Berichten

,

Reading-Opleiding – Dag 20

De laatste twee lessen in de Reading-Opleiding vond ik heftig, maar verhelderend. De berusting in mijn talenten groeit en ik kijk uit naar de nieuwe les, om te kunnen oefenen.

We krijgen uitgelegd dat we allemaal meerdere heldere gaven hebben. In een reading kunnen we van al die verschillende heldere gaven gebruik maken. Zo kunnen we met onze helderweten direct weten welk chakra ons wat te vertellen heeft en dan met ons heldere voelen, daar gaan voelen wat dat dan precies is. Andersom werkt ook. We kunnen eerst voelen wat opspeelt en daarna met ons heldere weten daar invulling aan geven. Zo kunnen we ook intern informatie op meerdere manieren checken. Wat voelen we? Wat weten we daarover? Krijgen we dat ook helder te zien?

Als we twijfelen, of gaan nadenken hoe de ander de informatie gaat ontvangen, heeft dit meer te maken met het feit dat we zelf een drempel over moeten. Ikzelf vind het heel erg lastig om te praten over overleden dierbaren van mensen, als zij daar zelf niet eerst over begonnen zijn. Het voelt voor mij alsof ik met iets heel breekbaars bezig ben.
De docent geeft aan dat ik gebruik moet maken van mijn heldervoelen, om in te kunnen schatten hoe de andere persoon daarover denkt. Ik kan het ook letterlijk vragen en de docent geeft enkele voorbeelden om een conversatie te openen:

Voel je wel eens dat je overleden moeder bij je is?
Denk je dat je nog wel eens contact hebt met je overleden dierbare?

Soms is het antwoord zo simpel…….

Dan starten we met een oefening om eens te kijken wat er op dit moment schuurt in ons leven. Wat loopt er niet lekker of verandert er? Het is namelijk al iets wat je kan en dat wil terugkomen bij je. De berusting in het feit dat ik zou kunnen communiceren met overleden dierbaren neem ik als uitgangssituatie in de oefening. Mijn rationele en analytische mind hebben echt moeite met deze acceptatie en ik dacht dat het wel eens kon helpen om dit mee te nemen in de oefening. We moeten invoelen welke chakra’s hier mee gemoeid zijn, maar ik kan me niet concentreren.

Mijn gedachten dwalen af.
Er staat iemand links achter me, die leidt me af. Ik doe mijn ogen open, maar iedereen zit op een stoel, inclusief de docenten.
Ik sluit mijn ogen weer.
Ik voel een persoon, maar moet chakra’s voelen.
Ik schuif mijn stoel naar voren en de docent ziet dat. Ik mompel dat er iemand achter me staat. De docent bevestigd dat en vraagt of de docente mij even wil helpen.
Het lukt me niet meer om te luisteren naar de oefening.
Dan komt de docente achter me staan en legt haar handen op mijn schouders om me te helpen met gronden. Ik sluit mijn ogen weer en probeer weer te luisteren naar wat de docent verteld. Ik word iets rustiger, maar voel wel een soort strijd.
Dan fluistert de docente in mijn oor dat ik die energie maar door me heen moet laten gaan.
Ik weet niet goed wat ze bedoeld, maar denkbeeldig laat ik de persoon achter me dichterbij komen. Ik voel in ene verdriet opkomen. Stilletjes lopen er tranen over mijn wangen. Ik voel dat die energie in ene voor me knielt in de vorm van een persoon. Ik voel twee handen op mijn knieën rusten. Het is een enorme heldere energie. Ik voel de voorkant van mijn knieën koud worden. Ik voel echt een koude lucht voor me, maar de ramen en deuren van het lokaal zijn dicht. Er is geen airco. Ik voel kou…… Dan voel ik mijn linkerbovenarm beetgepakt worden. Ik open mijn ogen en zie dat de docente haar handen nog op mijn schouders heeft, en er verder niemand in mijn buurt is. WTF? Uit automatisme beweeg ik mijn arm om los te komen, van iets onzichtbaars…. Ik sluit mijn ogen weer. Dan voel ik het licht. Groot warm licht. Er zit echt iemand voor mij geknield.
Ondertussen neem ik waar dat de oefening voor de rest van de klas is afgelopen, en iedereen loopt stil naar buiten om te lunchen.
Nog steeds met mijn ogen dicht strek ik mijn armen uit naar voren. Ik wil die energie voelen, ik wil dat licht voelen en ik voel het. Ik voel enorm veel verdriet in mij. Ik moet huilen, huilen huilen. Dan neemt mijn hoofd het over. Wie is dit? Is dit mijn vader? Mijn schoonvader? Mijn oma? Mijn gids?
Het verdriet is geen verdriet om mijn overleden dierbare…… Dit is niet mijn vader, niet mijn schoonvader, niet mijn oma……
Dan word ik rustiger. Kalmer.
De docente blijft achter me staan, en mijn schouders vasthouden. Ze wrijft over mijn armen en rug als ik wat rustiger word. Als ik eenmaal rustig ben en mijn ogen open doe, laat ze los.

Ze komt naast me zitten en vraagt wat ik zojuist ervaren heb. Ik vertel haar precies wat ik voelde gebeuren en dat mijn hoofd zich ermee begon te bemoeien om te kijken wie het was. Maar terwijl ik vertel dat het verdriet wat ik voelde geen verdriet was over het verlies van een dierbaar persoon, wordt het vanzelf duidelijk dat het mijn gids was die me wilde helpen.
Ik voelde dat de persoon die in eerste instantie achter me ging staan, wilde helpen. Maar ik vind het zo vreemd om iemand te voelen staan, als ik niets kan zien in deze fysieke wereld.
Hetzelfde als met het beetpakken. Ik voel echt dat iemand me stevig beet pakt. Maar zie vervolgens niemand. Daar zit je dan met je rationele en analytische brein, dat te proberen te begrijpen.
De docente bevestigd dat zij een enorme liefdevolle vrouwelijke gids heeft gevoeld die enorm met mij begaan is. Er is heel veel onvoorwaardelijke liefde en steun voor mij van die gids. Het verdriet dat ik zo intens voelde was het enorme gevoel van heimwee.

Die middag oefenen we weer met het geven van een reading. We moeten proberen om van onze reading een mooi samenhangend verhaal te maken. Ik ben moe, op en voel me dankbaar. Het voelt alsof mijn gids nu dichterbij staat dan anders. Ik kan me niet goed concentreren en ook de reading die ik krijg van de docent blijft niet echt hangen in mijn hoofd. Het belangrijkste wat blijft hangen is dat ik makkelijk contact maak met de kosmische wijsheid, maar daarmee soms het contact hier met mijn medemensen op aarde verlies. Het zou veel beter zijn om in verbinding te blijven als ik wijsheid en informatie vanuit de kosmos ophaal om hier in te kunnen zetten.

Die avond en enkele dagen erna voel ik enorme dankbaarheid voor de aanwezigheid van mijn gids. Ik voel dat ik geholpen word en besluit te proberen om iedere dag te mediteren. Mijn gedachten leegmaken en gewoon even zijn in het moment.

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 19

Na de intense lesdag van gister, ben ik blij dat we vandaag wat rustiger aan doen in de Reading-opleiding. In de ochtend is het alleen de docent aanwezig en we hebben de mogelijkheid om veel vragen te stellen. Het belangrijkste dat we bespreken is het feit dat je je leven VANDAAG kunt veranderen als je een andere realiteit kiest.

Verander het beeld waar je naar kijkt, dan verandert je realiteit.

Dan oefenen we met het lezen van de energie in je huis door een plattegrond te maken van ons huis en gewoon in te voelen. Van mijn eigen huis vind ik het erg makkelijk om te doen, maar we mogen ook oefenen met de plattegrond van een klasgenoot. Ik vind het een leuke oefening want door het lezen van de energie van het huis van je klasgenoot, verteld dat ook iets persoonlijks over mijn klasgenoot.

Dan probeert mijn klasgenoot de plattegrond van mijn woning te lezen. De plekken die voor mij in huis als fijn en rustig aanvoelen, voelen voor haar onrustig en naar. De plekken waar ik niks mee heb, ervaart zij als fijn en sereen. Terwijl zij zich concentreert dwalen mijn gedachten af en kom ik in een staarhouding. Ik staar naar het gezicht van mijn klasgenoot die haar ogen dicht heeft en zich probeert te concentreren. Dan zie ik dat het beeld om haar gezicht vervaagt en vervolgens zie ik haar gezicht veranderen in dat van een oude vrouw. Ik vraag terloops aan mijn klasgenootje of zij lijkt op haar ‘net’ overleden moeder en zij ontkent dat. Ik voel een enorme schrikreactie van het oude gezicht opkomen en spring uit mijn stoel. Ik vertel aan mijn klasgenootje dat ik haar gezicht zag veranderen in die van een oude vrouw. Ik pak wat te drinken en ben echt verbijsterd van de schrik. De docent komt erbij zitten en vraagt wat er zojuist gebeurde. Mijn klasgenootje verteld dat ik haar gezicht zag veranderen en dat ik daar van schrok. Ook zij voelde energetisch wat gebeuren met haar gezicht op dat moment. De docent vraagt aan mij om in gedachten terug te gaan naar het moment dat het gezicht van mijn klasgenootje veranderde en stil te staan, vlak voor het moment dat ik schrik van het gezicht van de oude vrouw die dan verscheen. Ik voel dat ik ineens heel emotioneel wordt. De docent vraagt aan me wat ik voel. Wie is mijn klasgenootje als oude vrouw? Zonder te twijfelen voel ik dat zij mijn moeder is geweest in een vorig leven. Een moeder die onvoorwaardelijk van mij hield ondanks alles. Ik moet huilen van herkenning en gemis.

Tegelijkertijd moest mijn klasgenoot voelen wat zij voelde bij mij, en zij voelde echt onvoorwaardelijke liefde zoals je dat naar een kind hebt. We zijn beiden onder de indruk. Dat mijn klasgenoot onrust ervaarde op de plekken in mijn huis die ik juist fijn vond, had te maken met mijn pubergedrag in het vorige leven waarin zij mijn moeder was. Ik was druk en chaotisch, zij was de stabiele basis. Wat ik fijn vind, ervaart zij als onrust.

Het laten veranderen van gezichten is een ander talent van mij om gemakkelijk vorige levens te kunnen zien. De docent lacht als hij dit aan mij verteld. Volgens hem heb ik in-your-face talenten die nogal heftig kunnen zijn voor mezelf.

Dan gaan we naar huis met deze nieuwe ontdekking op zak. De dagen na deze les, voel ik nog steeds die bijzondere onvoorwaardelijke liefde. Het is iets dat ik gekend heb in een vorig leven, maar gemist heb in dit leven. Ook voel ik berusting. Berusting in het feit dat ik kennelijk echt contact kan maken met overleden spirits. Ik heb het gevoeld, ervaren en doorvoeld in mijn eigen lijf. Als ik in een lager bewustzijn zit en denk dat ik het niet kan, moet ik mijn bewustzijn gewoon verhogen. Dan gaat het als vanzelf. De twee weken die volgen ervaar ik als chaotisch en druk. Afspraken die ik moet plannen, lukken niet om gepland te krijgen, dingen die ik moet doen, krijg ik niet gedaan en ga zo maar door. Dan geef ik me twee dagen over aan de stroom des levens. Ik doe letterlijk even twee dagen lang niks en laat alle nieuwe kennis en ervaring inzinken in mijn lichaam dat vermoeid voelt.

Wat ga ik nu weer meemaken in de nieuwe les?

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 18

Met het lood in mijn schoenen, kom ik een klasgenootje tegen die deels wist wat ik heb meegemaakt deze zomer. Ik vertel haar kort wat er daadwerkelijk gebeurd was en waarom ik nu twijfel of ik deze dag van de readingopleiding ga voltooien. Het helen van overleden zielen, is nou niet iets waar mijn hoofd naar staat, zo kort na het overlijden van mijn schoonvader.

In de kantine van Djoj, verteld de docent over het bestaan van leylijnen op aarde. Leylijnen zijn energielijnen van de aarde. Leylijnen lopen horizontaal en verticaal over de aarde en waar ze elkaar kruisen zijn energetische kooppunten. Maar ook zijn er leylijnen die hun eigen weg volgen. In een leylijnenknooppunt is de energie sterker te voelen. Het soort energie verschilt per leylijn en in een knooppunt komen dus 2 of meerdere soorten energie bij elkaar. Dat zorgt voor energieknooppunten met ieder hun eigen kwaliteit.
Het sterkste knooppunt van leylijnen in Nederland ligt in Rotterdam, niet ver van ons lescentrum in Hillegersberg.

In de Hillagondakerk ligt een knooppunt van 13 verschillende leylijen bij elkaar en het was voor ons de opdracht om die energie in de kerk te gaan voelen. We moesten proberen te voelen wat die energie met ons deed en waar het in ons lijf heling bracht. De Hillagondakerk is normaal niet open voor iedereen, maar vanwege Open Monumentendag mochten we er nu in. Zodra ik door de kerk loop voel ik me onrustig. Ik zie op een schilderij de naam Wassenaar en bij de overlegkamer zie ik een glas in lood raampje met de naam Johannes.
Mijn vader, voornaam Johannes, ligt begraven bij een kerk ik Wassenaar. De tranen lopen zacht over mijn wangen en ik besluit de kerk uit te lopen naar een reusachtige beuk uit 1905 die tussen de graven rondom de kerk staat.

De docente komt bij me zitten en ik vertel haar wat er gebeurde in de kerk. Ik vertel haar ook wat er zich 10 augustus heeft afgespeeld en de impact daarvan op ons gezin. De docent komt tijdens het verhaal erbij staan. Dan vertel ik ook dat ik in de war ben, en boos. Als het contact maken met overleden spirits mijn talent is, waarom kan ik mijn schoonvader dan niet nog enkele vragen stellen over zijn dood en zijn welzijn nu? Waarom lukt het me niet? De docent geeft aan dat het me wel lukt, en ik moet mijn ogen sluiten. Op het moment dat ik van de docent een hartsverbinding moet maken tussen mij en mijn schoonvader, voel ik dat hij dichtbij is. De docent bevestigd dit, doordat hij aangeeft dat er een kleine gezette man bij me is. Hij geeft aan dat ik die hartsverbinding sterker moet maken en dan moet kijken wat er gebeurd. Ik voel een enorme liefde en trotsheid. Mijn schoonvader hield ongelooflijk veel van zijn kleinzoon. Dat was zijn alles op het laatst in zijn leven. Daar voel ik die enorme liefde en trotsheid voor. Mijn schoonvader heeft bewondering hoe goed zijn kleinzoon zich heeft staande gehouden de afgelopen tijd. Dan wil mijn hoofd iets vragen aan mijn schoonvader, maar ik voel het antwoord al. Hij is rustig en heeft vrede met zijn heengaan. Hij heeft onbewust geweten dat hij zou sterven.

Als ik mijn ogen weer open, verteld de docent dat dit proces van contact maken met overleden spirits mij zo eigen is. Mijn heldere weten en helderziendheid zijn niet voor niets zo sterk ontwikkeld zegt de docente er achter aan. Dan verteld de docent dat er ook een trauma is vanuit een vorig leven waarom ik niet meer gebruik maak van dit talent in mijn huidige leven. Iets weerhoudt mij om contact te maken met overleden spirits. Via een aanraking met de wijze oude beuk uit 1905, kom ik terug in een vorig leven waarbij ik verantwoordelijk ben voor de dood van enkele personen. Ik hoor de woorden “YOU DID THIS!”. De docent geeft aan dat dit klopt en vraagt me te kijken wat er dan gebeurd is. Ik merk dat ik deze oefening moeilijk vind. Ik voel dat ik getrokken wordt door donkere energien. Ze willen me naar het donkere hiernamaals trekken. Dan roepen ze steeds “You did this!”. Dode boze zielen, trekken aan me omdat ik verantwoordelijk ben voor hun dood. De docent geeft aan dat ik ze niet zelf gedood hebt, maar die mensen in de val gelokt heb die zou leiden naar hun dood. Ik heb het vertrouwen van hen geschaad. Door mijn excuus aan te bieden voor deze gebeurtenis, stopt het getouwtrek en worden de donkere zielen gevuld met licht.

Als ik mijn ogen open, geeft de docent aan dat het contact maken met overleden spirits er ook voor zal zorgen dat andere spirits of energieën zullen komen. Ik kan ze echter aan.

Die middag lopen we nog even in het Laagse Bergse Bos met zelfgemaakte wichelroedes om de energiebanen van de aarde te voelen. Dan doen we een groepshealing op overleden zielen. Ik ben moe van de ochtend en met moeite kan ik bij de oefening blijven, maar ik sta niet meer stil bij mijn schoonvader. Ik ben blij als we die middag ruim een uur eerder ophouden dan gebruikelijk. Die avond val ik uitgeput in slaap.

Myst

/door
,

Zomervakantie,……

Na de laatste les, besluit ik in de zomervakantie me te richten op het contact met mijn zielendier; de kristallen draak. Ook houd ik me bezig met wat innerlijke kind werk.

Het boek van Susanne Hühn – Het helen van je innerlijke kind spreekt me aan en ik lees het door. Dankzij het boek ga ik op zoek naar oud speelgoed waar ik vroeger mee speelde om zo een beter beeld te kunnen krijgen van het kind dat ik vroeger was. Het valt me op dat ik heel erg van My Little Pony, de troetelberen, poppels en troeliewoelies hield. Knuffelbeesten en magische figuren kon ik eindeloos mee spelen. Ik bevond me graag ik de magische wereld van die wezens. Met name poppen vond ik niks. Helaas hebben mijn ouders niks bewaard van mijn oude speelgoed en via marktplaats tik ik wat troetelberen, en My Little pony’s op de kop. Ik voel me stukje bij beetje weer dat kind dat prachtige magische werelden kon bedenken.

Ondertussen mediteer ik ook met wat drakenmuziek dat ik via YouTube vind. In één van mijn meditaties leg ik contact met mijn zielendier en kom ik achter de naam van mijn kristallen draak. Ik ben één met de draak en vlieg hoog en snel door de luchten van magische werelden. Ik voel dat ik de beschermer ben van alle magische wezens in die werelden.
Ik voel mijn hartchakra beter en ben blij dat ik mijn kinderlijke fantasie weer mag laten stromen.

Dan,….. komt 10 augustus.

De dag dat we mijn schoonvader levenloos aantroffen in zijn tuinhuisje.
De paniek, het 112-gesprek en de reanimatie-poging van mij en mijn man heeft mijn zoontje van vier allemaal op kleine afstand aanschouwd. De impact van deze gebeurtenis was niet alleen groot bij ons volwassenen, maar ook bij onze zoon.
Vanwege de enorme impact bij onze zoon, hebben we besloten hem mee te nemen in het rouwproces. We hebben mijn zoontje afscheid laten nemen van zijn opa in het uitvaartcentrum en ook het afsluiten van de kist gevolgd door de crematieplechtigheid heeft hij volledig bijgewoond.
De dood hebben wij uitgelegd als het lichaam dat niet meer werkt op deze fysieke aarde. De ziel van zijn opa is licht geworden en daar kan hij mee praten als hij maar wil. Als hij opa wil zien, kan hij ’s nachts omhoog kijken naar de sterren.
We praten openlijk over onze gevoelens en emoties en proberen mijn zoontje ruimte te bieden om ook zijn gevoelens te uiten door met hem te knutselen en te praten over de dood. Nu een maand verder, gaat het gelukkig redelijk met mijn zoontje. Naar bed gaan is nog een drama, want hij wil niet alleen “achterblijven”, maar die angst zal langzaam moeten slijten. Tot die tijd slaapt hij met de deur open en een lichtje in zijn kamer.

Drie weken later ben ik echter nog enorm aan het worstelen met mijn eigen ervaringen van 10 augustus.
Op het moment dat ik de hulpverlener van 112 aan de lijn had en ik aangeef dat ik kan reanimeren vanwege mijn EHBO-diploma, voelde ik een innerlijke weerstand opkomen en de woorden “niet doen meisje.” Ik voelde gelijk een schuldreactie, want waarom voelde ik weerstand om mijn schoonvader te reanimeren? Ik begrijp het niet. Pas na de crematieplechtigheid komt op het moment dat ik alleen thuis ben de realisatie binnen dat ik mijn schoonvader heb horen praten. Als spirit wilde hij niet dat ik hem zou reanimeren. Hij vond het goed zo. Op het moment dat ik me dit realiseer kunnen de tranen eindelijk vrijelijk over mijn wangen rollen en kan ik mijn emoties laten gaan.

Dan nemen boosheid en frustratie bezit van mij. Heel vaak heb ik in de opleiding te horen gekregen dat communiceren met overleden spirits een talent zou zijn van mij. Ik heb mijn schoonvader gevoeld en gehoord, maar waarom kan ik niet zelf bepalen wanneer dit gebeurd? Waarom overkomt het me, in plaats van dat ik er grip op heb? Ik zit met zoveel vragen aan mijn schoonvader.

Ik twijfel ineens aan mijn vermogens en gevoelens. Ik voel me gevangen in een soort twilightzone. Veel vrienden vragen hoe het met me gaat, maar ik heb geen antwoord. Ik weet het niet, ik zie het niet, ik begrijp het niet. Dus ik heb geen antwoord. Ik beluit de docenten te mailen dat ik midden in een rouwproces zit, met een kind dat ook een trauma moet verwerken.

Ik geef aan dat ik niet weet of ik de eerste lessen in september bij ga wonen. De docenten geven aan dat de eerste dag in het teken zou staan van het voelen en lezen van leylijnen, maar ook dat we een healing zouden gaan geven aan overleden spirits. Ze adviseerden mij om wel te komen, omdat leylijnen heel helend kunnen werken, maar gezien de healing op overleden spirits twijfel ik.

Ik twijfel dagenlang of ik moet gaan…

Met het lood in mijn schoenen, mijn lunch klaargemaakt en ingepakt door mijn man, sta ik zaterdag 8 september voor Djoj waar we ons verzamelen die dag voor de Reading-opleiding….

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 17

Deze keer beginnen we de dag met een Hara-energieoefening. Dit is een krachtigere manier dan een gewone gronding om de energie weer te kunnen laten stromen in ons systeem. We visualiseren dat we het beste uit de aarde en de kosmos halen dat we op dit moment nodig hebben om het beste hier op aarde te kunnen geven. Zonder dat ik weet waarom, word ik emotioneel tijdens deze oefening.

Vlak daarna gaan we verder met een visualisatieoefening waarbij we gaan kijken naar onze missie in het leven hier op aarde. Ik voel dat mijn hart- en keelchakra compleet blokkeren. Deze blokkade is zo erg dat ik hartkloppingen en enorme keelpijn krijg. Ik voel me zodanig oncomfortabel dat ik mijn ogen open, en heen en weer schuif in de stoel waarin ik zit. Terwijl de docent verdergaat met de oefening komt de docente mij helpen. Ze helpt de energie weer door mijn hartchakra te laten stromen, en ik moet zachtjes huilen. Ze fluistert in mijn oor dat ik een innerlijk kind trauma heb waarbij schuldgevoelens naar binnen zijn geslagen. Ik kon mijn ouders niet gelukkig maken als kind, maar daar voelde ik me wel verantwoordelijk voor.

Als het pauze is, eet iedereen in kleine groepjes buiten, maar ik nestel me even op de bank in de woonkamer bij de docenten. Ik voel me moe, emotioneel en gefrustreerd. Waarom blokkeer ik toch steeds als het gaat om mijn zielenmissie hier op aarde? Waarom weet ik nog steeds niet zo goed wat ik moet doen? Dan komt de docent naast me zitten en vraagt of het gaat. Ik vertel hoe ik me voel en dan vraagt hij of hij me mag helpen. De docent legt zijn hand op mijn hartchakra op mijn rug. Ik voel dat mijn hartchakra zich ontspant en dat voelt enorm onwennig. Dan komt er ineens een enorme power uit mijn hartchakra aan de voorkant. Ik voel enorm veel licht stralen en zachtjes lopen de tranen weer over mijn wangen. Als ik mijn ogen open, zie ik ook dat de docent tranen over zijn wangen heeft lopen. Hij zegt dat zo’n enorme power vast zetten in mijn hartchakra, ook echt een enorme power vraagt. Het is een heel sterk verdedigingsmechanisme dat ik ontwikkeld heb om mijn voortbestaan te kunnen waarborgen. In dit leven, maar zeker ook vorige levens. Nog voordat ik een vraag kan stellen, loopt de docent weer naar de rest en beginnen we weer met de les.

In de middag geven we elkaar een reading. We moeten in de reading specifiek kijken naar het zielendier van de ander en diens tegenhanger. Wat vertellen deze dieren ons over de ander?

Aangezien ik moe ben en even moet opladen, vraag ik of mijn klasgenoot wil beginnen met de reading. Ze ziet in eerste instantie een vlo en we krijgen onmiddellijk de slappe lach. Ze geeft aan dat de vlo de tegenhanger is van mijn zielendier, want ze voelt heel duidelijk dat de vlo niet mijn zielendier is maar de tegenhanger. De vlo is mijn manier om hier op aarde mijn zielendier te beschermen. De vlo is klein, springerig en kan knap hoog springen voor zo’n klein beestje. Is het ergens niet fijn om te blijven? Dan hop ik ergens anders heen. De docent loopt voorbij, blijft staan en luistert geanimeerd. Dan vraagt hij aan mijn klasgenootje of zij dit als mijn zielendier zag. Zij geeft aan dat ze mijn zielendier niet kan zien. De docent besluit haar op weg te helpen en komt erbij zitten. Mijn klasgenoot geeft aan dat ze geen beest te zien krijgt, alleen maar licht. Ze heeft het gevoel dat mijn zielendier niet van deze planeet afkomstig is. Op dat moment besef ik me dat ik wel weet wat mijn zielendier is wat zij moet zien, maar ik hou mijn mond. Mijn klasgenootje geeft weer aan dat ze heel veel licht ziet, maar daardoor verblind wordt. De docent geeft aan dat ze haar frequentie moet verhogen (lees bewustzijn). Dan praat mijn klasgenootje over een enorme power, en licht, maar ook dat ze ergens doorheen kan kijken. Net als door de vleugels van een libelle. Ze voelt dat ik heel snel naar de kosmos kan reizen, maar ook heel snel weer naar de aarde. Ik weet precies waar heling nodig is. Maar wat voor een zielendier dat is,……..
Dan vraagt de docent of ze wellicht naar een kristallen draak kijkt. Ik voel enorme erkenning in mijn lichaam en bij mijn klasgenootje stromen tranen uit haar gesloten ogen. Ze knikt ja, en zegt dat dat precies is wat ze nu kan zien. Ze kende dit wezen niet, maar nu de docent er een naam aan gaf, kon ze hem zien. Het is een dier uit de vijfde dimensie en inderdaad niet van aarde. “Je hebt een hoge trilling nodig in je bewustzijn wil je dit zielendier kunnen zien”, legt de docent uit. Als mijn klasgenootje haar ogen opent en mij aankijkt, zegt ze enorm geroerd te zijn door mijn zielendier.
Zo krachtig, puur en mooi. Ik kan niet anders dan haar bedanken voor deze erkenning en dus mooie reading.

De reading die ik mijn klasgenoot geef, is net zo bijzonder. Als de les al een paar dagen voorbij is, besluit ik mijn klasgenootje nog even te appen dat ik onder de indruk was van haar mythische zielendier en dat ik daar wat informatie over had gevonden op internet. Dan krijg ik terug dat ook zij nog zo geroerd was door mijn zielendier.

Wat maken we toch bijzondere dingen mee in deze opleiding.

Myst

/door

Reading-Opleiding – Dag 16

Vlak voor de grote zomervakantie hebben we nog een heel weekend les. De bestudering van karakterstructuren stond centraal. De docent legt uit dat we allemaal onze eigen ‘knopjes’ hebben. Als er zich bepaalde situaties voordoen, zullen ongemerkt onze knopjes ingedrukt worden en reageren we zoals we altijd reageren. Dit zorgt ervoor dat we herhaaldelijk hetzelfde gedrag vertonen, al willen we het soms echt anders doen. Dit wordt veroorzaakt door karakterstructuren.

Vervolgens krijgen we een bijzondere visualisatieoefening, waarin we terug gaan naar een situatie die zich de afgelopen week heeft afgespeeld. In die situatie werden we getriggerd tot een bepaalde reactie zoals boosheid of verdriet.

Onmiddellijk komt een ruzie met mijn moeder bij mij op. Bij mijn moeder staan een aantal babyspullen opgeslagen omdat we in ons huis daar geen plek voor hebben. Ik heb al een aantal keer aangegeven dat ik het niet fijn vind dat die spullen worden uitgeleend. Mijn man en ik hebben hard gewerkt om alles bij elkaar te krijgen en we waren nog aan het nadenken of we die spullen in de toekomst nog een keer nodig zouden hebben. Ook vinden wij het gewoon niet fijn om spullen uit te lenen aan mensen. Toch kwam ik erachter dat mijn moeder een loopauto ongevraagd had uitgeleend aan een vriendin van haar. Ik confronteerde mijn moeder met het feit dat ik daar niet zo van gediend was. Mijn moeder was echter van mening dat ze gerechtigd was de loopauto uit te lenen, omdat ik hem op het ogenblik niet gebruikte. Ik probeer haar nog meerdere keren duidelijk te maken dat wij gewoon niet willen dat onze spullen worden uitgeleend, maar dat ze het op zijn minst had kunnen vragen of ze de loopauto mocht uitlenen. Dan geeft mijn moeder aan dat zij alleen maar goed wilde doen en ik me niet moet aanstellen. Als ik zeg dat haar reactie me in het verkeerde keelgat schiet, zegt mijn moeder dat ik beter moet hoesten en loopt ze weg.
Op weg naar huis vraag ik nog aan mijn man of ik werkelijk zo onredelijk ben, maar hij bevestigd mijn gevoel dat mijn moeder gewoon geen rekening houdt met mijn wensen. Normaal gesproken ga ik niet tegen mijn moeder in, maar dit keer beet ik van mij af en was ik daar trots op. (Ondertussen staat mijn besluit vast: alle spullen van ons die nog bij mijn moeder in de opslag staan, gaan daar weg.)

Voor de visualisatieoefening neem ik deze woordenwisseling met mijn moeder als leidraad. We moeten naar de situatie gaan kijken en de mensen in de situatie als dieren bekijken. Wat zegt het gedrag en de kenmerken van de dieren over de personen en welke inzichten geven die?

Ik ben heel duidelijk een tijger die staat te brullen tegen een otter (mijn moeder). De tijger laat voor het eerst zijn tanden zien en gaat niet meer mee in het gedrag van de otter die toch altijd zijn eigen plannetje trekt. Dan moeten we vanuit een ander perspectief naar de situatie kijken en voelen wat voor een dier we dan zijn. Ik voel dat ik een adelaar ben. Ik zit niet meer gevangen in de situatie tussen de tijger en de otter. Ik vlieg in de lucht erboven, heerlijk vrij van al het drama. Vrij van alles. Dan wordt duidelijk dat de tijger, niet mijn oorspronkelijke reactie was. Ik ben normaal gesproken een hele loyale hond in plaats van een tijger. Ik ben in verhouding tot mijn moeder een extreem geconditioneerde hond. Ik kan mijn hartchakra helemaal afsluiten en dat zorgt ervoor dat ik blind volg wat de otter (mijn moeder) zegt wat ik moet doen. De docent geeft aan dat het trauma dat hier aan voorafgaat te maken heeft met de onthouding van liefde die gebruikt is om mij te laten luisteren in mijn jeugd. Als ik niet luisterde was ik niet geliefd. Daarmee heb ik juist een bijzonder natuurlijk talent weggestopt. Ik als hond weet juist bijzonder goed vanuit liefde heel autonoom te handelen. Dit is mij echter afgeleerd in mijn opvoeding.

Dan proberen we voor onszelf een ander dier in de situatie in te zetten. Dus in plaats van de tijger, zet ik een duif in, of nog een otter om met de andere otter (mijn moeder) te kunnen communiceren zodat ze mij begrijpt. Het valt me op dat ik geen duif, of otter meer wil zijn om te kunnen communiceren met mijn moeder. Ik wil de adelaar zijn om vrij te kunnen bewegen, los van de situatie. Als ik dit aangeef in de les, verteld de docent dat een adelaar een enorme power heeft om alle dieren eronder (onder de vleugels) te kunnen spelen.
Dat geeft stof tot nadenken……

Myst

/door
,

Boek review – Energetische Bescherming

Via mijn Bol.com Kobo-abonnement kan ik voor €9,95 per maand onbeperkt Kobo boeken lezen. Via het Kobo-abonnement stuit ik op het boek Energetische Bescherming – Basisboek voor hooggevoelige mensen van Fond Delnooz en Patricia Martinot. Alle informatie die me helpt om te gaan met mijn Hoog Sensitiviteit is welkom, dus ik duik in dit boek.

Samenvatting
In deze geactualiseerde versie van Energetische Bescherming wordt in helder taalgebruik uitgelegd hoe hooggevoeligheid werkt en worden er talloze handvatten aangereikt om grip te krijgen op je eigen hoog gevoeligheid.
De twee auteurs Fons Delnooz en Patricia Martinot (zowel coach en therapeut) geven in deze publicatie een brede basis van energetische bescherming. Het boek bestaat uit een theoretisch deel en een praktisch deel. In het theoretische deel worden het begrijpen en herkennen van hooggevoeligheid uitgelegd. Hierbij wordt het energetische lichaam besproken van mensen, hoe energetische netwerken werken en hoe je gebrekkige begrenzing van je aura herkent. Het praktische deel bevat diverse oefeningen om energieverlies te herkennen, zichzelf te beschermen en te helen. Ook is er bijzondere aandacht voor het gebruik van sociale media en de manier waarop dit soort zaken ook energie vreten in de huidige moderne tijd.

Energetische bescherming

Met mijn healing-opleiding als achtergrond, vlieg ik door de eerste twee hoofdstukken heen. Voor mij is de uitleg van een energetisch lichaam wel duidelijk, maar dan begint het hoofdstuk van gebrekkige begrenzing herkennen. Het boek staat vol met heldere voorbeelden en die maken het boek zeer herkenbaar en laagdrempelig voor mensen die ervaren dat ze hooggevoelig zijn. Het is, zoals Elaine Aron ook al bevestigde, een karaktereigenschap die ervoor zorgt dat hooggevoelige mensen hun omgeving anders ervaren dan niet hooggevoelige mensen. Vaak ontdekken hooggevoelige mensen tijdens hun jeugd dat ze anders zijn en leren ze uiteindelijk af om alles wat ze waarnemen openlijk te benoemen. Ze voelen zich niet begrepen en daardoor zijn ze hun mond gaan houden. ‘Mensen verklaren ons voor gek’ is de gedachte die veel hooggevoelige mensen zich doen afsluiten voor anderen waarbij het gevoel van niet begrepen worden en eenzaamheid vergroot wordt. Aan dit aspect van hooggevoeligheid wordt redelijk wat aandacht gegeven in deze publicatie. Ik ervaarde daardoor meer begrip voor mijn opvoeders en docenten uit mijn jeugd, maar ook heel duidelijk wat het met mij gedaan heeft. Wat ik ook erg fijn vond in deze publicatie waren de “Wetten van energie”. In de wetten wordt op een hele simpele, rationele wijze uitgelegd hoe energie werkt, zonder spiritueel wollig taalgebruik. Bijvoorbeeld de eerste wet: Alles wat je met je geest doet (gedachten maken, herinneringen, beelden vormen, gevoelens) vormt een subtiel energetisch veld. De tweede wet geeft aan dat de energetische lading gaat daar naartoe waar de geest op gericht is.
Ook het begrip aura en de werking van een aura wordt echt op een vrij simpele manier uitgelegd waardoor ik dit boek met name geschikt vindt voor mensen die zonder spirituele poespas willen leren hoe een energetisch lichaam werkt, energie werkt en hoe je ervoor kunt zorgen dat je in je eigen energie blijft zitten. Onvermijdelijk komt daar ook de werking van diverse chakra’s bij kijken, maar met name de basisuitleg is kort en helder in deze publicatie. Feit is dat aandacht en/of visualisatie ook een vorm van energie is, en je deze middelen in kunt zetten om jezelf energetisch te beschermen. Met heldere oefeningen die gemakkelijk te volgen zijn, kan iedereen gelijk aan de slag. Ik zou zeggen, baat het niet dan schaadt het niet. Gezien mijn voorkennis van de healing-opleiding was deze publicatie Energetische Bescherming niet vernieuwend, maar wel extra inzicht gevend aan de hand van de vele voorbeelden en afbeeldingen. Voor iedereen die nieuw is met hooggevoeligheid is dit een fantastisch boek met praktische voorbeelden hoe je jezelf energetisch moet beschermen.

Myst

/door