Berichten

, ,

Reading-Opleiding – Dag 21

Mijn voornemen om iedere dag te mediteren, vliegt al snel de deur uit. Ik geef namelijk twee keer per week vrijwillig computerles aan de kleuters bij mijn zoontje in de klas en mijn dagen vullen zich dan ook snel. Ik heb geen rust in mijn hoofd en lijf, en kom niet aan het mediteren toe. Ik weet dat ik juist in drukke periodes er tijd voor vrij moet maken, maar helaas werkt het echte leven soms tegendraads.

Wel voelde ik me de weken na de laatste reading gesteund en geliefd door mijn gids. De komende les krijgen we een reading van Sigrid die zelf zeer helder is in haar intuïtieve gave. Zij zal bij ons gaan kijken hoe we onze readingstalenten kunnen versterken.

Na een uitgebreide grondingsoefening in de ochtend oefenen het geven van readings bij elkaar in de middag. Steeds wordt er een klasgenoot weggeroepen voor de reading van Sigrid. Dan ben ik als ena laatste aan de beurt. Licht gespannen en met een vragenlijstje loop ik naar het aparte kamertje in Djoj. Sigrid is even weg, en het duurt even voordat ze het kamertje inloopt. Omdat we beiden van elkaar niet wisten hoe we eruitzagen zijn we elkaar voorbij gelopen in de gang en hebben we op elkaar zitten wachten zonder dat we het wisten. We moeten lachen om de situatie en Sigrid gaat gelijk aan de slag.

Ze benoemt als eerste mijn achtste chakra. Dat is de chakra ongeveer 30 cm boven je hoofd (vaak afgebeeld als een zon). Ze geeft aan dat deze groot en sterk is. Er gaat veel informatie door heen en als die hoeveelheid informatie mijn hoofd binnenkomt, raak ik het contact met mijn readee een beetje kwijt. Het is erg belangrijk om me te realiseren dat iemand informatie van mijn reading kan opnemen als diegene zich goed kan ontspannen. Het is belangrijk me te realiseren dat ik in contact moet blijven met mijn readee. Als ik het contact met mijn readee verlies, ga ik te veel in mijn hoofd zitten, nadenken en me bezighouden met de hoeveelheid informatie die ik doorkrijg. De oplossing die geboden wordt door Sigrid is dat ik me moet proberen te gronden tussentijds. Even terug naar mijn lichaam.

Ik geef aan dat ik dit wel erg herken. Sigrid geeft aan dat ik ook door alle emotielagen heen in bewustzijn moet blijven en blijven voelen.

Ik stel vervolgens de vraag, waarom ik nog steeds niet goed kan bepalen wat ik voor een werk zou willen doen. Volgens Sigrid kan ik mijn leven heel bewust creëren en vormgeven. Ik moet de stappen heel aards maken. Wat voor een bank wil ik precies? Hoe wil ik dat mijn leesstoel eruitziet?
Concrete kleine stappen. Dan komt het grote vanzelf. Ook geeft ze aan dat er enkele cruciale angsten vastzitten in mijn lichaam die ik eerst moet helen. Die angsten zorgen ervoor dat ik nog niet de stappen kan nemen die nodig zijn om mijn leven te veranderen. Ze raadt me aan om helende reizen te gaan maken, om die angsten te helen. Ze zitten nu te vast. Ze geeft aan dat ik mijn tweede en eerste chakra wat ruimte moet geven.
Mijn helderheid is er al en enorm sterk. Ik krijg veel informatie door die klopt. De grote zon (oftewel de achtste chakra) staat voor veel kennis en veel weten. Door emoties heen in bewustzijn rusten, zal leiden tot het sneller kunnen voelen van de informatie.
Ik ben enorm blij om de bevestiging te krijgen dat mijn helderweten en helderziendheid gewoon staan als een huis. Ik kan nu me echt gaan concentreren op het vertrouwen daarvan. Ook voelt het als een bevestiging dat ik nog enkele angsten heb opgeslagen in mijn lichaam die ervoor zorgen dat ik nog niet concrete stappen heb kunnen nemen om mijn leven om te gooien. Dat ik hierbij hulp nodig heb van derden, geeft maar aan dat ik inderdaad dit laatste stuk niet zelf opgelost krijg. Sigrid herkent zichzelf bij mij. Zij heeft ook veel helende reizen gemaakt en andere vormen van heling gezocht om de volgende stappen te kunnen maken en raadt mij dit ook aan.

Eenmaal thuis voel ik me echt gezien door Sigrid. Ik heb bewondering voor het gemak waarmee ze mij de reading gaf en mij dingen helder kon maken.
Ik hoop dat ik ooit net zo helder kan zijn als dat zij is.

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 6

De zesde dag van mijn healing-opleiding was een specialisatie-dag met het thema emoties. In ons leven leren wij emoties te verbergen of maskeren, maar vergeten we dat deze vormen van energie wel opgeslagen worden in ons lichaam. We worden ons hiervan bewust gemaakt door goed te voelen in ons eigen lichaam. Welke emoties zitten vast? Hoe kunnen we die losmaken en opruimen?

Vaak is de ene emotie een dekmantel voor een andere emotie. We kennen allemaal het voorbeeld dat we boos kunnen worden als ons onrecht aangedaan wordt. Maar de emotie die onder deze boosheid verborgen kan zitten is verdriet omdat we ons in ons diepste wezen gekwetst voelen. Dit (vaak intense) verdriet maskeren we door boos te worden zodat we het verdriet maar niet te hoeven tonen. Deze cirkels houden we graag in stand.
Ook reageren we vaak op emoties van anderen, omdat hun emoties naar ons toe gegooid wordt.
“JIJ bent de gene die rotzooi maakt!”.
Vaak wijzen mensen dan ook nog eens letterlijk naar je. We leren emoties gewoon er te laten zijn, zonder ze af te dekken met andere emoties. We leren op een andere manier kijken naar onze eigen boosheid. Waarom wordt je boos als iemand rotzooi maakt? Zeer waarschijnlijk omdat je zelf beter in je vel voelt zitten als het netjes opgeruimd is. Is het dan terecht om boos te worden op de ander die zich (kennelijk) lekker voelt met rotzooi om zich heen?

We krijgen tevens inzicht hoe we emoties kunnen laten bij de personen waar ze horen en dus niet overal op te reageren. We worden ons hiervan bewust gemaakt door goed te voelen in ons eigen lichaam. Welke emoties zitten vast? Hoe kunnen we die losmaken en opruimen? Zijn die emoties van onszelf of anderen?

Dan gaan we aan de slag met het goed schoonmaken van de chakra’s en eigen energieveld. We doen een lange oefening voor het goed laten doorstromen van onze levensenergie en het stromen van de energie van de seizoenen. Daarbij haal je in de lente energie op uit de aarde (lente), vanuit ons hartchakra geven we de energie door aan de wereld (zomer), dan oogsten we wat we gezaaid hebben (herfst) en geven we het vanuit ons hart terug aan de aarde (winter).

Na de lunchpauze gaan we aan de slag met een visualisatie-oefening, maar ik kan me niet goed concentreren. Voor deze specialisatie-dag zijn we bij de docenten thuis en ik hoor de huistelefoon diverse keren overgaan en stoppen, overgaan en stoppen, overgaan en stoppen. Mijn man en ik hebben in de jaren dat wij samen zijn diverse mensen verloren waarbij wij altijd op onze huistelefoon gebeld werden. Als we beiden nu ergens zijn en een huistelefoon doordringend horen afgaan, worden we beiden wat onrustig en controleren we altijd onze eigen mobiel. Dat is bijna een soort tik geworden. Het lukt me niet om me te concentreren in de visualisatie-oefening en op het moment dat ik aan de docenten wil vragen of ze de telefoon willen opnemen, want er verkeerd iemand duidelijk in nood, staat de docent op. Ik besluit mijn mond te houden. Ik ben in een veilige omgeving, niemand weet waar ik ben, en bovendien is het de telefoon van de docenten. Niet mijn eigen huistelefoon. Er kan niemand in nood zitten, dus die telefoon was niet voor mij bestemd bedenk ik me. Dan stopt de telefoon met rinkelen. Ik blijf even in mijn onrust, oftewel angst zitten. Precies wat we leren, niet weglopen maar voelen die angst. Uiteindelijk duik ik de visualisatie-oefening in.

Dan gaan we dansen met verschillende energie (mannelijke energie, vrouwelijke energie) waarbij we overgaan in het voelen in ons hart en dat raakt me. Ik voel me intens verdrietig na deze oefening, en link dat aan de onrust die ik eerder voelde.

Na een ontspanningsoefening wordt de dag afgesloten en gaan we de boel opruimen. Ik pak gauw even mijn mobiele telefoon om te kijken hoe laat het is, en tot mijn grote schrik zie ik dat mijn man mij wel 20 keer gebeld heeft. Via Whatsapp lees ik dat mijn schoonvader die middag een hartinfarct gekregen heeft en nu op de operatietafel ligt. Ik bedenk me geen seconde pak mijn spullen en vlieg op weg naar het ziekenhuis waar mijn schoonvader geholpen wordt.

Nu hoef ik jullie niet te vertellen, dat mijn man degene was die geprobeerd heeft mij te bereiken die dag. Hij wist alleen de naam van mijn mannelijke docent en via een zoektocht op internet is hij achter een telefoonnummer gekomen. Hij heeft dat nummer geprobeerd te bellen in de hoop dat hij mij kon bereiken aangezien mijn eigen mobiel uit stond. De telefoon ging steeds een paar keer over om vervolgens naar de voicemail over te gaan. Mijn man heeft het op een gegeven moment gewoon opgegeven. De docent heeft de telefoon nooit opgepakt, die heeft alleen de deur dicht gedaan naar de ruimte waar deze telefoon stond. De heldere ingeving dat iemand in nood zat en dat ik de drang voelde om die telefoon op te nemen was wel voor mij bestemd. Ik voelde dat zo sterk, omdat het voor mij was. Ondanks dat mijn schoonvader goed opknapte na een eerste ingreep, voelde ik me een paar dagen daarna verward en verdrietig. Waarom kan ik niet op het juiste moment handelen na dit soort heldere ingevingen? Ik vroeg advies aan de docenten en het volgende antwoord kwam als wijze raad:

“Ik denk dat het mooi is als je jezelf vrijer gaat voelen om ook te handelen naar je intuïtie. Wat maakt het uit als het anders uitpakt dan je voorvoelt? Dan kun je daar weer op een wezenlijke manier op antwoorden. Ik denk dat we nooit precies kunnen weten wat wel of niet de bedoeling is, dus we kunnen ons net zo goed vrij voelen om te handelen!”

Dit is precies waar ik mee worstel. Ik voel iets, maar vervolgens ga ik het in mijn hoofd beredeneren, afwegen, bediscussiëren, vergelijken, ontleden, verklaren, uitleggen. Vervolgens maak ik met mijn bewuste geest een beslissing en blijkt negen van de 10 keer, mijn eerste gevoel gewoon juist te zijn. Vanwege de angst voor onbegrip, afwijzing of zelfs afkeer vanuit mijn omgeving handel ik dus niet. Dit loslaten, betekent dat ik beter kan handelen en dus leven naar mijn intuïtie. We kunnen niet altijd juist handelen, soms zitten we er met ons handelen gewoon simpelweg naast. Het gaat er dan om hoe je er daarna mee omgaat! Een voor mij zeer belangrijke les.

En mijn schoonvader? Die moet nog een aantal keer gedotterd worden, en kan daarna gelukkig zijn leven  weer langzaam oppakken! Bij deze gaat mijn dank uit naar alle hulpverleners in de wereld. Zij maken echt het verschil tussen leven en dood! Nu kom ik uit een medische familie en heb ik nooit kunnen begrijpen waarom mensen hulpverleners aanvallen. Dit gevoel wordt met alle keren dat ze een dierbaar iemand van mij redden alleen maar sterker. Blijf met je poten van hulpverleners af, op een dag zal je zelf nodig hebben!

Myst

/door