijden en na een aantal nachten daarvan wakker gelegen te hebben, ben ik naar de huisarts gegaan. Wat bleek? Ik had overspanningsverschijnselen.
Overspanningsverschijnselen door een baan die te weinig uitdaging bood en totaal niet bij mij paste. Aangezien meerdere gesprekken met mijn leidinggevende niet tot een gewenste verandering leidde, begon ik tijdens de zomer zelfstandig een traject met een loopbaancoach. Het naar boven halen van mijn passie was het doel. Waar werd ik gelukkig van? Ik kon dat niet zelf hardop uitspreken. Het werd een kort traject waarin duidelijk werd dat ik beter moest leren te luisteren naar mijn gevoel. Het advies om een intuïtie en persoonlijke kracht opleiding te gaan doen, volgde al snel.

In september van 2016 had ik de eerste dag van de intuïtie en persoonlijke kracht opleiding (I&PK). Deze stond in het teken van het helder maken van je intuïtie door middel van meditaties en visualisaties. We leerden gronden en hoe we energie die niet meer bij ons past konden opruimen. Ondanks dat ik zo’n grote hoeveelheid meditaties en visualisaties achter elkaar op 1 dag best wel veel vond, kan ik me dat nu niet meer voorstellen. De intuïtie en persoonlijke kracht opleiding had mijn ogen geopend en al heel snel besloot ik door te gaan met de healing-opleiding.

Inmiddels hadden mijn werkgever en ik afscheid van elkaar genomen en zat ik begin 2017 thuis. Ik had nog geen idee wat ik nu moest gaan doen qua werk, maar dat ik verder moest met het werken aan mijn intuïtie was wel duidelijk voor me. Ik had destijds nog geen idee omtrent healing. Natuurlijk wist ik wel wat het was, maar of ik dat zelf kon was nog maar de vraag. Al snel verdwenen mijn twijfels als sneeuw voor de zon toen ik begin dit jaar begon met de healing-opleiding. Ik vond het heerlijk om te werken met energie. Tijdens de lessen kwamen we verschillende (emotionele) blokkades tegen en gingen daarmee aan de slag. Ik voelde me steeds beter in mijn vel komen, en mijn zelfvertrouwen in mijn intuïtie begon langzaam te groeien.
Dan was daar het moment dat we ook andere mensen buiten de healing-opleiding healings moesten gaan geven. De allereerste keer was bij een goede vriendin van mij en ik voelde me onzeker en raar. Tijdens die eerste healing had ik het idee dat ik maar wat met mijn armen stond te zwaaien, maar toch voelde mijn vriendin daarna een wezenlijke verandering.

Mijn zelfvertrouwen groeit en samen met een klasgenoot oefenen we buiten de les om met healings. Ik merk dat ik een eigen stijl ontwikkel waarbij ik ook mijn eigen ervaringen van de regressiesessies mee neem.
Begin 2017 startte ik namelijk naast de healing-opleiding ook met regressietherapie. Na de intuïtie en persoonlijke kracht opleiding weet ik dat ik een blokkade op mijn keelgebied heb, betreffende het uitspreken van wat ik het allerliefste zou willen doen. Ik voel dat regressietherapie mij verder kan helpen, omdat daarin ook vorige levens onderzocht kunnen worden. Ik was immers overtuigd van het bestaan van vorige levens en de invloed die dat nog kan hebben in ons huidige leven.
Ik schrijf een mail en kom in contact met mijn therapeute Wendy die mij ongelooflijk veel nieuwe inzichten heeft kunnen geven in vier regressiesessies. Al mijn vorige levens die ik onderzocht heb, hebben te maken met intuïtief zijn en daarmee werken of niet.

Na de laatste regressiesessie weet ik het zeker. Contact kunnen maken met het hogere weten en spiritualiteit zijn twee belangrijke pijlers voor mijn ziel, daar moet ik mee werken. Maar hoe kom je in contact met het hogere weten? Hoe stuur je dat? Hoe kun je dat bewust en effectief inzetten?
Dan komt de reading-opleiding om de hoek kijken die nu in september gestart is.

Een jaar geleden wist ik niets van intuïtie. Ik had ooit gehoord van chakra’s en op beurzen heb ik weleens een aurafoto laten maken, maar dat dit alles te maken heeft met een energetisch lichaam was nieuw voor me. Laat staat dat je ermee kan werken.
Ik koop en lees veel boeken over intuïtie, maar ook over energie en hoog sensitiviteit. Inmiddels was ik er wel achter dat ik een hoog sensitief persoon ben. Heel veel puzzelstukken vallen op zijn plek, ik krijg steeds meer zelfinzicht en voel dat ik enorme stappen maak in mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik krijg steeds meer grip op energie om mij heen en in mijn eigen systeem. Ik merk dat moeilijke relaties zoals met mijn moeder minder grip op mij krijgen en ik er beter mee om kan gaan. Mijn zelfvertrouwen in mijn intuïtie groeit, maar ik weet dat ik nog een weg te gaan heb. Ik weet dat ik helderwetend en helderziend ben, maar kan dat nog niet bewust inzetten of sturen. Het overkomt me nog te vaak en dat doet me besluiten om de reading-opleiding te volgen.
Een ander groot aspect is dat ik me dan tevens omring met mensen die allemaal hetzelfde doormaken. Drie klasgenoten van de healing-opleiding stromen ook door en regelmatig contact met hen is fijn. Zij doorleven dezelfde dingen en we hebben aan een half woord over spiritualiteit, intuïtie en energie genoeg bij elkaar. Het is alsof ik er een extra vriendenkring bij heb gekregen.

Heeft dit alles inmiddels geleid tot een nieuwe baan die volledig aansluit bij mijn passie?
Om eerlijk te zijn nog niet. Ik ben voornamelijk bezig geweest met het opruimen van interne blokkades en beperkende overtuigingen. Die maken de weg vrij om langzaam in te gaan zien wat bij mij past. Inmiddels ben ik al zo ver dat ik zeker weet dat wat ik ook ga doen te maken zal hebben met:

  • Het helpen van mensen
  • Problemen analyseren/oplossen
  • Intuïtief handelen
  • Spiritualiteit

Zoals je kunt zien, is er wel een duidelijke richting en stiekem durft ik te zeggen dat ik al een aardig idee heb wat voor een functie hierbij hoort. Ik moet echter nog een aantal blokkades door en meer zelfvertrouwen ontwikkelen in mijn intuïtie voordat ik dit avontuur durf aan te gaan. De readingopleiding zal mij hier vast en zeker bij helpen.

Myst

/door
, ,

A confession

Ik heb een paar heerlijke weken vakantie gehad waarin mijn aandacht voornamelijk op mijn gezin gericht was in plaats van mijn spirituele zoektocht naar een nieuw leven waarin ik een baan heb die ik vol passie uitvoer. In de vakantie heb ik verschillende boeken gelezen (waar nog recensies van online zullen komen). Wat vast niet ontgaan zal zijn op Instagram is dat het onrustig is in mijn hoofd. Ik wil graag aan de slag, weet dat ik niet pas in standaardfuncties en zeer waarschijnlijk uitkom op een zelf gecreëerde baan……Maar in wat? Dat blijft nog steeds de vraag.

Ik ben een half jaar lang bezig geweest met het volgen van een healingopleiding om beter te leren luisteren naar mijn intuïtie. Uiteindelijk wilde ik ook met mijn intuïtie leren werken. Dat voelde goed en ik had het idee dat mijn persoonlijke ontwikkeling met sprongen vooruitging. Ook kwam ik er met behulp van mijn regressietherapeut achter dat ik een Hoog Sensitief Persoon ben. We losten in diverse regressiesessies een aantal blokkades op in mijn lijf die allemaal te maken hadden met het werken of volgen van mijn intuïtie. De relatie met mijn moeder is daarbij al een aantal keer aangehaald. Het inzicht dat ik HSP ben, geeft veel herkenning en inzicht in mezelf.

Eind juni ontving ik mijn diploma en ben ik een officieel gecertificeerde healer. De healings die ik geef, ervaar ik als bijzonder en ik ontwikkel daarin steeds meer zelfvertrouwen. Maar ik weet ook dat ik niet alleen maar bezig wil zijn met het geven van healings. Tijdens de healingsopleiding merk ik dat ik steeds meer informatie doorkrijg in de vorm van beelden. Die informatie blijkt enorm vaak te kloppen. Het is duidelijk voor mij, ik moet door met een readingsopleiding want dit is mijn kracht. Ik moet leren hoe ik die beelden vanuit liefde en licht kan gebruiken om mensen te adviseren en te helpen. Dit is één van de dingen die ik altijd op de automatische piloot doe in relaties met mijn vriendinnen en/of collega’s. Dan start mijn vakantie.

Ik sta voor een grote Gotische kerk in Quimper (Bretagne, Frankrijk). Als ik omhoog kijk en een foto maak, voel ik me in ene in twee dimensies tegelijkertijd. Het heden en enkele honderden jaren geleden. Met dezelfde twijfel die ik in mijn buik heb, kijk in zowel het heden als in het verleden omhoog.
Mijn man en zoon vermaken zich prima met een draaimolen die voor de kerk staat ter ere van het Keltisch Muziekfestival dat op dat moment gaande is. Ik besluit de kerk binnen te gaan om te kijken of mijn nare onderbuikgevoel, wat ik altijd in kerken ervaar, nog steeds aanwezig is gezien mijn laatste regressiesessie. Eenmaal binnen in de kerk, blijf ik vlak achter de deuren staan. De kerk is enorm groot en er zijn veel gekleurde glas-in-lood ramen te zien. Het valt me op dat ik me niet meer zo naar voel. Het onderbuikgevoel, dat ik al heel mijn leven in kerken heb, is weg. In plaats daarvan voel ik een enorme eenzaamheid. Wie begrijpt me nou als ik praat over tegelijkertijd in diverse dimensies leven? Als ik het heb over onbegrensd bewustzijn? Of praat over het terughalen van je eigen energie over de grenzen van tijd en ruimte?
Ik heb hele lieve vrienden die zeer ruimdenkend zijn en een fantastische man. Maar die verklaren me echt voor gek.

Dan ben ik een week later met mijn man en zoontje op bezoek bij mijn moeder en gebeurt er iets wat mij jarenlang in zijn greep heeft gehouden. Dit keer ben ik me er bewust van en voel ik wat het met me doet.
Wat gebeurde er?
Om dat uit te leggen moet ik eerst wat opbiechten.

Ik heb het al eerder gehad over de ietwat gecompliceerde relatie met mijn moeder, maar wat ik tot nu toe niet verteld heb is dat mijn moeder al jaren een alcoholist is. Dit is verergerd sinds de dood van mijn vader die ze nooit heeft kunnen verwerken, maar ook voor de dood van mijn vader was mijn moeder al jarenlang aan de drank.
Zo het hoge woord is eruit. *Zucht* Laten we bij het begin beginnen.

Ik ben bij mijn moeder op visite. Meestal blijven we een paar uurtjes (maximaal drie) want langer hou ik het gewoon niet vol. Nu weet ik dat dit energetisch verbonden is, ik ben HSP remember? We staat op een gegeven moment allemaal in de mooie tuin van mijn moeder te kijken hoe mijn zoontje speelt met de grote Berner Sennenhond van mijn moeder. Plots valt het me op dat mijn moeder niet meer bij ons staat. Ik moest nog wat vanuit de schuur halen en besluit naar binnen te gaan om de schuursleutel te halen. Terwijl ik via de achterdeur de keuken inloop, voel ik nog voordat ik iets hoor of zie dat mijn moeder iets geheims aan het doen is. Ze is in een aangrenzende kamer om de hoek en als ik de schuursleutel in de keuken pak, hoor ik dat ze heel zacht een fles terugzet in de kast. Op dat moment realiseer ik me dat al mijn zintuigen op scherp staan. Ik ben me zelfs bewust van het geknisper van iedere zandkorrel onder mijn schoenen. Ik doe alsof ik mijn moeder niet hoor, draai me om en loop weer naar buiten om de schuur in te gaan. Op dat moment roept mijn moeder quasinonchalant dat er nog een doos naar de schuur moet. Als ik klaar ben in de schuur en de sleutel wil terughangen in de keuken, staat mijn moeder buiten in de tuin met mijn man weer naar mijn spelende zoontje te kijken. Ik sta even stil in de keuken en check mijn eigen lichaam en energie. Mijn hartchakra en buikchakra voelen verkrampt. Alsof er keihard op die gebieden geduwd wordt. Ik voel een enorm schuldgevoel en ik vraag me af waarom IK me schuldig voel, terwijl ik eigenlijk mijn moeder betrapte.

Dan valt het kwartje, het is niet MIJN schuldgevoel. Het is van mijn moeder. Ik krijg plotseling de enorme behoefte om in de kast te kijken of ik het de situatie juist aanvoelde toen ik de schuursleutel pakte.
De kastdeur die altijd op slot zit, was nu niet op slot. In de kast staat een nat leeg glas tussen de andere glazen en op een plank lager staat een wijnfles met de dop er los op. Dit is zichtbare bevestiging van mijn gevoel. Het schuldgevoel is niet van mij. Mijn buik- en hartchakra verkrampten omdat ik me niet veilig voelde in mijn opvoeding. Ik heb niet de mogelijkheid gehad om te kunnen manifesteren (derde chakra) wat ik het allerliefste zou willen doen (hartchakra). Dit is het gevolg geweest van mijn opvoeding door een alcoholische ouder en de afwezigheid van de ander (mijn vader werkte veel). In de beste wil van mijn moeder vond zij het noodzakelijk om voor mij te bepalen wat het beste voor me was. Hierbij is jarenlang mijn eigen wil onderdrukt. HET resultaat van mijn moeders eigen opvoeding gecombineerd met haar verslaving, die aanzet tot manipulatie en dominantie. Via dominantie had zij controle op haar leven en haar kinderen. Zij drong haar wil aan ons op en dat voelde ik heel duidelijk in mijn twee chakra’s, gecombineerd met een schuldgevoel over haar drankmisbruik.

DAT heeft de healingsopleiding mij gebracht. Ik realiseer me veel beter wat van mij is en wat van een ander is qua emoties en energie. Ik word me bewust wat het met me doet en kan er (met wat moeite) los van komen. Al jaren geleden heb ik me neergelegd dat mijn moeder alcoholist is die niet geholpen wil worden. Een verwoede poging van mij om haar te confronteren resulteerde in een ordinaire familieruzie waarin ik voor psychisch gestoord werd uitgemaakt door mensen die op dat moment heel nader bij me stonden. Ik heb destijds moeten kiezen voor mezelf en heb toen bijna een jaar geen contact gehad met mijn moeder. Ik kwam tot het inzicht dat de enige die mijn moeder kan helpen zij zelf is. Ik heb alleen controle op de manier hoe ik omga met de communicatie of energie die mijn kant op komt. De enige die de invloed van deze ziekte (want dat is een alcoholverslaving) bij mijn moeder anders kan benaderen ben ik zelf. In de omgang met mijn moeder moest ik rust gaan vinden om nog wel een band met haar te kunnen hebben, zonder geraakt te worden door de verslaving. Je zult begrijpen dat dit een proces van enkele jaren is geweest met vele ups en downs. Nog steeds leer ik dus iedere keer, maar ik kan nu wel zeggen dat ik een soort van band met mijn moeder heb zonder dat de verslaving mij nog heel hard raakt.

Betekend dit dat ik niet verdrietig word van deze situatie? Dat ik niet boos ben op die ziekte die mijn moeder in haar greep heeft? Dat ik mijn moeder niet liever gezond zou willen zien? Natuurlijk! Maar ik ben al zo ver dat ik weet en accepteer dat de enige die dat kan, mijn moeder zelf is. Zij is verantwoordelijk voor haar leven en ik voor die van mijzelf.

Ik neem mijn verantwoordelijkheid dat ik door die ziekte in ons gezin, mezelf op een verkeerde manier ben gaan neerzetten in de wereld. Ik heb te lang mijn eigen wil, mijn eigen wensen verwaarloosd om te kunnen overleven. Ik ben te ver van mezelf af gaan staan. Ik heb mezelf aangeleerd om me aan te passen aan de omgeving in plaats van mezelf te laten zien. De loyaliteit die je als kind naar je ouders hebt is werkelijk bizar groot.
Ik realiseer me dat ik nu wel degene ben die de situatie kan veranderen, en ik ben aan het veranderen. Ik zie de verbanden tussen een onveilige huisbasis, hoog sensitiviteit gebruiken om je omgeving te scannen alvorens je handelt, jezelf aanpassen om te overleven, en de sterke intuïtie die ik daardoor ontwikkeld heb.
De eenzaamheid die ik voel deels veroorzaakt door schaamte, maar ook de eenzaamheid horende bij het ontdekken van je eigen spirituele pad. Diepgaande inzichten laten zich niet in woorden uitdrukken. Terugkomen bij wie je werkelijk bent, is het pad van een lichtwerker. Dit is om een reden niet gemakkelijk, maar dat is wat ik ben. Een lichtwerker en ik zal verder blijven gaan om mijn inzichten te delen. Soms wat luchtiger, soms dus wat zwaarder van stof, maar altijd open, eerlijk en ongezouten. Precies zoals ik ben!

Myst

P.s. Als je dit leest lieve mamma, dan weet je dat ik van je hou, maar ook dat ik je loslaat om zelf je leven in te richten zoals jij zelf wenst. Als je hulp nodig hebt, ben ik er altijd voor je. Je moet het wel vragen en willen. Mijn liefde is er altijd, alleen soms niet zoals jij het wenst.

/door
, , , , ,

Regressietherapie – sessie 4

Op weg naar mijn regressietherapeut Wendy schijnt het zonnetje en voel ik me goed. Innerlijk weet ik dat dit voorlopig de laatste sessie zal zijn. Vandaag gaan we de laatste puzzelstukken oplossen. Ik voel het.

Eenmaal binnen vraagt Wendy hoe het met me gaat. Ik vertel haar vol trots dat ik mijn healing-opleiding afgerond heb en ze feliciteert me. Dan vertel ik over de laatste drie lessen van de healing-opleiding. Het feit dat de term lichtwerker naar boven is gekomen en dat ik dat niet kende. Dat de docent mij daarin bevestigd, maar ook in het feit dat ik vele vorige levens heb gekend. Ik vertel van het steeds meer beelden kunnen zien en we praten even over de religieuze energie die in enkele chakra’s is overgedragen vanuit de familielijn van mijn vader. Het is zo fijn om daar gewoon met Wendy over te kunnen praten, waarbij zij enkele zaken nader voor mij verklaard. Dan vertel ik haar over de healing die ik kreeg van een klasgenoot waarbij ik heel helder voor ogen kreeg dat in een vorig leven mijn buik opengereten is. De zin “Eens kijken of de duivel in haar huist” deed mij erg denken aan mijn angst voor kerken.

Dan praten we verder over mijn gevoel in mijn buik als ik in een kerk ben. Wendy geeft aan dat het trauma wellicht opgeruimd kan zijn, maar het stuk van mijn ziel uit die tijd wellicht nog hulp nodig heeft. We besluiten dit verder te onderzoeken.

Ik vertel dat ik kerken ervaar als zwart, donker en zwaar. Ik geef aan dat ik dat echt in mijn buik en keel voel. Wendy voelt op dat moment ook haar keel die wordt dichtgeknepen. Ze vraagt me om goed te voelen welk beeld daarbij hoort. Ik ben iemand die probeert te schuilen in een kerk, maar ik weet dat ik zal sterven. Wendy vraagt of ik man, vrouw of kind ben. Ik geef aan dat ik een vrouw ben, maar ook een kleine jongen. Ik kan niet kiezen, ik ga heen en weer tussen de jongen en de vrouw, maar uiteindelijk geef ik aan dat ik de vrouw ben.

Wendy vraagt me te kijken wat er gebeurt, maar ik zie het niet. Het enige wat ik door krijg is dat ik angstig om me heen kijk op zoek naar een uitweg, maar die is er niet. Aangezien we hier even vastlopen in de regressie, vraagt Wendy me verder terug te gaan in de tijd, wanneer alles nog goed was. Ik zie mezelf rondlopen in een dorp wat lijkt op het dorp uit één van mijn eerdere regressies. Wendy legt uit dat je inderdaad meerdere levens op dezelfde plek kunt hebben.
Ik draag een mooie groene jurk en heb rood haar. In het dorp zijn niet veel mensen met rood haar, dus men ziet mij als een bijzondere verschijning. De mannen kijken naar mij, en sommige vrouwen zijn jaloers. Toch zijn het de vrouwen in het dorp die mijn kennis raadplegen en om hulp vragen. Als Wendy doorvraagt, wordt het mij duidelijk dat men mij vanwege medicinale kennis raadpleegt en dan met name bij geboortes. Ik maak zalven, drankjes, maar ook kruidenmengsels voor vrouwen om klachten tijdens de zwangerschap te verlichten.

Wendy vraagt of ik alleen ben, maar dan zie ik de jongen, die ook in de kerk aanwezig was. Hij is mijn zoon van negen jaar oud. Ik heb ook een man, maar die is jager. Mijn man is vaak op pad en dat vind ik prima. We hebben elkaar niet fysiek nodig om van elkaar te houden of bij elkaar te zijn. Mensen vinden het raar, maar wij voelen geen afstand tussen ons als we gescheiden zijn van elkaar. Aangezien mijn man vaak op pad is, ben ik afhankelijk van de inkomsten die bij meebrengt als hij thuiskomt. In de perioden dat hij weg is, ga ik spaarzaam om met de inkomsten. Door hulp te bieden aan de vrouwen in het dorp, ontvang ik vaak een vergoeding in natura waardoor ik de perioden dat mijn man weg is goed kan overbruggen.

Jezus KruisTerwijl ik bezig ben met mijn werk, vraagt Wendy wat er om me heen gebeurt. Ik zie dat een man van de kerk in het dorp zielen probeert te werven voor de kerk. Hij heeft een groot jezuskruis vast en verkondigt dat men in de hel zal landen als men zich niet houdt aan de regels van de kerk. Ik merk dat steeds meer mensen zich hierbij aansluiten. De sfeer in het dorp veranderd. Er wordt angst gezaaid en via angst worden zielen geworven voor het geloof. Wendy vraagt wat ik er van vind. Ik geef aan dat ik heel duidelijk voel dat die man onzin loopt te verkondigen. Ik WEET dat er geen hemel of hel bestaat. Net als dat de aarde rond is en niet plat. Ik besluit heel duidelijk om mijn mond te houden, maar ik voel wel aan dat steeds meer mensen zich beginnen af te vragen of wat ik doe wel strookt met wat de kerk verkondigd.

Dan is het avond en komt er een oudere vrouw met haar dochter aan mijn deur. De dochter is aan het bevallen, maar het gaat niet goed. De oude vrouw vraagt mij haar te helpen. In eerste instantie word ik boos, ze zijn veels te laat bij me gekomen. Het kind ligt gedraaid. Dan probeer ik met al mijn kennis en kunde de vrouw te helpen met haar bevalling, maar het is al te laat. Het kindje komt dood ter wereld omdat de navelstreng een aantal keer om de nek van de baby is gedraaid. Het kindje heeft geen zuurstof meer binnengekregen via de navelstreng en is in de buik al overleden tijdens de weeën. Als Wendy me vraagt wat er vervolgens gebeurt, geef ik aan dat de oude vrouw boos op mij wordt. Ze geeft mij de schuld van alles. Als zij haar dochter en doodgeboren kleindochter meesleurt het huis uit voel ik in mijn buik dat dit me mijn leven gaat kosten. Ik probeer de pas bevallen vrouw wat kruiden en zalven mee te geven voor de wonden en haar verdriet, maar ik weet dat dit niet zal helpen bij het voorkomen van mijn dood. Mijn zoontje komt naar beneden gewekt door het lawaai. Ik probeer hem gerust te stellen, en stuur hem weer naar zijn bed. Dan begin ik met het schrobben van mijn onderarmen en handen. Ik probeer met man en macht al het bloed van me af te schrobben en mijn huis te reinigen. Wat ik ook probeer weg te poetsen, het gevoel van dat dit hele voorval mij mijn dood betekent raak ik niet kwijt. Uiteindelijk ga ik bij mijn zoon in bed liggen en vlak voordat ik in slaap val, realiseer ik me dat ik zelf zwanger ben. Vervolgens redeneer ik mijn gutfeeling dat ik dood zal gaan weg, met het feit dat ik zwanger ben en val in slaap.

Een paar dagen na dit voorval gebeurt er nog niks, maar ik weet dat ik zal sterven binnenkort en ben op mijn hoede. Als ik op een gegeven moment door het dorp loop, word ik plots opgejaagd door een grote groep kerkvolgers. Ze willen erachter komen of de duivel in mij huist aangezien ik een dood kind ter wereld heb gebracht en me niet met kerkelijke dingen bezig hou. Ik word opgejaagd naar de kerk, en vlucht het gebouw in. Wat normaal gesproken voor vluchtelingen een heilige en veilige haven is, is voor mij niet veilig. Wendy vraagt of ik alleen ben in de kerk, maar ik antwoord van niet. Dan zie ik in ene de jongen weer die ik ook in het begin van deze regressie sessie zag. Nu weet ik dat het mijn zoon is die thuis is. Ik zie hem echter naast me in de kerk alsof hij echt bij mij is. Ik switch naar mijn zoon thuis en mijzelf in de kerk en terug. Ik WEET dat hij ook vermoord wordt door de kerkvolgers maar dan bij mij thuis.
Dan concludeert Wendy dat ik dat leven met mijn bewustzijn kan reizen in tijd en plaats. Ik WEET ook dat dit klopt, precies zoals ik de oneindigheid ervaarde in mijn healingsopleiding, namelijk vertrouwd. Op het moment dat mijn zoon dood is, keer ik terug in mijn eigen lijf in de kerk en zoek een uitweg, maar dan zie ik dezelfde priester als in het dorp. Hij kijkt mij aan en opent de deur voor de kerkvolgers. Hijzelf verschuilt zich achter de deur, en dan springen een aantal mensen boven op mij en word ik ter dood vervloekt. De priester spreekt vervloekingen uit dat ik naar de hel zal gaan, vanwege mijn daden. Ik probeer kort uit te leggen wat er tijdens de bevalling van de vrouw is gebeurd maar de mensen maken mij uit voor leugenaar.
Dan word ik woest van het woord leugenaar.

Ik kon zien dat mijn kind vermoord werd, en dat raakte mij enorm, maar het feit dat ik uitgemaakt wordt voor leugenaar maakt me werkelijk furieus. Er zijn uiteindelijk 6 mensen nodig om mij onder controle te krijgen. Wendy vindt het opvallend dat ik daar zo sterk van word. Kennelijk is er iets met ‘uitgemaakt worden voor leugenaar’. Ik vertel Wendy dat ik terwijl ik word vastgehouden door 6 mensen ik het idee krijg dat ik moet vertellen dat het Gods wil was die ervoor zorgde dat het kind dood ter wereld kwam. Dat zou ervoor zorgen dat ik een dialoog kon beginnen met de kerkvolgers, maar ik krijg het mijn strot niet uit. Ik WEET dat God niet bestaat zoals het in die tijd verkondigd werd. En ik kan gewoon niet liegen dat dit Gods wil was om mijn eigen leven te redden.

Dat is het moment dat Wendy ingrijpt. Ze geeft aan hier een splitsing te voelen in mijn verhaal. Waarom kan ik niet liegen? Ik geef aan dat dit echt een kracht van buiten mezelf is. Ik krijg het gewoon echt mijn strot niet uit. Wendy geeft aan dat ik wellicht een eed heb afgelegd die ervoor zorgt dat ik niet kan liegen. Dit voelt volgens haar niet goed en moeten we ook nader onderzoeken. Voor nu besluiten we het verhaal met de vrouw verder af te maken.

Doordat de vrouw niet kan liegen, besluit ze haar mond te houden en wordt ze ter dood veroordeeld. Mijn buik wordt door iemand opengesneden en ik zie net als in de healing-les mijn ingewanden en ongeboren kind onder mij op de grond vallen vlak voordat ik sterf. Wendy vraagt nog of die vrouw nog wat nodig heeft, maar ik geef aan dat dit herinneren al genoeg is. De vrouw wist al dat ze alleen lichamelijk sterft, maar haar ziel niet. Als Wendy nog even doorvraagt waarom ik niet een kleine leugen om bestwil kon vertellen, zodat ik niet vermoord zou worden door de kerkgangers, geef ik aan dat ik dat echt niet kon. Ik geef aan dat ik alles al wist in dat leven. Ik wist ook dat wat de kerk verkondigde niet klopte omdat ik innerlijk wist dat het in de toekomst anders is. Die toekomstige informatie hoort ook bij mij. Ik ben ook niet tegen de priester ingegaan op het plein toen hij zielen wierf voor de kerk, omdat ik wist dat het niet geaccepteerd zou worden. Ik weet de waarheid van de toekomst.

Dan wordt het in ene voor Wendy duidelijk! Ik bezat in dat vorige leven het vermogen om mijn met bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte te gaan. Zo bleef ik in contact staan met mijn man als hij op reis was en met mijn kind op het moment dat hij stierf. Dat is de reden waarom ik in dit leven bepaalde dingen gewoon WIST en nu als herinnering ervaar. Ik kon met mijn bewustzijn reizen in de tijd en was dus die tijd ver vooruit. De blokkade op mijn keel betreffende liegen bracht mij in een zeer lastig pakket. Ik kon de waarheid niet spreken want dat zou niet geaccepteerd worden (terwijl het voor mij echt de waarheid is of was) en liegen lukte ook niet. Dat was waarom ik dichtklapte en Wendy het ook voelde in haar keel toen we aan deze regressie sessie begonnen. Dat is de reden waarom ik in kerken een naar gevoel ervaar in mijn buik EN mijn keel.

Wendy vraagt me om me te concentreren op het MOETEN uitspreken van de waarheid. Waar komt die verplichting vandaan? Ik zie een donkere wolk en geef aan dat het bij mij vandaan komt. Wendy zegt dat het opgeven van de vrijheid om te kunnen zeggen wat je wil (en dus eigen wil) niet zo maar opzij kan worden gezet. De wolk voelt niet goed volgens haar en ze vraagt me om goed in die wolk te kijken. Hoe voelt het? Is het een persoon, energetische wolk of iets anders?

Piramide KristalMet enige moeite lukt het me om in de wolk te kijken. Ik zie een doorzichtige kristal in de vorm van een piramide. In dat kristal zitten mooie regenbogen. Ik vertel Wendy dat ik daarmee de afspraak heb dat ik in mijn volgende leven de waarheid MOET vertellen. Wendy verteld dat dat echt niet goed is. Dan valt bij mij het kwartje. In het kristal ligt vastgelegd dat ik niet kan liegen. Het is een contract! De wolk klaart op en is een deel van mezelf. Die wolk ben ik zelf. In een nog eerder leven heb ik gebruik gemaakt van leugens en dat heeft mijn kop gekost. Ik heb met mezelf een dialoog gevoerd voordat ik incarneerde in een volgend leven dat ik geen gebruik meer wilde maken van leugens. Vervolgens heb ik met mezelf in een contract, vastgelegd in een kristal, de afspraak gemaakt dat ik in een daaropvolgend leven niet KON liegen. Helaas liep dat dus ook niet goed af.

We besluiten het contract, dat ik op zich wel eervol vind, toch op te ruimen door het naar het licht te sturen. Op deze manier ruimen we toch een soort blokkade op in mijn energetische lichaam bij mijn keel. Als dit opgelost is, open ik langzaam weer mijn ogen.
Ik zie sterretjes en voel me wat licht in mijn hoofd als Wendy me een koekje aanbied om een te landen in het huidige leven. We praten nog even na en dan nemen we afscheid van elkaar. Ik vind het jammer om afscheid te nemen, want ik ben Wendy enorm gaan waarderen en ik hou ervan om met haar te kunnen praten over alle paranormale en spirituele zaken. Ze zal nooit raar opkijken of je oordelen over de dingen die je mee maakt. Heerlijk. Een contact dat ik niet zal vergeten.

Mijn visie,…
Toen ik met Wendy de afspraak maakte voor deze regressiesessie wist ik innerlijk dat dit de laatste sessie zou zijn. Ik wilde de afspraak persé inplannen na de laatste dag van mijn healing-opleiding. Waarom wist ik destijds niet, maar het voelde alsof dat de juiste volgorde was. Nu weet ik dat ik bepaalde dingen moest leren in de healing-opleiding die me nu in deze regressie kon brengen waar ik zijn moest.

Het besef dat religieuze energie overgedragen kon worden vanuit de familielijn, maar ook dat je trauma’s uit vorige levens nog kunt voelen in je huidige leven. Dat ik mijn bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte kan strekken en dat ik dus vanuit vorige levens maar ook volgende levens informatie kan verkrijgen. Doordat deze kennis in de tussentijd tot mij gekomen is in dit leven, kon ik nu eindelijk een beeld vormen van het leven waarin het trauma met betrekking tot kerken veroorzaakt is. Zonder deze informatie kon ik geen beeld krijgen van het vorige leven in deze regressie sessie.
Al mijn vorige levens die ik tot nu toe onderzocht heb, hebben te maken met intuïtief zijn en daarmee werken of niet. Het hogere weten en spiritualiteit zijn de twee pijlers van mijn ziel. Dit is nu wel duidelijk voor mij. Dit is de persoonlijke kracht die huist in mij en waar ik mee moet werken.

Nu WEET ik dat de kosmos op mysterieuze wijze werkt. Dingen komen in een bepaalde volgorde omdat dat de gewoon de juiste volgorde is. Of dit nu logisch is of niet.

The universe has his own way of working things out.

Just let go!
Let go
Of how
You thought
Your life should be,
And embrace the life that
Is trying
To work its way into
Your consciousness.

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 9

Dit keer besteed ik de avond voorafgaand aan de laatste dag van mijn healing-opleiding wat extra aandacht aan het uitzoeken van mijn kleren voor de volgende dag. Aan het eind van de negende opleidingsdag zouden we ons diploma krijgen en op de één of andere manier vind ik het spannend genoeg om wat meer aandacht te besteden aan mijn uiterlijk. Met een beetje tegenzin ga ik slapen, morgen is de laatste dag dat we officieel voor de opleiding samenkomen. Ik ga mijn klasgenoten missen, weet ik nu al.

In de laatste les beginnen we weer met een uitgebreide grondinsoefening waarbij we ons voorbereiden op de afstandshealing die we gaan doen. We gaan letterlijk iemand een healing geven die niet fysiek bij ons aanwezig is. Tijdens de grondingsoefening brengen we ons proefpersoon alvast in beeld en kijken wat er nodig zal zijn tijdens de healing.
Voorafgaand aan deze opleidingsdag heb ik al met mijn een van mijn beste vriendinnen afgesproken dat ik haar zal healen tijdens de afstandshealing die we in de les gaan doen. De afspraak is dat onze proefpersonen op een bepaalde tijd stil moeten gaan zitten om de healing te kunnen ontvangen. Doordat onze proefpersonen even stilzitten, kunnen ze wat beter met hun aandacht bij hun lichaam blijven. Dan is het mogelijk dat we na de healing met elkaar bellen om ervaringen uit te wisselen. Mijn vriendin Nienke heeft er zin in en zit op het afgesproken tijdstip klaar om mijn afstandhealing te ontvangen. Terwijl wij nog steeds in het leslokaal zitten, beginnen we met het visualiseren van onze proefpersonen voor ons en starten we onze afstandhealing. Nienke heeft erg veel moeite met haar energiehuishouding en mijn healing richt zich met name op het dichtmaken van energielekken in haar systeem en het schoonmaken van haar hoofd. Als ik Nienke haar ruimten (aura’s) schoonmaak valt het me op dat er drie niet-stoffelijke wezens bij haar zijn. Een oudere mevrouw, een jonge man en een kind. Bij het schoonmaken van haar vorige levens aura krijg ik duidelijke beelden van indianen door, en dan met name het landschap krijg ik te zien.

Na afloop van onze healing bespreken we eerst kort onze eigen ervaringen voordat we de tijd krijgen om met onze proefpersonen te bellen of whatsappen om ervaringen uit te wisselen. Ik vertel dat ik steeds meer beelden te zien krijg tijdens mijn healings en dat ik het beeld van Nienke steeds naar achter moest duwen omdat ik het gevoel had dat ze steeds bij mij op schoot kwam zitten. Om onze energie gescheiden te houden, moest ik het visuele beeld van Nienke steeds naar achter duwen. Wat me opviel is dat bij het healen op afstand of een glazen beeld, het voor mij makkelijker te zien is waar energielekken zitten in het energetische lijf, of welke gebieden meer aandacht nodig hebben. De docent geeft aan dat het inderdaad makkelijker en sneller gaat dan een 1 op 1 healing omdat de ruis er niet is van de fysieke aanwezigheid.

Dan bel ik Nienke. Ik vraag wie begint met het vertellen over onze ervaring en het antwoord van Nienke is: “Ik begin wel, want dan wordt mijn verhaal niet beïnvloed door jouw ervaring”. Grappig niet waar, want ook ik voelde steeds dat onze energie wilde vermengen en nu zegt Nienke het tussen de regels door ook.
Dan verteld Nienke dat ze soms tintelingen ervaarde, in haar lichaam, en dat ze kleuren zag die dezelfde waren als waar ik haar mee schoonmaakte tijdens de healing. Ook ervaarde ze dat haar holtes en hoofd gingen tintelen en schoongespoeld werden. Precies zoals ik ook tijdens de healing gedaan had. En ze vertelde dat ze op het einde zilveren naaldjes rond zich heen voelde vallen, zonder dat het pijn deed. Ik vertelde haar dat dat mijn sprinkels van Supreme Being energie was waarmee ik haar ruimtes nog even afspoelde, alleen waren ze bij mij wit licht. Zodra ik dat laatste zei, beaamde Nienke dat dat was wat ze zag, maar dat ze het niet onder woorden kon brengen. Dan vertel ik van het beeld van indianen en bevestigd Nienke dat ze al meerdere keren te horen heeft gekregen dat ze in een vorig leven indiaan geweest is. Pas toen ze dit vertelde herinnerde ik me dat weer. Al met al kwamen onze ervaringen verbazingwekkend overeen en besloten we dit vaker te doen. Ik keerde na het telefoongesprek met een euforisch gevoel terug in de les. Daar bleken meerdere mensen dezelfde ervaringen te hebben. De verhalen van de proefpersonen kwamen overeen met de ervaringen van de healers.

Na de lunch gaan we aan de slag met het hebben van contracten. Onze ziel kan diverse contracten oftewel afspraken gemaakt hebben die mogelijk belemmerend werken in het huidige leven. De docent verteld dat wanneer je vastloopt in een healing bij het opschonen van koorden of hardnekkige overtuigingen dat dit wellicht een contract kan zijn dat vastgelegd ligt in de bibliotheek van Akasha. Als we via een visualisatie oefening een contract van ons ziel oproepen om op te schonen, komt er bij mij een contract naar voren waarin ik heb vast gelegd dat ik een moeilijk leven moet ervaren om terug te komen bij wie ik ben het doel van mijn ziel. Ik besluit dat contract oftewel deze afspraak met mezelf te vernietigen. Daarna wisselen we ook een healing bij een klasgenoot uit waarbij we een contract opschonen of vernietigen.

Tot slot leren we kort iets over healing met behulp van geluid en een klasgenoot en ik vertellen van onze ervaringen over muziek met een bepaalde frequentie die je kunt vinden op youtube. Enkele weken later leer ik dat dat Solfeggio Tonen zijn.
We wisselen kort een healing met geluid uit bij elkaar, maar dit eindigt meer in een slappe lach sessie, want het is de bedoeling om schaamteloos geluiden te produceren om te kijken waar healing en dus welk geluid nodig is. Al gauw gaan we over tot het herzien van een contract met geluid, want de healing op elkaar eindigt alleen maar in hard gelach.

De les sluiten we af met een korte introductie in de readingopleiding. De docent verteld wat we daar van kunnen verwachten en in een korte meditatiesessie, leren we onszelf een korte reading te geven aan de hand van het visualiseren en interpreteren van een bloem die onszelf voorsteld. Precies zoals ik tijdens de reading met Sasha te horen kreeg.
Dit keer kreeg ik zelf wel een beeld van de bloem. Het is een mooie zachtroze pioenroos die net geopend is, maar heel veel lagen bevat. Vanbinnen straalt mooi licht en als de docent vraagt wat mijn doel is als ik naar het beeld van de bloem kijk. Ik antwoord onmiddellijk dat het de bedoeling is om mijn eigen licht te laten schijnen zodat ik een voorbeeld kan zijn voor anderen. Anderen kunnen dan mijn licht zien en ik zie het licht in anderen.

Dan is het zo ver en worden onze diploma’s overhandigd. Met een korte speech van de docent krijgt ieder van ons een ingelijst diploma van onze Healing-opleiding en mogen we onszelf een gediplomeerde aurahealer noemen. We maken de afspraak dat we allemaal de reading opleiding gaan doen, zodat we met dezelfde groep weer samen kunnen komen in september. Ik krijg steeds meer beelden door tijdens mijn healings, Ik wil weten wat ik daar nog meer mee kan en de reading opleiding lonkt. Hoe ik dat ga financieren en regelen met mijn man weet ik nog niet, maar dat ik ook deze opleiding moet gaan doen, is voor mij wel duidelijk.

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 8

De achtste lesdag vind ik een spannende dag. We gaan een healing uitwisselen op familieleden, vrienden of kennissen van onze klasgenoten. Het is de bedoeling dat we allemaal iemand meenemen naar de opleiding zodat een klasgenoot een healing kan geven op een voor hem/haar vreemd persoon. Met gezonde spanning start ik de dag.

We beginnen zoals altijd met een grondingsmeditatie, maar dit keer is deze extra uitgebreid. Vervolgens wisselen we een schoudermassage uit bij elkaar. De docent verteld ons dat we in onze healings tot nu toe alleen gewerkt hebben met kleur. Maar soms kan het nodig zijn met de elementen te werken. We bespreken de vier elementen (vuur, water, lucht en aarde) en spelen met de energie daarvan tussen onze handen. De energie van de elementen kan ondersteunend werken aan onze eigen healingsenergie. Deze kennis voelt als het laatste ontbrekende stukje van de puzzel.
We moeten buiten de opleidingsdagen om ook thuis een aantal keer healings geven en daar een verslag van maken om onze vaardigheden te ontwikkelen. Tijdens mijn healings liep ik soms tegen blokkades aan waarbij ik het gevoel had dat mijn healingsenergie niet toereikend genoeg was als ik alleen maar kleur gebruikte. Soms wilde ik al vuur gebruiken maar deed dat niet omdat ik niet wist of dat mocht of kon. Nu verteld de docent in de les, dat dat juist ondersteunend kan werken!

Tijdens de lunchpauze loop ik buiten in het mooie warme weer met een klasgenoot. Ook zij heeft het idee dat nu de ontbrekende informatie tot ons komt en we veel meer kunnen bereiken in onze healings. Het voelt aan alsof onze vermogens completer worden. We moeten lachen om onszelf en beseffen dat wat we bespreken tijdens de opleiding soms heel raar kan klinken in de oren van mensen die hier niet mee bekend zijn. We lachen gezamenlijk hardop als we vertellen hoe onze beider mannen reageren als we wat proberen uit te leggen over wat we meemaken en doen tijdens de opleidingsdagen.

Na de lunch stromen we weer in, in onze healingsenergie, en maken we onze healingsplek energetisch schoon voor onze gasten. Dan komen onze familieleden, vrienden of kennissen binnen. Mijn healee is een jonge vrouw, de zus van een klasgenoot. Zij is niet bekend met healings en vormt dus gelijk een enorme uitdaging voor mij. Ik begin met een algemene schoonmaak en kom al gauw uit op haar rechterschouder. Mijn healee heeft pijn in haar rechterschouder, maar iedere keer als ik de energie daar wat losser maak wordt mijn healee duizelig. Ik word onzeker en twijfel of ik het wel goed doe. Als het gronden en opvullen niet leidt tot een afname in duizeligheid maar juist hoofdpijn, vraag ik de docent om hulp.

Ik krijg te horen dat ik juist een heleboel los maak bij mijn healee. Ik verricht juist enorm veel energetische verschuivingen die zorgen voor het ongemak bij mijn healee. Alsof jarenlang stijfheid uit een spier wordt gehaald. Dan voelt een ontspannen staat in eerste instantie ook heel vervelend en naar, gewoon omdat je dat niet meer gewend bent. Het advies dat ik van de docent krijg is kleinere stukjes opschonen, opvullen en tussendoor meer mijn healee proberen te gronden. Ik hou me aan dat advies en langzaamaan gaat het beter met mijn healee. Als ik aan het einde van de healing vraag hoe zij het ervaren heeft, geeft ze aan dat ze zich veel minder verstrooid voelt en dus rustiger. De pijn in haar schouder is gelukkig weg en we praten nog wat na over hoe een healing werkt en door zal werken de komende drie dagen. We nemen afscheid van onze gasten en bespreken in de klas onze ervaren na. We nemen daar ruim de tijd voor.

Dan wordt het tijd om een groepshealing uit te voeren. We gaan met zijn allen in een kring zitten en sturen helende energie in ons midden. Iedereen mag iemand uit zijn of haar omgeving in gedachten uitnodigen om plaats te nemen in onze pilaar van helende energie in het midden van onze cirkel. Als we zo ver zijn, nodig ik mijn moeder uit in het midden, maar zodra haar wezen in de cirkel komt, verdwijnt ze ook weer. Ze wil het niet. Dan lijkt het bijna alsof ikzelf word meegezogen in de energie. In mijn hoofd blijf ik maar herhalen dat ik moet gronden en mezelf naar beneden moet halen om de duizeligheid die ik krijg te voorkomen. Ik krijg het gevoel mezelf te verliezen. Op dat moment roept een klasgenootje dat het haar te veel wordt en dat ze uit de groepshealing wil stappen. Zodra ze dat zegt, roep ik ook dat ik eruit wil en wij beiden schuiven onze stoel uit de cirkel om vervolgens even bij te komen. De rest gaat verder met de groepshealing. Na afloop blijkt dat mijn klasgenoot en ik de energie van de anderen te sterk vonden om het te kunnen handelen. Pas toen we de cirkel uitwaren ging het beter.

Dan praat de docent over het opruimen van holons,…. Achtergebleven energiestenen van overleden personen. De oplossing hiervoor is het wezen erbij vragen om zijn eigen energie op te ruimen en vervolgens deze te helpen het twee draaikolken in te sturen. Een draaikolk voor aarde elementen naar de aarde en een draaikolk voor de kosmos elementen richting de kosmos. Als de docent dit uitlegt krijg ik het weer benauwd in mijn keel en buik. Als ik mijn gevoel en angst voor het werken met holons aan de docent probeer uit te leggen, barst ik in onbedaarlijk huilen uit. De docent legt uit dat dit de angst is van mijn lichaam. Mijn ziel weet wel dat het onsterfelijk is, maar ik heb waarschijnlijk in één of meerdere levens meegemaakt dat ik zeer plotseling mijn lijf kwijt ben (in explosie bijvoorbeeld). De angst zit het in het niet meer terug kunnen komen in mijn lijf als ik eruit ben. Dat andere entiteiten of energieën mijn lijf over kunnen nemen, maar de docent geeft aan dat dit niet kan. Via het zilveren koord blijft je altijd verbonden met je lijf. Simpelweg door met je eigen wil je ruimte helder te maken, blijft andere energie op afstand of weg bij je lijf. Eigen wil is echt de doorslaggevende factor daarin. De docente komt me helpen gronden en ze geeft aan dat ik goed mijn zilveren koord schoon moet maken om die angst wat kwijt te raken. Via het zilveren koord is ons astrale lichaam (waar we ook mee reizen tijdens onze dromen) verbonden met ons fysieke lichaam.

Als afsluiter van deze dag doen we nog een korte oefening waarbij we met ons astrale lichaam op afstaand naar ons fysieke lichaam kijken om te kijken hoe onze healing-energie stroomt. Moe en voldaan sluit ik de dag af. We hebben nog maar 1 lesdag te gaan. Ik kijk uit naar de laatste dag en diploma-uitreiking!

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 7

Anderhalve week na de specialisatie-dag gaan we weer opnieuw aan de slag voor de Healing-opleiding. Dit keer staat het opruimen van trauma’s uit vorige levens centraal en ik ben benieuwd wat me dit keer te wachten staat.

We beginnen de dag met een uitgebreide gronding. Dit keer is onze grondingsmeditatie echter wat anders van aard. We strekken dit keer ons bewustzijn uit voorbij de grenzen van ons huidige leven. We gaan verder tot in het oneindige. Hoewel dit voor sommige mensen wellicht wat moeilijk voor te stellen is, gaat het bij mij in een oogwenk. Het is alsof mijn bewustzijn zonder enige moeite over de grenzen van tijd en ruimte kan strekken. Dit voelt voor mij als thuiskomen op de een of andere manier. Als we dan ook onze energie van ons wezen terughalen uit het oneindige voel ik me steeds completer worden. We halen energie terug uit vorige en volgende levens. Deze oefening bevalt me enorm en het lijkt alsof ik echt stukken van mezelf weer terug kan vinden. Ik voel me meer compleet dan ooit en als ik deze ervaring deel met een klasgenoot bevestigd zij ook dat zij het gevoel heeft meer compleet te zijn. Wij beiden hebben in tegenstelling tot anderen van onze klas geen moeite met het voorstellen van oneindig bewustzijn. Het is voor ons beiden alsof er eindelijk weer iets zichtbaar is geworden dat tot die tijd onzichtbaar was. Anders dan dat kan ik het nu niet uitleggen.

Vervolgens doen we een korte meditatieoefening waarbij we kijken naar fysieke pijn in ons lichaam die we via ons oneindige bewustzijn kunnen linken naar andere levens. Ik voel me buik opspelen. Hetzelfde gevoel als ik een kerk binnenloop voel ik in de meditatie opkomen. We gaan er volgens mee aan de slag als we bij elkaar een healing op lichamelijke trauma’s gaan uitwisselen.

Wanneer mijn klasgenoot tijdens de healing zich concentreert op mijn buik, krijg ik plotseling een beeld voor ogen. Ik schrik er enorm van want het is behoorlijk gruwelijk en ik raak daar bijna van in paniek. De docent ziet de angst op mijn gezicht en geeft aan dat ik me er aan over moet geven. Ik moet de healing toelaten zodat de angst uit mijn energetisch lijf kan. Mijn klasgenoot gaat verder.

Het beeld wordt nog sterker, ik ben eeuwen terug en mijn handen zijn vastgebonden aan een soort kruis. Ik kijk naar beneden en zie dat daar iemand met een mes van linksonder naar linksboven, rechtsboven en dan naar rechts beneden mijn buik opensnijdt. In eerste instantie zie ik mijn ingewanden op de grond vallen, maar even later zie ik daar ook mijn ongeboren kind bij liggen en dan voel ik dat ik sterf. De zin “Laten we kijken of zij de duivel in zich heeft…” komt steeds in mijn hoofd voorbij net als diepgewortelde angstgevoelens en emoties in mijn buik. De docent komt erbij staan en bevestigd mijn beeld, dit is echt in één van mijn vorige levens gebeurd. Daarnaast geeft de docent aan dat ik veel vorige levens heb gehad en dus nogal wat oude trauma’s op te ruimen heb in mijn energetische lijf. De docent noemt als voorbeeld dat mijn keel ooit heel kort en krachtig is doorgesneden in een vorig leven, puur omdat ik dan niet verder kon praten en dat er nog een hooivork ergens in mijn rug zit. Ik moet al die dingen opruimen voordat ik anderen goed kan helpen.

Vervolgens vertel ik de docent dat ik een paar dagen voor deze les, een kaart had getrokken uit de orakelset De wijsheid van de levensbloem. Het was de kaart U bent een lichtwerker. Ik was nog niet bekend met deze term en ben er veel over gaan lezen.
Lichtwerkers zijn zielen die een sterk verlangen ervaren om licht (liefde, inzicht, vrijheid) te verspreiden op aarde. Zij beschouwen dit als hun roeping. Lichtwerkers voelen zich van nature sterk aangetrokken tot spiritualiteit en tot een vorm van hulpverlening.

Lichtwerkers dragen de potentie in zich van een snellere spirituele ontwikkeling dan de gemiddelde mens op aarde. Er broeden als het ware kiemen in hen, die de belofte in zich hebben van een krachtig en snel ontwaken. Lichtwerkers zijn ouder dan de meeste zielen die momenteel op aarde geïncarneerd zijn. Dit ouder zijn moet je liever niet opvatten in termen van tijd, maar meer in termen van ervaring.

Ik kom hier later in een aparte blog nog op terug, maar ik vertel de docent dat ik me helemaal kan vinden in de term lichtwerker en dat ik een sterke band voel met dit fenomeen. Hij moet lachen en geeft me een knipoog.

Dan wisselen we om en kan ik mijn klasgenoot gaan helpen met trauma’s uit vorige levens. Ik voel twee objecten in zijn energetische lichaam waarbij ik heel duidelijk een soort vleeshaak of pike in zijn schedelrand voel zitten. Die verwijder ik maar dan voel ik ook alsof mijn klasgenoot te veel naar rechts leunt. Er klopt ook iets niet aan zijn linkerbeen waardoor hij op rechts leunt. Dan krijg ik een beeld door van een piraat. Het lijkt erop dat mijn klasgenoot een zeeleven heeft gehad. De docent bevestigd aan het einde van de healing dat mijn klasgenoot een leven heeft gehad waarin zijn linkerbeen is geamputeerd, waarschijnlijk was dit gebeurt in een leven als piraat en daarom leunt hij te veel op rechts. Ik moet glimlachen als ik de docent dit hoor zeggen. Mijn beelden worden steeds helderder en mijn zelfvertrouwen in mijn helderziendheid groeit langzaam!

Aan het einde van de dag houdt de term lichtwerker en de knipoog van de docent me bezig. Ik besluit me nog meer te verdiepen in deze term en stuit op het boek van Rebecca Campbell- Light is the New Black. De positieve reviews op bol.com en amazon.com trekken me over de streep. Ik bestel het boek en begin met lezen,….

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 6

De zesde dag van mijn healing-opleiding was een specialisatie-dag met het thema emoties. In ons leven leren wij emoties te verbergen of maskeren, maar vergeten we dat deze vormen van energie wel opgeslagen worden in ons lichaam. We worden ons hiervan bewust gemaakt door goed te voelen in ons eigen lichaam. Welke emoties zitten vast? Hoe kunnen we die losmaken en opruimen?

Vaak is de ene emotie een dekmantel voor een andere emotie. We kennen allemaal het voorbeeld dat we boos kunnen worden als ons onrecht aangedaan wordt. Maar de emotie die onder deze boosheid verborgen kan zitten is verdriet omdat we ons in ons diepste wezen gekwetst voelen. Dit (vaak intense) verdriet maskeren we door boos te worden zodat we het verdriet maar niet te hoeven tonen. Deze cirkels houden we graag in stand.
Ook reageren we vaak op emoties van anderen, omdat hun emoties naar ons toe gegooid wordt.
“JIJ bent de gene die rotzooi maakt!”.
Vaak wijzen mensen dan ook nog eens letterlijk naar je. We leren emoties gewoon er te laten zijn, zonder ze af te dekken met andere emoties. We leren op een andere manier kijken naar onze eigen boosheid. Waarom wordt je boos als iemand rotzooi maakt? Zeer waarschijnlijk omdat je zelf beter in je vel voelt zitten als het netjes opgeruimd is. Is het dan terecht om boos te worden op de ander die zich (kennelijk) lekker voelt met rotzooi om zich heen?

We krijgen tevens inzicht hoe we emoties kunnen laten bij de personen waar ze horen en dus niet overal op te reageren. We worden ons hiervan bewust gemaakt door goed te voelen in ons eigen lichaam. Welke emoties zitten vast? Hoe kunnen we die losmaken en opruimen? Zijn die emoties van onszelf of anderen?

Dan gaan we aan de slag met het goed schoonmaken van de chakra’s en eigen energieveld. We doen een lange oefening voor het goed laten doorstromen van onze levensenergie en het stromen van de energie van de seizoenen. Daarbij haal je in de lente energie op uit de aarde (lente), vanuit ons hartchakra geven we de energie door aan de wereld (zomer), dan oogsten we wat we gezaaid hebben (herfst) en geven we het vanuit ons hart terug aan de aarde (winter).

Na de lunchpauze gaan we aan de slag met een visualisatie-oefening, maar ik kan me niet goed concentreren. Voor deze specialisatie-dag zijn we bij de docenten thuis en ik hoor de huistelefoon diverse keren overgaan en stoppen, overgaan en stoppen, overgaan en stoppen. Mijn man en ik hebben in de jaren dat wij samen zijn diverse mensen verloren waarbij wij altijd op onze huistelefoon gebeld werden. Als we beiden nu ergens zijn en een huistelefoon doordringend horen afgaan, worden we beiden wat onrustig en controleren we altijd onze eigen mobiel. Dat is bijna een soort tik geworden. Het lukt me niet om me te concentreren in de visualisatie-oefening en op het moment dat ik aan de docenten wil vragen of ze de telefoon willen opnemen, want er verkeerd iemand duidelijk in nood, staat de docent op. Ik besluit mijn mond te houden. Ik ben in een veilige omgeving, niemand weet waar ik ben, en bovendien is het de telefoon van de docenten. Niet mijn eigen huistelefoon. Er kan niemand in nood zitten, dus die telefoon was niet voor mij bestemd bedenk ik me. Dan stopt de telefoon met rinkelen. Ik blijf even in mijn onrust, oftewel angst zitten. Precies wat we leren, niet weglopen maar voelen die angst. Uiteindelijk duik ik de visualisatie-oefening in.

Dan gaan we dansen met verschillende energie (mannelijke energie, vrouwelijke energie) waarbij we overgaan in het voelen in ons hart en dat raakt me. Ik voel me intens verdrietig na deze oefening, en link dat aan de onrust die ik eerder voelde.

Na een ontspanningsoefening wordt de dag afgesloten en gaan we de boel opruimen. Ik pak gauw even mijn mobiele telefoon om te kijken hoe laat het is, en tot mijn grote schrik zie ik dat mijn man mij wel 20 keer gebeld heeft. Via Whatsapp lees ik dat mijn schoonvader die middag een hartinfarct gekregen heeft en nu op de operatietafel ligt. Ik bedenk me geen seconde pak mijn spullen en vlieg op weg naar het ziekenhuis waar mijn schoonvader geholpen wordt.

Nu hoef ik jullie niet te vertellen, dat mijn man degene was die geprobeerd heeft mij te bereiken die dag. Hij wist alleen de naam van mijn mannelijke docent en via een zoektocht op internet is hij achter een telefoonnummer gekomen. Hij heeft dat nummer geprobeerd te bellen in de hoop dat hij mij kon bereiken aangezien mijn eigen mobiel uit stond. De telefoon ging steeds een paar keer over om vervolgens naar de voicemail over te gaan. Mijn man heeft het op een gegeven moment gewoon opgegeven. De docent heeft de telefoon nooit opgepakt, die heeft alleen de deur dicht gedaan naar de ruimte waar deze telefoon stond. De heldere ingeving dat iemand in nood zat en dat ik de drang voelde om die telefoon op te nemen was wel voor mij bestemd. Ik voelde dat zo sterk, omdat het voor mij was. Ondanks dat mijn schoonvader goed opknapte na een eerste ingreep, voelde ik me een paar dagen daarna verward en verdrietig. Waarom kan ik niet op het juiste moment handelen na dit soort heldere ingevingen? Ik vroeg advies aan de docenten en het volgende antwoord kwam als wijze raad:

“Ik denk dat het mooi is als je jezelf vrijer gaat voelen om ook te handelen naar je intuïtie. Wat maakt het uit als het anders uitpakt dan je voorvoelt? Dan kun je daar weer op een wezenlijke manier op antwoorden. Ik denk dat we nooit precies kunnen weten wat wel of niet de bedoeling is, dus we kunnen ons net zo goed vrij voelen om te handelen!”

Dit is precies waar ik mee worstel. Ik voel iets, maar vervolgens ga ik het in mijn hoofd beredeneren, afwegen, bediscussiëren, vergelijken, ontleden, verklaren, uitleggen. Vervolgens maak ik met mijn bewuste geest een beslissing en blijkt negen van de 10 keer, mijn eerste gevoel gewoon juist te zijn. Vanwege de angst voor onbegrip, afwijzing of zelfs afkeer vanuit mijn omgeving handel ik dus niet. Dit loslaten, betekent dat ik beter kan handelen en dus leven naar mijn intuïtie. We kunnen niet altijd juist handelen, soms zitten we er met ons handelen gewoon simpelweg naast. Het gaat er dan om hoe je er daarna mee omgaat! Een voor mij zeer belangrijke les.

En mijn schoonvader? Die moet nog een aantal keer gedotterd worden, en kan daarna gelukkig zijn leven  weer langzaam oppakken! Bij deze gaat mijn dank uit naar alle hulpverleners in de wereld. Zij maken echt het verschil tussen leven en dood! Nu kom ik uit een medische familie en heb ik nooit kunnen begrijpen waarom mensen hulpverleners aanvallen. Dit gevoel wordt met alle keren dat ze een dierbaar iemand van mij redden alleen maar sterker. Blijf met je poten van hulpverleners af, op een dag zal je zelf nodig hebben!

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 5

De helende reis van Brandon Bays, ik had er nog nooit van gehoord, maar dat was precies hetgeen wat op de planning stond voor de vijfde dag van de healing-opleiding. Ik besloot me in te lezen en bestelde het boek De helende reis van Brandon Bays via Bol.com.

Het boek gaat over het verhaal van Brandon Bays, therapeute op het gebied van lichaam en geest, die zichzelf weet te genezen van een tumor ter grote van een basketbal in haar buik. Brandon heeft samengewerkt met grote spirituele meesters als Deepak Chopra en Wayne Dyer en bij de genezing van haar tumor gaat Brandon uit van de cellulaire theorie (Deepak Chopra), waarin wordt beweerd dat cellen in het lichaam emotionele herinneringen kunnen opslaan. Indien dit vervelende of traumatische herinneringen zijn, kan een menselijk lichaam daar zelfs ziek van worden. Met de hulp van een strikt dieet en een aantal bevriende mensen duikt Brandon haar ziel in om te kijken welke emotionele herinneringen verbonden zitten aan de tumor in haar buik. Door hier doorheen te werken weet zij zich binnen zeven weken volledig te genezen, onder medicijnen of operatie. Ze realiseert zich dat dit ook mogelijk moet zijn voor andere mensen en ontwikkelt gaandeweg een methode waarmee ook andere mensen zo’n helende reis kunnen maken en zichzelf zo kunnen bevrijden van levenslange klachten en emotionele blokkades. Het boek geeft talloze voorbeelden van gevallen waarbij de helende reis tot fantastische resultaten heeft geleid. De Amerikaanse schrijfstijl leest makkelijk weg, maar ik geloof best dat het sommige mensen tegen de borst stuit en dat zij dit een sensatieverhaal vinden. Als ik het boek eenmaal uit heb, weet ik ook niet helemaal wat ik ervan moet vinden. Achter in het boek staat een script hoe je iemand een helende reis kunt laten maken. Brandon geeft aan dat iedereen dit makkelijk kan doen, mits er maar aan het script gehouden wordt en met personen bent die je goed kunt vertrouwen. Voorafgaand aan de vijfde opleidingsdag twijfel ik, of het mij zal gaan lukken zo’n helende reis te maken, laat staan een klasgenoot te begeleiden.

Helende Reis Brandon Bays

Dit keer staan de docente en haar zus voor de klas. De zus van de docente is gespecialiseerd in de helende reis en zij zal vandaag de les begeleiden. We beginnen met een goede gronding waarbij we even contact proberen te maken met plekken in ons lichaam die anders, onplezierig aanvoelen. Welke emotie hangt daarbij? En ik herken al gauw heel veel verdriet. Na de uitgebreide gronding, wisselen we kort een schoudermassage uit en doen we even aan beweging om ons lijf wat beter te kunnen laten ontspannen. Dan neemt de zus van de docente de leiding en verteld ze ons hoe zij in aanraking is gekomen met de helende reis van Brandon Bays. We krijgen te horen dat zij officieel is opgeleid om deze vorm van therapie te kunnen geven en ze legt uit hoe de helende reis precies werkt. Als ze daarmee klaar is, nemen we met zijn allen heel grondig het script door zodat we na de lunch klaar zijn voor het ‘echte’ werk. Voordat we gaan lunchen wordt ons geadviseerd om heel dicht bij ons zelf te blijven en weinig te kletsen met andere mensen. Dit bevordert straks het proces.

Al snel is duidelijk met welke klasgenoot ik de helende reis ga uitwisselen. Wij beiden waren aan het begin van de dag sceptisch en onrustig omdat we beiden niet het idee hadden dat we het hele proces goed kunnen doorlopen. We besluiten dat ik als eerste de helende reis onderga.

Het is wat lastig uit te leggen hoe de helende reis precies werkt zonder het script er helemaal bij te halen, maar ik zal proberen kort uit te leggen hoe het werkt.
Bij de gronding kwam er al een plek van verdriet naar boven zetten in mijn buik. De helende reis begint als ik mijn ogen moet sluiten en me moet concentreren op het verdriet. Mijn klasgenoot vraagt me om dat gevoel steeds groter te maken, groter en nog groter. Wat er dan gebeurt is echt lastig uit te leggen, maar als je je intens verdrietig voelt, zorg je er normaal gesproken wel voor dat je een uitweg neemt. Je zoekt afleiding door bijvoorbeeld grapjes te maken of te gaat eten bijvoorbeeld. Nu was het de bedoeling om rustig in dat intense verdriet te blijven zitten. Ik begon ook behoorlijk te huilen, maar gaande weg werd het verdriet vanzelf behapbaar en kwam er een andere emotie naar boven en bij mij was dat boosheid…. Vervolgens was het weer de bedoeling om dat gevoel van boosheid nog groter te maken, nog bozer te worden. Op dat moment kwam de docente even bij ons zitten en ze vraagt mij om mijn handen voor mijn borst naar voren te duwen terwijl zij tegen duwt. Ik moet van haar al mijn boosheid gebruiken om haar weg te duwen. Met ongekende krachten duw ik zo hard ik kan en voel ik in ene frustratie opkomen (de volgende emotie). We gaan een tijd zo door totdat er geen andere emotie meer op komt zetten. Dat is het moment dat je je eigen ziel gewoon als zijn ervaart. Het onderscheid tussen mijn lichaam en de omgeving valt weg. Ik ben in ene alles, en alles is mij. Ik kan niet uitleggen hoe dit voelt, maar van hieruit gaat het proces verder met alle kennis en wijsheid die mijn ziel tot zich heeft, lopen we de verschillende emoties door om te kijken wat mijn ziel daarover te zeggen heeft. Een aantal bijzondere antwoorden komen naar boven die ervoor zorgen dat de heftigheid van de emoties verdwijnt. Dan komen we bij de emotie waar een herinnering zit en nemen we plaats bij een denkbeeldig kampvuur. Bij het kampvuur wordt van ziel tot ziel gesproken met de mensen die betrokken zijn bij de emotionele herinnering. Het is belangrijk dat op dat moment alles uitgesproken wordt om de emotionele herinnering in je lichaam op te heffen en de heling te kunnen starten.
Bij mij is dat een gesprek met mijn moeder. Ik vraag haar waarom ze toen ik kind was niet naar mij luisterde en zag wat ik nodig had. Ik spreek alle frustratie, boosheid, verdriet etc. naar haar uit. Ik leg uit wat het met mij gedaan heeft en vraag aan haar waarom ze zo gehandeld heeft. Dan komt diep van het zielwezen van mijn moeder het antwoord. Mijn moeder is een sprankelende ziel, maar ze is dat gaandeweg kwijtgeraakt. Ze wilde eigenlijk in dit leven veel meer dan alleen maar moeder zijn, maar dat is de overtuiging die in haar hoofd geplaatst is door haar opvoeding en omgeving. Ze wenste zo veel meer voor mij dan alleen moeder zijn, dat ze er alles aan gedaan heeft om te voorkomen dat ik dat in mijn hoofd haalde. Ze zag dat ik anders was in mijn jeugd en probeerde mij te beschermen tegen een sociaal isolement. Dat ik daardoor dingen moest doen en accepteren die ik moeilijk vond als kind, schoof ze daarom opzij. In mij zag mijn moeder het kleine meisje dat zij ooit ook zelf was en ze wilde koste wat kost dat beschermen. Ze is trots op mij en erkent mijn wijsheid en persoonlijke groei. Ze zegt dat ik verder in het leven ben dan zij ooit gekomen is en daarom is ze trots. Mijn ziel legt haar uit dat het enige wat ik van haar nodig had dat ze me zag zoals ik was, niet al die overtuigingen. Ik zocht alleen de erkenning en bevestiging. Ik wil niet voldoen aan overtuigingen van anderen. Dat maakt het nu zo moeilijk in mijn leven te achterhalen wat IK wil. Los van alle andere wensen en overtuigingen van anderen.
Als we alles uitgesproken hebben en voor mij ook duidelijk is wat de motieven waren van de ziel van mijn moeder, vergeven we elkaar en sluiten we de reis verder af. Compleet afgemat, maar enorm kalm doe ik mijn ogen weer open.

Dan is het mijn beurt om mijn klasgenoot de reis door te laten maken. Vanwege de privacy en het vertrouwen dat er moet zijn als je een helende reis maakt, zal ik hier verder niets over vertellen behalve dat ik het bijzonder mooi en eervol vond om mijn klasgenoot te kunnen helpen met de helende reis. Ondanks dat we beiden erg sceptisch waren aan het begin van de dag, zijn we beiden erg opgelucht en blij dat we dit hebben mogen meemaken. We kijken er naar uit wat dit te weeg zal brengen de komende tijd.

Aan het eind van de dag, legt de docent nog even uit dat de gesprekken op zielsniveau hebben plaatsgevonden en dat de betrokken personen bij het kampvuur onbewust de gesprekken ook meegemaakt hebben. Het kan best zo zijn dat onderlinge verhoudingen of relaties plotseling veranderen als gevolg van de helende reis die we vandaag hebben doorgemaakt. Enkele weken later merk ik dat de band met mijn moeder wat stroever loopt dan anders, maar ik kan het makkelijker van me af laten glijden. Er is een soort innerlijke rust en acceptatie gekomen, waardoor ik mijn gevoelens beter onder controle heb aangaande mijn moede. Ik blijf me goed blijf voelen over wat ik aan het doen ben, ondanks dat mijn moeder me niet begrijpt of wil begrijpen en dat uit in commentaar of opmerkingen.

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 4

In de ochtend van vrijdag 24 maart breng ik mijn zoontje naar het kinderdagverblijf en rij ik daarna door naar het centrum waar ik de healing-opleiding krijg om nog even in stilte te kunnen genieten van een lekkere cappuccino voordat de les begint. Dit keer heb ik ook mijn yoghurt met cruesli mee omdat ik in de haast nog geen tijd had gehad om te ontbijten. Als ik mijn ontbijt bijna op heb, komt de docent aangelopen en nodigt me uit om voorafgaand aan deze les een check te krijgen van mijn energiestroming. Ik ben immers toch lekker vroeg, dus dat kan nog wel even voor de les.

Niet helemaal voorbereid op wat komen gaat, neem ik plaats in de stoel tegenover de docent in ons leslokaal. De docent legt uit dat hij een korte reading zal geven over hoe mijn energie stroomt. Hij vraagt me om zelf mijn energie stromen op gang te brengen. Al gauw komt ter sprake dat mijn gronding beter kan, ikzelf had dat gevoel ook al. Het kost me soms moeite om te visualiseren dat de energie van de aarde gemakkelijk mijn benen in stroomt naar mijn bekken. Verder zit ik goed in mijn eigen energie. De healingsenergie is specifiek. Dan komt onverwacht mijn vader ter sprake. De docent geeft aan dat hij achter me staat, in mijn schaduw of slipstream en zich verlegen laat zien, bijna alsof hij zich schuldig voelt. Ik geef aan dat ik dit helemaal niet herken bij mijn vader. De docent geeft aan dat hij schuld voelt bij mijn vader voor het niet tonen van emoties of het er goed mee leren om te gaan. Ik geef aan dat mijn vader zich daar bij mij niet schuldig over hoeft te voelen en zeg hardop “Hoeft niet pa, het is goed zo”. Maar terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat mijn broertjes daar wel meer moeite mee hebben. Die hebben veel meer moeite met het op een gezonde manier hanteren en omgaan met emoties. Wellicht kwam mijn vader daarom aan mij kenbaar maken dat hij zich schuldig voelt, wellicht niet tegen mij, maar tegenover mijn broertjes….
Dan noemt de docent dat er fysiek iets niet goed zit met mijn energie. Warm en koud is niet in balans. Het schiet van het ene naar het andere…. Ik beaam dat dit klopt. Ik kan in een bloedhete woonkamer, waarin mijn man in een korte broek en t-shirt zit, het ineens heel erg koud krijgen. Terwijl ik nu achter de pc zit, komt er ook weer een koude vlaag opzetten. Mijn handen en voeten worden ijskoud en ook krijg ik rillingen. Een kruik of onder een dikke deken zitten is dan het enige dat helpt. De docent legt uit dat dit zit in hele harde tegenstellingen, maar ik kan dat niet plaatsen. Dan zegt de docent dat er een ongekende hardheid in me zit, ik zorg ervoor dat ik altijd in iedere situatie waar dan ook een escape heb. Als het moet kan ik alles en iedereen achterlaten zonder enige moeite. Het is een beschermingstactiek van mij geworden, dat zijn de tegenstellingen die de docent zag.
Na even nadenken, moet ik hem gelijk geven. Ik heb in het verleden van de één op de andere dag mijn spullen gepakt en ben uit het huis van mijn ex vertrokken. Begrijp me niet verkeerd de relatie was al ten einde, maar we woonden toen nog wel samen. Zonder aankondiging heb ik op een dag mijn spullen uit huis gehaald toen mijn ex aan het werk was. Voor mij was dit de enige mogelijkheid om opnieuw te beginnen. Ik ben ervan overtuigd dat het beter was voor ons beiden, maar terugkijkend had ik het wel anders willen aanpakken om onze relatie van acht jaar waardiger te laten eindigen. Radicaal een situatie en personen achterlaten en niet meer terugkijken, kan ik inderdaad. Eerlijk gezegd heb ik dit vaker gedaan, ik sluit echt periodes of situaties af en kijk niet meer terug.
De docent onderbreekt me in mijn gedachten en zegt dat mijn gevoelens erg diepgaand zijn. Ik laat nooit het achterste van mijn tong zien qua gevoelens. Ik voel veel meer dan ik laat blijken. Ik trek verbaasd een wenkbrauw omhoog. Dit is precies wat ook in mijn geboortehoroscoop ter sprake kwam bij Wendy en zo kloppend is voor mij. De docent sluit af met het feit dat ik veel meer een einzelgänger ben dan ik laat zien. Ik heb ook tijd alleen nodig, geeft hij aan. Tot slot mag ik een vraag stellen. Er komt niks in mij op, maar tijdens net als de les begonnen is, komt er toch een vraag bovendrijven en zodra de gelegenheid er is stel ik hem alsnog aan de docent. Ik vraag hoe het met mijn ontwikkeling gesteld is, ik heb namelijk het gevoel na drie maanden thuiszitten dat er nog geen concrete beslissingen genomen zijn door mij die leiden tot het vinden van een geschikte baan voor me. De docent glimlacht en geeft aan dat ik mijn resultaten anders moet gaan meten. Mijn ontwikkelingen staan helemaal niet stil, gevoelsmatig gebeurt er een heleboel met mij en dat merkt hij op in mijn energiehuishouding. Ik moet meer met mijn gevoel gaan meten in plaats van met mijn hoofd. Ik moet lachen, mijn rationele gedachten hebben die vraag gesteld. In mijn gevoel wist ik eigenlijk wel dat er veel gaande is.

De rest van de dag ben ik een beetje afgeleid. Ik weet niet goed hoe ik alle informatie van de reading moet verwerken en dat duikt op tijdens verschillende oefeningen.
We begonnen de lesdag zoals altijd met een algemene gronding en laten onze healingsenergiestromen. We oefenen dit keer met het uitnodigen van mannelijke en vrouwelijke energie in onze tweede chakra en worden ons bewust van het duidelijke verschil hiertussen. We wisselen vervolgens weer een schoudermassage uit en krijgen weer een nieuwe vorm van healing uitgelegd.
Dit keer staat de healing op een ‘glazen beeld’ centraal. Hierbij voer je een healing uit op een projectie van een persoon, in plaats van op de persoon zelf. Dit kan je bijvoorbeeld gebruiken bij een healing op het tweede chakra. De tweede chakra staat onder andere voor seksualiteit en als iemand hier een trauma op heeft zitten, kan het plezieriger zijn om de healing te projecteren in plaats van direct te plaatsen. Ook als er een healing op afstand gegeven moet worden, kan gebruik gemaakt worden van deze vorm van healing. Je maakt als het ware in gedachte een ‘glazen beeld’ van de persoon waarop je de healing gaat geven. Als de healing klaar is, schuif je dit beeld weer in werkelijkheid over de persoon heen. Het valt me op dat als ik het glazen beeld vorm in mijn gedachte van mijn klasgenoot het voor mij veel makkelijker en duidelijker wordt waar er energieknopen zitten en waar extra healing nodig is. Ik vind deze vorm van een healing geven makkelijker.

Dan gaan we onze eigen aura’s schoonmaken van energie van anderen. Tijdens de healing valt het me op dat er twee personen in mijn aura staan. Als ik me afvraag wie het zijn dan is het voor mij duidelijk dat het gaat om mijn vader en de moeder van mijn moeder. Ik voel heel duidelijk dat dit op zielsniveau is en het niet de daadwerkelijke personen zijn zoals ik ze in dit leven gekend heb. Ik kan dit niet verder uitleggen, maar zo voelde het gewoon voor mij.

Als we vervolgens verder gaan met een healing op de band met onze gidsen, merk ik dat mijn concentratie weg zakt en ik deze healing niet helemaal goed mee kan maken. Ik blijk niet de enige te zijn die hier last van heeft, maar de docent geeft aan dat we gewoon vertrouwen moeten hebben in het proces. Een leerpunt voor mij is dat we gewoon in gedachten kunnen vragen of een gids dichterbij komt of wat afstand neemt.

We sluiten de dag af met een oefening waarbij we spelen met het nemen of juist niet nemen van verantwoording in een gesprek. Een leuke oefening waarbij mijn klasgenoot en ik veel plezier hebben.

Iedere keer maak ik bijzondere dingen mee in en rond de healing-opleiding. Ik ben benieuwd wat de volgende les zal gaan brengen. Deze staat in het teken van de helende reis van Brandon Bays en ik besluit het boek daarvan te gaan lezen om me wat voor te bereiden.

Myst

/door
,

Healing-opleiding – Dag 3

Ik heb zin in de derde dag van de healing-opleiding. De inwendige worsteling met mijn gedachten zijn afgenomen en ik ben benieuwd wat de nieuwe opleidingsdag gaat brengen. Vandaag zou alles in het teken staan van herhaling en verdieping van de voorgaande lessen.

We starten met een uitgebreide gronding waarin we met name onze eigen aura’s opschonen. Na het gronden, brengen we onze healingsenergie op gang en smeren we onszelf lekker in met onze eigen energie vanuit onze 8ste chakra (zonnezalfenergie). Nadat we onszelf geheald hebben, wisselen we een korte schoudermassage bij elkaar uit waarbij we de ander ook insmeren met hun eigen zonnezalf.

Vervolgens krijgen we een korte uitleg over het begrip “Havingness”. Havingness is de kwaliteit van mensen om iets te bezitten. Je kunt bijvoorbeeld Havingness hebben op het gebied van financiën. Mensen die Havingness hebben op het gebied van financiën zullen bijna nooit verlegen zitten om geld. Op de één of andere manier komt geld altijd naar hun toe of ontstaan er situaties waarin zij geld kunnen verkrijgen, wellicht niet ongekend veel, maar wel wat ze precies nodig hebben op dat moment in hun leven. Op sommige gebieden in je leven heb je veel Havingness en op andere gebieden in je leven heb je minder Havingness. In een meditatie proberen we te achterhalen wat voor een Havingness je hebt en het valt me op dat ik moeite heb met deze meditatie. Ik krijg geen helder beeld. Dan volgt de vraag in welke chakra je het voelt en onmiddellijk wordt duidelijk dat het bij mij zit in mijn zesde chakra. Daar wordt aan getrokken. De zesde chakra staat voor bewustzijn, oplettendheid, inzicht, intuïtie, wijsheid en visualisatie. De verlichting in jezelf vinden. Kennelijk heb ik Havingness op mijn intuïtie zitten. Zal intuïtie altijd bij me terugkomen. Als we vervolgens de verschillende auralagen doorgaan, voel ik dat in de emotionele ruimte verdriet zit en in de spirituele ruimte voel ik heel veel aanwezige kennis waar ik (nog) niet bij kan. De docente komt bij me zitten en geeft aan dat mijn innerlijke kind niet gezien werd in haar spiritualiteit en intuïtie. Daar zit wel mijn Havingness. Mijn overleden vader probeert nu duidelijk te maken dat het goed is daarmee bezig te zijn en deze energie gewoon te laten stromen. Hij is degene die heel hard staat te trekken aan mijn zesde chakra volgens haar.

Een beetje verward ga ik lunchen. Na de lunch geven we elkaar een healing op Havingness door te vragen welke chakra we voor de ander mogen schoon maken. Vervolgens gaan we verder met het schoonmaken van onze vorige-levens-aura. De docent noemt verschillende emoties en via die emoties gaan we terug naar onze vorige levens waarin we die emoties het sterkst gevoeld hebben en kijken we hoe we ons energetisch beter kunnen beschermen met healings-energie. Ik vind deze geleide meditatie lastig. Het lukt me niet goed om mee te gaan via de emoties naar een vorig leven, terwijl het bij de regressiesessies juist heel goed gaat. Plots noemt de docent het woord “slagveld” en op dat moment zie ik in ene mezelf als een witte bol rondzwerven boven een Frans slagveld. Het voelt alsof ik daar niet vandaan kom, maar erboven blijf zweven. Uiteindelijk legt de docent uit dat ik zeer waarschijnlijk daar wel gestorven ben, maar dat niet meer kan of wil herinneren. Bij het gevoel rechtvaardigheid kan ik wel heel goed voelen hoe het is om mezelf te beschermen. Wanneer ik me onrechtvaardig behandeld voel, word ik emotioneel te veel betrokken. Door mijn tweede chakra (emoties) wat dichter te draaien kan ik neutraler in mijn eigen energie blijven en reageren. Bij onrecht kan ik dus ervoor kiezen om mijn tweede chakra wat dichter te zetten om zo neutraler te reageren.

We sluiten de dag af met een edelstenenhealing. Hierbij kiezen en plaatsen we op gevoel stenen op bepaalde plekken van het lijf. In plaats van gebruik te maken van kennis van edelstenenenergie, maken we nu gebruik van onze intuïtie en leggen we de stenen neer waar we vinden dat ze goed liggen. Ik vind dit een hele leuke manier van healen. Ik heb altijd een fascinatie gehad voor de energetische werking van edelstenen. Er staan diverse boeken over edelstenen in mijn kast, maar er zijn heel wat jaren nodig om al die kennis in mijn hoofd te krijgen. Dat we nu juist op gevoel stenen geplaatst hebben bij onze healee vond ik erg leuk en veel gemakkelijker om te doen.

Als de dag voorbij is, valt het me op dat ik een stuk vriendelijker ben voor mezelf en voornamelijk rustiger ben in mijn hoofd. Het feit dat mijn regressietherapeut Wendy aangegeven heeft dat ik een Hoog Sensitief Persoon met een sterke intuïtie ben dat niet erkend is in mijn jeugd, werd ook vandaag bevestigd door de docente. Ik ben spiritueler en intuïtiever dan mijn ouders vroeger gezien hebben.
Ik besluit om me eens te gaan verdiepen in HSP.

Myst

/door